Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812.

Bild:
<< vorherige Seite

min Vader de mi att,

Ach Moder, segd de Mann, daar is een schön
Vagel, de singt so herlich, de Sünn schiint so
warm, un dat rückt as luter Zinnemamen
min Swester de Marleeniken

daar led Marleenken den Kopp up de Knee un
weende in eens weg, de Mann averst sed: ick
ga herut, ick mut den Vagel dicht by sehn; --
"ach, ga nich, sed de Fru, my is as bevt dat
ganze Huus, un stünn in Flammen;" aver de
Mann ging herut un sach den Vagel an:
söcht alle mine Beeniken
un bindt se in een fiden Dook,
legts unner den Machandelboom,
kywitt, kywitt! ach wat een schön Vagel
bin ick!

mit des leet de Vagel de golden Kede fallen,
un se feel den Mann jüst um den Hals, so
recht hier herüm, dat se recht so schön past;
daar ging he herin un sed: sü wat is dat vör
een schön Vagel, hett mi so ne schöne goldne
Kede schenkt, un süht so schöne ut;" de Fru
aver was so Angst un feel langs in de Stuve
hen, un de Mütz feel eer van den Kopp -- daar
sung de Vagel wedder:
Min Moder de mi slacht't

ach dat ick dusend Fuder unner de Eerde weer,
dat ick dat nich hören sull!

min Vader de mi att,

Ach Moder, ſegd de Mann, daar is een ſchoͤn
Vagel, de ſingt ſo herlich, de Suͤnn ſchiint ſo
warm, un dat ruͤckt as luter Zinnemamen
min Sweſter de Marleeniken

daar led Marleenken den Kopp up de Knee un
weende in eens weg, de Mann averſt ſed: ick
ga herut, ick mut den Vagel dicht by ſehn; —
„ach, ga nich, ſed de Fru, my is as bevt dat
ganze Huus, un ſtuͤnn in Flammen;“ aver de
Mann ging herut un ſach den Vagel an:
ſoͤcht alle mine Beeniken
un bindt ſe in een fiden Dook,
legts unner den Machandelboom,
kywitt, kywitt! ach wat een ſchoͤn Vagel
bin ick!

mit des leet de Vagel de golden Kede fallen,
un ſe feel den Mann juͤſt um den Hals, ſo
recht hier heruͤm, dat ſe recht ſo ſchoͤn paſt;
daar ging he herin un ſed: ſuͤ wat is dat voͤr
een ſchoͤn Vagel, hett mi ſo ne ſchoͤne goldne
Kede ſchenkt, un ſuͤht ſo ſchoͤne ut;“ de Fru
aver was ſo Angſt un feel langs in de Stuve
hen, un de Muͤtz feel eer van den Kopp — daar
ſung de Vagel wedder:
Min Moder de mi ſlacht't

ach dat ick duſend Fuder unner de Eerde weer,
dat ick dat nich hoͤren ſull!

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0249" n="215"/><lg type="poem"><l>min Vader de mi att,</l></lg><lb/>
Ach Moder, &#x017F;egd de Mann, daar is een &#x017F;cho&#x0364;n<lb/>
Vagel, de &#x017F;ingt &#x017F;o herlich, de Su&#x0364;nn &#x017F;chiint &#x017F;o<lb/>
warm, un dat ru&#x0364;ckt as luter Zinnemamen<lb/><lg type="poem"><l>min Swe&#x017F;ter de Marleeniken</l></lg><lb/>
daar led Marleenken den Kopp up de Knee un<lb/>
weende in eens weg, de Mann aver&#x017F;t &#x017F;ed: ick<lb/>
ga herut, ick mut den Vagel dicht by &#x017F;ehn; &#x2014;<lb/>
&#x201E;ach, ga nich, &#x017F;ed de Fru, my is as bevt dat<lb/>
ganze Huus, un &#x017F;tu&#x0364;nn in Flammen;&#x201C; aver de<lb/>
Mann ging herut un &#x017F;ach den Vagel an:<lb/><lg type="poem"><l>&#x017F;o&#x0364;cht alle mine Beeniken</l><lb/><l>un bindt &#x017F;e in een fiden Dook,</l><lb/><l>legts unner den Machandelboom,</l><lb/><l>kywitt, kywitt! ach wat een &#x017F;cho&#x0364;n Vagel</l><lb/><l>bin ick!</l></lg><lb/>
mit des leet de Vagel de golden Kede fallen,<lb/>
un &#x017F;e feel den Mann ju&#x0364;&#x017F;t um den Hals, &#x017F;o<lb/>
recht hier heru&#x0364;m, dat &#x017F;e recht &#x017F;o &#x017F;cho&#x0364;n pa&#x017F;t;<lb/>
daar ging he herin un &#x017F;ed: &#x017F;u&#x0364; wat is dat vo&#x0364;r<lb/>
een &#x017F;cho&#x0364;n Vagel, hett mi &#x017F;o ne &#x017F;cho&#x0364;ne goldne<lb/>
Kede &#x017F;chenkt, un &#x017F;u&#x0364;ht &#x017F;o &#x017F;cho&#x0364;ne ut;&#x201C; de Fru<lb/>
aver was &#x017F;o Ang&#x017F;t un feel langs in de Stuve<lb/>
hen, un de Mu&#x0364;tz feel eer van den Kopp &#x2014; daar<lb/>
&#x017F;ung de Vagel wedder:<lb/><lg type="poem"><l>Min Moder de mi &#x017F;lacht't</l></lg><lb/>
ach dat ick du&#x017F;end Fuder unner de Eerde weer,<lb/>
dat ick dat nich ho&#x0364;ren &#x017F;ull!<lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[215/0249] min Vader de mi att, Ach Moder, ſegd de Mann, daar is een ſchoͤn Vagel, de ſingt ſo herlich, de Suͤnn ſchiint ſo warm, un dat ruͤckt as luter Zinnemamen min Sweſter de Marleeniken daar led Marleenken den Kopp up de Knee un weende in eens weg, de Mann averſt ſed: ick ga herut, ick mut den Vagel dicht by ſehn; — „ach, ga nich, ſed de Fru, my is as bevt dat ganze Huus, un ſtuͤnn in Flammen;“ aver de Mann ging herut un ſach den Vagel an: ſoͤcht alle mine Beeniken un bindt ſe in een fiden Dook, legts unner den Machandelboom, kywitt, kywitt! ach wat een ſchoͤn Vagel bin ick! mit des leet de Vagel de golden Kede fallen, un ſe feel den Mann juͤſt um den Hals, ſo recht hier heruͤm, dat ſe recht ſo ſchoͤn paſt; daar ging he herin un ſed: ſuͤ wat is dat voͤr een ſchoͤn Vagel, hett mi ſo ne ſchoͤne goldne Kede ſchenkt, un ſuͤht ſo ſchoͤne ut;“ de Fru aver was ſo Angſt un feel langs in de Stuve hen, un de Muͤtz feel eer van den Kopp — daar ſung de Vagel wedder: Min Moder de mi ſlacht't ach dat ick duſend Fuder unner de Eerde weer, dat ick dat nich hoͤren ſull!

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/249
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812, S. 215. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/249>, abgerufen am 23.04.2024.