Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1791.

Bild:
<< vorherige Seite

1. Buch. 4. Tit. §. 109.
unwiderrufliches Recht erworben haben, mithin auch des-
sen Privilegien, gelten zu lassen 88).

§. 109.
Verlust der Privilegien, wovon der Grund in dem Privilegir-
ten selbst anzutreffen.
a) Mißbrauch des Privilegiums.

Endlich kann es Fälle geben, da in dem Privi-
legirten
selbst der Grund von dem Verlust seines Pri-
vilegiums anzutreffen ist. Dahin gehört

I) wenn er sich seines Privilegiums unwürdig macht.
Es kann dieß auf zweyerley Art geschehen,

a) durch Mißbrauch, oder zweckwidrige Anwendung
des Privilegiums 89). Soll jedoch der Mißbrauch den
Verlust des Privilegiums nach sich ziehen, so erfordert
man billig einen solchen, der sich in dem Vorsatz grün-
det, und welchen der Privilegirte so wenig abzulehnen
als durch scheinbare Gründe zu schwächen im Stande
ist 90). Wegen einer bloßen, wenn gleich noch so gros-
sen, Unvorsichtigkeit, die sich der Privilegirte bey der
Aus-
88) wernher sel. Obs. for. T. I. Part. V. Obs. 161. Püt-
ters
Beyträge zum T. St. u. F. R. 1. Th. N. 9. Io Pet.
de
ludewig de obligatione successorum in principatu. Halae
1714 Cap. IV.
Schnaubert Territorial-Staatsrecht.
2. Buch 12. Hauptst.
89) L. 3. Cod de Aquaeductu. Can. 7. Dist. LXXIV. Cap. 11.
Cap. 24. X de privilegiis.
-- Privilegium meretur
amittere, qui permissa sibi abutitur potestate
.
Adde Cap. fin. X. de Rescript. Vid. Sam. stryck Diss. de
abusu iuris quaesiti (Dissertat. Vol. IV. Disp. 9.) Cap. IV.
90) Cap fin. X. de Rescript. Quistorp in der oben ange-
führten Abhandlung S. 123. mevius P. 2. Dec. 158. n. 4.
5. 6. 7.

1. Buch. 4. Tit. §. 109.
unwiderrufliches Recht erworben haben, mithin auch deſ-
ſen Privilegien, gelten zu laſſen 88).

§. 109.
Verluſt der Privilegien, wovon der Grund in dem Privilegir-
ten ſelbſt anzutreffen.
a) Mißbrauch des Privilegiums.

Endlich kann es Faͤlle geben, da in dem Privi-
legirten
ſelbſt der Grund von dem Verluſt ſeines Pri-
vilegiums anzutreffen iſt. Dahin gehoͤrt

I) wenn er ſich ſeines Privilegiums unwuͤrdig macht.
Es kann dieß auf zweyerley Art geſchehen,

a) durch Mißbrauch, oder zweckwidrige Anwendung
des Privilegiums 89). Soll jedoch der Mißbrauch den
Verluſt des Privilegiums nach ſich ziehen, ſo erfordert
man billig einen ſolchen, der ſich in dem Vorſatz gruͤn-
det, und welchen der Privilegirte ſo wenig abzulehnen
als durch ſcheinbare Gruͤnde zu ſchwaͤchen im Stande
iſt 90). Wegen einer bloßen, wenn gleich noch ſo groſ-
ſen, Unvorſichtigkeit, die ſich der Privilegirte bey der
Aus-
88) wernher ſel. Obſ. for. T. I. Part. V. Obſ. 161. Puͤt-
ters
Beytraͤge zum T. St. u. F. R. 1. Th. N. 9. Io Pet.
de
ludewig de obligatione ſucceſſorum in principatu. Halae
1714 Cap. IV.
Schnaubert Territorial-Staatsrecht.
2. Buch 12. Hauptſt.
89) L. 3. Cod de Aquaeductu. Can. 7. Diſt. LXXIV. Cap. 11.
Cap. 24. X de privilegiis.
Privilegium meretur
amittere, qui permiſſa ſibi abutitur poteſtate
.
Adde Cap. fin. X. de Reſcript. Vid. Sam. stryck Diſſ. de
abuſu iuris quaeſiti (Diſſertat. Vol. IV. Diſp. 9.) Cap. IV.
90) Cap fin. X. de Reſcript. Quiſtorp in der oben ange-
fuͤhrten Abhandlung S. 123. mevius P. 2. Dec. 158. n. 4.
5. 6. 7.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0048" n="34"/><fw place="top" type="header">1. Buch. 4. Tit. §. 109.</fw><lb/>
unwiderrufliches Recht erworben haben, mithin auch de&#x017F;-<lb/>
&#x017F;en Privilegien, gelten zu la&#x017F;&#x017F;en <note place="foot" n="88)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">wernher</hi> &#x017F;el. Ob&#x017F;. for. T. I. Part. V. Ob&#x017F;.</hi> 161. <hi rendition="#g">Pu&#x0364;t-<lb/>
ters</hi> Beytra&#x0364;ge zum T. St. u. F. R. 1. Th. <hi rendition="#aq">N. 9. <hi rendition="#i">Io Pet.<lb/>
de</hi> <hi rendition="#k">ludewig</hi> de obligatione &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;orum in principatu. Halae<lb/>
1714 Cap. IV.</hi> <hi rendition="#g">Schnaubert</hi> Territorial-Staatsrecht.<lb/>
2. Buch 12. Haupt&#x017F;t.</note>.</p>
        </div><lb/>
        <div n="2">
          <head>§. 109.<lb/>
Verlu&#x017F;t der Privilegien, wovon der Grund in dem Privilegir-<lb/>
ten &#x017F;elb&#x017F;t anzutreffen.</head><lb/>
          <div n="3">
            <head><hi rendition="#aq">a</hi>) <hi rendition="#g">Mißbrauch</hi> des Privilegiums.</head><lb/>
            <p>Endlich kann es Fa&#x0364;lle geben, da in dem <hi rendition="#g">Privi-<lb/>
legirten</hi> &#x017F;elb&#x017F;t der Grund von dem Verlu&#x017F;t &#x017F;eines Pri-<lb/><hi rendition="#g">vilegiums</hi> anzutreffen i&#x017F;t. Dahin geho&#x0364;rt</p><lb/>
            <p><hi rendition="#aq">I</hi>) wenn er &#x017F;ich &#x017F;eines Privilegiums unwu&#x0364;rdig macht.<lb/>
Es kann dieß auf zweyerley Art ge&#x017F;chehen,</p><lb/>
            <list>
              <item><hi rendition="#aq">a</hi>) durch <hi rendition="#g">Mißbrauch</hi>, oder zweckwidrige Anwendung<lb/>
des Privilegiums <note place="foot" n="89)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">L. 3. Cod de Aquaeductu. Can. 7. Di&#x017F;t. LXXIV. Cap. 11.<lb/>
Cap. 24. X de privilegiis.</hi> &#x2014; <hi rendition="#g">Privilegium meretur<lb/>
amittere, qui permi&#x017F;&#x017F;a &#x017F;ibi abutitur pote&#x017F;tate</hi>.<lb/>
Adde <hi rendition="#i">Cap. fin. X. de Re&#x017F;cript.</hi> Vid. <hi rendition="#i">Sam.</hi> <hi rendition="#k">stryck</hi> Di&#x017F;&#x017F;. de<lb/>
abu&#x017F;u iuris quae&#x017F;iti (<hi rendition="#i">Di&#x017F;&#x017F;ertat. Vol. IV. Di&#x017F;p.</hi> 9.) Cap. IV.</hi></note>. Soll jedoch der Mißbrauch den<lb/>
Verlu&#x017F;t des Privilegiums nach &#x017F;ich ziehen, &#x017F;o erfordert<lb/>
man billig einen &#x017F;olchen, der &#x017F;ich in dem Vor&#x017F;atz gru&#x0364;n-<lb/>
det, und welchen der Privilegirte &#x017F;o wenig abzulehnen<lb/>
als durch &#x017F;cheinbare Gru&#x0364;nde zu &#x017F;chwa&#x0364;chen im Stande<lb/>
i&#x017F;t <note place="foot" n="90)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Cap fin. X. de Re&#x017F;cript.</hi></hi><hi rendition="#g">Qui&#x017F;torp</hi> in der oben ange-<lb/>
fu&#x0364;hrten Abhandlung S. 123. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">mevius</hi> P. 2. Dec. 158. n.</hi> 4.<lb/>
5. 6. 7.</note>. Wegen einer bloßen, wenn gleich noch &#x017F;o gro&#x017F;-<lb/>
&#x017F;en, Unvor&#x017F;ichtigkeit, die &#x017F;ich der Privilegirte bey der<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Aus-</fw><lb/></item>
            </list>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[34/0048] 1. Buch. 4. Tit. §. 109. unwiderrufliches Recht erworben haben, mithin auch deſ- ſen Privilegien, gelten zu laſſen 88). §. 109. Verluſt der Privilegien, wovon der Grund in dem Privilegir- ten ſelbſt anzutreffen. a) Mißbrauch des Privilegiums. Endlich kann es Faͤlle geben, da in dem Privi- legirten ſelbſt der Grund von dem Verluſt ſeines Pri- vilegiums anzutreffen iſt. Dahin gehoͤrt I) wenn er ſich ſeines Privilegiums unwuͤrdig macht. Es kann dieß auf zweyerley Art geſchehen, a) durch Mißbrauch, oder zweckwidrige Anwendung des Privilegiums 89). Soll jedoch der Mißbrauch den Verluſt des Privilegiums nach ſich ziehen, ſo erfordert man billig einen ſolchen, der ſich in dem Vorſatz gruͤn- det, und welchen der Privilegirte ſo wenig abzulehnen als durch ſcheinbare Gruͤnde zu ſchwaͤchen im Stande iſt 90). Wegen einer bloßen, wenn gleich noch ſo groſ- ſen, Unvorſichtigkeit, die ſich der Privilegirte bey der Aus- 88) wernher ſel. Obſ. for. T. I. Part. V. Obſ. 161. Puͤt- ters Beytraͤge zum T. St. u. F. R. 1. Th. N. 9. Io Pet. de ludewig de obligatione ſucceſſorum in principatu. Halae 1714 Cap. IV. Schnaubert Territorial-Staatsrecht. 2. Buch 12. Hauptſt. 89) L. 3. Cod de Aquaeductu. Can. 7. Diſt. LXXIV. Cap. 11. Cap. 24. X de privilegiis. — Privilegium meretur amittere, qui permiſſa ſibi abutitur poteſtate. Adde Cap. fin. X. de Reſcript. Vid. Sam. stryck Diſſ. de abuſu iuris quaeſiti (Diſſertat. Vol. IV. Diſp. 9.) Cap. IV. 90) Cap fin. X. de Reſcript. Quiſtorp in der oben ange- fuͤhrten Abhandlung S. 123. mevius P. 2. Dec. 158. n. 4. 5. 6. 7.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791/48
Zitationshilfe: Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1791, S. 34. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791/48>, abgerufen am 18.04.2024.