Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Ranke, Leopold von: Die römischen Päpste. Bd. 3. Berlin, 1836.

Bild:
<< vorherige Seite
Comment. de rebus Gregorii XIII.
46.
Commentariorum de rebus Gregorii XIII lib. I et II.
(Bibl. Alb.)

Unglücklicher Weise unvollendet. Der Verfasser, Cardinal von Ver-
celli, verspricht, nachdem er nach einigen Vorbereitungen auf das Papst-
thum Gregors zu reden gekommen ist, von drei Dingen zu handeln:
dem Kriege gegen die Türken, dem Kriege der Protestanten gegen
die Könige von Frankreich und Spanien, und den Streitigkeiten über
die kirchliche Jurisdiction.

Leider finden wir aber in dem zweiten Buche nur den Krieg ge-
gen die Türken bis auf den venezianischen Frieden.

Wir kennen die Verbindung in der die orientalischen Angelegen-
heiten mit den Religionssachen standen; -- gar nicht übel setzt unser
Autor die Verwickelungen des Jahres 1572 auseinander. Es war
die Nachricht eingegangen, Carl IX. unterstütze die Einfälle der Pro-
testanten in den Niederlanden. Quod cum Gregorius moleste fer-
ret, dat ad Gallorum regem litteras quibus ab eo vehementer
petit ne suos in hoc se admiscere bellum patiatur: alioquin se
existimaturum omnia haec illius voluntate nutuque fieri. Rex
de suis continendis magnae sibi curae fore pollicetur, id quod
quantum in se est praestat: verum ejusmodi litteris, quae paulo
minacius scriptae videbantur, nonnihil tactus, nonnullis etiam
conjecturis eo adductus ut se irritari propeque ad bellum pro-
vocari putaret, ne imparatum adorirentur, urbes quas in finibus
regni habebat diligenter communit, duces suos admonet ope-
ram dent ne quid detrimenti capiat, simulque Emanuelem Allo-
brogum ducem, utriusque regis propinquum et amicum, de his
rebus omnibus certiorem facit. Emanuel, qui pro singulari pru-
dentia sua, quam horum regum dissensio suis totique reipubli-
cae christianae calamitosa futura esset, probe intelligebat, ad
pontificem haec omnia perscribit, eumque obsecrat et obtestatur
nascenti malo occurrat, ne longius serpat atque inveteratum ro-
bustius fiat. Pontifex, quam gereret personam minimum obli-
tus, cum regem Gallorum adolescentem et gloria cupiditate in-
censum non difficillime a catholicae fidei hostibus, quorum tunc
in aula maxima erat auctoritas, ad hujusmodi bellum impelli
posse animadverteret, reginam tamen ejus matrem longe ab eo
abhorrere dignitatisque et utilitatis suae rationem habituram pu-
taret, mittit eo Antonium Mariam Salviatum, reginae affinem
eique pergratum, qui eam in officio contineat, ipsiusque opera
facilius regi, ne reip. christianae accessionem imperii et gloriam
quae ex orientali expeditione merito expectanda esset invideat
funestumque in illius visceribus moveat bellum, persuadeat.

Insofern war der Papst allerdings bereits indirect bei der Bar-
tholomäusnacht betheiligt. Er mußte alles versuchen, um einen Aus-
bruch des Krieges zwischen Spanien und Frankreich zu verhindern.

Comment. de rebus Gregorii XIII.
46.
Commentariorum de rebus Gregorii XIII lib. I et II.
(Bibl. Alb.)

Ungluͤcklicher Weiſe unvollendet. Der Verfaſſer, Cardinal von Ver-
celli, verſpricht, nachdem er nach einigen Vorbereitungen auf das Papſt-
thum Gregors zu reden gekommen iſt, von drei Dingen zu handeln:
dem Kriege gegen die Tuͤrken, dem Kriege der Proteſtanten gegen
die Koͤnige von Frankreich und Spanien, und den Streitigkeiten uͤber
die kirchliche Jurisdiction.

Leider finden wir aber in dem zweiten Buche nur den Krieg ge-
gen die Tuͤrken bis auf den venezianiſchen Frieden.

Wir kennen die Verbindung in der die orientaliſchen Angelegen-
heiten mit den Religionsſachen ſtanden; — gar nicht uͤbel ſetzt unſer
Autor die Verwickelungen des Jahres 1572 auseinander. Es war
die Nachricht eingegangen, Carl IX. unterſtuͤtze die Einfaͤlle der Pro-
teſtanten in den Niederlanden. Quod cum Gregorius moleste fer-
ret, dat ad Gallorum regem litteras quibus ab eo vehementer
petit ne suos in hoc se admiscere bellum patiatur: alioquin se
existimaturum omnia haec illius voluntate nutuque fieri. Rex
de suis continendis magnae sibi curae fore pollicetur, id quod
quantum in se est praestat: verum ejusmodi litteris, quae paulo
minacius scriptae videbantur, nonnihil tactus, nonnullis etiam
conjecturis eo adductus ut se irritari propeque ad bellum pro-
vocari putaret, ne imparatum adorirentur, urbes quas in finibus
regni habebat diligenter communit, duces suos admonet ope-
ram dent ne quid detrimenti capiat, simulque Emanuelem Allo-
brogum ducem, utriusque regis propinquum et amicum, de his
rebus omnibus certiorem facit. Emanuel, qui pro singulari pru-
dentia sua, quam horum regum dissensio suis totique reipubli-
cae christianae calamitosa futura esset, probe intelligebat, ad
pontificem haec omnia perscribit, eumque obsecrat et obtestatur
nascenti malo occurrat, ne longius serpat atque inveteratum ro-
bustius fiat. Pontifex, quam gereret personam minimum obli-
tus, cum regem Gallorum adolescentem et gloria cupiditate in-
censum non difficillime a catholicae fidei hostibus, quorum tunc
in aula maxima erat auctoritas, ad hujusmodi bellum impelli
posse animadverteret, reginam tamen ejus matrem longe ab eo
abhorrere dignitatisque et utilitatis suae rationem habituram pu-
taret, mittit eo Antonium Mariam Salviatum, reginae affinem
eique pergratum, qui eam in officio contineat, ipsiusque opera
facilius regi, ne reip. christianae accessionem imperii et gloriam
quae ex orientali expeditione merito expectanda esset invideat
funestumque in illius visceribus moveat bellum, persuadeat.

Inſofern war der Papſt allerdings bereits indirect bei der Bar-
tholomaͤusnacht betheiligt. Er mußte alles verſuchen, um einen Aus-
bruch des Krieges zwiſchen Spanien und Frankreich zu verhindern.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <pb facs="#f0326" n="314"/>
            <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Comment. de rebus Gregorii XIII.</hi> </hi> </fw>
          </div><lb/>
          <div n="3">
            <head>46.<lb/><hi rendition="#aq">Commentariorum de rebus Gregorii XIII lib. I et II.<lb/>
(Bibl. Alb.)</hi></head><lb/>
            <p>Unglu&#x0364;cklicher Wei&#x017F;e unvollendet. Der Verfa&#x017F;&#x017F;er, Cardinal von Ver-<lb/>
celli, ver&#x017F;pricht, nachdem er nach einigen Vorbereitungen auf das Pap&#x017F;t-<lb/>
thum Gregors zu reden gekommen i&#x017F;t, von drei Dingen zu handeln:<lb/>
dem Kriege gegen die Tu&#x0364;rken, dem Kriege der Prote&#x017F;tanten gegen<lb/>
die Ko&#x0364;nige von Frankreich und Spanien, und den Streitigkeiten u&#x0364;ber<lb/>
die kirchliche Jurisdiction.</p><lb/>
            <p>Leider finden wir aber in dem zweiten Buche nur den Krieg ge-<lb/>
gen die Tu&#x0364;rken bis auf den veneziani&#x017F;chen Frieden.</p><lb/>
            <p>Wir kennen die Verbindung in der die orientali&#x017F;chen Angelegen-<lb/>
heiten mit den Religions&#x017F;achen &#x017F;tanden; &#x2014; gar nicht u&#x0364;bel &#x017F;etzt un&#x017F;er<lb/>
Autor die Verwickelungen des Jahres 1572 auseinander. Es war<lb/>
die Nachricht eingegangen, Carl <hi rendition="#aq">IX.</hi> unter&#x017F;tu&#x0364;tze die Einfa&#x0364;lle der Pro-<lb/>
te&#x017F;tanten in den Niederlanden. <hi rendition="#aq">Quod cum Gregorius moleste fer-<lb/>
ret, dat ad Gallorum regem litteras quibus ab eo vehementer<lb/>
petit ne suos in hoc se admiscere bellum patiatur: alioquin se<lb/>
existimaturum omnia haec illius voluntate nutuque fieri. Rex<lb/>
de suis continendis magnae sibi curae fore pollicetur, id quod<lb/>
quantum in se est praestat: verum ejusmodi litteris, quae paulo<lb/>
minacius scriptae videbantur, nonnihil tactus, nonnullis etiam<lb/>
conjecturis eo adductus ut se irritari propeque ad bellum pro-<lb/>
vocari putaret, ne imparatum adorirentur, urbes quas in finibus<lb/>
regni habebat diligenter communit, duces suos admonet ope-<lb/>
ram dent ne quid detrimenti capiat, simulque Emanuelem Allo-<lb/>
brogum ducem, utriusque regis propinquum et amicum, de his<lb/>
rebus omnibus certiorem facit. Emanuel, qui pro singulari pru-<lb/>
dentia sua, quam horum regum dissensio suis totique reipubli-<lb/>
cae christianae calamitosa futura esset, probe intelligebat, ad<lb/>
pontificem haec omnia perscribit, eumque obsecrat et obtestatur<lb/>
nascenti malo occurrat, ne longius serpat atque inveteratum ro-<lb/>
bustius fiat. Pontifex, quam gereret personam minimum obli-<lb/>
tus, cum regem Gallorum adolescentem et gloria cupiditate in-<lb/>
censum non difficillime a catholicae fidei hostibus, quorum tunc<lb/>
in aula maxima erat auctoritas, ad hujusmodi bellum impelli<lb/>
posse animadverteret, reginam tamen ejus matrem longe ab eo<lb/>
abhorrere dignitatisque et utilitatis suae rationem habituram pu-<lb/>
taret, mittit eo Antonium Mariam Salviatum, reginae affinem<lb/>
eique pergratum, qui eam in officio contineat, ipsiusque opera<lb/>
facilius regi, ne reip. christianae accessionem imperii et gloriam<lb/>
quae ex orientali expeditione merito expectanda esset invideat<lb/>
funestumque in illius visceribus moveat bellum, persuadeat.</hi></p><lb/>
            <p>In&#x017F;ofern war der Pap&#x017F;t allerdings bereits indirect bei der Bar-<lb/>
tholoma&#x0364;usnacht betheiligt. Er mußte alles ver&#x017F;uchen, um einen Aus-<lb/>
bruch des Krieges zwi&#x017F;chen Spanien und Frankreich zu verhindern.<lb/></p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[314/0326] Comment. de rebus Gregorii XIII. 46. Commentariorum de rebus Gregorii XIII lib. I et II. (Bibl. Alb.) Ungluͤcklicher Weiſe unvollendet. Der Verfaſſer, Cardinal von Ver- celli, verſpricht, nachdem er nach einigen Vorbereitungen auf das Papſt- thum Gregors zu reden gekommen iſt, von drei Dingen zu handeln: dem Kriege gegen die Tuͤrken, dem Kriege der Proteſtanten gegen die Koͤnige von Frankreich und Spanien, und den Streitigkeiten uͤber die kirchliche Jurisdiction. Leider finden wir aber in dem zweiten Buche nur den Krieg ge- gen die Tuͤrken bis auf den venezianiſchen Frieden. Wir kennen die Verbindung in der die orientaliſchen Angelegen- heiten mit den Religionsſachen ſtanden; — gar nicht uͤbel ſetzt unſer Autor die Verwickelungen des Jahres 1572 auseinander. Es war die Nachricht eingegangen, Carl IX. unterſtuͤtze die Einfaͤlle der Pro- teſtanten in den Niederlanden. Quod cum Gregorius moleste fer- ret, dat ad Gallorum regem litteras quibus ab eo vehementer petit ne suos in hoc se admiscere bellum patiatur: alioquin se existimaturum omnia haec illius voluntate nutuque fieri. Rex de suis continendis magnae sibi curae fore pollicetur, id quod quantum in se est praestat: verum ejusmodi litteris, quae paulo minacius scriptae videbantur, nonnihil tactus, nonnullis etiam conjecturis eo adductus ut se irritari propeque ad bellum pro- vocari putaret, ne imparatum adorirentur, urbes quas in finibus regni habebat diligenter communit, duces suos admonet ope- ram dent ne quid detrimenti capiat, simulque Emanuelem Allo- brogum ducem, utriusque regis propinquum et amicum, de his rebus omnibus certiorem facit. Emanuel, qui pro singulari pru- dentia sua, quam horum regum dissensio suis totique reipubli- cae christianae calamitosa futura esset, probe intelligebat, ad pontificem haec omnia perscribit, eumque obsecrat et obtestatur nascenti malo occurrat, ne longius serpat atque inveteratum ro- bustius fiat. Pontifex, quam gereret personam minimum obli- tus, cum regem Gallorum adolescentem et gloria cupiditate in- censum non difficillime a catholicae fidei hostibus, quorum tunc in aula maxima erat auctoritas, ad hujusmodi bellum impelli posse animadverteret, reginam tamen ejus matrem longe ab eo abhorrere dignitatisque et utilitatis suae rationem habituram pu- taret, mittit eo Antonium Mariam Salviatum, reginae affinem eique pergratum, qui eam in officio contineat, ipsiusque opera facilius regi, ne reip. christianae accessionem imperii et gloriam quae ex orientali expeditione merito expectanda esset invideat funestumque in illius visceribus moveat bellum, persuadeat. Inſofern war der Papſt allerdings bereits indirect bei der Bar- tholomaͤusnacht betheiligt. Er mußte alles verſuchen, um einen Aus- bruch des Krieges zwiſchen Spanien und Frankreich zu verhindern.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/ranke_paepste03_1836
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/ranke_paepste03_1836/326
Zitationshilfe: Ranke, Leopold von: Die römischen Päpste. Bd. 3. Berlin, 1836, S. 314. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/ranke_paepste03_1836/326>, abgerufen am 25.04.2024.