Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Hoepner, Johann: Christliche Leichpredigt Vber das Trostsprüchlein des 42. Psalms. Leipzig, 1632.

Bild:
<< vorherige Seite

excipias, (quae tamen non naturae debitum, sed peccati
stipendium est) nihil terreni, nihilq; humani in eo, sed
divina atq; coelestia esse dicas omnia. Praesertim si fre-
nato corporis appetitu, positisq; inconsultae libidini repa[-]
gulis, Sibi, hoc est, animo, animiq; datori Deo vivit, atq;
in hujus unius laudem & gloriam animi vires exserit, &
de communi insuper hominum societate mereri qvam
optime conatur. Ita animi dotibus qvi utitur homo,
non auro solum, gemmisq; omnibus preciosior, nec cae-
teris tantum, quae in mundo sunt, rebus omnibus major,
atq; sublimior est: sed supra sortem qvoq; humanam ele-
vatur, proximus divinis, Deo charus & hominibus. Hoc
unum fortasse (nisi eo ad immortalitatem mortalibus
patefieret aditus) dolendum, qvod tam amplis, tamq; prae-
claris mentis atq; ingenii donis ad invidiam usq; ornati,
in primo saepe, saepius in medio bene vivendi, beneq; me-
rendi cursu, atq; in ipso freqventer honorum augmento,
dum splendentibus egregiae doctrinae radiis mundum il-
luminane universum, sibiq; decus & gloriam comparare
strenue satagunt, e vita excedere, & ire ad plures juben-
tur. Verum his idem, qvod vitro contingit. Nam ve-
luti vitrum, cum maxime splendet, frangitur: parili mo-
do & homo, dum in summo annorum, honorumq; flore
versari, & doctrina, consiliisq; suis multum prodesse pos-
se plurimis putatur, morborum v[verlorenes Material - 3 Zeichen fehlen]ractus concidit, atq;
in pulverem & cineres abit. Cujus rei luculentum hoc
tempore, sed luctuosum, proh dolor! exemplum nobis
proponitur in morte immatura, atq; inopinata, Viri, dum
in vivis erat, Clarissimi, Eximii, ac Praestantissimi Dn. M.
Gotfridi Raspii, Facultatis Philosoph. Assessoris,
Dialecticae Professoris publ. Collegii Principis Collegiati,
& creandis hoc tempore opt. Art. & Philosophiae Magi-

stris

excipias, (quæ tamen non naturæ debitum, ſed peccati
ſtipendium eſt) nihil terreni, nihilq́; humani in eo, ſed
divina atq; cœleſtia eſſe dicas omnia. Præſertim ſi fre-
nato corporis appetitu, poſitisq́; inconſultæ libidini repa[-]
gulis, Sibi, hoc eſt, animo, animiq́; datori Deo vivit, atq;
in hujus unius laudem & gloriam animi vires exſerit, &
de communi inſuper hominum ſocietate mereri qvàm
optimè conatur. Ita animi dotibus qvi utitur homo,
non auro ſolùm, gemmisq́; omnibus precioſior, nec cæ-
teris tantùm, quæ in mundo ſunt, rebus omnibus major,
atq; ſublimior eſt: ſed ſupra ſortem qvoq; humanam ele-
vatur, proximus divinis, Deo charus & hominibus. Hoc
unum fortaſsè (niſi eo ad immortalitatem mortalibus
patefieret aditus) dolendum, qvòd tàm amplis, tàmq́; præ-
claris mentis atq; ingenii donis ad invidiam uſq; ornati,
in primò ſæpè, ſæpiùs in medio benè vivendi, beneq́; me-
rendi curſu, atq; in ipſo freqventer honorum augmento,
dum ſplendentibus egregiæ doctrinæ radiis mundum il-
luminane univerſum, ſibiq́; decus & gloriam comparare
ſtrenuè ſatagunt, è vitâ excedere, & ire ad plures juben-
tur. Verùm his idem, qvod vitro contingit. Nam ve-
luti vitrum, cùm maximè ſplendet, frangitur: parili mo-
do & homo, dum in ſummo annorum, honorumq́; flore
verſari, & doctrinâ, conſiliisq́; ſuis multùm prodeſſe poſ-
ſe plurimis putatur, morborum v[verlorenes Material – 3 Zeichen fehlen]ractus concidit, atq;
in pulverem & cineres abit. Cujus rei luculentum hoc
tempore, ſed luctuoſum, proh dolor! exemplum nobis
proponitur in morte immaturâ, atq; inopinatâ, Viri, dum
in vivis erat, Clariſſimi, Eximii, ac Præſtantiſſimi Dn. M.
Gotfridi Raspii, Facultatis Philoſoph. Aſſeſſoris,
Dialecticæ Profeſſoris publ. Collegii Principis Collegiati,
& creandis hoc tempore opt. Art. & Philoſophiæ Magi-

ſtris
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div type="fsAcademicOration" n="1">
        <p>
          <pb facs="#f0024" n="[24]"/> <hi rendition="#aq">excipias, (quæ tamen non naturæ debitum, &#x017F;ed peccati<lb/>
&#x017F;tipendium e&#x017F;t) nihil terreni, nihilq&#x0301;; humani in eo, &#x017F;ed<lb/>
divina atq; c&#x0153;le&#x017F;tia e&#x017F;&#x017F;e dicas omnia. Præ&#x017F;ertim &#x017F;i fre-<lb/>
nato corporis appetitu, po&#x017F;itisq&#x0301;; incon&#x017F;ultæ libidini repa<supplied>-</supplied><lb/>
gulis, Sibi, hoc e&#x017F;t, animo, animiq&#x0301;; datori <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Deo</hi></hi> vivit, atq;<lb/>
in hujus unius laudem &amp; gloriam animi vires ex&#x017F;erit, &amp;<lb/>
de communi in&#x017F;uper hominum &#x017F;ocietate mereri qvàm<lb/>
optimè conatur. Ita animi dotibus qvi utitur homo,<lb/>
non auro &#x017F;olùm, gemmisq&#x0301;; omnibus precio&#x017F;ior, nec cæ-<lb/>
teris tantùm, quæ in mundo &#x017F;unt, rebus omnibus major,<lb/>
atq; &#x017F;ublimior e&#x017F;t: &#x017F;ed &#x017F;upra &#x017F;ortem qvoq; humanam ele-<lb/>
vatur, proximus divinis, <hi rendition="#k">Deo</hi> charus &amp; hominibus. Hoc<lb/>
unum forta&#x017F;sè (ni&#x017F;i eo ad immortalitatem mortalibus<lb/>
patefieret aditus) dolendum, qvòd tàm amplis, tàmq&#x0301;; præ-<lb/>
claris mentis atq; ingenii donis ad invidiam u&#x017F;q; ornati,<lb/>
in primò &#x017F;æpè, &#x017F;æpiùs in medio benè vivendi, beneq&#x0301;; me-<lb/>
rendi cur&#x017F;u, atq; in ip&#x017F;o freqventer honorum augmento,<lb/>
dum &#x017F;plendentibus egregiæ doctrinæ radiis mundum il-<lb/>
luminane univer&#x017F;um, &#x017F;ibiq&#x0301;; decus &amp; gloriam comparare<lb/>
&#x017F;trenuè &#x017F;atagunt, è vitâ excedere, &amp; ire ad plures juben-<lb/>
tur. Verùm his idem, qvod vitro contingit. Nam ve-<lb/>
luti vitrum, cùm maximè &#x017F;plendet, frangitur: parili mo-<lb/>
do &amp; homo, dum in &#x017F;ummo annorum, honorumq&#x0301;; flore<lb/>
ver&#x017F;ari, &amp; doctrinâ, con&#x017F;iliisq&#x0301;; &#x017F;uis multùm prode&#x017F;&#x017F;e po&#x017F;-<lb/>
&#x017F;e plurimis putatur, morborum v<gap reason="lost" unit="chars" quantity="3"/>ractus concidit, atq;<lb/>
in pulverem &amp; cineres abit. Cujus rei luculentum hoc<lb/>
tempore, &#x017F;ed luctuo&#x017F;um, proh dolor! exemplum nobis<lb/>
proponitur in morte immaturâ, atq; inopinatâ, Viri, dum<lb/>
in vivis erat, Clari&#x017F;&#x017F;imi, Eximii, ac Præ&#x017F;tanti&#x017F;&#x017F;imi Dn. M.<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Gotfridi Raspii,</hi></hi> Facultatis Philo&#x017F;oph. A&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;oris,<lb/>
Dialecticæ Profe&#x017F;&#x017F;oris publ. Collegii Principis Collegiati,<lb/>
&amp; creandis hoc tempore opt. Art. &amp; Philo&#x017F;ophiæ Magi-</hi><lb/>
          <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq">&#x017F;tris</hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[[24]/0024] excipias, (quæ tamen non naturæ debitum, ſed peccati ſtipendium eſt) nihil terreni, nihilq́; humani in eo, ſed divina atq; cœleſtia eſſe dicas omnia. Præſertim ſi fre- nato corporis appetitu, poſitisq́; inconſultæ libidini repa- gulis, Sibi, hoc eſt, animo, animiq́; datori Deo vivit, atq; in hujus unius laudem & gloriam animi vires exſerit, & de communi inſuper hominum ſocietate mereri qvàm optimè conatur. Ita animi dotibus qvi utitur homo, non auro ſolùm, gemmisq́; omnibus precioſior, nec cæ- teris tantùm, quæ in mundo ſunt, rebus omnibus major, atq; ſublimior eſt: ſed ſupra ſortem qvoq; humanam ele- vatur, proximus divinis, Deo charus & hominibus. Hoc unum fortaſsè (niſi eo ad immortalitatem mortalibus patefieret aditus) dolendum, qvòd tàm amplis, tàmq́; præ- claris mentis atq; ingenii donis ad invidiam uſq; ornati, in primò ſæpè, ſæpiùs in medio benè vivendi, beneq́; me- rendi curſu, atq; in ipſo freqventer honorum augmento, dum ſplendentibus egregiæ doctrinæ radiis mundum il- luminane univerſum, ſibiq́; decus & gloriam comparare ſtrenuè ſatagunt, è vitâ excedere, & ire ad plures juben- tur. Verùm his idem, qvod vitro contingit. Nam ve- luti vitrum, cùm maximè ſplendet, frangitur: parili mo- do & homo, dum in ſummo annorum, honorumq́; flore verſari, & doctrinâ, conſiliisq́; ſuis multùm prodeſſe poſ- ſe plurimis putatur, morborum v___ractus concidit, atq; in pulverem & cineres abit. Cujus rei luculentum hoc tempore, ſed luctuoſum, proh dolor! exemplum nobis proponitur in morte immaturâ, atq; inopinatâ, Viri, dum in vivis erat, Clariſſimi, Eximii, ac Præſtantiſſimi Dn. M. Gotfridi Raspii, Facultatis Philoſoph. Aſſeſſoris, Dialecticæ Profeſſoris publ. Collegii Principis Collegiati, & creandis hoc tempore opt. Art. & Philoſophiæ Magi- ſtris

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/510784
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/510784/24
Zitationshilfe: Hoepner, Johann: Christliche Leichpredigt Vber das Trostsprüchlein des 42. Psalms. Leipzig, 1632, S. [24]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/510784/24>, abgerufen am 24.04.2024.