Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Faber, Ludolph: Die letzte und beste Vocation eines treuen Dieners Jesu Christi. Wolfenbüttel, [ca. 1723].

Bild:
<< vorherige Seite
Luna fuit Lunius radians a Sole Theandro, Quae noctis pernox expulit hic tenebras. Luna fuit dio velociter aethere currens; At falcata tamen, pallida namque fuit. Occidit hinc tristi casu, quem Musa vetabat, Quemque dolet lacrymis grex pius innumeris. Pallida Luna pluit, rubicunda flat, alba serenat. Haec thesis Astrologaum jam quoque nostra siet. Dum rubuit Lunius vita, vox flaminis instar, Suavis & hic sonuit, grandis & hic tonuit. Certo cadunt imbres, pluit &, dum palluit ille Letho, quippe madent lumina, quaeque genae. Candidus at factus post mortem, Solis ad instar. Nequaquam Lunae, fulget in arce poli.

In obitum, toti Ecclesiae Evangelicae lugubrem, Domini Doctoris LUNII, Theologi consummatissimi & de universa Christi Ecclesia praeclarissime meriti, Affinis, Compatris & Amici fui edecumati, lugens scribebat Tremoniae

Henricus Bernhardus Dresingius, ad D. Reinoldi Pastor Primarius, & Archi-Gymnasii Tremoniensis Scholarcha.

LUHNIUS heu! multis exstinctus flebilis, ejus Mors tamen inprimis venit acerba mihi. Qui licet his oculis nunquam fuerit mihi visus; Attamen his oculis plus is amatus erat. An quis de facie non notus possit amari, et Laudari? dantur qui dubitare volunt. Jesum surgentem pauci videre: sed illum Omnis Apostolicus coetus amore colit. Hinc illos Christus jam praedicat esse beatos, Qui, licet haud videant, credere corde student. Joh. 20, 29. Atque suos multum laudat Petrus, quod amarunt Illum, quem nunquam conspicere ante datum. 1. Petr. 1, 8. Qui tantum, quae sunt praesentia, laudibus ornant, Corporis hi dotes, non bona, mentis amant.
Luna fuit Lunius radians à Sole Theandro, Quae noctis pernox expulit hìc tenebras. Luna fuit dio velociter aethere currens; At falcata tamen, pallida namque fuit. Occidit hinc tristi casu, quem Musa vetabat, Quemque dolet lacrymis grex pius innumeris. Pallida Luna pluit, rubicunda flat, alba serenat. Haec thesis Astrologûm jam quoque nostra siet. Dum rubuit Lunius vitâ, vox flaminis instar, Suavis & hìc sonuit, grandis & hìc tonuit. Certò cadunt imbres, pluit &, dum palluit ille Lethô, quippe madent lumina, quaeque genae. Candidus at factus post mortem, Solis ad instar. Nequaquam Lunae, fulget in arce poli.

In obitum, toti Ecclesiae Evangelicae lugubrem, Domini Doctoris LUNII, Theologi consummatissimi & de universa Christi Ecclesia praeclarissimè meriti, Affinis, Compatris & Amici fui edecumati, lugens scribebat Tremoniae

Henricus Bernhardus Dresingius, ad D. Reinoldi Pastor Primarius, & Archi-Gymnasii Tremoniensis Scholarcha.

LUHNIUS heu! multis exstinctus flebilis, ejus Mors tamen inprimis venit acerba mihi. Qui licet his oculis nunquam fuerit mihi visus; Attamen his oculis plus is amatus erat. An quis de facie non notus possit amari, et Laudari? dantur qui dubitare volunt. Jesum surgentem pauci vidêre: sed illum Omnis Apostolicus coetus amore colit. Hinc illos Christus jam praedicat esse beatos, Qui, licet haud videant, credere corde student. Joh. 20, 29. Atque suos multum laudat Petrus, quod amarunt Illum, quem nunquam conspicere ante datum. 1. Petr. 1, 8. Qui tantum, quae sunt praesentia, laudibus ornant, Corporis hi dotes, non bona, mentis amant.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <pb facs="#f0066"/>
        <l><hi rendition="#i">Luna</hi> fuit <hi rendition="#i">Lunius</hi> radians à Sole                      Theandro, Quae noctis pernox expulit hìc tenebras. <hi rendition="#i">Luna</hi> fuit dio velociter aethere currens; At falcata tamen, pallida namque fuit.                      Occidit hinc tristi casu, quem Musa vetabat, Quemque dolet lacrymis grex pius                      innumeris. <hi rendition="#i">Pallida Luna pluit, rubicunda flat, alba                          serenat.</hi> Haec thesis Astrologûm jam quoque nostra siet. Dum rubuit <hi rendition="#i">Lunius</hi> vitâ, vox flaminis instar, Suavis &amp; hìc                      sonuit, grandis &amp; hìc tonuit. Certò cadunt imbres, pluit &amp;, dum palluit                      ille Lethô, quippe madent lumina, quaeque genae. Candidus at factus post mortem,                      Solis ad instar. Nequaquam <hi rendition="#i">Lunae</hi>, fulget in arce                      poli.</l>
        <p>In obitum, toti Ecclesiae Evangelicae lugubrem, Domini Doctoris LUNII, Theologi                      consummatissimi &amp; de universa Christi Ecclesia praeclarissimè meriti,                      Affinis, Compatris &amp; Amici fui edecumati, lugens scribebat Tremoniae</p>
        <p>Henricus Bernhardus Dresingius, ad D. Reinoldi Pastor Primarius, &amp;                      Archi-Gymnasii Tremoniensis Scholarcha.</p>
        <l>LUHNIUS heu! multis exstinctus flebilis, ejus Mors tamen inprimis venit acerba                      mihi. Qui licet his oculis nunquam fuerit mihi visus; Attamen his oculis plus is                      amatus erat. An quis de facie non notus possit amari, et Laudari? dantur qui                      dubitare volunt. Jesum surgentem pauci vidêre: sed illum Omnis Apostolicus                      coetus amore colit. Hinc illos Christus jam praedicat esse beatos, Qui, licet                      haud videant, credere corde student.<note place="right"><hi rendition="#i">Joh. 20, 29.</hi></note> Atque suos multum laudat Petrus, quod amarunt Illum, quem nunquam                      conspicere ante datum.<note place="right"><hi rendition="#i">1. Petr. 1, 8.</hi></note> Qui tantum, quae sunt praesentia, laudibus ornant, Corporis hi dotes,                      non bona, mentis amant.
</l>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[0066] Luna fuit Lunius radians à Sole Theandro, Quae noctis pernox expulit hìc tenebras. Luna fuit dio velociter aethere currens; At falcata tamen, pallida namque fuit. Occidit hinc tristi casu, quem Musa vetabat, Quemque dolet lacrymis grex pius innumeris. Pallida Luna pluit, rubicunda flat, alba serenat. Haec thesis Astrologûm jam quoque nostra siet. Dum rubuit Lunius vitâ, vox flaminis instar, Suavis & hìc sonuit, grandis & hìc tonuit. Certò cadunt imbres, pluit &, dum palluit ille Lethô, quippe madent lumina, quaeque genae. Candidus at factus post mortem, Solis ad instar. Nequaquam Lunae, fulget in arce poli. In obitum, toti Ecclesiae Evangelicae lugubrem, Domini Doctoris LUNII, Theologi consummatissimi & de universa Christi Ecclesia praeclarissimè meriti, Affinis, Compatris & Amici fui edecumati, lugens scribebat Tremoniae Henricus Bernhardus Dresingius, ad D. Reinoldi Pastor Primarius, & Archi-Gymnasii Tremoniensis Scholarcha. LUHNIUS heu! multis exstinctus flebilis, ejus Mors tamen inprimis venit acerba mihi. Qui licet his oculis nunquam fuerit mihi visus; Attamen his oculis plus is amatus erat. An quis de facie non notus possit amari, et Laudari? dantur qui dubitare volunt. Jesum surgentem pauci vidêre: sed illum Omnis Apostolicus coetus amore colit. Hinc illos Christus jam praedicat esse beatos, Qui, licet haud videant, credere corde student. Atque suos multum laudat Petrus, quod amarunt Illum, quem nunquam conspicere ante datum. Qui tantum, quae sunt praesentia, laudibus ornant, Corporis hi dotes, non bona, mentis amant.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/faber_vocation_1723
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/faber_vocation_1723/66
Zitationshilfe: Faber, Ludolph: Die letzte und beste Vocation eines treuen Dieners Jesu Christi. Wolfenbüttel, [ca. 1723], S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/faber_vocation_1723/66>, abgerufen am 28.03.2024.