Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Wülfer, Daniel: Das vertheidigte Gottes-geschick/ und vernichtete Heyden-Glück. Nürnberg, 1656.

Bild:
<< vorherige Seite

Deus novit quasi praecus futurorum.

Ad pag. 266.

Ipsa sua lingua loquentem Platonem
audiemus:
kakon aition phanai theon tini gi-
gnesthai, agathon onta, diamakheteon panti
tropo, mete tina tauta legein ek te autoun
polei, ei mellei ennomesesthai, mete tina akou-
ein, mete neoteron, mete presbuteron, mete
en metro, mete aneu metrou muthologounnta. os
outh' osia an legomena, ei legoito, oute xumpho-
ra emin, oute xumphona auta autois. Ex in-
terpretatione Johannis Serrani ita latine
habent: Deum, quippe quibonus est, cui-
quam autorem causamque extitisse mali,
hoc vero omni contentione refutandum est,
neque concedendum, ut quisquam haec vel
dicat velaudiat in civitate, (si illam bene
constitutam optamus) neque juniorum vi-
delicet, neque seniorum, neque versu, neque
soluta oratione; utpote quae dictu neque pia
sunt, neque utilia, neque ipsa sibi ipsis
consentanea atque congruentia.

Sic Plato L. II. de Rep. T. II.
Oper. p. m. 380.

Syl-

Deus novit quaſi præcus futurorum.

Ad pag. 266.

Ipsâ ſuâ linguâ loquentem Platonem
audiemus:
κακῶν ἄιτιον φάναι ϑεὸν τινὶ γί-
γνεσϑαι, ἀγαθον ὄντα, διαμαχετέον παντὶ
τρόϖῳ, μήτε τινὰ τᾶυτα λέγειν ἐκ τῇ ἁυτου̃
πόλει, ἐι μέλλει ἐννομήσεσϑαι, μήτε τινὰ ἀκού-
ειν, μήτε νεότερον, μήτε ϖρεσβύτερον, μήτε
εν μέτρῳ, μήτε ἄνευ μέτρου μυθολογου̃ντα. ὡς
οὔθ’ ὅσια ἂν λεγόμενα, εἰ λέγοιτο, οὔτε ξύμφο-
ρα ἡμῖν, οὔτε ξύμφονα ἀυτὰ ἁυτοῖς. Ex in-
terpretatione Johannis Serrani ita latinè
habent: Deum, quippe quibonus est, cui-
quam autorem cauſamqúe extitiſſe mali,
hoc verò omni contentione refutandum est,
neqúe concedendum, ut quisquam hæc vel
dicat velaudiat in civitate, (ſi illam benè
conſtitutam optamus) neqúe juniorum vi-
delicet, neqúe ſeniorum, neqúe verſu, neqúe
ſoluta oratione; utpote quæ dictu neqúe pia
ſunt, neqúe utilia, neqúe ipſa ſibi ipſis
conſentanea atqúe congruentia.

Sic Plato L. II. de Rep. T. II.
Oper. p. m. 380.

Syl-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p>
            <pb facs="#f0610" n="530"/> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Deus novit qua&#x017F;i præcus futurorum.</hi> </hi> </p>
        </div><lb/>
        <div n="2">
          <head> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ad pag. 266.</hi> </hi> </head><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">Ipsâ &#x017F;uâ linguâ loquentem Platonem<lb/>
audiemus:</hi> &#x03BA;&#x03B1;&#x03BA;&#x1FF6;&#x03BD; &#x1F04;&#x03B9;&#x03C4;&#x03B9;&#x03BF;&#x03BD; &#x03C6;&#x03AC;&#x03BD;&#x03B1;&#x03B9; &#x03D1;&#x03B5;&#x1F78;&#x03BD; &#x03C4;&#x03B9;&#x03BD;&#x1F76; &#x03B3;&#x03AF;-<lb/>
&#x03B3;&#x03BD;&#x03B5;&#x03C3;&#x03D1;&#x03B1;&#x03B9;, &#x1F00;&#x03B3;&#x03B1;&#x03B8;&#x03BF;&#x03BD; &#x1F44;&#x03BD;&#x03C4;&#x03B1;, &#x03B4;&#x03B9;&#x03B1;&#x03BC;&#x03B1;&#x03C7;&#x03B5;&#x03C4;&#x03AD;&#x03BF;&#x03BD; &#x03C0;&#x03B1;&#x03BD;&#x03C4;&#x1F76;<lb/>
&#x03C4;&#x03C1;&#x03CC;&#x03D6;&#x1FF3;, &#x03BC;&#x03AE;&#x03C4;&#x03B5; &#x03C4;&#x03B9;&#x03BD;&#x1F70; &#x03C4;&#x1FB6;&#x03C5;&#x03C4;&#x03B1; &#x03BB;&#x03AD;&#x03B3;&#x03B5;&#x03B9;&#x03BD; &#x1F10;&#x03BA; &#x03C4;&#x1FC7; &#x1F01;&#x03C5;&#x03C4;&#x03BF;&#x03C5;&#x0303;<lb/>
&#x03C0;&#x03CC;&#x03BB;&#x03B5;&#x03B9;, &#x1F10;&#x03B9; &#x03BC;&#x03AD;&#x03BB;&#x03BB;&#x03B5;&#x03B9; &#x1F10;&#x03BD;&#x03BD;&#x03BF;&#x03BC;&#x03AE;&#x03C3;&#x03B5;&#x03C3;&#x03D1;&#x03B1;&#x03B9;, &#x03BC;&#x03AE;&#x03C4;&#x03B5; &#x03C4;&#x03B9;&#x03BD;&#x1F70; &#x1F00;&#x03BA;&#x03BF;&#x03C5;&#x0301;-<lb/>
&#x03B5;&#x03B9;&#x03BD;, &#x03BC;&#x03AE;&#x03C4;&#x03B5; &#x03BD;&#x03B5;&#x03CC;&#x03C4;&#x03B5;&#x03C1;&#x03BF;&#x03BD;, &#x03BC;&#x03AE;&#x03C4;&#x03B5; &#x03D6;&#x03C1;&#x03B5;&#x03C3;&#x03B2;&#x03CD;&#x03C4;&#x03B5;&#x03C1;&#x03BF;&#x03BD;, &#x03BC;&#x03AE;&#x03C4;&#x03B5;<lb/>
&#x03B5;&#x03BD; &#x03BC;&#x03AD;&#x03C4;&#x03C1;&#x1FF3;, &#x03BC;&#x03AE;&#x03C4;&#x03B5; &#x1F04;&#x03BD;&#x03B5;&#x03C5; &#x03BC;&#x03AD;&#x03C4;&#x03C1;&#x03BF;&#x03C5; &#x03BC;&#x03C5;&#x03B8;&#x03BF;&#x03BB;&#x03BF;&#x03B3;&#x03BF;&#x03C5;&#x0303;&#x03BD;&#x03C4;&#x03B1;. &#x1F61;&#x03C2;<lb/>
&#x03BF;&#x1F54;&#x03B8;&#x2019; &#x1F45;&#x03C3;&#x03B9;&#x03B1; &#x1F02;&#x03BD; &#x03BB;&#x03B5;&#x03B3;&#x03CC;&#x03BC;&#x03B5;&#x03BD;&#x03B1;, &#x03B5;&#x1F30; &#x03BB;&#x03AD;&#x03B3;&#x03BF;&#x03B9;&#x03C4;&#x03BF;, &#x03BF;&#x1F54;&#x03C4;&#x03B5; &#x03BE;&#x03CD;&#x03BC;&#x03C6;&#x03BF;-<lb/>
&#x03C1;&#x03B1; &#x1F21;&#x03BC;&#x1FD6;&#x03BD;, &#x03BF;&#x1F54;&#x03C4;&#x03B5; &#x03BE;&#x03CD;&#x03BC;&#x03C6;&#x03BF;&#x03BD;&#x03B1; &#x1F00;&#x03C5;&#x03C4;&#x1F70; &#x1F01;&#x03C5;&#x03C4;&#x03BF;&#x1FD6;&#x03C2;. <hi rendition="#aq">Ex in-<lb/>
terpretatione Johannis Serrani ita latinè<lb/>
habent: <hi rendition="#i">Deum, quippe quibonus est, cui-<lb/>
quam autorem cau&#x017F;amqúe extiti&#x017F;&#x017F;e mali,<lb/>
hoc verò omni contentione refutandum est,<lb/>
neqúe concedendum, ut quisquam hæc vel<lb/>
dicat velaudiat in civitate, (&#x017F;i illam benè<lb/>
con&#x017F;titutam optamus) neqúe juniorum vi-<lb/>
delicet, neqúe &#x017F;eniorum, neqúe ver&#x017F;u, neqúe<lb/>
&#x017F;oluta oratione; utpote quæ dictu neqúe pia<lb/><hi rendition="#c">&#x017F;unt, neqúe utilia, neqúe ip&#x017F;a &#x017F;ibi ip&#x017F;is<lb/>
con&#x017F;entanea atqúe congruentia.</hi></hi><lb/><hi rendition="#c">Sic Plato <hi rendition="#i">L. II. de Rep. T. II.<lb/>
Oper. p. m. 380.</hi></hi></hi></p>
        </div>
      </div><lb/>
      <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#b"> <hi rendition="#g"> <hi rendition="#k">Syl-</hi> </hi> </hi> </hi> </fw><lb/>
    </body>
  </text>
</TEI>
[530/0610] Deus novit quaſi præcus futurorum. Ad pag. 266. Ipsâ ſuâ linguâ loquentem Platonem audiemus: κακῶν ἄιτιον φάναι ϑεὸν τινὶ γί- γνεσϑαι, ἀγαθον ὄντα, διαμαχετέον παντὶ τρόϖῳ, μήτε τινὰ τᾶυτα λέγειν ἐκ τῇ ἁυτου̃ πόλει, ἐι μέλλει ἐννομήσεσϑαι, μήτε τινὰ ἀκού- ειν, μήτε νεότερον, μήτε ϖρεσβύτερον, μήτε εν μέτρῳ, μήτε ἄνευ μέτρου μυθολογου̃ντα. ὡς οὔθ’ ὅσια ἂν λεγόμενα, εἰ λέγοιτο, οὔτε ξύμφο- ρα ἡμῖν, οὔτε ξύμφονα ἀυτὰ ἁυτοῖς. Ex in- terpretatione Johannis Serrani ita latinè habent: Deum, quippe quibonus est, cui- quam autorem cauſamqúe extitiſſe mali, hoc verò omni contentione refutandum est, neqúe concedendum, ut quisquam hæc vel dicat velaudiat in civitate, (ſi illam benè conſtitutam optamus) neqúe juniorum vi- delicet, neqúe ſeniorum, neqúe verſu, neqúe ſoluta oratione; utpote quæ dictu neqúe pia ſunt, neqúe utilia, neqúe ipſa ſibi ipſis conſentanea atqúe congruentia. Sic Plato L. II. de Rep. T. II. Oper. p. m. 380. Syl-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/wuelffer_gottesgeschick_1656
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/wuelffer_gottesgeschick_1656/610
Zitationshilfe: Wülfer, Daniel: Das vertheidigte Gottes-geschick/ und vernichtete Heyden-Glück. Nürnberg, 1656, S. 530. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/wuelffer_gottesgeschick_1656/610>, abgerufen am 18.04.2024.