Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713.

Bild:
<< vorherige Seite

gestari solitum, recte cognovisse. Hanc aulae divinae constitutionem nemo
clarius perfectiusque describit Rege Davide, quippe, qui per universam Psal-
morum suorum seriem, id dedit operam, ut divinae majestatis leges ac statu-
ta accurate & sigillatim exp oneret. Tandem in Psalmo centesimo primo suam
ipsius aulam, quasi ad divinar um ordinationum exemplar expressam, orbi uni-
verso imperanti exhibet, quales ministros & DEus, & ipse, Numinis divini
exemplo, sibi exposcat, ordine pulcherrimo edisserens. Cum itaque Hoffman-
nus
noster mature ex sacro codice didicisset, quae fidum & vetum aulae divinae
ministrum deceant, totus in eo esse coepit, ut vita ipsa & factis tanta aula se
redderet dignum.

Prima itaque imperantis lex est impios odisse, neque illos intra aulae
suae tolorare pomoeria.
Cur ergo ministrorum prima lex nen sit, impietatem
abhorrere, cujus hostem infensissimum DEum esse noverunt? Non omnino
vituperanda sunt, quae famosus ille Satyricus Boccalinus orbi reliquit: Licet
Princeps ipse,
inquit, ad miraculum usque pius ac moratus sit, mille tamen ipsum
circumstrepunt Cacodaemones, qui ad varia scelerum genera, variis artibus ac ma-
chinis ad nequitiam pelliciunt & invitant.
Hinc saepissime aut ipse Princeps illau-
dabili suo exempso ac consvetudine, ministros suos ad similia pellicit facinora;
aut purpurati, daemonis organa, tamdiu mentem domini movent, quatiunt
ac vellicant, donec in suorum malitiam consentiat. Sed Hoffmannus noster ab
ineunte aetate sedulo cavit, ne quicquam vel in Schola vel Academia, vel mu-
nere denique, committeret, quo domini ac regis sui nomen & majestatem vel
levissime violare posset. Si quaeras, quidnam beatum Hoffmannum potissimum
moverit, ut neque puerorum petulantiam effrenem, nec dissolutam juvenum
licentiam aut voluptatem, nec virorum denique avaritiam, ambitionem aut ini-
micitias probaret vel sectaretur, in promtu ratio est: Gottfriedus erat. Ad for-
tius firmiusque sancienda pacis foedera, interdum pretiosissima invicem mittun-
tur dona: Hinc, cum DEO visum esset, cum Hoffmanno suo in baptismate
arctius quoddam pacis inire foedus, inusitatas ingenii indolisque dotes manu li-
beralissima in ipsum effudit. Hic autem de munere mutuo cogitans, nihil in
facultatum suarum apparatu invenit, quod blandissimo patri gratius accepti-
usque esse posset, quam cor suum, idque pietate & fervidissimo virtutis omnis
amore plane refertum ac turgens. Honestum ac bonum Virum agere, inquit il-
le, nobilissimum omnium artificium est. Ast vero, qui illi operam suam paulo
studiosius commodant, vix habent, quod se in aulis quorumvis Magnatum lo-

cum

geſtari ſolitum, recte cognoviſſe. Hanc aulæ divinæ conſtitutionem nemo
clarius perfectiusque deſcribit Rege Davide, quippe, qui per univerſam Pſal-
morum ſuorum ſeriem, id dedit operam, ut divinæ majeſtatis leges ac ſtatu-
ta accurate & ſigillatim exp oneret. Tandem in Pſalmo centeſimo primo ſuam
ipſius aulam, quaſi ad divinar um ordinationum exemplar expreſſam, orbi uni-
verſo imperanti exhibet, quales miniſtros & DEus, & ipſe, Numinis divini
exemplo, ſibi expoſcat, ordine pulcherrimo ediſſerens. Cum itaque Hoffman-
nus
noſter mature ex ſacro codice didiciſſet, quæ fidum & vetum aulæ divinæ
miniſtrum deceant, totus in eo eſſe cœpit, ut vita ipſa & factis tanta aula ſe
redderet dignum.

Prima itaque imperantis lex eſt impios odiſſe, neque illos intra aulæ
ſuæ tolorare pomœria.
Cur ergo miniſtrorum prima lex nen ſit, impietatem
abhorrere, cujus hoſtem infenſisſimum DEum eſſe noverunt? Non omnino
vituperanda ſunt, quæ famoſus ille Satyricus Boccalinus orbi reliquit: Licet
Princeps ipſe,
inquit, ad miraculum usque pius ac moratus ſit, mille tamen ipſum
circumſtrepunt Cacodæmones, qui ad varia ſcelerum genera, variis artibus ac ma-
chinis ad nequitiam pelliciunt & invitant.
Hinc ſæpiſſime aut ipſe Princeps illau-
dabili ſuo exempſo ac conſvetudine, miniſtros ſuos ad ſimilia pellicit facinora;
aut purpurati, dæmonis organa, tamdiu mentem domini movent, quatiunt
ac vellicant, donec in ſuorum malitiam conſentiat. Sed Hoffmannus noſter ab
ineunte ætate ſedulo cavit, ne quicquam vel in Schola vel Academia, vel mu-
nere denique, committeret, quo domini ac regis ſui nomen & majeſtatem vel
leviſſime violare poſſet. Si quæras, quidnam beatum Hoffmannum potiſſimum
moverit, ut neque puerorum petulantiam effrenem, nec diſſolutam juvenum
licentiam aut voluptatem, nec virorum denique avaritiam, ambitionem aut ini-
micitias probaret vel ſectaretur, in promtu ratio eſt: Gottfriedus erat. Ad for-
tius firmiusque ſancienda pacis fœdera, interdum pretioſiſſima invicem mittun-
tur dona: Hinc, cum DEO viſum eſſet, cum Hoffmanno ſuo in baptiſmate
arctius quoddam pacis inire fœdus, inuſitatas ingenii indolisque dotes manu li-
beraliſſima in ipſum effudit. Hic autem de munere mutuo cogitans, nihil in
facultatum ſuarum apparatu invenit, quod blandiſſimo patri gratius accepti-
usque eſſe poſſet, quam cor ſuum, idque pietate & fervidiſſimo virtutis omnis
amore plane refertum ac turgens. Honeſtum ac bonum Virum agere, inquit il-
le, nobiliſſimum omnium artificium eſt. Aſt vero, qui illi operam ſuam paulo
ſtudioſius commodant, vix habent, quod ſe in aulis quorumvis Magnatum lo-

cum
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div type="fsOtherPublication" n="1">
        <p>
          <pb facs="#f0010" n="10"/> <hi rendition="#aq">ge&#x017F;tari &#x017F;olitum, recte cognovi&#x017F;&#x017F;e. Hanc aulæ divinæ con&#x017F;titutionem nemo<lb/>
clarius perfectiusque de&#x017F;cribit Rege Davide, quippe, qui per univer&#x017F;am P&#x017F;al-<lb/>
morum &#x017F;uorum &#x017F;eriem, id dedit operam, ut divinæ maje&#x017F;tatis leges ac &#x017F;tatu-<lb/>
ta accurate &amp; &#x017F;igillatim exp oneret. Tandem in P&#x017F;almo cente&#x017F;imo primo &#x017F;uam<lb/>
ip&#x017F;ius aulam, qua&#x017F;i ad divinar um ordinationum exemplar expre&#x017F;&#x017F;am, orbi uni-<lb/>
ver&#x017F;o imperanti exhibet, quales mini&#x017F;tros &amp; DEus, &amp; ip&#x017F;e, Numinis divini<lb/>
exemplo, &#x017F;ibi expo&#x017F;cat, ordine pulcherrimo edi&#x017F;&#x017F;erens. Cum itaque <hi rendition="#i">Hoffman-<lb/>
nus</hi> no&#x017F;ter mature ex &#x017F;acro codice didici&#x017F;&#x017F;et, quæ fidum &amp; vetum aulæ divinæ<lb/>
mini&#x017F;trum deceant, totus in eo e&#x017F;&#x017F;e c&#x0153;pit, ut vita ip&#x017F;a &amp; factis tanta aula &#x017F;e<lb/>
redderet dignum.</hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">Prima itaque imperantis lex e&#x017F;t <hi rendition="#i">impios odi&#x017F;&#x017F;e, neque illos intra aulæ<lb/>
&#x017F;uæ tolorare pom&#x0153;ria.</hi> Cur ergo mini&#x017F;trorum prima lex nen &#x017F;it, impietatem<lb/>
abhorrere, cujus ho&#x017F;tem infen&#x017F;is&#x017F;imum DEum e&#x017F;&#x017F;e noverunt? Non omnino<lb/>
vituperanda &#x017F;unt, quæ famo&#x017F;us ille Satyricus <hi rendition="#i">Boccalinus</hi> orbi reliquit<hi rendition="#i">: Licet<lb/>
Princeps ip&#x017F;e,</hi> inquit, <hi rendition="#i">ad miraculum usque pius ac moratus &#x017F;it, mille tamen ip&#x017F;um<lb/>
circum&#x017F;trepunt Cacodæmones, qui ad varia &#x017F;celerum genera, variis artibus ac ma-<lb/>
chinis ad nequitiam pelliciunt &amp; invitant.</hi> Hinc &#x017F;æpi&#x017F;&#x017F;ime aut ip&#x017F;e Princeps illau-<lb/>
dabili &#x017F;uo exemp&#x017F;o ac con&#x017F;vetudine, mini&#x017F;tros &#x017F;uos ad &#x017F;imilia pellicit facinora;<lb/>
aut purpurati, dæmonis organa, tamdiu mentem domini movent, quatiunt<lb/>
ac vellicant, donec in &#x017F;uorum malitiam con&#x017F;entiat. Sed <hi rendition="#i">Hoffmannus</hi> no&#x017F;ter ab<lb/>
ineunte ætate &#x017F;edulo cavit, ne quicquam vel in Schola vel Academia, vel mu-<lb/>
nere denique, committeret, quo domini ac regis &#x017F;ui nomen &amp; maje&#x017F;tatem vel<lb/>
levi&#x017F;&#x017F;ime violare po&#x017F;&#x017F;et. Si quæras, quidnam beatum <hi rendition="#i">Hoffmannum</hi> poti&#x017F;&#x017F;imum<lb/>
moverit, ut neque puerorum petulantiam effrenem, nec di&#x017F;&#x017F;olutam juvenum<lb/>
licentiam aut voluptatem, nec virorum denique avaritiam, ambitionem aut ini-<lb/>
micitias probaret vel &#x017F;ectaretur, in promtu ratio e&#x017F;t: <hi rendition="#i">Gottfriedus</hi> erat. Ad for-<lb/>
tius firmiusque &#x017F;ancienda pacis f&#x0153;dera, interdum pretio&#x017F;i&#x017F;&#x017F;ima invicem mittun-<lb/>
tur dona: Hinc, cum DEO vi&#x017F;um e&#x017F;&#x017F;et, cum <hi rendition="#i">Hoffmanno</hi> &#x017F;uo in bapti&#x017F;mate<lb/>
arctius quoddam pacis inire f&#x0153;dus, inu&#x017F;itatas ingenii indolisque dotes manu li-<lb/>
berali&#x017F;&#x017F;ima in ip&#x017F;um effudit. Hic autem de munere mutuo cogitans, nihil in<lb/>
facultatum &#x017F;uarum apparatu invenit, quod blandi&#x017F;&#x017F;imo patri gratius accepti-<lb/>
usque e&#x017F;&#x017F;e po&#x017F;&#x017F;et, quam cor &#x017F;uum, idque pietate &amp; fervidi&#x017F;&#x017F;imo virtutis omnis<lb/>
amore plane refertum ac turgens. <hi rendition="#i">Hone&#x017F;tum ac bonum Virum agere,</hi> inquit il-<lb/>
le, <hi rendition="#i">nobili&#x017F;&#x017F;imum omnium artificium e&#x017F;t.</hi> A&#x017F;t vero, qui illi operam &#x017F;uam paulo<lb/>
&#x017F;tudio&#x017F;ius commodant, vix habent, quod &#x017F;e in aulis quorumvis <hi rendition="#i">M</hi>agnatum lo-</hi><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">cum</hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[10/0010] geſtari ſolitum, recte cognoviſſe. Hanc aulæ divinæ conſtitutionem nemo clarius perfectiusque deſcribit Rege Davide, quippe, qui per univerſam Pſal- morum ſuorum ſeriem, id dedit operam, ut divinæ majeſtatis leges ac ſtatu- ta accurate & ſigillatim exp oneret. Tandem in Pſalmo centeſimo primo ſuam ipſius aulam, quaſi ad divinar um ordinationum exemplar expreſſam, orbi uni- verſo imperanti exhibet, quales miniſtros & DEus, & ipſe, Numinis divini exemplo, ſibi expoſcat, ordine pulcherrimo ediſſerens. Cum itaque Hoffman- nus noſter mature ex ſacro codice didiciſſet, quæ fidum & vetum aulæ divinæ miniſtrum deceant, totus in eo eſſe cœpit, ut vita ipſa & factis tanta aula ſe redderet dignum. Prima itaque imperantis lex eſt impios odiſſe, neque illos intra aulæ ſuæ tolorare pomœria. Cur ergo miniſtrorum prima lex nen ſit, impietatem abhorrere, cujus hoſtem infenſisſimum DEum eſſe noverunt? Non omnino vituperanda ſunt, quæ famoſus ille Satyricus Boccalinus orbi reliquit: Licet Princeps ipſe, inquit, ad miraculum usque pius ac moratus ſit, mille tamen ipſum circumſtrepunt Cacodæmones, qui ad varia ſcelerum genera, variis artibus ac ma- chinis ad nequitiam pelliciunt & invitant. Hinc ſæpiſſime aut ipſe Princeps illau- dabili ſuo exempſo ac conſvetudine, miniſtros ſuos ad ſimilia pellicit facinora; aut purpurati, dæmonis organa, tamdiu mentem domini movent, quatiunt ac vellicant, donec in ſuorum malitiam conſentiat. Sed Hoffmannus noſter ab ineunte ætate ſedulo cavit, ne quicquam vel in Schola vel Academia, vel mu- nere denique, committeret, quo domini ac regis ſui nomen & majeſtatem vel leviſſime violare poſſet. Si quæras, quidnam beatum Hoffmannum potiſſimum moverit, ut neque puerorum petulantiam effrenem, nec diſſolutam juvenum licentiam aut voluptatem, nec virorum denique avaritiam, ambitionem aut ini- micitias probaret vel ſectaretur, in promtu ratio eſt: Gottfriedus erat. Ad for- tius firmiusque ſancienda pacis fœdera, interdum pretioſiſſima invicem mittun- tur dona: Hinc, cum DEO viſum eſſet, cum Hoffmanno ſuo in baptiſmate arctius quoddam pacis inire fœdus, inuſitatas ingenii indolisque dotes manu li- beraliſſima in ipſum effudit. Hic autem de munere mutuo cogitans, nihil in facultatum ſuarum apparatu invenit, quod blandiſſimo patri gratius accepti- usque eſſe poſſet, quam cor ſuum, idque pietate & fervidiſſimo virtutis omnis amore plane refertum ac turgens. Honeſtum ac bonum Virum agere, inquit il- le, nobiliſſimum omnium artificium eſt. Aſt vero, qui illi operam ſuam paulo ſtudioſius commodant, vix habent, quod ſe in aulis quorumvis Magnatum lo- cum

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/360150
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/360150/10
Zitationshilfe: Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713, S. 10. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/360150/10>, abgerufen am 28.04.2024.