Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Lütkemann, Joachim: Der frommen Kinder Gottes Zeitliches Leiden und ewige Herrligkeit ... Braunschweig, 1654.

Bild:
<< vorherige Seite
In spem non dubiam vitae melioris & aevi Alterius, posthac non moritura, cadit. Hoc Deus o facias moestos meminisse, domumque Afflictam patria protege quaeso manu. Squalentem Viduum vivo soiamine fulci, Pectore ut infracto vulnera vasta ferat.

Johannes Casparus Domhardi S. S. Theol. cultor.

SI mihi perpetuos fas est indicere luctus, Ac fletu longos continuare dies: Officium facile est, geminis quod manibus unus Debeo, nec pietas est gravis illa mihi. Adsuescent oculi lacrymis ultroque resultans Raucescet querulis vox miseranda sonis. Emittent meros fluitantia lumina rivos, Ac docilis feriet pectora moesta manus, Dum carae matri, facio dum justa sorori, Et dolor in duplici vulnere major inest. Sed neque credibile est, ipsos ca poscere manes, Nec pietas justum nescit habere modum. Adde quod aethereas teneat feliciter arces Propositum lethi qui bene transit iter. Tu quoque dum nostra es, Soror o dulcissima faustas Non dubitavisti prompta subire vices. Hinc tibi coelestis veniunt consortia vitae, Et nov a sidereis sedibus hospes ades. Ergo gravem ratione licet compescere luctum Nec stolide in tantum relligiosus ero. Sit tibi terra levis Matrique; ut rite sequamut Optabo, qvum nos proximus ordo vocat.

Supremo honori ac memoriae & Sororis & Matris, dilectissimorum in terris capitum, quae unius quatridui intervallo ambae, haec Hamburgi, illa Brunsvigae, in Domino nuper obdormiverant, Elegos hosce quo poteram animo parabam in Acad. Julia

Sebastianus Hackman.

In spem non dubiam vitae melioris & aevi Alterius, posthac non moritura, cadit. Hoc Deus ô facias moestos meminisse, domumque Afflictam patriâ protege quaeso manu. Squalentem Viduum vivo soiamine fulci, Pectore ut infracto vulnera vasta ferat.

Johannes Casparus Domhardi S. S. Theol. cultor.

SI mihi perpetuos fas est indicere luctus, Ac fletu longos continuare dies: Officium facile est, geminis quod manibus unus Debeo, nec pietas est gravis illa mihi. Adsuescent oculi lacrymis ultroque resultans Raucescet querulis vox miseranda sonis. Emittent meros fluitantia lumina rivos, Ac docilis feriet pectora moesta manus, Dum carae matri, facio dum justa sorori, Et dolor in duplici vulnere major inest. Sed neque credibile est, ipsos ca poscere manes, Nec pietas justum nescit habere modum. Adde quod aethereas teneat feliciter arces Propositum lethi qui bene transit iter. Tu quoque dum nostra es, Soror ô dulcissima faustas Non dubitavisti prompta subire vices. Hinc tibi coelestis veniunt consortia vitae, Et nov a sidereis sedibus hospes ades. Ergo gravem ratione licet compescere luctum Nec stolide in tantum relligiosus ero. Sit tibi terra levis Matrique; ut rite sequamut Optabo, qvum nos proximus ordo vocat.

Supremo honori ac memoriae & Sororis & Matris, dilectissimorum in terris capitum, quae unius quatridui intervallo ambae, haec Hamburgi, illa Brunsvigae, in Domino nuper obdormiverant, Elegos hosce quo poteram animo parabam in Acad. Julia

Sebastianus Hackman.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <l><pb facs="#f0085"/>
In spem non dubiam vitae
                     melioris &amp; aevi Alterius, posthac non moritura, cadit. Hoc Deus ô facias
                     moestos meminisse, domumque Afflictam patriâ protege quaeso manu. Squalentem
                     Viduum vivo soiamine fulci, Pectore ut infracto vulnera vasta ferat.</l>
        <p> <hi rendition="#i">Johannes Casparus Domhardi S. S. Theol. cultor.</hi> </p>
        <l>SI mihi perpetuos fas est indicere luctus, Ac fletu longos continuare dies:
                     Officium facile est, geminis quod manibus unus Debeo, nec pietas est gravis illa
                     mihi. Adsuescent oculi lacrymis ultroque resultans Raucescet querulis vox
                     miseranda sonis. Emittent meros fluitantia lumina rivos, Ac docilis feriet
                     pectora moesta manus, Dum carae matri, facio dum justa sorori, Et dolor in
                     duplici vulnere major inest. Sed neque credibile est, ipsos ca poscere manes,
                     Nec pietas justum nescit habere modum. Adde quod aethereas teneat feliciter
                     arces Propositum lethi qui bene transit iter. Tu quoque dum nostra es, Soror ô
                     dulcissima faustas Non dubitavisti prompta subire vices. Hinc tibi coelestis
                     veniunt consortia vitae, Et nov a sidereis sedibus hospes ades. Ergo gravem
                     ratione licet compescere luctum Nec stolide in tantum relligiosus ero. Sit tibi
                     terra levis Matrique; ut rite sequamut Optabo, qvum nos proximus ordo vocat.</l>
        <p> <hi rendition="#i">Supremo honori ac memoriae &amp; Sororis &amp;
                         Matris, dilectissimorum in terris capitum, quae unius quatridui intervallo
                         ambae, haec Hamburgi, illa Brunsvigae, in Domino nuper obdormiverant, Elegos
                         hosce quo poteram animo parabam in Acad. Julia</hi> </p>
        <p>Sebastianus Hackman.</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[0085] In spem non dubiam vitae melioris & aevi Alterius, posthac non moritura, cadit. Hoc Deus ô facias moestos meminisse, domumque Afflictam patriâ protege quaeso manu. Squalentem Viduum vivo soiamine fulci, Pectore ut infracto vulnera vasta ferat. Johannes Casparus Domhardi S. S. Theol. cultor. SI mihi perpetuos fas est indicere luctus, Ac fletu longos continuare dies: Officium facile est, geminis quod manibus unus Debeo, nec pietas est gravis illa mihi. Adsuescent oculi lacrymis ultroque resultans Raucescet querulis vox miseranda sonis. Emittent meros fluitantia lumina rivos, Ac docilis feriet pectora moesta manus, Dum carae matri, facio dum justa sorori, Et dolor in duplici vulnere major inest. Sed neque credibile est, ipsos ca poscere manes, Nec pietas justum nescit habere modum. Adde quod aethereas teneat feliciter arces Propositum lethi qui bene transit iter. Tu quoque dum nostra es, Soror ô dulcissima faustas Non dubitavisti prompta subire vices. Hinc tibi coelestis veniunt consortia vitae, Et nov a sidereis sedibus hospes ades. Ergo gravem ratione licet compescere luctum Nec stolide in tantum relligiosus ero. Sit tibi terra levis Matrique; ut rite sequamut Optabo, qvum nos proximus ordo vocat. Supremo honori ac memoriae & Sororis & Matris, dilectissimorum in terris capitum, quae unius quatridui intervallo ambae, haec Hamburgi, illa Brunsvigae, in Domino nuper obdormiverant, Elegos hosce quo poteram animo parabam in Acad. Julia Sebastianus Hackman.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/luetkemann_leiden_1654
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/luetkemann_leiden_1654/85
Zitationshilfe: Lütkemann, Joachim: Der frommen Kinder Gottes Zeitliches Leiden und ewige Herrligkeit ... Braunschweig, 1654, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/luetkemann_leiden_1654/85>, abgerufen am 30.04.2024.