Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Finen, Eberhard: Eine selige Veränderung Worauf die Christen harren und die darinn zu suchende Beste Veränderung. Braunschweig, 1720.

Bild:
<< vorherige Seite
Nec aetatem egit procul a negotiis ciuilibus, In claustro vel secessu, Sed in celebritate & hominum consortio: Quo subleuaret, quotquot ejus opis indigebant, Consilio, re, Prout e cujusque re erat: Illum vere viuere persuasus, Qui non sibi viuit, sed aliis; Et possidere diuitias, qui aliis diuidit, Non ab iis possessus.
NON MORES: Erant enim sine macula, quia candidi: Sinceri, quia non fucati: Integri, quia non corrupti. Honoratus erat, non tamen elatus, Quoniam sublimem nouerat esse virtutem, Humiliter de se sentire. Abundabat diuitiis sine vitiis: Verbo; Mores erant Canonico digni, Quia canonici.
NON IPSVM denique, in quo vixit, CONJVGIVM Conjux erat e nobilissima CALMIORVM gente, Quam ideo sibi adsciuerat, Quo magis viueret canonice. Et quidni? Jus enim Canonicum, qua vetat clericorum connubia, Sciebat esse minus canonicum, Et in extrauagantes desinere.
Conjugem ipsam amauit amore prorsus eximio, Ut vere in vnum dixisses coaluisse duorum corpora, Quae ne morte quidem ipsa potuerunt diuelli. Illa enim exstincta, interjectis diebus pauculis Et ipse exstinctus, Morte sejuncti & conjuncti. Vixit tamen improlis: Nimirum, Quo plures susciperet liberos, Opera consilioque tuendos: Quorum alii curae ejus erant, alii minus traditi: Neutros tamen a cura sua deseruit, Arbitratus,
Nec aetatem egit procul a negotiis ciuilibus, In claustro vel secessu, Sed in celebritate & hominum consortio: Quo subleuaret, quotquot ejus opis indigebant, Consilio, re, Prout e cujusque re erat: Illum vere viuere persuasus, Qui non sibi viuit, sed aliis; Et possidere diuitias, qui aliis diuidit, Non ab iis possessus.
NON MORES: Erant enim sine macula, quia candidi: Sinceri, quia non fucati: Integri, quia non corrupti. Honoratus erat, non tamen elatus, Quoniam sublimem nouerat esse virtutem, Humiliter de se sentire. Abundabat diuitiis sine vitiis: Verbo; Mores erant Canonico digni, Quia canonici.
NON IPSVM denique, in quo vixit, CONJVGIVM Conjux erat e nobilissima CALMIORVM gente, Quam ideo sibi adsciuerat, Quo magis viueret canonice. Et quidni? Jus enim Canonicum, qua vetat clericorum connubia, Sciebat esse minus canonicum, Et in extrauagantes desinere.
Conjugem ipsam amauit amore prorsus eximio, Ut vere in vnum dixisses coaluisse duorum corpora, Quae ne morte quidem ipsa potuerunt diuelli. Illa enim exstincta, interjectis diebus pauculis Et ipse exstinctus, Morte sejuncti & conjuncti. Vixit tamen improlis: Nimirum, Quo plures susciperet liberos, Opera consilioque tuendos: Quorum alii curae ejus erant, alii minus traditi: Neutros tamen a cura sua deseruit, Arbitratus,
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <pb facs="#f0061" n="57"/>
        <head>Nec aetatem egit procul a negotiis ciuilibus, In claustro vel secessu, Sed in
                     celebritate &amp; hominum consortio: Quo subleuaret, quotquot ejus opis
                     indigebant, Consilio, re, Prout e cujusque re erat: Illum vere viuere persuasus,
                     Qui non sibi viuit, sed aliis; Et possidere diuitias, qui aliis diuidit, Non ab
                     iis possessus.<lb/></head>
        <head>NON MORES: Erant enim sine macula, quia candidi: Sinceri, quia non fucati:
                     Integri, quia non corrupti. Honoratus erat, non tamen elatus, Quoniam sublimem
                     nouerat esse virtutem, Humiliter de se sentire. Abundabat diuitiis sine vitiis:
                     Verbo; Mores erant Canonico digni, Quia canonici.<lb/></head>
        <head>NON IPSVM denique, in quo vixit, CONJVGIVM Conjux erat e nobilissima CALMIORVM
                     gente, Quam ideo sibi adsciuerat, Quo magis viueret canonice. Et quidni? Jus
                     enim Canonicum, qua vetat clericorum connubia, Sciebat esse minus canonicum, Et <hi rendition="#i">in extrauagantes</hi> desinere.<lb/></head>
        <head>Conjugem ipsam amauit amore prorsus eximio, Ut vere in vnum dixisses coaluisse
                     duorum corpora, Quae ne morte quidem ipsa potuerunt diuelli. Illa enim
                     exstincta, interjectis diebus pauculis Et ipse exstinctus, Morte sejuncti &amp;
                     conjuncti. Vixit tamen improlis: Nimirum, Quo plures susciperet liberos, Opera
                     consilioque tuendos: Quorum alii curae ejus erant, alii minus traditi: Neutros
                     tamen a cura sua deseruit, Arbitratus,<lb/></head>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[57/0061] Nec aetatem egit procul a negotiis ciuilibus, In claustro vel secessu, Sed in celebritate & hominum consortio: Quo subleuaret, quotquot ejus opis indigebant, Consilio, re, Prout e cujusque re erat: Illum vere viuere persuasus, Qui non sibi viuit, sed aliis; Et possidere diuitias, qui aliis diuidit, Non ab iis possessus. NON MORES: Erant enim sine macula, quia candidi: Sinceri, quia non fucati: Integri, quia non corrupti. Honoratus erat, non tamen elatus, Quoniam sublimem nouerat esse virtutem, Humiliter de se sentire. Abundabat diuitiis sine vitiis: Verbo; Mores erant Canonico digni, Quia canonici. NON IPSVM denique, in quo vixit, CONJVGIVM Conjux erat e nobilissima CALMIORVM gente, Quam ideo sibi adsciuerat, Quo magis viueret canonice. Et quidni? Jus enim Canonicum, qua vetat clericorum connubia, Sciebat esse minus canonicum, Et in extrauagantes desinere. Conjugem ipsam amauit amore prorsus eximio, Ut vere in vnum dixisses coaluisse duorum corpora, Quae ne morte quidem ipsa potuerunt diuelli. Illa enim exstincta, interjectis diebus pauculis Et ipse exstinctus, Morte sejuncti & conjuncti. Vixit tamen improlis: Nimirum, Quo plures susciperet liberos, Opera consilioque tuendos: Quorum alii curae ejus erant, alii minus traditi: Neutros tamen a cura sua deseruit, Arbitratus,

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/finen_veraenderung_1720
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/finen_veraenderung_1720/61
Zitationshilfe: Finen, Eberhard: Eine selige Veränderung Worauf die Christen harren und die darinn zu suchende Beste Veränderung. Braunschweig, 1720, S. 57. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/finen_veraenderung_1720/61>, abgerufen am 25.04.2024.