Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812.

Bild:
<< vorherige Seite

in de Gedachten van syn Werck, luydkeels riep:
Lustigh, lustigh, rep-je! noch ses of seven, soo heb-
je heyligh Avond! meende dat hy de Jongens
iet te vouwen of te naajen gaf. De Dochter wierd
vervaert, meenende dat den Duyvel in hem was,
om dat hy soo al relde van lustigh, lustigh.
Klaeght het haer Vader, dat hy haer een Boeke-
binder gegeven had, en geen Heer van Staet. De
Vader besluyt een Compagnie Soldaten 2 a 3. by
zyn Slacpplaets te leggen, om (soo't weer gebeur-
de) hem gevangen te nemen, of dooden. Hy word
hiervan gewaerschouwt. Te Bed zynde, vaert al-
dus uyt! ick heb een wildt Zwyn overwonnen, ick
heb drie Reusen gedoodt, ick heb een Leger van
honderd duysend Mannen verslagen, en van dese
Nagt sal' er nog 2 a 3 Compagnien Soldaten aen.
Hy ten Bedde uytstapt na haer toe, en gaet met
groote Kracht. Sy hem hoorende, vielen Bol over
Bol van boven neer. Die gene, die doodt bleven
en Armen en Beenen verloren hadden, waren in
groot Getal, en die het ontliepen, brochten den
Koningh sulken Boodschap, die aldus uytvoer-
myn Dochter behoord wyser te wesen, datse sulken
grooten Cavelier soo sal affronteren. Ondertusschen
den Koningh sieck zynde, sterft, laet hem tot Na-
zaat van de Kroon, die Kobisje aenneemt en heeft
syn Ryck in Rust geregeert.

Zum Aschenputtel. N. 21

gehört unter die bekanntesten und wird aller En-
den erzählt.

Schon Zeiler von Kaisersberg schrieb sein
Eschengrudel mit Beziehung darauf. S. Ober-
lin v. Gruidlecht. Rollenhagen in der Vorrede
zum Froschmeuseler unter den wunderbarlichen Haus-
märlein erwähnt des: "von dem verachten from-
men Aschenpößel und seinen stolzen spöttischen
Brüdern." Diese niederdeutsche Form des Namens
leitet Schütz im hollst Idiot. 1, p. 50. von pö-
seln
, mühsam (die Erbsen aus der Asche) suchen
her. Adelung hat Askenpösel, Askenpüster,
Askenböel
und büel. Im hollst. nach Schütze:

in de Gedachten van ſyn Werck, luydkeels riep:
Luſtigh, luſtigh, rep-je! noch ſes of ſeven, ſoo heb-
je heyligh Avond! meende dat hy de Jongens
iet te vouwen of te naajen gaf. De Dochter wierd
vervaert, meenende dat den Duyvel in hem was,
om dat hy ſoo al relde van luſtigh, luſtigh.
Klaeght het haer Vader, dat hy haer een Boeke-
binder gegeven had, en geen Heer van Staet. De
Vader beſluyt een Compagnie Soldaten 2 a 3. by
zyn Slacpplaets te leggen, om (ſoo't weer gebeur-
de) hem gevangen te nemen, of dooden. Hy word
hiervan gewaerſchouwt. Te Bed zynde, vaert al-
dus uyt! ick heb een wildt Zwyn overwonnen, ick
heb drie Reuſen gedoodt, ick heb een Leger van
honderd duyſend Mannen verſlagen, en van deſe
Nagt ſal' er nog 2 a 3 Compagnien Soldaten aen.
Hy ten Bedde uytſtapt na haer toe, en gaet met
groote Kracht. Sy hem hoorende, vielen Bol over
Bol van boven neer. Die gene, die doodt bleven
en Armen en Beenen verloren hadden, waren in
groot Getal, en die het ontliepen, brochten den
Koningh ſulken Boodſchap, die aldus uytvoer-
myn Dochter behoord wyſer te weſen, datſe ſulken
grooten Cavelier ſoo ſal affronteren. Ondertuſſchen
den Koningh ſieck zynde, ſterft, laet hem tot Na-
zaat van de Kroon, die Kobisje aenneemt en heeft
ſyn Ryck in Ruſt geregeert.

Zum Aſchenputtel. N. 21

gehoͤrt unter die bekannteſten und wird aller En-
den erzaͤhlt.

Schon Zeiler von Kaiſersberg ſchrieb ſein
Eſchengrudel mit Beziehung darauf. S. Ober-
lin v. Gruidlecht. Rollenhagen in der Vorrede
zum Froſchmeuſeler unter den wunderbarlichen Haus-
maͤrlein erwaͤhnt des: „von dem verachten from-
men Aſchenpoͤßel und ſeinen ſtolzen ſpoͤttiſchen
Bruͤdern.“ Dieſe niederdeutſche Form des Namens
leitet Schuͤtz im hollſt Idiot. 1, p. 50. von poͤ-
ſeln
, muͤhſam (die Erbſen aus der Aſche) ſuchen
her. Adelung hat Aſkenpoͤſel, Aſkenpuͤſter,
Aſkenboͤel
und buͤel. Im hollſt. nach Schuͤtze:

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <p><pb facs="#f0437" n="XV"/>
in de Gedachten van &#x017F;yn Werck, luydkeels riep:<lb/>
Lu&#x017F;tigh, lu&#x017F;tigh, rep-je! noch &#x017F;es of &#x017F;even, &#x017F;oo heb-<lb/>
je heyligh Avond! meende dat hy de Jongens<lb/>
iet te vouwen of te naajen gaf. De Dochter wierd<lb/>
vervaert, meenende dat den Duyvel in hem was,<lb/>
om dat hy &#x017F;oo al relde van lu&#x017F;tigh, lu&#x017F;tigh.<lb/>
Klaeght het haer Vader, dat hy haer een Boeke-<lb/>
binder gegeven had, en geen Heer van Staet. De<lb/>
Vader be&#x017F;luyt een Compagnie Soldaten 2 a 3. by<lb/>
zyn Slacpplaets te leggen, om (&#x017F;oo't weer gebeur-<lb/>
de) hem gevangen te nemen, of dooden. Hy word<lb/>
hiervan gewaer&#x017F;chouwt. Te Bed zynde, vaert al-<lb/>
dus uyt! ick heb een wildt Zwyn overwonnen, ick<lb/>
heb drie Reu&#x017F;en gedoodt, ick heb een Leger van<lb/>
honderd duy&#x017F;end Mannen ver&#x017F;lagen, en van de&#x017F;e<lb/>
Nagt &#x017F;al' er nog 2 a 3 Compagnien Soldaten aen.<lb/>
Hy ten Bedde uyt&#x017F;tapt na haer toe, en gaet met<lb/>
groote Kracht. Sy hem hoorende, vielen Bol over<lb/>
Bol van boven neer. Die gene, die doodt bleven<lb/>
en Armen en Beenen verloren hadden, waren in<lb/>
groot Getal, en die het ontliepen, brochten den<lb/>
Koningh &#x017F;ulken Bood&#x017F;chap, die aldus uytvoer-<lb/>
myn Dochter behoord wy&#x017F;er te we&#x017F;en, dat&#x017F;e &#x017F;ulken<lb/>
grooten Cavelier &#x017F;oo &#x017F;al affronteren. Ondertu&#x017F;&#x017F;chen<lb/>
den Koningh &#x017F;ieck zynde, &#x017F;terft, laet hem tot Na-<lb/>
zaat van de Kroon, die Kobisje aenneemt en heeft<lb/>
&#x017F;yn Ryck in Ru&#x017F;t geregeert.</p>
          </div>
        </div><lb/>
        <div n="2">
          <head>Zum A&#x017F;chenputtel. N. 21</head><lb/>
          <p>geho&#x0364;rt unter die bekannte&#x017F;ten und wird aller En-<lb/>
den erza&#x0364;hlt.</p><lb/>
          <p>Schon Zeiler von Kai&#x017F;ersberg &#x017F;chrieb &#x017F;ein<lb/><hi rendition="#g">E&#x017F;chengrudel</hi> mit Beziehung darauf. S. Ober-<lb/>
lin v. Gruidlecht. Rollenhagen in der Vorrede<lb/>
zum Fro&#x017F;chmeu&#x017F;eler unter den wunderbarlichen Haus-<lb/>
ma&#x0364;rlein erwa&#x0364;hnt des: &#x201E;von dem verachten from-<lb/>
men <hi rendition="#g">A&#x017F;chenpo&#x0364;ßel</hi> und &#x017F;einen &#x017F;tolzen &#x017F;po&#x0364;tti&#x017F;chen<lb/>
Bru&#x0364;dern.&#x201C; Die&#x017F;e niederdeut&#x017F;che Form des Namens<lb/>
leitet Schu&#x0364;tz im holl&#x017F;t Idiot. 1, p. 50. von <hi rendition="#g">po&#x0364;-<lb/>
&#x017F;eln</hi>, mu&#x0364;h&#x017F;am (die Erb&#x017F;en aus der A&#x017F;che) &#x017F;uchen<lb/>
her. Adelung hat <hi rendition="#g">A&#x017F;kenpo&#x0364;&#x017F;el, A&#x017F;kenpu&#x0364;&#x017F;ter,<lb/>
A&#x017F;kenbo&#x0364;el</hi> und <hi rendition="#g">bu&#x0364;el</hi>. Im holl&#x017F;t. nach Schu&#x0364;tze:<lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[XV/0437] in de Gedachten van ſyn Werck, luydkeels riep: Luſtigh, luſtigh, rep-je! noch ſes of ſeven, ſoo heb- je heyligh Avond! meende dat hy de Jongens iet te vouwen of te naajen gaf. De Dochter wierd vervaert, meenende dat den Duyvel in hem was, om dat hy ſoo al relde van luſtigh, luſtigh. Klaeght het haer Vader, dat hy haer een Boeke- binder gegeven had, en geen Heer van Staet. De Vader beſluyt een Compagnie Soldaten 2 a 3. by zyn Slacpplaets te leggen, om (ſoo't weer gebeur- de) hem gevangen te nemen, of dooden. Hy word hiervan gewaerſchouwt. Te Bed zynde, vaert al- dus uyt! ick heb een wildt Zwyn overwonnen, ick heb drie Reuſen gedoodt, ick heb een Leger van honderd duyſend Mannen verſlagen, en van deſe Nagt ſal' er nog 2 a 3 Compagnien Soldaten aen. Hy ten Bedde uytſtapt na haer toe, en gaet met groote Kracht. Sy hem hoorende, vielen Bol over Bol van boven neer. Die gene, die doodt bleven en Armen en Beenen verloren hadden, waren in groot Getal, en die het ontliepen, brochten den Koningh ſulken Boodſchap, die aldus uytvoer- myn Dochter behoord wyſer te weſen, datſe ſulken grooten Cavelier ſoo ſal affronteren. Ondertuſſchen den Koningh ſieck zynde, ſterft, laet hem tot Na- zaat van de Kroon, die Kobisje aenneemt en heeft ſyn Ryck in Ruſt geregeert. Zum Aſchenputtel. N. 21 gehoͤrt unter die bekannteſten und wird aller En- den erzaͤhlt. Schon Zeiler von Kaiſersberg ſchrieb ſein Eſchengrudel mit Beziehung darauf. S. Ober- lin v. Gruidlecht. Rollenhagen in der Vorrede zum Froſchmeuſeler unter den wunderbarlichen Haus- maͤrlein erwaͤhnt des: „von dem verachten from- men Aſchenpoͤßel und ſeinen ſtolzen ſpoͤttiſchen Bruͤdern.“ Dieſe niederdeutſche Form des Namens leitet Schuͤtz im hollſt Idiot. 1, p. 50. von poͤ- ſeln, muͤhſam (die Erbſen aus der Aſche) ſuchen her. Adelung hat Aſkenpoͤſel, Aſkenpuͤſter, Aſkenboͤel und buͤel. Im hollſt. nach Schuͤtze:

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/437
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 1. Berlin, 1812, S. XV. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1812/437>, abgerufen am 24.04.2024.