Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815.

Bild:
<< vorherige Seite

se alle wier da wören und trog se alle över't Wa-
ter, un dann gink se auck weg, denn se was nu
erlöst. De annern averst gingen alle na den olen
Fisker un alle wören froh, dat se sik wier funnen
hadden, den Vügel averst hüngen se an der Wand.

De tweide Suhn kunne averst nig to Huse
rasten un nam 'n Flitzebogen un gink up de Jagd.
Wie he möe was, nam he sine Flötepipen un
mackte 'n Stücksken. De Künig averst wör auck
up de Jagd un hörde dat, da ging he hin, un
wie he den jungen drap, so sehde he: "we hett
die verlövt hier to jagen?" -- "O, neimes
(niemand)." -- Wen hörst du dann to?" --
"ik bin den Fisker sin Suhn." -- "De hett ja
keine Kinner!" -- "Wen du't nig glöven wust,
so kum mit." Dat dehe de Künig und frog den
Fisker, de vertälle ün alles, un dat Vügelken an
der Wand fing an to singen:

De Möhme (Mutter) sitt allein,
wol in dat Kerkerlein!
o Künig, edeles Blod!
Dat sind dine Kinner god.
de falsken Süstern beide
de dehen de Kinnekes Leide,
wo! in des Waters Grund,
wo se de Fisker fund!

Da erschracken se alle un de Künig nam den Vu-
gel, den Fisker un de drei Kinner mit sik na den
Schlotte, un leit dat Gefänknis upschluten un
nam sine Fru wier herut, de was averst gans

ſe alle wier da woͤren und trog ſe alle oͤver’t Wa-
ter, un dann gink ſe auck weg, denn ſe was nu
erloͤſt. De annern averſt gingen alle na den olen
Fiſker un alle woͤren froh, dat ſe ſik wier funnen
hadden, den Vuͤgel averſt huͤngen ſe an der Wand.

De tweide Suhn kunne averſt nig to Huſe
raſten un nam ’n Flitzebogen un gink up de Jagd.
Wie he moͤe was, nam he ſine Floͤtepipen un
mackte ’n Stuͤckſken. De Kuͤnig averſt woͤr auck
up de Jagd un hoͤrde dat, da ging he hin, un
wie he den jungen drap, ſo ſehde he: „we hett
die verloͤvt hier to jagen?“ — „O, neimes
(niemand).“ — Wen hoͤrſt du dann to?“ —
„ik bin den Fiſker ſin Suhn.“ — „De hett ja
keine Kinner!“ — „Wen du’t nig gloͤven wuſt,
ſo kum mit.“ Dat dehe de Kuͤnig und frog den
Fiſker, de vertaͤlle uͤn alles, un dat Vuͤgelken an
der Wand fing an to ſingen:

De Moͤhme (Mutter) ſitt allein,
wol in dat Kerkerlein!
o Kuͤnig, edeles Blod!
Dat ſind dine Kinner god.
de falſken Suͤſtern beide
de dehen de Kinnekes Leide,
wo! in des Waters Grund,
wo ſe de Fiſker fund!

Da erſchracken ſe alle un de Kuͤnig nam den Vu-
gel, den Fiſker un de drei Kinner mit ſik na den
Schlotte, un leit dat Gefaͤnknis upſchluten un
nam ſine Fru wier herut, de was averſt gans

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0099" n="78"/>
&#x017F;e alle wier da wo&#x0364;ren und trog &#x017F;e alle o&#x0364;ver&#x2019;t Wa-<lb/>
ter, un dann gink &#x017F;e auck weg, denn &#x017F;e was nu<lb/>
erlo&#x0364;&#x017F;t. De annern aver&#x017F;t gingen alle na den olen<lb/>
Fi&#x017F;ker un alle wo&#x0364;ren froh, dat &#x017F;e &#x017F;ik wier funnen<lb/>
hadden, den Vu&#x0364;gel aver&#x017F;t hu&#x0364;ngen &#x017F;e an der Wand.</p><lb/>
        <p>De tweide Suhn kunne aver&#x017F;t nig to Hu&#x017F;e<lb/>
ra&#x017F;ten un nam &#x2019;n Flitzebogen un gink up de Jagd.<lb/>
Wie he mo&#x0364;e was, nam he &#x017F;ine Flo&#x0364;tepipen un<lb/>
mackte &#x2019;n Stu&#x0364;ck&#x017F;ken. De Ku&#x0364;nig aver&#x017F;t wo&#x0364;r auck<lb/>
up de Jagd un ho&#x0364;rde dat, da ging he hin, un<lb/>
wie he den jungen drap, &#x017F;o &#x017F;ehde he: &#x201E;we hett<lb/>
die verlo&#x0364;vt hier to jagen?&#x201C; &#x2014; &#x201E;O, neimes<lb/>
(niemand).&#x201C; &#x2014; Wen ho&#x0364;r&#x017F;t du dann to?&#x201C; &#x2014;<lb/>
&#x201E;ik bin den Fi&#x017F;ker &#x017F;in Suhn.&#x201C; &#x2014; &#x201E;De hett ja<lb/>
keine Kinner!&#x201C; &#x2014; &#x201E;Wen du&#x2019;t nig glo&#x0364;ven wu&#x017F;t,<lb/>
&#x017F;o kum mit.&#x201C; Dat dehe de Ku&#x0364;nig und frog den<lb/>
Fi&#x017F;ker, de verta&#x0364;lle u&#x0364;n alles, un dat Vu&#x0364;gelken an<lb/>
der Wand fing an to &#x017F;ingen:</p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l>De Mo&#x0364;hme (Mutter) &#x017F;itt allein,</l><lb/>
          <l>wol in dat Kerkerlein!</l><lb/>
          <l>o Ku&#x0364;nig, edeles Blod!</l><lb/>
          <l>Dat &#x017F;ind dine Kinner god.</l><lb/>
          <l>de fal&#x017F;ken Su&#x0364;&#x017F;tern beide</l><lb/>
          <l>de dehen de Kinnekes Leide,</l><lb/>
          <l>wo! in des Waters Grund,</l><lb/>
          <l>wo &#x017F;e de Fi&#x017F;ker fund!</l>
        </lg><lb/>
        <p>Da er&#x017F;chracken &#x017F;e alle un de Ku&#x0364;nig nam den Vu-<lb/>
gel, den Fi&#x017F;ker un de drei Kinner mit &#x017F;ik na den<lb/>
Schlotte, un leit dat Gefa&#x0364;nknis up&#x017F;chluten un<lb/>
nam &#x017F;ine Fru wier herut, de was aver&#x017F;t gans<lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[78/0099] ſe alle wier da woͤren und trog ſe alle oͤver’t Wa- ter, un dann gink ſe auck weg, denn ſe was nu erloͤſt. De annern averſt gingen alle na den olen Fiſker un alle woͤren froh, dat ſe ſik wier funnen hadden, den Vuͤgel averſt huͤngen ſe an der Wand. De tweide Suhn kunne averſt nig to Huſe raſten un nam ’n Flitzebogen un gink up de Jagd. Wie he moͤe was, nam he ſine Floͤtepipen un mackte ’n Stuͤckſken. De Kuͤnig averſt woͤr auck up de Jagd un hoͤrde dat, da ging he hin, un wie he den jungen drap, ſo ſehde he: „we hett die verloͤvt hier to jagen?“ — „O, neimes (niemand).“ — Wen hoͤrſt du dann to?“ — „ik bin den Fiſker ſin Suhn.“ — „De hett ja keine Kinner!“ — „Wen du’t nig gloͤven wuſt, ſo kum mit.“ Dat dehe de Kuͤnig und frog den Fiſker, de vertaͤlle uͤn alles, un dat Vuͤgelken an der Wand fing an to ſingen: De Moͤhme (Mutter) ſitt allein, wol in dat Kerkerlein! o Kuͤnig, edeles Blod! Dat ſind dine Kinner god. de falſken Suͤſtern beide de dehen de Kinnekes Leide, wo! in des Waters Grund, wo ſe de Fiſker fund! Da erſchracken ſe alle un de Kuͤnig nam den Vu- gel, den Fiſker un de drei Kinner mit ſik na den Schlotte, un leit dat Gefaͤnknis upſchluten un nam ſine Fru wier herut, de was averſt gans

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/99
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815, S. 78. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/99>, abgerufen am 26.04.2024.