Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Lavater, Johann Caspar: Physiognomische Fragmente, zur Beförderung der Menschenkenntniß und Menschenliebe. Bd. 4. Leipzig u. a., 1778.

Bild:
<< vorherige Seite
Stellen aus Bakon.
3.

Notitia hominum sex modis elici et hauriri potest: per vultus et ora ipsorum; per verba et facta;
per ingenia sua; per fines suos, denique per relationes aliorum. Quantum ad vultum attinet, minime nos
moueat vetus adagium: Fronti nulla fides. Licet enim hoc non perperam dictum de vultus et gestus com-
positione externa et generali; attamen subsunt subtiliores quidam motus et labores oculorum, oris, vultus
et gestus, ex quibus referatur et patet (ut eleganter ait Cicero) velu ti ianua quaedam animi. Quis Ti-
berio
caesare occultior? At Tacitus notans characterem et modum loquendi diversum, quo usus est Tibe-
rius
in laudando apud Senatum res a Germanico et a Druso gestas, de laudibus Germanici sic: Magis in
speciem adornatis verbis, quam ut penitus sentire videretur.
De laudibus Drusi sic: Paucioribus, sed in-
tentior
et fida oratione. Iterum Tacitus eundem Tiberium, alias etiam ut non nihil pellucidum notans:
in aliis, inquit, erat veluti eluctantium ver borum, solutius vero loquebatur, quando subveniret. Sane dif-
ficile reperiatur simulationis artifex aliquis tam peritus et egregius: aut vultus aliquis ita coactus, et, ut ille
loquitur, jussus; qui a sermone artisicioso et simulatorio possit istas notas sejungere, quin aut sermo sit so-
lito solutior, aut magis vagus et oberrans, aut magis aridus et quasi eluctans.
-- Jch klassifizire die
Stimme, wie ich die Menschen überhaupt klassifizire -- Nachläßig, gespannt, natürlich, das
ist, ohne Läßigkeit und Anstrengung. Und nach dieser einfachen Abtheilung ist mir jede Art der
Stimmen so weit charakteristisch, daß sie die Unterwahrheit, Ueberwahrheit und Wahrheit
des Charakters überhaupt anzeigt.

4.

Ex affectibus nulli sunt, qui existimantur fascinare, praeter amorem et invidium. Uterque acria
progignit desideria; uterque se perniciter efformat in phantasias et suggestiones: Atque uterque facile inscen-
dit in oculos (praecipue, quando objectum adest) quae omnia ad fascinationem faciunt, si modo fascina-
tio aliqua sit: Videmus etiam, scripturam invidiam oculi mali nomine insignire. -- Ita ut agnosci videa-
tur in invidia ejusque operatione, ejaculatio quaedam et irradiatio ex oculis. Quin et nonnulli tam extite-
runt curiosi, ut notaverint tempora, quibus ictus et percussio oculi invidi plurimum obest, tum praecipue
esse, cum persona, in quam invidia torquetur, spectatur in gloria et triumpho. Etenim hoc mucronem
invidiae acuit. Atque insuper illis temporibus spiritus personae invisae prodeunt maxime in exteriora, unde
ictui occurrunt.

5. Defor-
Z 3
Stellen aus Bakon.
3.

Notitia hominum ſex modis elici et hauriri poteſt: per vultus et ora ipſorum; per verba et facta;
per ingenia ſua; per fines ſuos, denique per relationes aliorum. Quantum ad vultum attinet, minime nos
moueat vetus adagium: Fronti nulla fides. Licet enim hoc non perperam dictum de vultus et geſtus com-
poſitione externa et generali; attamen ſubſunt ſubtiliores quidam motus et labores oculorum, oris, vultus
et geſtus, ex quibus referatur et patet (ut eleganter ait Cicero) velu ti ianua quaedam animi. Quis Ti-
berio
caeſare occultior? At Tacitus notans characterem et modum loquendi diverſum, quo uſus eſt Tibe-
rius
in laudando apud Senatum res a Germanico et a Druſo geſtas, de laudibus Germanici ſic: Magis in
ſpeciem adornatis verbis, quam ut penitus ſentire videretur.
De laudibus Druſi ſic: Paucioribus, ſed in-
tentior
et fida oratione. Iterum Tacitus eundem Tiberium, alias etiam ut non nihil pellucidum notans:
in aliis, inquit, erat veluti eluctantium ver borum, ſolutius vero loquebatur, quando ſubveniret. Sane dif-
ficile reperiatur ſimulationis artifex aliquis tam peritus et egregius: aut vultus aliquis ita coactus, et, ut ille
loquitur, juſſus; qui a ſermone artiſicioſo et ſimulatorio poſſit iſtas notas ſejungere, quin aut ſermo ſit ſo-
lito ſolutior, aut magis vagus et oberrans, aut magis aridus et quaſi eluctans.
— Jch klaſſifizire die
Stimme, wie ich die Menſchen uͤberhaupt klaſſifizire — Nachlaͤßig, geſpannt, natuͤrlich, das
iſt, ohne Laͤßigkeit und Anſtrengung. Und nach dieſer einfachen Abtheilung iſt mir jede Art der
Stimmen ſo weit charakteriſtiſch, daß ſie die Unterwahrheit, Ueberwahrheit und Wahrheit
des Charakters uͤberhaupt anzeigt.

4.

Ex affectibus nulli ſunt, qui exiſtimantur faſcinare, praeter amorem et invidium. Uterque acria
progignit deſideria; uterque ſe perniciter efformat in phantaſias et ſuggeſtiones: Atque uterque facile inſcen-
dit in oculos (praecipue, quando objectum adeſt) quae omnia ad faſcinationem faciunt, ſi modo faſcina-
tio aliqua ſit: Videmus etiam, ſcripturam invidiam oculi mali nomine inſignire. — Ita ut agnoſci videa-
tur in invidia ejusque operatione, ejaculatio quaedam et irradiatio ex oculis. Quin et nonnulli tam extite-
runt curioſi, ut notaverint tempora, quibus ictus et percuſſio oculi invidi plurimum obeſt, tum praecipue
eſſe, cum perſona, in quam invidia torquetur, ſpectatur in gloria et triumpho. Etenim hoc mucronem
invidiae acuit. Atque inſuper illis temporibus ſpiritus perſonae inviſae prodeunt maxime in exteriora, unde
ictui occurrunt.

5. Defor-
Z 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <pb facs="#f0211" n="181"/>
            <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Stellen aus Bakon.</hi> </fw><lb/>
            <div n="4">
              <head>3.</head><lb/>
              <p><hi rendition="#aq">Notitia hominum &#x017F;ex modis elici et hauriri pote&#x017F;t: per <hi rendition="#i">vultus</hi> et <hi rendition="#i">ora</hi> ip&#x017F;orum; per <hi rendition="#i">verba</hi> et <hi rendition="#i">facta;</hi><lb/>
per <hi rendition="#i">ingenia</hi> &#x017F;ua; per <hi rendition="#i">fines</hi> &#x017F;uos, denique per <hi rendition="#i">relationes</hi> aliorum. Quantum ad vultum attinet, minime nos<lb/>
moueat vetus adagium: <hi rendition="#i">Fronti nulla fides.</hi> Licet enim hoc non perperam dictum de vultus et ge&#x017F;tus com-<lb/>
po&#x017F;itione externa et generali; attamen &#x017F;ub&#x017F;unt &#x017F;ubtiliores quidam motus et labores oculorum, oris, vultus<lb/>
et ge&#x017F;tus, ex quibus referatur et patet (ut eleganter ait Cicero) <hi rendition="#i">velu ti ianua quaedam animi.</hi> Quis <hi rendition="#i">Ti-<lb/>
berio</hi> cae&#x017F;are occultior? At <hi rendition="#i">Tacitus</hi> notans characterem et modum loquendi diver&#x017F;um, quo u&#x017F;us e&#x017F;t <hi rendition="#i">Tibe-<lb/>
rius</hi> in laudando apud Senatum res a <hi rendition="#i">Germanico</hi> et a <hi rendition="#i">Dru&#x017F;o</hi> ge&#x017F;tas, de laudibus <hi rendition="#i">Germanici</hi> &#x017F;ic: <hi rendition="#i">Magis in<lb/>
&#x017F;peciem adornatis verbis, quam ut penitus &#x017F;entire videretur.</hi> De laudibus <hi rendition="#i">Dru&#x017F;i</hi> &#x017F;ic: <hi rendition="#i">Paucioribus,</hi> &#x017F;ed <hi rendition="#i">in-<lb/>
tentior</hi> et <hi rendition="#i">fida oratione.</hi> Iterum <hi rendition="#i">Tacitus</hi> eundem <hi rendition="#i">Tiberium,</hi> alias etiam ut non nihil pellucidum notans:<lb/><hi rendition="#i">in aliis,</hi> inquit, <hi rendition="#i">erat veluti eluctantium ver borum, &#x017F;olutius vero loquebatur, quando &#x017F;ubveniret.</hi> Sane dif-<lb/>
ficile reperiatur &#x017F;imulationis artifex aliquis tam peritus et egregius: aut vultus aliquis ita coactus, et, ut ille<lb/>
loquitur, <hi rendition="#i">ju&#x017F;&#x017F;us;</hi> qui a &#x017F;ermone arti&#x017F;icio&#x017F;o et &#x017F;imulatorio po&#x017F;&#x017F;it i&#x017F;tas notas &#x017F;ejungere, quin aut &#x017F;ermo &#x017F;it &#x017F;o-<lb/>
lito &#x017F;olutior, aut magis vagus et oberrans, aut magis aridus et qua&#x017F;i eluctans.</hi> &#x2014; Jch kla&#x017F;&#x017F;ifizire die<lb/><hi rendition="#fr">Stimme,</hi> wie ich die <hi rendition="#fr">Men&#x017F;chen</hi> u&#x0364;berhaupt kla&#x017F;&#x017F;ifizire &#x2014; <hi rendition="#fr">Nachla&#x0364;ßig, ge&#x017F;pannt, natu&#x0364;rlich,</hi> das<lb/>
i&#x017F;t, ohne La&#x0364;ßigkeit und An&#x017F;trengung. Und nach die&#x017F;er einfachen Abtheilung i&#x017F;t mir jede Art der<lb/>
Stimmen &#x017F;o weit charakteri&#x017F;ti&#x017F;ch, daß &#x017F;ie die <hi rendition="#fr">Unterwahrheit, Ueberwahrheit</hi> und <hi rendition="#fr">Wahrheit</hi><lb/>
des Charakters u&#x0364;berhaupt anzeigt.</p>
            </div><lb/>
            <div n="4">
              <head>4.</head><lb/>
              <p> <hi rendition="#aq">Ex affectibus nulli &#x017F;unt, qui exi&#x017F;timantur fa&#x017F;cinare, praeter amorem et invidium. Uterque acria<lb/>
progignit de&#x017F;ideria; uterque &#x017F;e perniciter efformat in phanta&#x017F;ias et &#x017F;ugge&#x017F;tiones: Atque uterque facile in&#x017F;cen-<lb/>
dit in oculos (praecipue, quando objectum ade&#x017F;t) quae omnia ad fa&#x017F;cinationem faciunt, &#x017F;i modo fa&#x017F;cina-<lb/>
tio aliqua &#x017F;it: Videmus etiam, &#x017F;cripturam <hi rendition="#i">invidiam oculi mali</hi> nomine in&#x017F;ignire. &#x2014; Ita ut agno&#x017F;ci videa-<lb/>
tur in invidia ejusque operatione, <hi rendition="#i">ejaculatio</hi> quaedam et <hi rendition="#i">irradiatio</hi> ex oculis. Quin et nonnulli tam extite-<lb/>
runt curio&#x017F;i, ut notaverint tempora, quibus ictus et percu&#x017F;&#x017F;io oculi invidi plurimum obe&#x017F;t, tum praecipue<lb/>
e&#x017F;&#x017F;e, cum per&#x017F;ona, in quam invidia torquetur, &#x017F;pectatur in gloria et triumpho. Etenim hoc mucronem<lb/>
invidiae acuit. Atque in&#x017F;uper illis temporibus &#x017F;piritus per&#x017F;onae invi&#x017F;ae prodeunt maxime in exteriora, unde<lb/>
ictui occurrunt.</hi> </p>
            </div><lb/>
            <fw place="bottom" type="sig">Z 3</fw>
            <fw place="bottom" type="catch">5. <hi rendition="#aq">Defor-</hi></fw><lb/>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[181/0211] Stellen aus Bakon. 3. Notitia hominum ſex modis elici et hauriri poteſt: per vultus et ora ipſorum; per verba et facta; per ingenia ſua; per fines ſuos, denique per relationes aliorum. Quantum ad vultum attinet, minime nos moueat vetus adagium: Fronti nulla fides. Licet enim hoc non perperam dictum de vultus et geſtus com- poſitione externa et generali; attamen ſubſunt ſubtiliores quidam motus et labores oculorum, oris, vultus et geſtus, ex quibus referatur et patet (ut eleganter ait Cicero) velu ti ianua quaedam animi. Quis Ti- berio caeſare occultior? At Tacitus notans characterem et modum loquendi diverſum, quo uſus eſt Tibe- rius in laudando apud Senatum res a Germanico et a Druſo geſtas, de laudibus Germanici ſic: Magis in ſpeciem adornatis verbis, quam ut penitus ſentire videretur. De laudibus Druſi ſic: Paucioribus, ſed in- tentior et fida oratione. Iterum Tacitus eundem Tiberium, alias etiam ut non nihil pellucidum notans: in aliis, inquit, erat veluti eluctantium ver borum, ſolutius vero loquebatur, quando ſubveniret. Sane dif- ficile reperiatur ſimulationis artifex aliquis tam peritus et egregius: aut vultus aliquis ita coactus, et, ut ille loquitur, juſſus; qui a ſermone artiſicioſo et ſimulatorio poſſit iſtas notas ſejungere, quin aut ſermo ſit ſo- lito ſolutior, aut magis vagus et oberrans, aut magis aridus et quaſi eluctans. — Jch klaſſifizire die Stimme, wie ich die Menſchen uͤberhaupt klaſſifizire — Nachlaͤßig, geſpannt, natuͤrlich, das iſt, ohne Laͤßigkeit und Anſtrengung. Und nach dieſer einfachen Abtheilung iſt mir jede Art der Stimmen ſo weit charakteriſtiſch, daß ſie die Unterwahrheit, Ueberwahrheit und Wahrheit des Charakters uͤberhaupt anzeigt. 4. Ex affectibus nulli ſunt, qui exiſtimantur faſcinare, praeter amorem et invidium. Uterque acria progignit deſideria; uterque ſe perniciter efformat in phantaſias et ſuggeſtiones: Atque uterque facile inſcen- dit in oculos (praecipue, quando objectum adeſt) quae omnia ad faſcinationem faciunt, ſi modo faſcina- tio aliqua ſit: Videmus etiam, ſcripturam invidiam oculi mali nomine inſignire. — Ita ut agnoſci videa- tur in invidia ejusque operatione, ejaculatio quaedam et irradiatio ex oculis. Quin et nonnulli tam extite- runt curioſi, ut notaverint tempora, quibus ictus et percuſſio oculi invidi plurimum obeſt, tum praecipue eſſe, cum perſona, in quam invidia torquetur, ſpectatur in gloria et triumpho. Etenim hoc mucronem invidiae acuit. Atque inſuper illis temporibus ſpiritus perſonae inviſae prodeunt maxime in exteriora, unde ictui occurrunt. 5. Defor- Z 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/lavater_fragmente04_1778
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/lavater_fragmente04_1778/211
Zitationshilfe: Lavater, Johann Caspar: Physiognomische Fragmente, zur Beförderung der Menschenkenntniß und Menschenliebe. Bd. 4. Leipzig u. a., 1778, S. 181. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/lavater_fragmente04_1778/211>, abgerufen am 29.03.2024.