Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Gregorius, Daniel: Studenten Predigt. Marburg, 1615.

Bild:
<< vorherige Seite

praevelat germine taxus. Quid quaeso primo proferam, in hoc
acerbe oborto animi dolore nostro? incrementum sane luctus
est dicere id, quod doleas, ejulare praeficarum est, lessum canere
siticinum, ab omni tamen officio querimoniae abstinere, & re-
ligio mihi erit & extemplo conscientiae loco habebo. Macte ergo
exemplo tuo lacrymando probasti, tantam esse truculentae Mor-
tis vim at impetum, in omnes omnino homines, ut nihil tam
sublime sit, quod non humiliari, nihil tam formosum, quod non
deformari, nihil tam amabile carum, quod non avelli eripi
ab ea possit. Certat sane Spiritus cum corpore, conflictatur vi-
ta cum Morte, per vices singula eunt, habet haec praesentis aevi
tragico comaedia protasin suam & catastrophen, alternis, spe-
ctantibus nobis, & laetitiae & luctus argumentun subministrans.
O vanum vitae adeo fluxae somnium! o inane rerum humana-
rum ludibrium! o fallaces nimium hominum spes! o ancipitiae
curricula! quam solidi nihil in mortalis aevi fiducia, nil stabile
est, nil diut urnum reperiripotest.

Haec tamen aeterno sic currunt ordine fato, quo Jehova
Deus nosterin excelsis nos condocefacere intendit, non pro do-
micilio, sed pro diversorio duntaxat terram hanc concessisse,
insuper temporalem, quae dicitur vita, non tam vitam esse,
quam iter ad portum verae tranquillitatis. Praesens etenim haec
plena est militia omni aerumnarum ac laborum genere exerci-
ta, inexhausta [verlorenes Material - 2 Zeichen fehlen] [be]stiarum undi excresentium seges. Qua-
propter in caelo non in terra spes immobilis nobis municipibus de-
figenda ac collocanda erit, juxta ordinationem justissimi &
optimi Parentis nostri, omnia arbitratu suo agitantis, & quae
solida ac firmis radicibus nixa putantur, ea momento quasi
temporis vertentis.

Sicut haec probavit augustißimo hoc concursu, quo hodier-
na Johannis die, nigro signanda lapillo, ad commune nostrum
dormitorium, ut Christiani, deduximus Christianam hostiam,

insignis

prævelat germine taxus. Quid quæſo primò proferam, in hoc
acerbè oborto animi dolore noſtro? incrementum ſanè luctus
eſt dicere id, quod doleas, ejulare præficarum eſt, leſſum canere
ſiticinum, ab omni tamen officio querimoniæ abſtinere, & re-
ligio mihi erit & extemplò conſcientiæ loco habebo. Macte ergò
exemplo tuo lacrymando probaſti, tantam eſſe truculentæ Mor-
tis vim atꝙ impetum, in omnes omninò homines, ut nihil tam
ſublime ſit, quod non humiliari, nihil tam formoſum, quod non
deformari, nihil tam amabile carumꝙ, quod non avelli eripiꝙ
ab ea poſſit. Certat ſanè Spiritus cum corpore, conflictatur vi-
ta cum Morte, per vices ſingula eunt, habetꝙ hæc præſentis ævi
tragico comædia protaſin ſuam & cataſtrophen, alternis, ſpe-
ctantibus nobis, & lætitiæ & luctus argumentũ ſubminiſtrans.
O vanum vitæ adeò fluxæ ſomnium! ò inane rerum humana-
rum ludibrium! ò fallaces nimium hominum ſpes! ò ancipitiæ
curricula! quam ſolidi nihil in mortalis ævi fiducia, nil ſtabile
eſt, nil diut urnum reperiripoteſt.

Hæc tamen æterno ſic currunt ordine fato, quo Jehova
Deus noſterin excelſis nos condocefacere intendit, non pro do-
micilio, ſed pro diverſorio duntaxat terram hanc conceſſiſſe,
inſuper temporalem, quæ dicitur vita, non tam vitam eſſe,
quam iter ad portum veræ tranquillitatis. Præſens etenim hæc
plena eſt militia omni ærumnarum ac laborum genere exerci-
ta, inexhauſta [verlorenes Material – 2 Zeichen fehlen] [be]ſtiarum undiꝙ excreſentium ſeges. Qua-
propter in cælo nõ in terra ſpes immobilis nobis municipibus de-
figenda ac collocanda erit, juxta ordinationem juſtiſſimi &
optimi Parentis noſtri, omnia arbitratu ſuo agitantis, & quæ
ſolida ac firmis radicibus nixa putantur, ea momento quaſi
temporis vertentis.

Sicut hæc probavit auguſtißimo hoc concurſu, quo hodier-
na Johannis die, nigro ſignanda lapillo, ad commune noſtrum
dormitorium, ut Chriſtiani, deduximus Chriſtianam hoſtiam,

inſignis
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div type="fsOtherPublication" n="1">
        <p>
          <pb facs="#f0034" n="[34]"/> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">prævelat germine taxus. Quid quæ&#x017F;o primò proferam, in hoc<lb/>
acerbè oborto animi dolore no&#x017F;tro? incrementum &#x017F;anè luctus<lb/>
e&#x017F;t dicere id, quod doleas, ejulare præficarum e&#x017F;t, le&#x017F;&#x017F;um canere<lb/>
&#x017F;iticinum, ab omni tamen officio querimoniæ ab&#x017F;tinere, &amp; re-<lb/>
ligio mihi erit &amp; extemplò con&#x017F;cientiæ loco habebo. Macte ergò<lb/>
exemplo tuo lacrymando proba&#x017F;ti, tantam e&#x017F;&#x017F;e truculentæ Mor-<lb/>
tis vim at&#xA759; impetum, in omnes omninò homines, ut nihil tam<lb/>
&#x017F;ublime &#x017F;it, quod non humiliari, nihil tam formo&#x017F;um, quod non<lb/>
deformari, nihil tam amabile carum&#xA759;, quod non avelli eripi&#xA759;<lb/>
ab ea po&#x017F;&#x017F;it. Certat &#x017F;anè Spiritus cum corpore, conflictatur vi-<lb/>
ta cum Morte, per vices &#x017F;ingula eunt, habet&#xA759; hæc præ&#x017F;entis ævi<lb/>
tragico comædia prota&#x017F;in &#x017F;uam &amp; cata&#x017F;trophen, alternis, &#x017F;pe-<lb/>
ctantibus nobis, &amp; lætitiæ &amp; luctus argumentu&#x0303; &#x017F;ubmini&#x017F;trans.<lb/>
O vanum vitæ adeò fluxæ &#x017F;omnium! ò inane rerum humana-<lb/>
rum ludibrium! ò fallaces nimium hominum &#x017F;pes! ò ancipitiæ<lb/>
curricula! quam &#x017F;olidi nihil in mortalis ævi fiducia, nil &#x017F;tabile<lb/>
e&#x017F;t, nil diut urnum reperiripote&#x017F;t.</hi> </hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Hæc tamen æterno &#x017F;ic currunt ordine fato, quo</hi> <hi rendition="#g"> <hi rendition="#k">Jehova</hi> </hi><lb/> <hi rendition="#i">Deus no&#x017F;terin excel&#x017F;is nos condocefacere intendit, non pro do-<lb/>
micilio, &#x017F;ed pro diver&#x017F;orio duntaxat terram hanc conce&#x017F;&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e,<lb/>
in&#x017F;uper temporalem, quæ dicitur vita, non tam vitam e&#x017F;&#x017F;e,<lb/>
quam iter ad portum veræ tranquillitatis. Præ&#x017F;ens etenim hæc<lb/>
plena e&#x017F;t militia omni ærumnarum ac laborum genere exerci-<lb/>
ta, inexhau&#x017F;ta <gap reason="lost" unit="chars" quantity="2"/> <supplied>be</supplied>&#x017F;tiarum undi&#xA759; excre&#x017F;entium &#x017F;eges. Qua-<lb/>
propter in cælo no&#x0303; in terra &#x017F;pes immobilis nobis municipibus de-<lb/>
figenda ac collocanda erit, juxta ordinationem ju&#x017F;ti&#x017F;&#x017F;imi &amp;<lb/>
optimi Parentis no&#x017F;tri, omnia arbitratu &#x017F;uo agitantis, &amp; quæ<lb/>
&#x017F;olida ac firmis radicibus nixa putantur, ea momento qua&#x017F;i<lb/>
temporis vertentis.</hi> </hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Sicut hæc probavit augu&#x017F;tißimo hoc concur&#x017F;u, quo hodier-<lb/>
na Johannis die, nigro &#x017F;ignanda lapillo, ad commune no&#x017F;trum<lb/>
dormitorium, ut Chri&#x017F;tiani, deduximus Chri&#x017F;tianam ho&#x017F;tiam,</hi> </hi><lb/>
          <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">in&#x017F;ignis</hi> </hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[[34]/0034] prævelat germine taxus. Quid quæſo primò proferam, in hoc acerbè oborto animi dolore noſtro? incrementum ſanè luctus eſt dicere id, quod doleas, ejulare præficarum eſt, leſſum canere ſiticinum, ab omni tamen officio querimoniæ abſtinere, & re- ligio mihi erit & extemplò conſcientiæ loco habebo. Macte ergò exemplo tuo lacrymando probaſti, tantam eſſe truculentæ Mor- tis vim atꝙ impetum, in omnes omninò homines, ut nihil tam ſublime ſit, quod non humiliari, nihil tam formoſum, quod non deformari, nihil tam amabile carumꝙ, quod non avelli eripiꝙ ab ea poſſit. Certat ſanè Spiritus cum corpore, conflictatur vi- ta cum Morte, per vices ſingula eunt, habetꝙ hæc præſentis ævi tragico comædia protaſin ſuam & cataſtrophen, alternis, ſpe- ctantibus nobis, & lætitiæ & luctus argumentũ ſubminiſtrans. O vanum vitæ adeò fluxæ ſomnium! ò inane rerum humana- rum ludibrium! ò fallaces nimium hominum ſpes! ò ancipitiæ curricula! quam ſolidi nihil in mortalis ævi fiducia, nil ſtabile eſt, nil diut urnum reperiripoteſt. Hæc tamen æterno ſic currunt ordine fato, quo Jehova Deus noſterin excelſis nos condocefacere intendit, non pro do- micilio, ſed pro diverſorio duntaxat terram hanc conceſſiſſe, inſuper temporalem, quæ dicitur vita, non tam vitam eſſe, quam iter ad portum veræ tranquillitatis. Præſens etenim hæc plena eſt militia omni ærumnarum ac laborum genere exerci- ta, inexhauſta __ beſtiarum undiꝙ excreſentium ſeges. Qua- propter in cælo nõ in terra ſpes immobilis nobis municipibus de- figenda ac collocanda erit, juxta ordinationem juſtiſſimi & optimi Parentis noſtri, omnia arbitratu ſuo agitantis, & quæ ſolida ac firmis radicibus nixa putantur, ea momento quaſi temporis vertentis. Sicut hæc probavit auguſtißimo hoc concurſu, quo hodier- na Johannis die, nigro ſignanda lapillo, ad commune noſtrum dormitorium, ut Chriſtiani, deduximus Chriſtianam hoſtiam, inſignis

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/523920
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/523920/34
Zitationshilfe: Gregorius, Daniel: Studenten Predigt. Marburg, 1615, S. [34]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523920/34>, abgerufen am 18.04.2024.