Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mochinger, Johannes: Histori Von dem Todt vnnd Begräbnus Sarae. Danzig, 1631.

Bild:
<< vorherige Seite
Ad Virum Cl. Dn. D. Kirstenium Medicum eximium,
& Arabicae literaturae vindicem inter Germanos e primis.

ROgatu tuo, Vir amicissime at praeclare, cujus auctoritati, quae
merito suo apud me magna est, & plura, si possum, debeo, quae
publice recitavi, e suggesto, in lucem palam ire patiar, at ty-
pis exscripta in vulgus emitti. Interpretaberis hoc factum honori conju-
gis tuae eximiae, quam disserentem audivi in ipso vitae crepusculo, quum
nullus est simulationi lociis, de debito Christiano offensarum inimicis,
quos unquam experti sumus, condonandarum, & seculi alterius, in quo
nunc beata degit, deliciis, quas non tantum credere se, verum etiam de-
libare ajebat, & persuadebat. Ita serio vultu aversabatur sordes hujus
mundi, & velut evolatura in coelum, protentis brachiis & oculis inten-
tis, supernis immorabatur, & ut audio, immortua est. Sat scio, si quae ad-
fuissent spectatrices ex eodem sexu, faces cordi subditas sensissent, non
abs voto, quo tandem armatae eadem audacia, quae supra sexun non so-
lum erat, verum & vulgarem homulorum sortem, virili & Christiana
ex hac scena exirent, quum arbiter vitae mortis vocaverit. Quid enim
vetat, eam laudare velut exemplar moriturientibus, in isto genere imi-
tandum, quum D. Petrus ad Sarae exemplum easdem in conjugio vitam
transigentes vocet & moneat. Te vero quod attinet, Eximie virorum,
non multis solatiorum argumentis morabor, ne cum Iliensibus ineptire
videar, qui intempestiva allocutione paulo serius Tiberio ob filiun amis-
sum conabantur ex animo dolorem eximere, jam obliterata ejus memo-
ria, quibus ille, joci, quam officii studiosior, collugere se respondit ob He-
ctora civem egregium, ante secula aliquot, e vita & Graecia ereptum.
Et scis ipse probe, me tacente quo, quod mature didicisti ex sacris pagi-
[unleserliches Material - 3 Zeichen fehlen]non amissum esse decus illud, sed praemissum in antecessum; nec ma-
sculum esse in quocun casu insolabiliter moerere, cum omnes fere gen-
tes justorum certos fines & tempus teneant. Ne te uxoris singularis in
te pietatis foeminae abitionem solummodo patienter & aequo animo tulis-
se ab initio vidi, sed, quod ex vero testor, ut fati con scium ex artis divi-
nae, quam tractas, consilio, privatim praedixisse, diebus ante aliquot au-
divi. Macte fis hoc animo, & quod reliquum est, tuum in me amoren per-
severa, quod semper mutuo facies, ac vale tuo & multorun, qui vitan tibi
ac valetudinem debebunt, bono, Vir praestantissime. Scripsi in Musae
meo.

Ad Virum Cl. Dn. D. Kirstenium Medicum eximium,
& Arabicæ literaturæ vindicem inter Germanos é primis.

ROgatu tuo, Vir amicisſime atꝙ́ præclare, cujus auctoritati, quæ
merito ſuo apud me magna est, & plura, ſi posſum, debeo, quæ
publicé recitavi, è ſuggeſto, in lucem palam ire patiar, atꝙ́ ty-
pis exſcripta in vulgus emitti. Interpretaberis hoc factum honori conju-
gis tuæ eximiæ, quam disſerentem audivi in ipſo vitæ crepuſculo, quum
nullus est ſimulationi lociis, de debito Chriſtiano offenſarum inimicis,
quos unquam experti ſumus, condonandarum, & ſeculi alterius, in quo
nunc beata degit, deliciis, quas non tantùm credere ſe, verùm etiam de-
libare ajebat, & perſuadebat. Ita ſerio vultu averſabatur ſordes hujus
mundi, & velut evolatura in cœlum, protentis brachiis & oculis inten-
tis, ſupernis immorabatur, & ut audio, immortua est. Sat ſcio, ſi quæ ad-
fuisſent ſpectatrices ex eodem ſexu, faces cordi ſubditas ſenſisſent, non
absꝙ́ voto, quo tandem armatæ eâdem audaciâ, quæ ſupra ſexũ non ſo-
lùm erat, verùm & vulgarem homulorum ſortem, virili & Chriſtianâ
ex hac ſcenâ exirent, quum arbiter vitæ mortisꝙ́ vocaverit. Quid enim
vetat, eam laudare velut exemplar moriturientibus, in iſto genere imi-
tandum, quum D. Petrus ad Saræ exemplum easdem in conjugio vitam
tranſigentes vocet & moneat. Te verò quod attinet, Eximie virorum,
non multis ſolatiorum argumentis morabor, ne cum Ilienſibus ineptire
videar, qui intempeſtivâ allocutione paulò ſerius Tiberio ob filiũ amis-
ſum conabantur ex animo dolorem eximere, jam obliteratâ ejus memo-
riâ, quibus ille, joci, quàm officii ſtudioſior, collugere ſe reſpondit ob He-
ctora civem egregium, ante ſecula aliquot, è vita & Græciâ ereptum.
Et ſcis ipſe probè, me tacente quoꝙ́, quod maturè didiciſti ex ſacris pagi-
[unleserliches Material – 3 Zeichen fehlen]non amisſum esſe decus illud, ſed præmisſum in antecesſum; nec ma-
ſculum esſe in quocunꝙ́ caſu inſolabiliter mœrere, cùm omnes ferè gen-
tes juſtorum certos fines & tempus teneant. Neꝙ́ te uxoris ſingularis in
te pietatis fœminæ abitionem ſolummodò patienter & æquo animo tulis-
ſe ab initio vidi, ſed, quod ex vero teſtor, ut fati con ſcium ex artis divi-
næ, quam tractas, conſilio, privatim prædixisſe, diebus antè aliquot au-
divi. Macte fis hoc animo, & quod reliquum est, tuum in me amorẽ per-
ſevera, quod ſemper mutuò facies, ac vale tuo & multorũ, qui vitã tibi
ac valetudinem debebunt, bono, Vir præſtantisſime. Scripſi in Muſæ
meo.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <pb facs="#f0002" n="[2]"/>
      <div type="preface" n="1">
        <head> <hi rendition="#aq">Ad Virum Cl. <hi rendition="#k">Dn. D. Kirstenium</hi> Medicum eximium,<lb/>
&amp; Arabicæ literaturæ vindicem inter Germanos é primis.</hi> </head><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#in">R</hi> <hi rendition="#i">Ogatu tuo, Vir amicis&#x017F;ime at&#xA759;&#x0301; præclare, cujus auctoritati, quæ<lb/>
merito &#x017F;uo apud me magna est, &amp; plura, &#x017F;i pos&#x017F;um, debeo, quæ<lb/>
publicé recitavi, è &#x017F;ugge&#x017F;to, in lucem palam ire patiar, at&#xA759;&#x0301; ty-<lb/>
pis ex&#x017F;cripta in vulgus emitti. Interpretaberis hoc factum honori conju-<lb/>
gis tuæ eximiæ, quam dis&#x017F;erentem audivi in ip&#x017F;o vitæ crepu&#x017F;culo, quum<lb/>
nullus est &#x017F;imulationi lociis, de debito Chri&#x017F;tiano offen&#x017F;arum inimicis,<lb/>
quos unquam experti &#x017F;umus, condonandarum, &amp; &#x017F;eculi alterius, in quo<lb/>
nunc beata degit, deliciis, quas non tantùm credere &#x017F;e, verùm etiam de-<lb/>
libare ajebat, &amp; per&#x017F;uadebat. Ita &#x017F;erio vultu aver&#x017F;abatur &#x017F;ordes hujus<lb/>
mundi, &amp; velut evolatura in c&#x0153;lum, protentis brachiis &amp; oculis inten-<lb/>
tis, &#x017F;upernis immorabatur, &amp; ut audio, immortua est. Sat &#x017F;cio, &#x017F;i quæ ad-<lb/>
fuis&#x017F;ent &#x017F;pectatrices ex eodem &#x017F;exu, faces cordi &#x017F;ubditas &#x017F;en&#x017F;is&#x017F;ent, non<lb/>
abs&#xA759;&#x0301; voto, quo tandem armatæ eâdem audaciâ, quæ &#x017F;upra &#x017F;exu&#x0303; non &#x017F;o-<lb/>
lùm erat, verùm &amp; vulgarem homulorum &#x017F;ortem, virili &amp; Chri&#x017F;tianâ<lb/>
ex hac &#x017F;cenâ exirent, quum arbiter vitæ mortis&#xA759;&#x0301; vocaverit. Quid enim<lb/>
vetat, eam laudare velut exemplar moriturientibus, in i&#x017F;to genere imi-<lb/>
tandum, quum D. Petrus ad Saræ exemplum easdem in conjugio vitam<lb/>
tran&#x017F;igentes vocet &amp; moneat. Te verò quod attinet, Eximie virorum,<lb/>
non multis &#x017F;olatiorum argumentis morabor, ne cum Ilien&#x017F;ibus ineptire<lb/>
videar, qui intempe&#x017F;tivâ allocutione paulò &#x017F;erius Tiberio ob filiu&#x0303; amis-<lb/>
&#x017F;um conabantur ex animo dolorem eximere, jam obliteratâ ejus memo-<lb/>
riâ, quibus ille, joci, quàm officii &#x017F;tudio&#x017F;ior, collugere &#x017F;e re&#x017F;pondit ob He-<lb/>
ctora civem egregium, ante &#x017F;ecula aliquot, è vita &amp; Græciâ ereptum.<lb/>
Et &#x017F;cis ip&#x017F;e probè, me tacente quo&#xA759;&#x0301;, quod maturè didici&#x017F;ti ex &#x017F;acris pagi-<lb/><gap reason="illegible" unit="chars" quantity="3"/>non amis&#x017F;um es&#x017F;e decus illud, &#x017F;ed præmis&#x017F;um in anteces&#x017F;um; nec ma-<lb/>
&#x017F;culum es&#x017F;e in quocun&#xA759;&#x0301; ca&#x017F;u in&#x017F;olabiliter m&#x0153;rere, cùm omnes ferè gen-<lb/>
tes ju&#x017F;torum certos fines &amp; tempus teneant. Ne&#xA759;&#x0301; te uxoris &#x017F;ingularis in<lb/>
te pietatis f&#x0153;minæ abitionem &#x017F;olummodò patienter &amp; æquo animo tulis-<lb/>
&#x017F;e ab initio vidi, &#x017F;ed, quod ex vero te&#x017F;tor, ut fati con &#x017F;cium ex artis divi-<lb/>
næ, quam tractas, con&#x017F;ilio, privatim prædixis&#x017F;e, diebus antè aliquot au-<lb/>
divi. Macte fis hoc animo, &amp; quod reliquum est, tuum in me amore&#x0303; per-<lb/>
&#x017F;evera, quod &#x017F;emper mutuò facies, ac vale tuo &amp; multoru&#x0303;, qui vita&#x0303; tibi<lb/><hi rendition="#c">ac valetudinem debebunt, bono, Vir præ&#x017F;tantis&#x017F;ime. Scrip&#x017F;i in Mu&#x017F;æ<lb/>
meo.</hi></hi> </hi> </p>
        <dateline> <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">Calendis Junii Anno</hi> 1631.</hi> </dateline>
      </div><lb/>
    </body>
  </text>
</TEI>
[[2]/0002] Ad Virum Cl. Dn. D. Kirstenium Medicum eximium, & Arabicæ literaturæ vindicem inter Germanos é primis. ROgatu tuo, Vir amicisſime atꝙ́ præclare, cujus auctoritati, quæ merito ſuo apud me magna est, & plura, ſi posſum, debeo, quæ publicé recitavi, è ſuggeſto, in lucem palam ire patiar, atꝙ́ ty- pis exſcripta in vulgus emitti. Interpretaberis hoc factum honori conju- gis tuæ eximiæ, quam disſerentem audivi in ipſo vitæ crepuſculo, quum nullus est ſimulationi lociis, de debito Chriſtiano offenſarum inimicis, quos unquam experti ſumus, condonandarum, & ſeculi alterius, in quo nunc beata degit, deliciis, quas non tantùm credere ſe, verùm etiam de- libare ajebat, & perſuadebat. Ita ſerio vultu averſabatur ſordes hujus mundi, & velut evolatura in cœlum, protentis brachiis & oculis inten- tis, ſupernis immorabatur, & ut audio, immortua est. Sat ſcio, ſi quæ ad- fuisſent ſpectatrices ex eodem ſexu, faces cordi ſubditas ſenſisſent, non absꝙ́ voto, quo tandem armatæ eâdem audaciâ, quæ ſupra ſexũ non ſo- lùm erat, verùm & vulgarem homulorum ſortem, virili & Chriſtianâ ex hac ſcenâ exirent, quum arbiter vitæ mortisꝙ́ vocaverit. Quid enim vetat, eam laudare velut exemplar moriturientibus, in iſto genere imi- tandum, quum D. Petrus ad Saræ exemplum easdem in conjugio vitam tranſigentes vocet & moneat. Te verò quod attinet, Eximie virorum, non multis ſolatiorum argumentis morabor, ne cum Ilienſibus ineptire videar, qui intempeſtivâ allocutione paulò ſerius Tiberio ob filiũ amis- ſum conabantur ex animo dolorem eximere, jam obliteratâ ejus memo- riâ, quibus ille, joci, quàm officii ſtudioſior, collugere ſe reſpondit ob He- ctora civem egregium, ante ſecula aliquot, è vita & Græciâ ereptum. Et ſcis ipſe probè, me tacente quoꝙ́, quod maturè didiciſti ex ſacris pagi- ___non amisſum esſe decus illud, ſed præmisſum in antecesſum; nec ma- ſculum esſe in quocunꝙ́ caſu inſolabiliter mœrere, cùm omnes ferè gen- tes juſtorum certos fines & tempus teneant. Neꝙ́ te uxoris ſingularis in te pietatis fœminæ abitionem ſolummodò patienter & æquo animo tulis- ſe ab initio vidi, ſed, quod ex vero teſtor, ut fati con ſcium ex artis divi- næ, quam tractas, conſilio, privatim prædixisſe, diebus antè aliquot au- divi. Macte fis hoc animo, & quod reliquum est, tuum in me amorẽ per- ſevera, quod ſemper mutuò facies, ac vale tuo & multorũ, qui vitã tibi ac valetudinem debebunt, bono, Vir præſtantisſime. Scripſi in Muſæ meo. Calendis Junii Anno 1631.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/524823
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/524823/2
Zitationshilfe: Mochinger, Johannes: Histori Von dem Todt vnnd Begräbnus Sarae. Danzig, 1631, S. [2]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/524823/2>, abgerufen am 28.03.2024.