Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624.

Bild:
<< vorherige Seite
ARISTARCHUS,
SIVE DE CONTEMPTU LIN-
GUAE TEUTONIC AE
.
Authore Martino Opitio, Bolesla-
viensi Silesio
.

QUotiescunque majores nostros Germanos, viros for-
tes ac invictos, cogito: religione quadam tacita ac hor-
rore ingenti percellor. Augusta enim illa ac libera
gens, sola divinae virtutis suae & factorum memoria,
reverentiam mihi quandam atq; cultum imponit. Ro-
manis, totius Orbis victoribus, soli pectore adverso restiterunt, &
cum illa

Terrarum dea, gentium, Roma,
nihil non subjugasset, corda Germanorum, vi omni ac impetu ma-
jora, expugnare nondum potuit. Existimabant quippe heroes a-
nimosissimi, patriae suae libertatem non murorum aut urbium ma-
gnificentia, sed mentis cujusque propugnaculo censeri. Hanc ab
omni injuria, hanc a telis ac potentia securam praestabant & immu-
nem. Saepe nervorum ac corporis robore, saepius inexpugnabilia-
nimorum celsitudine cum hostibus dimica bant, ac victores evade-
bant. Arma autem & gladios sola famae ac laudis recordatione
frangebant. Virtutem ac candorem colebant ita, ut, quod aliis lon-
ga demum & molesta in stitutione accedit, innatum ipsis ac implan-
tatum a natura videretur. Jura vero ac leges non tabulis aut aeri, sed
animo quisque suo insculptas circumferebat: & quae metu caeteri
praestant ac poenarum formidine, pudor iis atque modestia persua-
debat. Fidei ac promissorum pignus non juramento dabatur, sed
innocentia. Hanc non suis modo, sed & hostibus probabant. Ac-
cedebat ad vitae ac gestorum gravitatem lingua factis non dispar:
succulenta illa & propriae cujusdam majestatis plenissima. Hac ex-
celsae suae mentis sensa libere & nullo ambitu explicabant: hac ad
arma se invicem hortabantur: hac saepe sola inimicorum minas,
quasi fulmine quodam, evertebant. Eam tam generosam, tam no-

bilem,
P
ARISTARCHUS,
SIVE DE CONTEMPTU LIN-
GUÆ TEUTONIC Æ
.
Authore Martino Opitio, Bolesla-
vienſi Sileſio
.

QUotieſcunque majores noſtros Germanos, viros for-
tes ac invictos, cogito: religione quâdam tacitâ ac hor-
rore ingenti percellor. Auguſta enim illa ac libera
gens, ſola divinæ virtutis ſuæ & factorum memoriâ,
reverentiam mihi quandam atq; cultum imponit. Ro-
manis, totius Orbis victoribus, ſoli pectore adverſo reſtiterunt, &
cum illa

Terrarum dea, gentium, Roma,
nihil non ſubjugaſſet, corda Germanorum, vi omni ac impetu ma-
jora, expugnare nondum potuit. Exiſtimabant quippe heroës a-
nimoſiſſimi, patriæ ſuæ libertatem non murorum aut urbium ma-
gnificentiâ, ſed mentis cujuſque propugnaculo cenſeri. Hanc ab
omni injuriâ, hanc à telis ac potentiâ ſecuram præſtabant & immu-
nem. Sæpe nervorum ac corporis robore, ſæpius inexpugnabilia-
nimorum celſitudine cum hoſtibus dimica bant, ac victores evade-
bant. Arma autem & gladios ſolâ famæ ac laudis recordatione
frangebant. Virtutem ac candorem colebant ita, ut, quod aliis lon-
gâ demum & moleſtâ in ſtitutione accedit, innatum ipſis ac implan-
tatum à naturâ videretur. Jura verò ac leges non tabulis aut æri, ſed
animo quiſque ſuo inſculptas circumferebat: & quæ metu cæteri
præſtant ac pœnarum formidine, pudor iis atque modeſtia perſua-
debat. Fidei ac promiſſorum pignus non juramento dabatur, ſed
innocentiâ. Hanc non ſuis modò, ſed & hoſtibus probabant. Ac-
cedebat ad vitæ ac geſtorum gravitatem lingua factis non diſpar:
ſucculenta illa & propriæ cujuſdam majeſtatis pleniſſima. Hâc ex-
celſæ ſuæ mentis ſenſa liberè & nullo ambitu explicabant: hâc ad
arma ſe invicem hortabantur: hâc ſæpe ſolâ inimicorum minas,
quaſi fulmine quodam, evertebant. Eam tam generoſam, tam no-

bilem,
P
<TEI>
  <text>
    <body>
      <pb facs="#f0125" n="105"/>
      <div n="1">
        <head> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#b">ARISTARCHUS,</hi><lb/>
SIVE DE CONTEMPTU LIN-<lb/>
GUÆ TEUTONIC Æ</hi>.</hi> </head><lb/>
        <docAuthor> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Authore Martino Opitio, Bolesla-<lb/>
vien&#x017F;i Sile&#x017F;io</hi>.</hi> </docAuthor><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#in">Q</hi>Uotie&#x017F;cunque majores no&#x017F;tros Germanos, viros for-<lb/>
tes ac invictos, cogito: religione quâdam tacitâ ac hor-<lb/>
rore ingenti percellor. Augu&#x017F;ta enim illa ac libera<lb/>
gens, &#x017F;ola divinæ virtutis &#x017F;&amp; factorum memoriâ,<lb/>
reverentiam mihi quandam atq; cultum imponit. Ro-<lb/>
manis, totius Orbis victoribus, &#x017F;oli pectore adver&#x017F;o re&#x017F;titerunt, &amp;<lb/>
cum illa</hi><lb/> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Terrarum dea, gentium, Roma</hi>,</hi> </hi><lb/> <hi rendition="#aq">nihil non &#x017F;ubjuga&#x017F;&#x017F;et, corda Germanorum, vi omni ac impetu ma-<lb/>
jora, expugnare nondum potuit. Exi&#x017F;timabant quippe heroës a-<lb/>
nimo&#x017F;i&#x017F;&#x017F;imi, patriæ &#x017F;uæ libertatem non murorum aut urbium ma-<lb/>
gnificentiâ, &#x017F;ed mentis cuju&#x017F;que propugnaculo cen&#x017F;eri. Hanc ab<lb/>
omni injuriâ, hanc à telis ac potentiâ &#x017F;ecuram præ&#x017F;tabant &amp; immu-<lb/>
nem. Sæpe nervorum ac corporis robore, &#x017F;æpius inexpugnabilia-<lb/>
nimorum cel&#x017F;itudine cum ho&#x017F;tibus dimica bant, ac victores evade-<lb/>
bant. Arma autem &amp; gladios &#x017F;olâ famæ ac laudis recordatione<lb/>
frangebant. Virtutem ac candorem colebant ita, ut, quod aliis lon-<lb/>
gâ demum &amp; mole&#x017F;tâ in &#x017F;titutione accedit, innatum ip&#x017F;is ac implan-<lb/>
tatum à naturâ videretur. Jura verò ac leges non tabulis aut æri, &#x017F;ed<lb/>
animo qui&#x017F;que &#x017F;uo in&#x017F;culptas circumferebat: &amp; quæ metu cæteri<lb/>
præ&#x017F;tant ac p&#x0153;narum formidine, pudor iis atque mode&#x017F;tia per&#x017F;ua-<lb/>
debat. Fidei ac promi&#x017F;&#x017F;orum pignus non juramento dabatur, &#x017F;ed<lb/>
innocentiâ. Hanc non &#x017F;uis modò, &#x017F;ed &amp; ho&#x017F;tibus probabant. Ac-<lb/>
cedebat ad vitæ ac ge&#x017F;torum gravitatem lingua factis non di&#x017F;par:<lb/>
&#x017F;ucculenta illa &amp; propriæ cuju&#x017F;dam maje&#x017F;tatis pleni&#x017F;&#x017F;ima. Hâc ex-<lb/>
cel&#x017F;æ &#x017F;uæ mentis &#x017F;en&#x017F;a liberè &amp; nullo ambitu explicabant: hâc ad<lb/>
arma &#x017F;e invicem hortabantur: hâc &#x017F;æpe &#x017F;olâ inimicorum minas,<lb/>
qua&#x017F;i fulmine quodam, evertebant. Eam tam genero&#x017F;am, tam no-</hi><lb/>
          <fw place="bottom" type="sig"> <hi rendition="#aq">P</hi> </fw>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">bilem,</hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[105/0125] ARISTARCHUS, SIVE DE CONTEMPTU LIN- GUÆ TEUTONIC Æ. Authore Martino Opitio, Bolesla- vienſi Sileſio. QUotieſcunque majores noſtros Germanos, viros for- tes ac invictos, cogito: religione quâdam tacitâ ac hor- rore ingenti percellor. Auguſta enim illa ac libera gens, ſola divinæ virtutis ſuæ & factorum memoriâ, reverentiam mihi quandam atq; cultum imponit. Ro- manis, totius Orbis victoribus, ſoli pectore adverſo reſtiterunt, & cum illa Terrarum dea, gentium, Roma, nihil non ſubjugaſſet, corda Germanorum, vi omni ac impetu ma- jora, expugnare nondum potuit. Exiſtimabant quippe heroës a- nimoſiſſimi, patriæ ſuæ libertatem non murorum aut urbium ma- gnificentiâ, ſed mentis cujuſque propugnaculo cenſeri. Hanc ab omni injuriâ, hanc à telis ac potentiâ ſecuram præſtabant & immu- nem. Sæpe nervorum ac corporis robore, ſæpius inexpugnabilia- nimorum celſitudine cum hoſtibus dimica bant, ac victores evade- bant. Arma autem & gladios ſolâ famæ ac laudis recordatione frangebant. Virtutem ac candorem colebant ita, ut, quod aliis lon- gâ demum & moleſtâ in ſtitutione accedit, innatum ipſis ac implan- tatum à naturâ videretur. Jura verò ac leges non tabulis aut æri, ſed animo quiſque ſuo inſculptas circumferebat: & quæ metu cæteri præſtant ac pœnarum formidine, pudor iis atque modeſtia perſua- debat. Fidei ac promiſſorum pignus non juramento dabatur, ſed innocentiâ. Hanc non ſuis modò, ſed & hoſtibus probabant. Ac- cedebat ad vitæ ac geſtorum gravitatem lingua factis non diſpar: ſucculenta illa & propriæ cujuſdam majeſtatis pleniſſima. Hâc ex- celſæ ſuæ mentis ſenſa liberè & nullo ambitu explicabant: hâc ad arma ſe invicem hortabantur: hâc ſæpe ſolâ inimicorum minas, quaſi fulmine quodam, evertebant. Eam tam generoſam, tam no- bilem, P

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/125
Zitationshilfe: Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624, S. 105. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/125>, abgerufen am 26.04.2024.