Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815.

Bild:
<< vorherige Seite

de Luide und segden: "do kümmt usse Hunkepus
wier an, wo hest du doh lägen un schlopen?"
He seg: "ick heve förwohr nig slopen, nu is ganz
Engelland gewunnen un et is en wohren Frerden
(Frieden)."

Do segde de Kaiser von den schönen Ritter,
de em hev biestohen; do seg de junge Mann to en
Kaiser: "wöre ick nig bie ju west, et wöre nig
guet gahen." Do will de Kaiser em wat upn
Buckel gierwen, "ji, seg he, wenn ji dat nig
gleiwen willt, will ick ju minen Arm wiesen un
asse he den Arm wiest un asse de Kaiser de Wunde
süt, do wert he gans verwündert un segd: "vil-
licht büst du Gott sölvst ader en Engel, den mie
Gott toschickt hev un bat em üm Verzeihnüß,
dat he so grov met em handelt hädde, un schenket
em sin ganse Kaisers Gut. Un de wilde Mann
was erlöset un stund ase en grauten Künig för em
un vertelde em de ganse Sacke un de Berg was
en gans Künigs-Schloß un he trock met sine Frau
derup un lerweten vergnögt bis an eeren Daud.

51.
De drei schwatten Princessinnen.

Ostindien was von den Fiend belagert, he
wull de Stadt nig verloeten, he wull ersten 600
Dahler hebben. Do leiten se dat ut trummen:
well de schaffen könne, de soll Börgemester weren.

de Luide und ſegden: „do kuͤmmt uſſe Hunkepus
wier an, wo heſt du doh laͤgen un ſchlopen?“
He ſeg: „ick heve foͤrwohr nig ſlopen, nu is ganz
Engelland gewunnen un et is en wohren Frerden
(Frieden).“

Do ſegde de Kaiſer von den ſchoͤnen Ritter,
de em hev bieſtohen; do ſeg de junge Mann to en
Kaiſer: „woͤre ick nig bie ju weſt, et woͤre nig
guet gahen.“ Do will de Kaiſer em wat upn
Buckel gierwen, „ji, ſeg he, wenn ji dat nig
gleiwen willt, will ick ju minen Arm wieſen un
aſſe he den Arm wieſt un aſſe de Kaiſer de Wunde
ſuͤt, do wert he gans verwuͤndert un ſegd: „vil-
licht buͤſt du Gott ſoͤlvſt ader en Engel, den mie
Gott toſchickt hev un bat em uͤm Verzeihnuͤß,
dat he ſo grov met em handelt haͤdde, un ſchenket
em ſin ganſe Kaiſers Gut. Un de wilde Mann
was erloͤſet un ſtund aſe en grauten Kuͤnig foͤr em
un vertelde em de ganſe Sacke un de Berg was
en gans Kuͤnigs-Schloß un he trock met ſine Frau
derup un lerweten vergnoͤgt bis an eeren Daud.

51.
De drei ſchwatten Princeſſinnen.

Oſtindien was von den Fiend belagert, he
wull de Stadt nig verloeten, he wull erſten 600
Dahler hebben. Do leiten ſe dat ut trummen:
well de ſchaffen koͤnne, de ſoll Boͤrgemeſter weren.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0284" n="263"/>
de Luide und &#x017F;egden: &#x201E;do ku&#x0364;mmt u&#x017F;&#x017F;e Hunkepus<lb/>
wier an, wo he&#x017F;t du doh la&#x0364;gen un &#x017F;chlopen?&#x201C;<lb/>
He &#x017F;eg: &#x201E;ick heve fo&#x0364;rwohr nig &#x017F;lopen, nu is ganz<lb/>
Engelland gewunnen un et is en wohren Frerden<lb/>
(Frieden).&#x201C;</p><lb/>
        <p>Do &#x017F;egde de Kai&#x017F;er von den &#x017F;cho&#x0364;nen Ritter,<lb/>
de em hev bie&#x017F;tohen; do &#x017F;eg de junge Mann to en<lb/>
Kai&#x017F;er: &#x201E;wo&#x0364;re ick nig bie ju we&#x017F;t, et wo&#x0364;re nig<lb/>
guet gahen.&#x201C; Do will de Kai&#x017F;er em wat upn<lb/>
Buckel gierwen, &#x201E;ji, &#x017F;eg he, wenn ji dat nig<lb/>
gleiwen willt, will ick ju minen Arm wie&#x017F;en un<lb/>
a&#x017F;&#x017F;e he den Arm wie&#x017F;t un a&#x017F;&#x017F;e de Kai&#x017F;er de Wunde<lb/>
&#x017F;u&#x0364;t, do wert he gans verwu&#x0364;ndert un &#x017F;egd: &#x201E;vil-<lb/>
licht bu&#x0364;&#x017F;t du Gott &#x017F;o&#x0364;lv&#x017F;t ader en Engel, den mie<lb/>
Gott to&#x017F;chickt hev un bat em u&#x0364;m Verzeihnu&#x0364;ß,<lb/>
dat he &#x017F;o grov met em handelt ha&#x0364;dde, un &#x017F;chenket<lb/>
em &#x017F;in gan&#x017F;e Kai&#x017F;ers Gut. Un de wilde Mann<lb/>
was erlo&#x0364;&#x017F;et un &#x017F;tund a&#x017F;e en grauten Ku&#x0364;nig fo&#x0364;r em<lb/>
un vertelde em de gan&#x017F;e Sacke un de Berg was<lb/>
en gans Ku&#x0364;nigs-Schloß un he trock met &#x017F;ine Frau<lb/>
derup un lerweten vergno&#x0364;gt bis an eeren Daud.</p>
      </div><lb/>
      <div n="1">
        <head>51.<lb/><hi rendition="#g">De drei &#x017F;chwatten Prince&#x017F;&#x017F;innen</hi>.</head><lb/>
        <p>O&#x017F;tindien was von den Fiend belagert, he<lb/>
wull de Stadt nig verloeten, he wull er&#x017F;ten 600<lb/>
Dahler hebben. Do leiten &#x017F;e dat ut trummen:<lb/>
well de &#x017F;chaffen ko&#x0364;nne, de &#x017F;oll Bo&#x0364;rgeme&#x017F;ter weren.<lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[263/0284] de Luide und ſegden: „do kuͤmmt uſſe Hunkepus wier an, wo heſt du doh laͤgen un ſchlopen?“ He ſeg: „ick heve foͤrwohr nig ſlopen, nu is ganz Engelland gewunnen un et is en wohren Frerden (Frieden).“ Do ſegde de Kaiſer von den ſchoͤnen Ritter, de em hev bieſtohen; do ſeg de junge Mann to en Kaiſer: „woͤre ick nig bie ju weſt, et woͤre nig guet gahen.“ Do will de Kaiſer em wat upn Buckel gierwen, „ji, ſeg he, wenn ji dat nig gleiwen willt, will ick ju minen Arm wieſen un aſſe he den Arm wieſt un aſſe de Kaiſer de Wunde ſuͤt, do wert he gans verwuͤndert un ſegd: „vil- licht buͤſt du Gott ſoͤlvſt ader en Engel, den mie Gott toſchickt hev un bat em uͤm Verzeihnuͤß, dat he ſo grov met em handelt haͤdde, un ſchenket em ſin ganſe Kaiſers Gut. Un de wilde Mann was erloͤſet un ſtund aſe en grauten Kuͤnig foͤr em un vertelde em de ganſe Sacke un de Berg was en gans Kuͤnigs-Schloß un he trock met ſine Frau derup un lerweten vergnoͤgt bis an eeren Daud. 51. De drei ſchwatten Princeſſinnen. Oſtindien was von den Fiend belagert, he wull de Stadt nig verloeten, he wull erſten 600 Dahler hebben. Do leiten ſe dat ut trummen: well de ſchaffen koͤnne, de ſoll Boͤrgemeſter weren.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/284
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815, S. 263. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/284>, abgerufen am 28.03.2024.