Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624.

Bild:
<< vorherige Seite

bilem, ac patriam suam spirantem linguam, per ita prolixam tot se-
culorum seriem, puram nobis & ab omni externa illuvie mundam
tradiderunt. Et confirmare ausim, nullam reliquarum linguarum,
fatalem suam periodum, quam in omnibus humanis rebus experi-
mur, per tantum tempus

---- Vires ultra sortemque senectae
produxisse.

Suavissimus certe Graecorum, & delicatissimus sermo, barbarie
Vide Lexi-
con Meursij
Graeco-bar-
barum.
aliorum populorum ita corruptus est ac debilitatus, + ut se hodie in
se vix agnoscat, & solo sui desiderio in invidiam sui & exprobratio-
nem, sibi supersit.

Tuntum aevi long inqua valet mutare vetustas[?]
Latinus etiam nitorultra felicem ac disertam Augusti aetatem se vix
Vide Sene-
cam Rhete-
rem Proam.
l. 1. controv.
reservavit. + Labente namque sensim urbe aeterna, mascula quoq;
illa & robusta oratio eunden exitun fecit. Sive id fatali quadan lege, &
occulta ac mystica vi accidit; sive vitio superiorun. Imperantibus n.
Claudiis, Neronibus, & Domitianis, monstris [h]ominum ac scele-
ribus, & quorum sine flagitione meminisse quidem possumus; lin-
gua Principibus sui temporis melior esse non voluit. Praeter pauoa
itaque cadentis Eloquentiae fulcra, mimum omnes instruxerunt.
Enati sunt prurientes quidam Rhetorculi, qui argute lascivire,
quam bene loqui maluerunt. Omnem conatum, omnem industri-
am ac laborem curiosa subtilitate consumpserunt; et dum nervosi-
tatem affectarunt anxie, nobilem orationis sensum fregerunt, &
succum amiserunt & sanguinem. Picas dixisses aut simios, qui de-
sultoria agilitate ubique saltitant, non ambulant, & sibi molesti-
am, spectatoribus risum creant ac misericordiam.

Ex illo fluere & retro sublapsa referri.
Lingua Italaum.

Irruptione enim peregrinorum, cultissimus sermo cecidit cum Im-
perio, & se ipse deseruit. Ac nisi praeclara illa ingeniorum monu-
menta, indulgentia numinum ac coelesti clementia, reservata huc
usque essent, nihil prorsus de Latina ac Graeca eruditione, quam no-
men inutile, superaret. Quanquam, nisi vanus sum hariolus (atq;
utinam vere sim!) nescio quid mali etiam hodie impendeat, quod
venustissimas linguas, quas e sedibus suis ante ac regnis depulit, ex
animis quoque hominum evellet ac memoria. Graeca ignoramus
multi, plurimi negligimus: & Platonis ac Aristotelis, reliquo-

rum

bilem, ac patriam ſuam ſpirantem linguam, per ita prolixam tot ſe-
culorum ſeriem, puram nobis & ab omni externâ illuvie mundam
tradiderunt. Et confirmare auſim, nullam reliquarum linguarum,
fatalem ſuam periodum, quam in omnibus humanis rebus experi-
mur, per tantum tempus

—— Vires ultra ſortémque ſenectæ
produxiſſe.

Suaviſſimus certè Græcorum, & delicatiſſimus ſermo, barbarie
Vide Lexi-
con Meurſij
Græco-bar-
barum.
aliorum populorum ita corruptus eſt ac debilitatus, † ut ſe hodiè in
ſe vix agnoſcat, & ſolo ſui deſiderio in invidiam ſui & exprobratio-
nem, ſibi ſuperſit.

Tuntum ævi long inqua valet mutare vetuſtas[?]
Latinus etiam nitorultra felicem ac diſertam Auguſti ætatem ſe vix
Vide Sene-
cam Rhete-
rem Proam.
l. 1. controv.
reſervavit. † Labente namque ſenſim urbe æternâ, maſcula quoq;
illa & robuſta oratio eundẽ exitũ fecit. Sive id fatali quadã lege, &
occultâ ac myſticâ vi accidit; ſive vitio ſuperiorũ. Imperantibus n.
Claudiis, Neronibus, & Domitianis, monſtris [h]ominum ac ſcele-
ribus, & quorum ſine flagitione meminiſſe quidem poſſumus; lin-
gua Principibus ſui temporis melior eſſe non voluit. Præter pauoa
itaque cadentis Eloquentiæ fulcra, mimum omnes inſtruxerunt.
Enati ſunt prurientes quidam Rhetorculi, qui argutè laſcivire,
quàm benè loqui maluerunt. Omnem conatum, omnem induſtri-
am ac laborem curiosâ ſubtilitate conſumpſerunt; et dum nervoſi-
tatem affectarunt anxiè, nobilem orationis ſenſum fregerunt, &
ſuccum amiſerunt & ſanguinem. Picas dixiſſes aut ſimios, qui de-
ſultoriâ agilitate ubiq́ue ſaltitant, non ambulant, & ſibi moleſti-
am, ſpectatoribus riſum creant ac miſericordiam.

Ex illo fluere & retrò ſublapſa referri.
Lingua Italûm.

Irruptione enim peregrinorum, cultiſſimus ſermo cecidit cum Im-
perio, & ſe ipſe deſeruit. Ac niſi præclara illa ingeniorum monu-
menta, indulgentiâ numinum ac cœleſti clementiâ, reſervata huc
uſque eſſent, nihil prorſus de Latinâ ac Græcâ eruditione, quàm no-
men inutile, ſuperaret. Quanquam, niſi vanus ſum hariolus (atq;
utinam verè ſim!) neſcio quid mali etiam hodie impendeat, quod
venuſtiſſimas linguas, quas è ſedibus ſuis antè ac regnis depulit, ex
animis quoque hominum evellet ac memoriâ. Græca ignoramus
multi, plurimi negligimus: & Platonis ac Ariſtotelis, reliquo-

rum
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p>
          <pb facs="#f0126" n="106"/> <hi rendition="#aq">bilem, ac patriam &#x017F;uam &#x017F;pirantem linguam, per ita prolixam tot &#x017F;e-<lb/>
culorum &#x017F;eriem, puram nobis &amp; ab omni externâ illuvie mundam<lb/>
tradiderunt. Et confirmare au&#x017F;im, nullam reliquarum linguarum,<lb/>
fatalem &#x017F;uam periodum, quam in omnibus humanis rebus experi-<lb/>
mur, per tantum tempus</hi><lb/> <hi rendition="#et">&#x2014;&#x2014; <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Vires ultra &#x017F;ortémque &#x017F;enectæ</hi></hi></hi><lb/> <hi rendition="#aq">produxi&#x017F;&#x017F;e.</hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">Suavi&#x017F;&#x017F;imus certè Græcorum, &amp; delicati&#x017F;&#x017F;imus &#x017F;ermo, barbarie</hi><lb/>
          <note place="left"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Vide Lexi-<lb/>
con Meur&#x017F;ij<lb/>
Græco-bar-<lb/>
barum.</hi> </hi> </note> <hi rendition="#aq">aliorum populorum ita corruptus e&#x017F;t ac debilitatus, &#x2020; ut &#x017F;e hodiè in<lb/>
&#x017F;e vix agno&#x017F;cat, &amp; &#x017F;olo &#x017F;ui de&#x017F;iderio in invidiam &#x017F;ui &amp; exprobratio-<lb/>
nem, &#x017F;ibi &#x017F;uper&#x017F;it.</hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Tuntum ævi long inqua valet mutare vetu&#x017F;tas<supplied>?</supplied></hi> </hi> </hi><lb/> <hi rendition="#aq">Latinus etiam nitorultra felicem ac di&#x017F;ertam Augu&#x017F;ti ætatem &#x017F;e vix</hi><lb/>
          <note place="left"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Vide Sene-<lb/>
cam Rhete-<lb/>
rem Proam.<lb/>
l. 1. controv.</hi> </hi> </note> <hi rendition="#aq">re&#x017F;ervavit. &#x2020; Labente namque &#x017F;en&#x017F;im urbe æternâ, ma&#x017F;cula quoq;<lb/>
illa &amp; robu&#x017F;ta oratio eunde&#x0303; exitu&#x0303; fecit. Sive id fatali quada&#x0303; lege, &amp;<lb/>
occultâ ac my&#x017F;ticâ vi accidit; &#x017F;ive vitio &#x017F;uperioru&#x0303;. Imperantibus n.<lb/>
Claudiis, Neronibus, &amp; Domitianis, mon&#x017F;tris <supplied>h</supplied>ominum ac &#x017F;cele-<lb/>
ribus, &amp; quorum &#x017F;ine flagitione memini&#x017F;&#x017F;e quidem po&#x017F;&#x017F;umus; lin-<lb/>
gua Principibus &#x017F;ui temporis melior e&#x017F;&#x017F;e non voluit. Præter pauoa<lb/>
itaque cadentis Eloquentiæ fulcra, mimum omnes in&#x017F;truxerunt.<lb/>
Enati &#x017F;unt prurientes quidam Rhetorculi, qui argutè la&#x017F;civire,<lb/>
quàm benè loqui maluerunt. Omnem conatum, omnem indu&#x017F;tri-<lb/>
am ac laborem curiosâ &#x017F;ubtilitate con&#x017F;ump&#x017F;erunt; et dum nervo&#x017F;i-<lb/>
tatem affectarunt anxiè, nobilem orationis &#x017F;en&#x017F;um fregerunt, &amp;<lb/>
&#x017F;uccum ami&#x017F;erunt &amp; &#x017F;anguinem. Picas dixi&#x017F;&#x017F;es aut &#x017F;imios, qui de-<lb/>
&#x017F;ultoriâ agilitate ubiq&#x0301;ue &#x017F;altitant, non ambulant, &amp; &#x017F;ibi mole&#x017F;ti-<lb/>
am, &#x017F;pectatoribus ri&#x017F;um creant ac mi&#x017F;ericordiam.</hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#et"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ex illo fluere &amp; retrò &#x017F;ublap&#x017F;a referri.<lb/>
Lingua Italûm.</hi> </hi> </hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">Irruptione enim peregrinorum, culti&#x017F;&#x017F;imus &#x017F;ermo cecidit cum Im-<lb/>
perio, &amp; &#x017F;e ip&#x017F;e de&#x017F;eruit. Ac ni&#x017F;i præclara illa ingeniorum monu-<lb/>
menta, indulgentiâ numinum ac c&#x0153;le&#x017F;ti clementiâ, re&#x017F;ervata huc<lb/>
u&#x017F;que e&#x017F;&#x017F;ent, nihil pror&#x017F;us de Latinâ ac Græcâ eruditione, quàm no-<lb/>
men inutile, &#x017F;uperaret. Quanquam, ni&#x017F;i vanus &#x017F;um hariolus (atq;<lb/>
utinam verè &#x017F;im!) ne&#x017F;cio quid mali etiam hodie impendeat, quod<lb/>
venu&#x017F;ti&#x017F;&#x017F;imas linguas, quas è &#x017F;edibus &#x017F;uis antè ac regnis depulit, ex<lb/>
animis quoque hominum evellet ac memoriâ. Græca ignoramus<lb/>
multi, plurimi negligimus: &amp; Platonis ac Ari&#x017F;totelis, reliquo-</hi><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">rum</hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[106/0126] bilem, ac patriam ſuam ſpirantem linguam, per ita prolixam tot ſe- culorum ſeriem, puram nobis & ab omni externâ illuvie mundam tradiderunt. Et confirmare auſim, nullam reliquarum linguarum, fatalem ſuam periodum, quam in omnibus humanis rebus experi- mur, per tantum tempus —— Vires ultra ſortémque ſenectæ produxiſſe. Suaviſſimus certè Græcorum, & delicatiſſimus ſermo, barbarie aliorum populorum ita corruptus eſt ac debilitatus, † ut ſe hodiè in ſe vix agnoſcat, & ſolo ſui deſiderio in invidiam ſui & exprobratio- nem, ſibi ſuperſit. Vide Lexi- con Meurſij Græco-bar- barum. Tuntum ævi long inqua valet mutare vetuſtas? Latinus etiam nitorultra felicem ac diſertam Auguſti ætatem ſe vix reſervavit. † Labente namque ſenſim urbe æternâ, maſcula quoq; illa & robuſta oratio eundẽ exitũ fecit. Sive id fatali quadã lege, & occultâ ac myſticâ vi accidit; ſive vitio ſuperiorũ. Imperantibus n. Claudiis, Neronibus, & Domitianis, monſtris hominum ac ſcele- ribus, & quorum ſine flagitione meminiſſe quidem poſſumus; lin- gua Principibus ſui temporis melior eſſe non voluit. Præter pauoa itaque cadentis Eloquentiæ fulcra, mimum omnes inſtruxerunt. Enati ſunt prurientes quidam Rhetorculi, qui argutè laſcivire, quàm benè loqui maluerunt. Omnem conatum, omnem induſtri- am ac laborem curiosâ ſubtilitate conſumpſerunt; et dum nervoſi- tatem affectarunt anxiè, nobilem orationis ſenſum fregerunt, & ſuccum amiſerunt & ſanguinem. Picas dixiſſes aut ſimios, qui de- ſultoriâ agilitate ubiq́ue ſaltitant, non ambulant, & ſibi moleſti- am, ſpectatoribus riſum creant ac miſericordiam. Vide Sene- cam Rhete- rem Proam. l. 1. controv. Ex illo fluere & retrò ſublapſa referri. Lingua Italûm. Irruptione enim peregrinorum, cultiſſimus ſermo cecidit cum Im- perio, & ſe ipſe deſeruit. Ac niſi præclara illa ingeniorum monu- menta, indulgentiâ numinum ac cœleſti clementiâ, reſervata huc uſque eſſent, nihil prorſus de Latinâ ac Græcâ eruditione, quàm no- men inutile, ſuperaret. Quanquam, niſi vanus ſum hariolus (atq; utinam verè ſim!) neſcio quid mali etiam hodie impendeat, quod venuſtiſſimas linguas, quas è ſedibus ſuis antè ac regnis depulit, ex animis quoque hominum evellet ac memoriâ. Græca ignoramus multi, plurimi negligimus: & Platonis ac Ariſtotelis, reliquo- rum

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/126
Zitationshilfe: Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624, S. 106. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/126>, abgerufen am 26.04.2024.