Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619.

Bild:
<< vorherige Seite

Oratio
non vna, sed varia clade percellimur: amittit Respublica orna-
mentum singulare: fulcrum praecipuum Academia: lumen
praefulgens Medicorum ordo: decus eximium Collegium
Thomense: iuventus literata maximarum virtutun exemplar
illustre, & nullo non nisu atque contentione imitandum.
Ceterum a luculenta plaga isthacce crudiadhuc dum stamus,
vegeti, recentes: dum vitam vivimus insuavem, peneq; non
vitam: dum levando moerori solatia conquirimus: dum, veris
non repertis, jnanibus levamentis nobis blandimur: ecce no-
va, proh dolor, calamitati calamitas: nova luctus materies pri-
ori adijcitur: sub ducitur rebus humanis, imo, ad vitae potius
longe beatioris gaudia, traducitur Vir Nobilissimus atq; Am-
plissimus: Dn. Joannes Simon a Brumbach: Rei-
publicae nostrae Praetor, & Academiae Scholarcha atque Can-
cellarius dignissimus: de quo, citra ambitionis metum, id mi-
hi pronuntiare licet: neque multos eo praestantiores aetatem
hanc nostram vidisse: neque deinceps visuram: sive generis
atque familiae ob oculos dignitatem ponas: sive morum inte-
gritatem vitaeque innocentiam perpendas: sive doctrinam
prudentiamq; consideres: sive proposita alia habeas, quae viros
vere prestare nobiles, & immortalitatis ascribere tabulis con-
sueverunt. In gemino vero luctu hoc nostro, quid nobis agen-
dum, qui, sacris edocti literis, bona simul & mala: fausta aeque
atque molesta, non a fatali quadam lege, aut necessitate Stoica:
verum supremi numinis voluntate ac providentia depende-
re novimus? Sistendae lachrymae: vincendus animus: non
impugnanda
ametameleta praepotentis Dei consilia: nec tam
dolor gemitusque per inanes conquestiones profundendus:
quam, publica seriaque laudatione, viris adeo celebribus ho-
nor meritissimus exolvendus. Et fiet procul dubio prope-

diem

Oratio
nõ vnâ, ſed variâ clade percellimur: amittit Reſpublica orna-
mentum ſingulare: fulcrum præcipuum Academia: lumen
præfulgens Medicorum ordo: decus eximium Collegium
Thomenſe: iuventus literata maximarum virtutũ exemplar
illuſtre, & nullo non niſu atque contentione imitandum.
Cęterùm à luculentâ plagâ iſthâcce crudiadhuc dum ſtamus,
vegeti, recentes: dum vitam vivimus inſuavem, peneq́; non
vitam: dum levando mœrori ſolatia conquirimus: dum, veris
non repertis, jnanibus levamentis nobis blandimur: ecce no-
va, proh dolor, calamitati calamitas: nova luctus materies pri-
ori adijcitur: ſub ducitur rebus humanis, imò, ad vitæ potiùs
longè beatioris gaudia, traducitur Vir Nobiliſſimus atq; Am-
pliſſimus: Dn. Joannes Simon à Brumbach: Rei-
publicæ noſtræ Prætor, & Academiæ Scholarcha atque Can-
cellarius digniſſimus: de quo, citra ambitionis metum, id mi-
hi pronuntiare licet: neque multos eo præſtantiores ætatem
hanc noſtram vidiſſe: neque deinceps viſuram: ſive generis
atque familiæ ob oculos dignitatem ponas: ſive morum inte-
gritatem vitæque innocentiam perpendas: ſive doctrinam
prudentiamq; cõſideres: ſive propoſita alia habeas, quæ viros
verè pręſtare nobiles, & immortalitatis aſcribere tabulis con-
ſueverunt. In gemino vero luctu hoc noſtro, quid nobis agen-
dum, qui, ſacris edocti literis, bona ſimul & mala: fauſta æquè
atque moleſta, nõ à fatali quadam lege, aut neceſſitate Stoica:
verùm ſupremi numinis voluntate ac providentiâ depende-
re novimus? Siſtendæ lachrymæ: vincendus animus: non
impugnanda
ἀμεταμέλητα præpotentis Dei conſilia: nec tam
dolor gemitusque per inanes conqueſtiones profundendus:
quam, publicâ ſeriâque laudatione, viris adeò celebribus ho-
nor meritiſſimus exolvendus. Et fiet procul dubio prope-

diem
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <floatingText>
          <body>
            <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1">
              <p><pb facs="#f0032" n="30"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Oratio</hi></hi></hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">no&#x0303; vnâ, &#x017F;ed variâ clade percellimur: amittit Re&#x017F;publica orna-<lb/>
mentum &#x017F;ingulare: fulcrum præcipuum Academia<hi rendition="#i">:</hi> lumen<lb/>
præfulgens Medicorum ordo: decus eximium Collegium<lb/>
Thomen&#x017F;e<hi rendition="#i">:</hi> iuventus literata maximarum virtutu&#x0303; exemplar<lb/>
illu&#x017F;tre, &amp; nullo non ni&#x017F;u atque contentione imitandum.<lb/>
C&#x0119;terùm à luculentâ plagâ i&#x017F;thâcce crudiadhuc dum &#x017F;tamus,<lb/>
vegeti, recentes: dum vitam vivimus in&#x017F;uavem, peneq&#x0301;; non<lb/>
vitam: dum levando m&#x0153;rori &#x017F;olatia conquirimus: dum, veris<lb/>
non repertis, jnanibus levamentis nobis blandimur: ecce no-<lb/>
va, proh dolor, calamitati calamitas: nova luctus materies pri-<lb/>
ori adijcitur: &#x017F;ub ducitur rebus humanis, imò, ad vitæ potiùs<lb/>
longè beatioris gaudia, traducitur Vir Nobili&#x017F;&#x017F;imus atq; Am-<lb/>
pli&#x017F;&#x017F;imus: Dn. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Joannes Simon</hi></hi> à <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Brumbach<hi rendition="#i">:</hi></hi></hi> Rei-<lb/>
publicæ no&#x017F;træ Prætor, &amp; Academiæ Scholarcha atque Can-<lb/>
cellarius digni&#x017F;&#x017F;imus<hi rendition="#i">:</hi> de quo, citra ambitionis metum, id mi-<lb/>
hi pronuntiare licet: neque multos eo præ&#x017F;tantiores ætatem<lb/>
hanc no&#x017F;tram vidi&#x017F;&#x017F;e: neque deinceps vi&#x017F;uram: &#x017F;ive generis<lb/>
atque familiæ ob oculos dignitatem ponas<hi rendition="#i">:</hi> &#x017F;ive morum inte-<lb/>
gritatem vitæque innocentiam perpendas<hi rendition="#i">:</hi> &#x017F;ive doctrinam<lb/>
prudentiamq; co&#x0303;&#x017F;ideres: &#x017F;ive propo&#x017F;ita alia habeas, quæ viros<lb/>
verè pr&#x0119;&#x017F;tare nobiles, &amp; immortalitatis a&#x017F;cribere tabulis con-<lb/>
&#x017F;ueverunt. In gemino vero luctu hoc no&#x017F;tro, quid nobis agen-<lb/>
dum, qui, &#x017F;acris edocti literis, bona &#x017F;imul &amp; mala<hi rendition="#i">:</hi> fau&#x017F;ta æquè<lb/>
atque mole&#x017F;ta, no&#x0303; à fatali quadam lege, aut nece&#x017F;&#x017F;itate Stoica:<lb/>
verùm &#x017F;upremi numinis voluntate ac providentiâ depende-<lb/>
re novimus<hi rendition="#i">?</hi> Si&#x017F;tendæ lachrymæ<hi rendition="#i">:</hi> vincendus animus: non<lb/>
impugnanda</hi> &#x1F00;&#x03BC;&#x03B5;&#x03C4;&#x03B1;&#x03BC;&#x03AD;&#x03BB;&#x03B7;&#x03C4;&#x03B1; <hi rendition="#aq">præpotentis Dei con&#x017F;ilia: nec tam<lb/>
dolor gemitusque per inanes conque&#x017F;tiones profundendus<hi rendition="#i">:</hi><lb/>
quam, publicâ &#x017F;eriâque laudatione, viris adeò celebribus ho-<lb/>
nor meriti&#x017F;&#x017F;imus exolvendus. Et fiet procul dubio prope-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">diem</hi></fw><lb/></p>
            </div>
          </body>
        </floatingText>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[30/0032] Oratio nõ vnâ, ſed variâ clade percellimur: amittit Reſpublica orna- mentum ſingulare: fulcrum præcipuum Academia: lumen præfulgens Medicorum ordo: decus eximium Collegium Thomenſe: iuventus literata maximarum virtutũ exemplar illuſtre, & nullo non niſu atque contentione imitandum. Cęterùm à luculentâ plagâ iſthâcce crudiadhuc dum ſtamus, vegeti, recentes: dum vitam vivimus inſuavem, peneq́; non vitam: dum levando mœrori ſolatia conquirimus: dum, veris non repertis, jnanibus levamentis nobis blandimur: ecce no- va, proh dolor, calamitati calamitas: nova luctus materies pri- ori adijcitur: ſub ducitur rebus humanis, imò, ad vitæ potiùs longè beatioris gaudia, traducitur Vir Nobiliſſimus atq; Am- pliſſimus: Dn. Joannes Simon à Brumbach: Rei- publicæ noſtræ Prætor, & Academiæ Scholarcha atque Can- cellarius digniſſimus: de quo, citra ambitionis metum, id mi- hi pronuntiare licet: neque multos eo præſtantiores ætatem hanc noſtram vidiſſe: neque deinceps viſuram: ſive generis atque familiæ ob oculos dignitatem ponas: ſive morum inte- gritatem vitæque innocentiam perpendas: ſive doctrinam prudentiamq; cõſideres: ſive propoſita alia habeas, quæ viros verè pręſtare nobiles, & immortalitatis aſcribere tabulis con- ſueverunt. In gemino vero luctu hoc noſtro, quid nobis agen- dum, qui, ſacris edocti literis, bona ſimul & mala: fauſta æquè atque moleſta, nõ à fatali quadam lege, aut neceſſitate Stoica: verùm ſupremi numinis voluntate ac providentiâ depende- re novimus? Siſtendæ lachrymæ: vincendus animus: non impugnanda ἀμεταμέλητα præpotentis Dei conſilia: nec tam dolor gemitusque per inanes conqueſtiones profundendus: quam, publicâ ſeriâque laudatione, viris adeò celebribus ho- nor meritiſſimus exolvendus. Et fiet procul dubio prope- diem

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/523602
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/523602/32
Zitationshilfe: Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619, S. 30. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523602/32>, abgerufen am 25.04.2024.