Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Günther, Karl Gottlob: Europäisches Völkerrecht in Friedenszeiten nach Vernunft, Verträgen und Herkommen, mit Anwendung auf die teutschen Reichsstände. Bd. 1. Altenburg, 1787.

Bild:
<< vorherige Seite

und dem europäischen insbesondere.
ge Völkerrecht, sagt Vattel, darf nie ausser Augen ge-
sezt werden, wenn bey einem Volke die Frage ist: wie
es seinen Pflichten und seinem Gewissen ein Gnüge lei-
sten soll? wenn es aber darauf ankomt: was es von
einem andern Volke fodern könne? alsdann muß das
freiwillige entscheiden.

a] Fälschlich behauptet daher Grotius von dem freiwilligen
Völkerrechte, das er gemeiniglich schlechtweg jus gentium
nent, -- quod ex certis principiis, certa argumenta-
tione deduci non potest
, et tamen vbique observatum
apparet, sequitur vt ex voluntate libera ortum habeat.
Proleg.
§. 40. Richtiger und meiner Meinung angemes-
sener urteilen Wolf und besonders Vattel. Habemus
itaque,
schreibt Ersterer, fundamentum certum atque
immotum juris gentium voluntarii et sunt principia
certa, vi quorum ex notione civitatis maximae jus istud
derivari potest, vt non coeco impetu standum sit factis
et moribus atque iudiciis gentium moratiorum ac inde
inferendus quasi vniversalis quidam omnium consensus,
quemadmodum Grotius sensisse videtur. ---- Enim-
vero tutiorem viam ingredimur, si ostendamus gentes
ratione vtentes in hoc vel istud consentire debuisse,
quod pro jure inter ipsas valuit vel hodienum valet:
id quod ex notione civitatis maximae non minus evi-
denter demonstrari potest, quam jus gentium neces-
sarium seu naturale
. Proleg.
§. 20. und 22. not.
Le droit des gens necessaire,
sagt endlich Vattel in der
Vorrede, et le droit des gens volontaire sont donc eta-
blis l' un et l' autre par la nature; mais chacun a sa
maniere: le premier comme une loix sacree, que les
nations et les souverains doivent respecter et suivre dans
toutes leurs actions; le second comme une regle que
le bien et le salut communs les obligent d' aumettre
dans les affaires qu'ils ont ensemble. Le droit neces-

und dem europaͤiſchen insbeſondere.
ge Voͤlkerrecht, ſagt Vattel, darf nie auſſer Augen ge-
ſezt werden, wenn bey einem Volke die Frage iſt: wie
es ſeinen Pflichten und ſeinem Gewiſſen ein Gnuͤge lei-
ſten ſoll? wenn es aber darauf ankomt: was es von
einem andern Volke fodern koͤnne? alsdann muß das
freiwillige entſcheiden.

a] Faͤlſchlich behauptet daher Grotius von dem freiwilligen
Voͤlkerrechte, das er gemeiniglich ſchlechtweg jus gentium
nent, — quod ex certis principiis, certa argumenta-
tione deduci non poteſt
, et tamen vbique obſervatum
apparet, ſequitur vt ex voluntate libera ortum habeat.
Proleg.
§. 40. Richtiger und meiner Meinung angemeſ-
ſener urteilen Wolf und beſonders Vattel. Habemus
itaque,
ſchreibt Erſterer, fundamentum certum atque
immotum juris gentium voluntarii et ſunt principia
certa, vi quorum ex notione civitatis maximae jus iſtud
derivari poteſt, vt non coeco impetu ſtandum ſit factis
et moribus atque iudiciis gentium moratiorum ac inde
inferendus quaſi vniverſalis quidam omnium conſenſus,
quemadmodum Grotius ſenſisſe videtur. —— Enim-
vero tutiorem viam ingredimur, ſi oſtendamus gentes
ratione vtentes in hoc vel iſtud conſentire debuisſe,
quod pro jure inter ipſas valuit vel hodienum valet:
id quod ex notione civitatis maximae non minus evi-
denter demonſtrari poteſt, quam jus gentium neces-
ſarium ſeu naturale
. Proleg.
§. 20. und 22. not.
Le droit des gens necesſaire,
ſagt endlich Vattel in der
Vorrede, et le droit des gens volontaire ſont donc éta-
blis l’ un et l’ autre par la nature; mais chacun à ſa
manière: le premier comme une loix ſacrée, que les
nations et les ſouverains doivent reſpecter et ſuivre dans
toutes leurs actions; le ſecond comme une règle que
le bien et le ſalut communs les obligent d’ aumettre
dans les affaires qu’ils ont enſemble. Le droit neces-

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0039" n="13"/><fw place="top" type="header">und dem europa&#x0364;i&#x017F;chen insbe&#x017F;ondere.</fw><lb/><hi rendition="#fr">ge</hi> Vo&#x0364;lkerrecht, &#x017F;agt Vattel, darf nie au&#x017F;&#x017F;er Augen ge-<lb/>
&#x017F;ezt werden, wenn bey einem Volke die Frage i&#x017F;t: wie<lb/>
es &#x017F;einen Pflichten und &#x017F;einem Gewi&#x017F;&#x017F;en ein Gnu&#x0364;ge lei-<lb/>
&#x017F;ten &#x017F;oll? wenn es aber darauf ankomt: was es von<lb/>
einem andern Volke fodern ko&#x0364;nne? alsdann muß das<lb/><hi rendition="#fr">freiwillige</hi> ent&#x017F;cheiden.</p><lb/>
          <note place="end" n="a]">Fa&#x0364;l&#x017F;chlich behauptet daher <hi rendition="#fr">Grotius</hi> von dem freiwilligen<lb/>
Vo&#x0364;lkerrechte, das er gemeiniglich &#x017F;chlechtweg <hi rendition="#aq">jus gentium</hi><lb/>
nent, &#x2014; <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">quod ex certis principiis, certa argumenta-<lb/>
tione deduci non pote&#x017F;t</hi>, et tamen vbique ob&#x017F;ervatum<lb/>
apparet, &#x017F;equitur vt ex voluntate libera ortum habeat.<lb/>
Proleg.</hi> §. 40. Richtiger und meiner Meinung angeme&#x017F;-<lb/>
&#x017F;ener urteilen <hi rendition="#fr">Wolf</hi> und be&#x017F;onders <hi rendition="#fr">Vattel</hi>. <hi rendition="#aq">Habemus<lb/>
itaque,</hi> &#x017F;chreibt Er&#x017F;terer, <hi rendition="#aq">fundamentum certum atque<lb/>
immotum juris gentium voluntarii et &#x017F;unt principia<lb/>
certa, vi quorum ex notione civitatis maximae jus i&#x017F;tud<lb/>
derivari pote&#x017F;t, vt non coeco impetu &#x017F;tandum &#x017F;it factis<lb/>
et moribus atque iudiciis gentium moratiorum ac inde<lb/>
inferendus qua&#x017F;i vniver&#x017F;alis quidam omnium con&#x017F;en&#x017F;us,<lb/>
quemadmodum Grotius &#x017F;en&#x017F;is&#x017F;e videtur. &#x2014;&#x2014; Enim-<lb/>
vero tutiorem viam ingredimur, &#x017F;i o&#x017F;tendamus gentes<lb/><hi rendition="#i">ratione vtentes</hi> in hoc vel i&#x017F;tud con&#x017F;entire debuis&#x017F;e,<lb/>
quod pro jure inter ip&#x017F;as valuit vel hodienum valet:<lb/>
id quod ex notione civitatis maximae <hi rendition="#i">non minus evi-<lb/>
denter demon&#x017F;trari pote&#x017F;t, quam jus gentium neces-<lb/>
&#x017F;arium &#x017F;eu naturale</hi>. Proleg.</hi> §. 20. und 22. <hi rendition="#aq">not.<lb/>
Le droit des gens neces&#x017F;aire,</hi> &#x017F;agt endlich <hi rendition="#fr">Vattel</hi> in der<lb/>
Vorrede, <hi rendition="#aq">et le droit des gens volontaire &#x017F;ont donc éta-<lb/>
blis l&#x2019; un et l&#x2019; autre <hi rendition="#i">par la nature</hi>; mais chacun à &#x017F;a<lb/>
manière: le premier comme une loix &#x017F;acrée, que les<lb/>
nations et les &#x017F;ouverains doivent re&#x017F;pecter et &#x017F;uivre dans<lb/>
toutes leurs actions; le &#x017F;econd comme une règle que<lb/>
le bien et le &#x017F;alut communs les obligent d&#x2019; aumettre<lb/>
dans les affaires qu&#x2019;ils ont en&#x017F;emble. Le droit neces-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">&#x017F;aire</hi></fw><lb/></note>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[13/0039] und dem europaͤiſchen insbeſondere. ge Voͤlkerrecht, ſagt Vattel, darf nie auſſer Augen ge- ſezt werden, wenn bey einem Volke die Frage iſt: wie es ſeinen Pflichten und ſeinem Gewiſſen ein Gnuͤge lei- ſten ſoll? wenn es aber darauf ankomt: was es von einem andern Volke fodern koͤnne? alsdann muß das freiwillige entſcheiden. a] Faͤlſchlich behauptet daher Grotius von dem freiwilligen Voͤlkerrechte, das er gemeiniglich ſchlechtweg jus gentium nent, — quod ex certis principiis, certa argumenta- tione deduci non poteſt, et tamen vbique obſervatum apparet, ſequitur vt ex voluntate libera ortum habeat. Proleg. §. 40. Richtiger und meiner Meinung angemeſ- ſener urteilen Wolf und beſonders Vattel. Habemus itaque, ſchreibt Erſterer, fundamentum certum atque immotum juris gentium voluntarii et ſunt principia certa, vi quorum ex notione civitatis maximae jus iſtud derivari poteſt, vt non coeco impetu ſtandum ſit factis et moribus atque iudiciis gentium moratiorum ac inde inferendus quaſi vniverſalis quidam omnium conſenſus, quemadmodum Grotius ſenſisſe videtur. —— Enim- vero tutiorem viam ingredimur, ſi oſtendamus gentes ratione vtentes in hoc vel iſtud conſentire debuisſe, quod pro jure inter ipſas valuit vel hodienum valet: id quod ex notione civitatis maximae non minus evi- denter demonſtrari poteſt, quam jus gentium neces- ſarium ſeu naturale. Proleg. §. 20. und 22. not. Le droit des gens necesſaire, ſagt endlich Vattel in der Vorrede, et le droit des gens volontaire ſont donc éta- blis l’ un et l’ autre par la nature; mais chacun à ſa manière: le premier comme une loix ſacrée, que les nations et les ſouverains doivent reſpecter et ſuivre dans toutes leurs actions; le ſecond comme une règle que le bien et le ſalut communs les obligent d’ aumettre dans les affaires qu’ils ont enſemble. Le droit neces- ſaire

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/guenther_voelkerrecht01_1787
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/guenther_voelkerrecht01_1787/39
Zitationshilfe: Günther, Karl Gottlob: Europäisches Völkerrecht in Friedenszeiten nach Vernunft, Verträgen und Herkommen, mit Anwendung auf die teutschen Reichsstände. Bd. 1. Altenburg, 1787, S. 13. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/guenther_voelkerrecht01_1787/39>, abgerufen am 28.03.2024.