Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706.

Bild:
<< vorherige Seite
Seqvitur Oratio Rectoris, omisso titulo.

ETsi optandum erat, ut vivorum potius qvam defunctorum ex Aula nostra Ducali Principum Serenissimorum honores celebrandi fuisset occasio: tamen, cum secus tulerit divina voluntas, neqve sic officium qvanqvam ingratissimum defugere licet, nobis praecipue, qvi peculiari qvadam gratia ad has partes a beatissimis duobus Fratribus, dum superabant, fuimus invitati. Vidimus ante annum & qvadrantem, in solenni aedis hujus dedicatione, hic ante oculos nostros sedentes praeter Ipsum Patriae Patrem Clementissimum aliosqueve Serenissimos Principes, illos etiam Duces gloriosissimos, & inusitata patientia dignantes, qvae tunc ex utraqve hac cathedra proferebantur. Ac profecto cum Heroes tam excelsi ex Principali fastigio suo ita se demittunt in humiles Musarum colles; qvanta haec est indulgentia! Ego qvidem tum statim diem istum Scholae tam serenum ac felicem candidissimo notavi calculo, talemqueve censui, qvi hanc potissimum ob causam semper colendus, semper memorandus esset, qvamdiu coetus aliqvis Musarum in hac domo foret superfuturus. At vero qvam atra, qvam funesta tempora, qvam acerbi casus fuere consecuti! Et, cum brevi post, fati inclementia ab Ipso illo, qvi molem Reipublicae totam humeris suis sustentat, fecerit initium, manum tamen retrahens, in alios conversam; qvid conjectare possumus fere aliud, qvam in aeterno concilio adversus ipsum illud sacratissimum caput primo gravius qvid fuisse statutum, nostris autem & totius Gvelforum populi precibus expugnatum Deum, hujus qvidem corpus attigisse tantum, abstinuisse vita, ejusque loco aliorum adoriri animas voluisse. Verum hoc cum decretum esset, an non satius erat, mittere Ducalem Domum, & grassari in illos tantumqvibus subjectio sua & fides injungebat, vitam profundere pro Ejus salute, a qvo universi pendent, ut horum sangvine satia-

Seqvitur Oratio Rectoris, omisso titulo.

ETsi optandum erat, ut vivorum potius qvàm defunctorum ex Aula nostra Ducali Principum Serenissimorum honores celebrandi fuisset occasio: tamen, cum secus tulerit divina voluntas, neqve sic officium qvanqvam ingratissimum defugere licet, nobis praecipuè, qvi peculiari qvadam gratia ad has partes à beatissimis duobus Fratribus, dum superabant, fuimus invitati. Vidimus ante annum & qvadrantem, in solenni aedis hujus dedicatione, hic ante oculos nostros sedentes praeter Ipsum Patriae Patrem Clementissimum aliosqueve Serenissimos Principes, illos etiam Duces gloriosissimos, & inusitata patientia dignantes, qvae tunc ex utraqve hac cathedra proferebantur. Ac profecto cum Heroës tam excelsi ex Principali fastigio suo ita se demittunt in humiles Musarum colles; qvanta haec est indulgentia! Ego qvidem tum statim diem istum Scholae tam serenum ac felicem candidissimo notavi calculo, talemqueve censui, qvi hanc potissimum ob causam semper colendus, semper memorandus esset, qvamdiu coetus aliqvis Musarum in hac domo foret superfuturus. At vero qvam atra, qvam funesta tempora, qvam acerbi casus fuere consecuti! Et, cum brevi post, fati inclementia ab Ipso illo, qvi molem Reipublicae totam humeris suis sustentat, fecerit initium, manum tamen retrahens, in alios conversam; qvid conjectare possumus fere aliud, qvam in aeterno concilio adversus ipsum illud sacratissimum caput primo gravius qvid fuisse statutum, nostris autem & totius Gvelforum populi precibus expugnatum Deum, hujus qvidem corpus attigisse tantùm, abstinuisse vita, ejusque loco aliorum adoriri animas voluisse. Verùm hoc cum decretum esset, an non satius erat, mittere Ducalem Domum, & grassari in illos tantumqvibus subjectio sua & fides injungebat, vitam profundere pro Ejus salute, à qvo universi pendent, ut horum sangvine satia-

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <pb facs="#f0065"/>
      </div>
      <div>
        <head>Seqvitur Oratio Rectoris, <hi rendition="#i">omisso titulo.</hi><lb/></head>
        <p>ETsi optandum erat, ut vivorum potius qvàm defunctorum ex Aula nostra Ducali                      Principum Serenissimorum honores celebrandi fuisset occasio: tamen, cum secus                      tulerit divina voluntas, neqve sic officium qvanqvam ingratissimum defugere                      licet, nobis praecipuè, qvi peculiari qvadam gratia ad has partes à beatissimis                      duobus Fratribus, dum superabant, fuimus invitati. Vidimus ante annum &amp;                      qvadrantem, in solenni aedis hujus dedicatione, hic ante oculos nostros sedentes                      praeter Ipsum Patriae Patrem Clementissimum aliosqueve Serenissimos Principes,                      illos etiam Duces gloriosissimos, &amp; inusitata patientia dignantes, qvae tunc                      ex utraqve hac cathedra proferebantur. Ac profecto cum Heroës tam excelsi ex                      Principali fastigio suo ita se demittunt in humiles Musarum colles; qvanta haec                      est indulgentia! Ego qvidem tum statim diem istum Scholae tam serenum ac felicem                      candidissimo notavi calculo, talemqueve censui, qvi hanc potissimum ob causam                      semper colendus, semper memorandus esset, qvamdiu coetus aliqvis Musarum in hac                      domo foret superfuturus. At vero qvam atra, qvam funesta tempora, qvam acerbi                      casus fuere consecuti! Et, cum brevi post, fati inclementia ab Ipso illo, qvi                      molem Reipublicae totam humeris suis sustentat, fecerit initium, manum tamen                      retrahens, in alios conversam; qvid conjectare possumus fere aliud, qvam in                      aeterno concilio adversus ipsum illud sacratissimum caput primo gravius qvid                      fuisse statutum, nostris autem &amp; totius Gvelforum populi precibus expugnatum                      Deum, hujus qvidem corpus attigisse tantùm, abstinuisse vita, ejusque loco                      aliorum adoriri animas voluisse. Verùm hoc cum decretum esset, an non satius                      erat, mittere Ducalem Domum, &amp; grassari in illos tantumqvibus subjectio sua                      &amp; fides injungebat, vitam profundere pro Ejus salute, à qvo universi                      pendent, ut horum sangvine satia-
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[0065] Seqvitur Oratio Rectoris, omisso titulo. ETsi optandum erat, ut vivorum potius qvàm defunctorum ex Aula nostra Ducali Principum Serenissimorum honores celebrandi fuisset occasio: tamen, cum secus tulerit divina voluntas, neqve sic officium qvanqvam ingratissimum defugere licet, nobis praecipuè, qvi peculiari qvadam gratia ad has partes à beatissimis duobus Fratribus, dum superabant, fuimus invitati. Vidimus ante annum & qvadrantem, in solenni aedis hujus dedicatione, hic ante oculos nostros sedentes praeter Ipsum Patriae Patrem Clementissimum aliosqueve Serenissimos Principes, illos etiam Duces gloriosissimos, & inusitata patientia dignantes, qvae tunc ex utraqve hac cathedra proferebantur. Ac profecto cum Heroës tam excelsi ex Principali fastigio suo ita se demittunt in humiles Musarum colles; qvanta haec est indulgentia! Ego qvidem tum statim diem istum Scholae tam serenum ac felicem candidissimo notavi calculo, talemqueve censui, qvi hanc potissimum ob causam semper colendus, semper memorandus esset, qvamdiu coetus aliqvis Musarum in hac domo foret superfuturus. At vero qvam atra, qvam funesta tempora, qvam acerbi casus fuere consecuti! Et, cum brevi post, fati inclementia ab Ipso illo, qvi molem Reipublicae totam humeris suis sustentat, fecerit initium, manum tamen retrahens, in alios conversam; qvid conjectare possumus fere aliud, qvam in aeterno concilio adversus ipsum illud sacratissimum caput primo gravius qvid fuisse statutum, nostris autem & totius Gvelforum populi precibus expugnatum Deum, hujus qvidem corpus attigisse tantùm, abstinuisse vita, ejusque loco aliorum adoriri animas voluisse. Verùm hoc cum decretum esset, an non satius erat, mittere Ducalem Domum, & grassari in illos tantumqvibus subjectio sua & fides injungebat, vitam profundere pro Ejus salute, à qvo universi pendent, ut horum sangvine satia-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707/65
Zitationshilfe: Finen, Eberhard: Kläglicher Sterbe-Wunsch Pauli als Ein Wunsch eines Hohen in der Welt. Braunschweig, 1706, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/finen_sterbewunsch_1707/65>, abgerufen am 19.04.2024.