Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815.

Bild:
<< vorherige Seite

ganzer neun Nächte lang.)
tha nam ek frevaz ok frodr vera.
(Da begann ich berühmt und klug zu werden.)

Odin setzt sich unter die Galgenbäume, redet mit den
Hängenden und heißt darum hanga-god (-tyr-
drottinn.)
Dieser mythischen Wichtigkeit wegen
möge die darauf bezügliche Stelle des Originals zu-
gleich eine Probe des Stils geben:

Tunc quasi socraticus hunc laeta voce salutat
et quafi nil triste perpatiatur ait:

"salve! mi frater, hominum carissime salve!
huc ades, ut spero, sorte favente bona."

Erigit ille caput stupidosque regirat ocellos,
ambigit et cujus vox sit et unde sonet.

Dum super hoc dubitat, utrum fugiat maneatve,
huc movet ire timor et vetat ire pudor.

Sic sibi nutantem solidat constantia mentem,
dixit: "l resonet vox tua, quisquis es hic?"

De sacco rursus auditur vox quoque secundo:
"si dubitas, quid sim, suspice, tolle caput;

in sacco sedeo, sedet sapientia mecum,
hic studiis didici tempore multa brevi.

Pape! scolas quaerunt longe lateque scolares,
hic tantum veras noveris esse scolas.

Hic, phas si sit adhuc hora subsistere parva,
omnia nota dabit philosophia michi,

ac cum prodiero, puto me sapientior inter
terrigenas omnes non erit unus homo.

Pectore clausa meo latet orbita totius anni,
sic quoque siderei fabrica tota poli,

lumina magna duo complector vi rationis,
nec sensus fugient astra minora meos.

Sed neque me signa possent duodena latere,
quas vires habeant, quas et arena maris.

Flatus ventorum bene cognovi variorum,
cuilibet et morbo quae medicina valet
*);

vires herbarum bene cognovi variarum,
et quae sit volucrum vis simul et lapidum.

Septem per partes cognovi quaslibet artes;
si foret hic Catho cederet atque Plato.

Quid dicam plura? novi bene singula jura,
caesareas leges hic studui varias.
*) S. Runacap. 9.

ganzer neun Naͤchte lang.)
tha nam ek frevaz ok frodr vera.
(Da begann ich beruͤhmt und klug zu werden.)

Odin ſetzt ſich unter die Galgenbaͤume, redet mit den
Haͤngenden und heißt darum hanga-god (-tyr-
drottinn.)
Dieſer mythiſchen Wichtigkeit wegen
moͤge die darauf bezuͤgliche Stelle des Originals zu-
gleich eine Probe des Stils geben:

Tunc quaſi ſocraticus hunc laeta voce ſalutat
et quafi nil triſte perpatiatur ait:

„ſalve! mi frater, hominum cariſſime ſalve!
huc ades, ut ſpero, ſorte favente bona.“

Erigit ille caput ſtupidosque regirat ocellos,
ambigit et cujus vox ſit et unde ſonet.

Dum ſuper hoc dubitat, utrum fugiat maneatve,
huc movet ire timor et vetat ire pudor.

Sic ſibi nutantem ſolidat conſtantia mentem,
dixit: „l reſonet vox tua, quisquis es hic?“

De ſacco rurſus auditur vox quoque ſecundo:
„ſi dubitas, quid ſim, ſuspice, tolle caput;

in ſacco ſedeo, ſedet ſapientia mecum,
hic ſtudiis didici tempore multa brevi.

Pape! ſcolas quaerunt longe lateque ſcolares,
hic tantum veras noveris eſſe ſcolas.

Hic, phas ſi ſit adhuc hora ſubſiſtere parva,
omnia nota dabit philoſophia michi,

ac cum prodiero, puto me ſapientior inter
terrigenas omnes non erit unus homo.

Pectore clauſa meo latet orbita totius anni,
ſic quoque ſiderei fabrica tota poli,

lumina magna duo complector vi rationis,
nec ſenſus fugient aſtra minora meos.

Sed neque me ſigna poſſent duodena latere,
quas vires habeant, quas et arena maris.

Flatus ventorum bene cognovi variorum,
cuilibet et morbo quae medicina valet
*);

vires herbarum bene cognovi variarum,
et quae ſit volucrum vis ſimul et lapidum.

Septem per partes cognovi quaslibet artes;
ſi foret hic Catho cederet atque Plato.

Quid dicam plura? novi bene ſingula jura,
caeſareas leges hic ſtudui varias.
*) S. Runacap. 9.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p> <hi rendition="#et"><pb facs="#f0365" n="XXXXVI[XLVI]"/>
ganzer neun Na&#x0364;chte lang.)<lb/>
tha nam ek frevaz ok frodr vera.<lb/>
(Da begann ich beru&#x0364;hmt und klug zu werden.)</hi> </p><lb/>
          <p>Odin &#x017F;etzt &#x017F;ich unter die Galgenba&#x0364;ume, redet mit den<lb/>
Ha&#x0364;ngenden und heißt darum <hi rendition="#g">hanga-god (-tyr-<lb/>
drottinn.)</hi> Die&#x017F;er mythi&#x017F;chen Wichtigkeit wegen<lb/>
mo&#x0364;ge die darauf bezu&#x0364;gliche Stelle des Originals zu-<lb/>
gleich eine Probe des Stils geben:</p><lb/>
          <lg>
            <l> <hi rendition="#aq">Tunc qua&#x017F;i &#x017F;ocraticus hunc laeta voce &#x017F;alutat<lb/><hi rendition="#et">et quafi nil tri&#x017F;te perpatiatur ait:</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">&#x201E;&#x017F;alve! mi frater, hominum cari&#x017F;&#x017F;ime &#x017F;alve!<lb/><hi rendition="#et">huc ades, ut &#x017F;pero, &#x017F;orte favente bona.&#x201C;</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Erigit ille caput &#x017F;tupidosque regirat ocellos,<lb/><hi rendition="#et">ambigit et cujus vox &#x017F;it et unde &#x017F;onet.</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Dum &#x017F;uper hoc dubitat, utrum fugiat maneatve,<lb/><hi rendition="#et">huc movet ire timor et vetat ire pudor.</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Sic &#x017F;ibi nutantem &#x017F;olidat con&#x017F;tantia mentem,<lb/><hi rendition="#et">dixit: &#x201E;l re&#x017F;onet vox tua, quisquis es hic?&#x201C;</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">De &#x017F;acco rur&#x017F;us auditur vox quoque &#x017F;ecundo:<lb/><hi rendition="#et">&#x201E;&#x017F;i dubitas, quid &#x017F;im, &#x017F;uspice, tolle caput;</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">in &#x017F;acco &#x017F;edeo, &#x017F;edet &#x017F;apientia mecum,<lb/><hi rendition="#et">hic &#x017F;tudiis didici tempore multa brevi.</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Pape! &#x017F;colas quaerunt longe lateque &#x017F;colares,<lb/><hi rendition="#et">hic tantum veras noveris e&#x017F;&#x017F;e &#x017F;colas.</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Hic, phas &#x017F;i &#x017F;it adhuc hora &#x017F;ub&#x017F;i&#x017F;tere parva,<lb/><hi rendition="#et">omnia nota dabit philo&#x017F;ophia michi,</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">ac cum prodiero, puto me &#x017F;apientior inter<lb/><hi rendition="#et">terrigenas omnes non erit unus homo.</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Pectore clau&#x017F;a meo latet orbita totius anni,<lb/><hi rendition="#et">&#x017F;ic quoque &#x017F;iderei fabrica tota poli,</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">lumina magna duo complector vi rationis,<lb/><hi rendition="#et">nec &#x017F;en&#x017F;us fugient a&#x017F;tra minora meos.</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Sed neque me &#x017F;igna po&#x017F;&#x017F;ent duodena latere,<lb/><hi rendition="#et">quas vires habeant, quas et arena maris.</hi></hi> </l><lb/>
            <l><hi rendition="#aq">Flatus ventorum bene cognovi variorum,<lb/><hi rendition="#et">cuilibet et morbo quae medicina valet</hi></hi><note place="foot" n="*)">S. Runacap. 9.</note>;</l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">vires herbarum bene cognovi variarum,<lb/><hi rendition="#et">et quae &#x017F;it volucrum vis &#x017F;imul et lapidum.</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Septem per partes cognovi quaslibet artes;<lb/><hi rendition="#et">&#x017F;i foret hic Catho cederet atque Plato.</hi></hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Quid dicam plura? novi bene &#x017F;ingula jura,<lb/><hi rendition="#et">cae&#x017F;areas leges hic &#x017F;tudui varias.</hi></hi> </l>
          </lg><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[XXXXVI[XLVI]/0365] ganzer neun Naͤchte lang.) tha nam ek frevaz ok frodr vera. (Da begann ich beruͤhmt und klug zu werden.) Odin ſetzt ſich unter die Galgenbaͤume, redet mit den Haͤngenden und heißt darum hanga-god (-tyr- drottinn.) Dieſer mythiſchen Wichtigkeit wegen moͤge die darauf bezuͤgliche Stelle des Originals zu- gleich eine Probe des Stils geben: Tunc quaſi ſocraticus hunc laeta voce ſalutat et quafi nil triſte perpatiatur ait: „ſalve! mi frater, hominum cariſſime ſalve! huc ades, ut ſpero, ſorte favente bona.“ Erigit ille caput ſtupidosque regirat ocellos, ambigit et cujus vox ſit et unde ſonet. Dum ſuper hoc dubitat, utrum fugiat maneatve, huc movet ire timor et vetat ire pudor. Sic ſibi nutantem ſolidat conſtantia mentem, dixit: „l reſonet vox tua, quisquis es hic?“ De ſacco rurſus auditur vox quoque ſecundo: „ſi dubitas, quid ſim, ſuspice, tolle caput; in ſacco ſedeo, ſedet ſapientia mecum, hic ſtudiis didici tempore multa brevi. Pape! ſcolas quaerunt longe lateque ſcolares, hic tantum veras noveris eſſe ſcolas. Hic, phas ſi ſit adhuc hora ſubſiſtere parva, omnia nota dabit philoſophia michi, ac cum prodiero, puto me ſapientior inter terrigenas omnes non erit unus homo. Pectore clauſa meo latet orbita totius anni, ſic quoque ſiderei fabrica tota poli, lumina magna duo complector vi rationis, nec ſenſus fugient aſtra minora meos. Sed neque me ſigna poſſent duodena latere, quas vires habeant, quas et arena maris. Flatus ventorum bene cognovi variorum, cuilibet et morbo quae medicina valet *); vires herbarum bene cognovi variarum, et quae ſit volucrum vis ſimul et lapidum. Septem per partes cognovi quaslibet artes; ſi foret hic Catho cederet atque Plato. Quid dicam plura? novi bene ſingula jura, caeſareas leges hic ſtudui varias. *) S. Runacap. 9.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/365
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815, S. XXXXVI[XLVI]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/365>, abgerufen am 25.04.2024.