Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Avé-Lallemant, Friedrich Christian Benedikt: Das Deutsche Gaunerthum. Bd. 3. Leipzig, 1862.

Bild:
<< vorherige Seite

serarum cum uncis, nicht (wie Hoffmann erläutert) von Schene,
Schiene, schienenartige Befestigung, sondern von [fremdsprachliches Material], schen, Zahn,
weil die Schlösser mit den uncis (Echeder) wie mit einem Zahn-
brecherinstrument aufgebrochen werden; Nusser, fures denario-
rum ex peris,
nicht (wie Hoffmann sagt) vom ahd. nuscari,
Spangenmacher (?), sondern wol vom chald. [fremdsprachliches Material], abfallen, von
Laub oder Früchten, abschütteln, abstreifen, also den Ranzen, den
Geldgürtel leicht machen, plündern u. s. w. Ein sehr bedeutsames
Zeugniß für das hohe Alter des Judendeutsch gibt schon J. Bux-
torf, welcher zuerst die Aufmerksamkeit auf dasselbe lenkte in seinem
"Thesaurus grammaticus linguae sanctae hebraicae", S. 639,
640 (Lectionis Hebraeo-Germanicae usus et exercitatio): "Ne-
que certe et haec res suo fructu caret. Etenim characteres
ejus scripturae (Hebraeo-Germanicae) accurate nosse, non
solum ad Germanica legenda prodest, sed et ad Hebraea ipsa
manuscripta. Testantur id bibliothecae principum, et vel una
maxime Illustrissimi Electoris Palatini, aliarumque Academia-
rum inter Christianos, in quibus aliqua manuscriptorum He-
braicorum copia est: testari poterunt id singuli, qui manu-
scriptos libros Hebraicos habent. Hi non tantum quadrato
biblico, sed et Germanico charactere exarati sunt. At quotus-
quisque inter nostros reperitur, qui eos vel legat vel intelli-
gat? In talibus autem, quin multa arcana contineantur, quae
historiam Hebraicam mirifice illustrarent, si a peritis legeren-
tur, nihil est dubitandum. Sic Judaei in literis quotidianis
familiaribus et quibuslibet scriptis suis communiter hodie
eodem charactere utuntur. Ista legere nemo poterit, nisi hujus
scribendi rationis peritus. Testis sit pulvis, qui tales libros
ubertim operit. At Germanicam linguam characteribus He-
braicis describere, hodie est usitatissimum. Sic inter se non
tantum vulgaria quaeque Germanice scribunt, sed et plurimos
libros in Germanicam linguam conversos habent, et in dies
plures convertunt.
"

Den entschiedensten Beweis für das hohe Alter des Juden-
deutsch, welches mit dem Colonenthum der Juden auf deutschem

serarum cum uncis, nicht (wie Hoffmann erläutert) von Schene,
Schiene, ſchienenartige Befeſtigung, ſondern von [fremdsprachliches Material], schen, Zahn,
weil die Schlöſſer mit den uncis (Echeder) wie mit einem Zahn-
brecherinſtrument aufgebrochen werden; Nuſſer, fures denario-
rum ex peris,
nicht (wie Hoffmann ſagt) vom ahd. nuscari,
Spangenmacher (?), ſondern wol vom chald. [fremdsprachliches Material], abfallen, von
Laub oder Früchten, abſchütteln, abſtreifen, alſo den Ranzen, den
Geldgürtel leicht machen, plündern u. ſ. w. Ein ſehr bedeutſames
Zeugniß für das hohe Alter des Judendeutſch gibt ſchon J. Bux-
torf, welcher zuerſt die Aufmerkſamkeit auf daſſelbe lenkte in ſeinem
Thesaurus grammaticus linguae sanctae hebraicae“, S. 639,
640 (Lectionis Hebraeo-Germanicae usus et exercitatio): „Ne-
que certe et haec res suo fructu caret. Etenim characteres
ejus scripturae (Hebraeo-Germanicae) accurate nosse, non
solum ad Germanica legenda prodest, sed et ad Hebraea ipsa
manuscripta. Testantur id bibliothecae principum, et vel una
maxime Illustrissimi Electoris Palatini, aliarumque Academia-
rum inter Christianos, in quibus aliqua manuscriptorum He-
braicorum copia est: testari poterunt id singuli, qui manu-
scriptos libros Hebraicos habent. Hi non tantum quadrato
biblico, sed et Germanico charactere exarati sunt. At quotus-
quisque inter nostros reperitur, qui eos vel legat vel intelli-
gat? In talibus autem, quin multa arcana contineantur, quae
historiam Hebraicam mirifice illustrarent, si a peritis legeren-
tur, nihil est dubitandum. Sic Judaei in literis quotidianis
familiaribus et quibuslibet scriptis suis communiter hodie
eodem charactere utuntur. Ista legere nemo poterit, nisi hujus
scribendi rationis peritus. Testis sit pulvis, qui tales libros
ubertim operit. At Germanicam linguam characteribus He-
braicis describere, hodie est usitatissimum. Sic inter se non
tantum vulgaria quaeque Germanice scribunt, sed et plurimos
libros in Germanicam linguam conversos habent, et in dies
plures convertunt.

Den entſchiedenſten Beweis für das hohe Alter des Juden-
deutſch, welches mit dem Colonenthum der Juden auf deutſchem

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <div n="4">
              <p><hi rendition="#aq"><pb facs="#f0240" n="206"/>
serarum cum uncis,</hi> nicht (wie Hoffmann erläutert) von <hi rendition="#g">Schene,</hi><lb/>
Schiene, &#x017F;chienenartige Befe&#x017F;tigung, &#x017F;ondern von <gap reason="fm"/>, <hi rendition="#aq">schen,</hi> Zahn,<lb/>
weil die Schlö&#x017F;&#x017F;er mit den <hi rendition="#aq">uncis</hi> (Echeder) wie mit einem Zahn-<lb/>
brecherin&#x017F;trument aufgebrochen werden; <hi rendition="#g">Nu&#x017F;&#x017F;er,</hi> <hi rendition="#aq">fures denario-<lb/>
rum ex peris,</hi> nicht (wie Hoffmann &#x017F;agt) vom ahd. <hi rendition="#aq">nuscari,</hi><lb/>
Spangenmacher (?), &#x017F;ondern wol vom chald. <gap reason="fm"/>, abfallen, von<lb/>
Laub oder Früchten, ab&#x017F;chütteln, ab&#x017F;treifen, al&#x017F;o den Ranzen, den<lb/>
Geldgürtel leicht machen, plündern u. &#x017F;. w. Ein &#x017F;ehr bedeut&#x017F;ames<lb/>
Zeugniß für das hohe Alter des Judendeut&#x017F;ch gibt &#x017F;chon J. Bux-<lb/>
torf, welcher zuer&#x017F;t die Aufmerk&#x017F;amkeit auf da&#x017F;&#x017F;elbe lenkte in &#x017F;einem<lb/>
&#x201E;<hi rendition="#aq">Thesaurus grammaticus linguae sanctae hebraicae</hi>&#x201C;, S. 639,<lb/>
640 (<hi rendition="#aq">Lectionis Hebraeo-Germanicae usus et exercitatio): &#x201E;Ne-<lb/>
que certe et haec res suo fructu caret. Etenim characteres<lb/>
ejus scripturae (Hebraeo-Germanicae) accurate nosse, non<lb/>
solum ad Germanica legenda prodest, sed et ad Hebraea ipsa<lb/>
manuscripta. Testantur id bibliothecae principum, et vel una<lb/>
maxime Illustrissimi Electoris Palatini, aliarumque Academia-<lb/>
rum inter Christianos, in quibus aliqua manuscriptorum He-<lb/>
braicorum copia est: testari poterunt id singuli, qui manu-<lb/>
scriptos libros Hebraicos habent. Hi non tantum quadrato<lb/>
biblico, sed et Germanico charactere exarati sunt. At quotus-<lb/>
quisque inter nostros reperitur, qui eos vel legat vel intelli-<lb/>
gat? In talibus autem, quin multa arcana contineantur, quae<lb/>
historiam Hebraicam mirifice illustrarent, si a peritis legeren-<lb/>
tur, nihil est dubitandum. Sic Judaei in literis quotidianis<lb/>
familiaribus et quibuslibet scriptis suis communiter hodie<lb/>
eodem charactere utuntur. Ista legere nemo poterit, nisi hujus<lb/>
scribendi rationis peritus. Testis sit pulvis, qui tales libros<lb/>
ubertim operit. At Germanicam linguam characteribus He-<lb/>
braicis describere, hodie est usitatissimum. Sic inter se non<lb/>
tantum vulgaria quaeque Germanice scribunt, sed et plurimos<lb/>
libros in Germanicam linguam conversos habent, et in dies<lb/>
plures convertunt.</hi>&#x201C;</p><lb/>
              <p>Den ent&#x017F;chieden&#x017F;ten Beweis für das hohe Alter des Juden-<lb/>
deut&#x017F;ch, welches mit dem Colonenthum der Juden auf deut&#x017F;chem<lb/></p>
            </div>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[206/0240] serarum cum uncis, nicht (wie Hoffmann erläutert) von Schene, Schiene, ſchienenartige Befeſtigung, ſondern von _ , schen, Zahn, weil die Schlöſſer mit den uncis (Echeder) wie mit einem Zahn- brecherinſtrument aufgebrochen werden; Nuſſer, fures denario- rum ex peris, nicht (wie Hoffmann ſagt) vom ahd. nuscari, Spangenmacher (?), ſondern wol vom chald. _ , abfallen, von Laub oder Früchten, abſchütteln, abſtreifen, alſo den Ranzen, den Geldgürtel leicht machen, plündern u. ſ. w. Ein ſehr bedeutſames Zeugniß für das hohe Alter des Judendeutſch gibt ſchon J. Bux- torf, welcher zuerſt die Aufmerkſamkeit auf daſſelbe lenkte in ſeinem „Thesaurus grammaticus linguae sanctae hebraicae“, S. 639, 640 (Lectionis Hebraeo-Germanicae usus et exercitatio): „Ne- que certe et haec res suo fructu caret. Etenim characteres ejus scripturae (Hebraeo-Germanicae) accurate nosse, non solum ad Germanica legenda prodest, sed et ad Hebraea ipsa manuscripta. Testantur id bibliothecae principum, et vel una maxime Illustrissimi Electoris Palatini, aliarumque Academia- rum inter Christianos, in quibus aliqua manuscriptorum He- braicorum copia est: testari poterunt id singuli, qui manu- scriptos libros Hebraicos habent. Hi non tantum quadrato biblico, sed et Germanico charactere exarati sunt. At quotus- quisque inter nostros reperitur, qui eos vel legat vel intelli- gat? In talibus autem, quin multa arcana contineantur, quae historiam Hebraicam mirifice illustrarent, si a peritis legeren- tur, nihil est dubitandum. Sic Judaei in literis quotidianis familiaribus et quibuslibet scriptis suis communiter hodie eodem charactere utuntur. Ista legere nemo poterit, nisi hujus scribendi rationis peritus. Testis sit pulvis, qui tales libros ubertim operit. At Germanicam linguam characteribus He- braicis describere, hodie est usitatissimum. Sic inter se non tantum vulgaria quaeque Germanice scribunt, sed et plurimos libros in Germanicam linguam conversos habent, et in dies plures convertunt.“ Den entſchiedenſten Beweis für das hohe Alter des Juden- deutſch, welches mit dem Colonenthum der Juden auf deutſchem

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/avelallemant_gaunerthum03_1862
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/avelallemant_gaunerthum03_1862/240
Zitationshilfe: Avé-Lallemant, Friedrich Christian Benedikt: Das Deutsche Gaunerthum. Bd. 3. Leipzig, 1862, S. 206. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/avelallemant_gaunerthum03_1862/240>, abgerufen am 30.04.2024.