Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Brunner, Heinrich: Deutsche Rechtsgeschichte. Bd. 1. Leipzig, 1887.

Bild:
<< vorherige Seite

§ 39. Die Lex Salica.
scheint auf eine gemeinschaftliche Grundlage der zwei letztgenannten
Leges, nämlich auf die Gesetzgebung des Westgotenkönigs Eurich
(466 -- 484) zurückzugehen. Da die Verwandtschaft sich seltener
in den Rechtsfolgen als in der Fassung der Thatbestände geltend
macht, mögen Eurichs Gesetze bei der Abfassung der betreffenden
Stellen der Lex Salica in der Weise benutzt worden sein, dass man
im Anschluss an die westgotische Vorlage Weistümer über das geltende
salische Recht aufnahm und redigierte. Bei solchem Vorgang konnte
der die Fragestellung betreffende Teil des Rechtssatzes (das si quis)

schränke mich hier auf folgende Parallelstellen; bei welchen auch die Reihenfolge
der Rechtssätze in Betracht zu ziehen ist. Sal. 27, 2: si uero de pecoribus (tin-
tinno) inuolaverit ... 27, 3: si quis pedica ad caballo imbulaverit ... 27, 4: si
uero caballi ipsi perierunt, ipsos in capite restituat. Burg. 4, 5: qui tintinnum
caballi furto abstullerit ... 4, 6: si autem inpedicato caballo ingenuus pedicam
tulerit. Wis. VII 2, 11: si quis tintinnabulum involaverit ... weiter unten pecoribus.
VIII 4, 1: si quis caballum ... de pedica ... tulerit ... unum solidum ei det et
si ... perierit, eiusdem meriti caballum ... restituat. Zu Sal. 27, 2 vgl. noch Lex
Baiuw. IX 11 und Roth. 289. -- Sal. 27, 6: si quis in orto alieno in furtum in-
gressus fuerit ... Burg. 25, 1: si quis cuiuslibet ortum violenter aut furtim in-
gressus
fuerit. Wis. VIII 3, 2: si quis alienum hortum vastaverit. Baiuw. IX 12:
si quis in orto furtive alicuius intraverit ... Die ursprüngliche Anordnung der
Wis. ist aus Baiuw. als mit der Salica identisch zu erschliessen. In Baiuw. folgt
a. O.: ita et de pomeriis lex servanda est. In Sal. a. O. Cod. 6 u. 5: si quis ...
de pomario ... deruperit. -- Sal. 9, 1: si quis animalia aut caballus aut quolibet
pecus in messe sua invenerit, penitus eum vastare non debet. Quod si fecerit et
hoc confessus fuerit, capitale in locum restituat; ipse vero debilem ad se recipiat.
Wis. VIII 3, 13: si quis caballum aut pecus alienum in vinea, messi ... invenerit,
non expellat iratus, ne ... evertat. ... Et si pecora ... everterit, domino pecorum
dampnum simpla tantummodo satisfactione restituat et sibi quae debilitavit aut
occidit, usurpet. -- Sal. 9, 5 Cod. 1: si quis vero pecora de damno aut in clau-
sura aut dum ad domum minantur expellere aut excutere praesumpserit ... Burg.
23, 3: quod si animalia, dum de dampno ad clausuram menantur ... tollere
praesumpserit ... Wis. VIII 3, 14: si quis expellenti de frugibus pecora ex-
cusserit
... Vgl. Roth. 346: si quis peculium de damno ad clausura minaverit ...
Vgl. noch Sal. a. O. Cod. 2: si vero pecora de damnum inclausa fuerint etc. mit
Burg. 23, 1 u. Wis. VIII 3, 14: quod si de domo eius aut clausura etc. -- Sal. 9, 8
Cod. 2: si uero per inimicitiam aut per superbia sepem alienam aperuerit et in
messe, in prato, in vinia aut qualibet laborem pecora miserit ... stematum dam-
num reddat ... Burg. 27, 4: si quis sepem alienam aperuerit et caballos suos
aut animalia in messem aut in pratum voluntarius miserit ... per singula animalia
inferat ... solidos singulos. Wis. VIII 3, 10: qui iumenta vel boves aut quae-
cunque pecora voluntarie in vineam vel messem immiserit ... dampnum quod fuerit
aestimatum cogatur exsolvere ... et ... per singula capita singulos solidos reddat.
Roth. 344: si quis caballus aut armenta asto animo in messe aliena aut in prato
aut in quolibet damnum miserit, componat per caput solidum unum. S. noch oben
S 295 Anm 17 und vgl. Sal. 32, 1 mit Burg. 32, Sal. 10, 3 mit Burg. 10.

§ 39. Die Lex Salica.
scheint auf eine gemeinschaftliche Grundlage der zwei letztgenannten
Leges, nämlich auf die Gesetzgebung des Westgotenkönigs Eurich
(466 — 484) zurückzugehen. Da die Verwandtschaft sich seltener
in den Rechtsfolgen als in der Fassung der Thatbestände geltend
macht, mögen Eurichs Gesetze bei der Abfassung der betreffenden
Stellen der Lex Salica in der Weise benutzt worden sein, daſs man
im Anschluſs an die westgotische Vorlage Weistümer über das geltende
salische Recht aufnahm und redigierte. Bei solchem Vorgang konnte
der die Fragestellung betreffende Teil des Rechtssatzes (das si quis)

schränke mich hier auf folgende Parallelstellen; bei welchen auch die Reihenfolge
der Rechtssätze in Betracht zu ziehen ist. Sal. 27, 2: si uero de pecoribus (tin-
tinno) inuolaverit … 27, 3: si quis pedica ad caballo imbulaverit … 27, 4: si
uero caballi ipsi perierunt, ipsos in capite restituat. Burg. 4, 5: qui tintinnum
caballi furto abstullerit … 4, 6: si autem inpedicato caballo ingenuus pedicam
tulerit. Wis. VII 2, 11: si quis tintinnabulum involaverit … weiter unten pecoribus.
VIII 4, 1: si quis caballum … de pedica … tulerit … unum solidum ei det et
si … perierit, eiusdem meriti caballum … restituat. Zu Sal. 27, 2 vgl. noch Lex
Baiuw. IX 11 und Roth. 289. — Sal. 27, 6: si quis in orto alieno in furtum in-
gressus fuerit … Burg. 25, 1: si quis cuiuslibet ortum violenter aut furtim in-
gressus
fuerit. Wis. VIII 3, 2: si quis alienum hortum vastaverit. Baiuw. IX 12:
si quis in orto furtive alicuius intraverit … Die ursprüngliche Anordnung der
Wis. ist aus Baiuw. als mit der Salica identisch zu erschlieſsen. In Baiuw. folgt
a. O.: ita et de pomeriis lex servanda est. In Sal. a. O. Cod. 6 u. 5: si quis …
de pomario … deruperit. — Sal. 9, 1: si quis animalia aut caballus aut quolibet
pecus in messe sua invenerit, penitus eum vastare non debet. Quod si fecerit et
hoc confessus fuerit, capitale in locum restituat; ipse vero debilem ad se recipiat.
Wis. VIII 3, 13: si quis caballum aut pecus alienum in vinea, messi … invenerit,
non expellat iratus, ne … evertat. … Et si pecora … everterit, domino pecorum
dampnum simpla tantummodo satisfactione restituat et sibi quae debilitavit aut
occidit, usurpet. — Sal. 9, 5 Cod. 1: si quis vero pecora de damno aut in clau-
sura aut dum ad domum minantur expellere aut excutere praesumpserit … Burg.
23, 3: quod si animalia, dum de dampno ad clausuram menantur … tollere
praesumpserit … Wis. VIII 3, 14: si quis expellenti de frugibus pecora ex-
cusserit
… Vgl. Roth. 346: si quis peculium de damno ad clausura minaverit …
Vgl. noch Sal. a. O. Cod. 2: si vero pecora de damnum inclausa fuerint etc. mit
Burg. 23, 1 u. Wis. VIII 3, 14: quod si de domo eius aut clausura etc. — Sal. 9, 8
Cod. 2: si uero per inimicitiam aut per superbia sepem alienam aperuerit et in
messe, in prato, in vinia aut qualibet laborem pecora miserit … stematum dam-
num reddat … Burg. 27, 4: si quis sepem alienam aperuerit et caballos suos
aut animalia in messem aut in pratum voluntarius miserit … per singula animalia
inferat … solidos singulos. Wis. VIII 3, 10: qui iumenta vel boves aut quae-
cunque pecora voluntarie in vineam vel messem immiserit … dampnum quod fuerit
aestimatum cogatur exsolvere … et … per singula capita singulos solidos reddat.
Roth. 344: si quis caballus aut armenta asto animo in messe aliena aut in prato
aut in quolibet damnum miserit, componat per caput solidum unum. S. noch oben
S 295 Anm 17 und vgl. Sal. 32, 1 mit Burg. 32, Sal. 10, 3 mit Burg. 10.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <p><pb facs="#f0319" n="301"/><fw place="top" type="header">§ 39. Die Lex Salica.</fw><lb/>
scheint auf eine gemeinschaftliche Grundlage der zwei letztgenannten<lb/>
Leges, nämlich auf die Gesetzgebung des Westgotenkönigs Eurich<lb/>
(466 &#x2014; 484) zurückzugehen. Da die Verwandtschaft sich seltener<lb/>
in den Rechtsfolgen als in der Fassung der Thatbestände geltend<lb/>
macht, mögen Eurichs Gesetze bei der Abfassung der betreffenden<lb/>
Stellen der Lex Salica in der Weise benutzt worden sein, da&#x017F;s man<lb/>
im Anschlu&#x017F;s an die westgotische Vorlage Weistümer über das geltende<lb/>
salische Recht aufnahm und redigierte. Bei solchem Vorgang konnte<lb/>
der die Fragestellung betreffende Teil des Rechtssatzes (das si quis)<lb/><note xml:id="seg2pn_14_2" prev="#seg2pn_14_1" place="foot" n="44)">schränke mich hier auf folgende Parallelstellen; bei welchen auch die Reihenfolge<lb/>
der Rechtssätze in Betracht zu ziehen ist. <hi rendition="#g">Sal</hi>. 27, 2: si uero de pecoribus (tin-<lb/>
tinno) inuolaverit &#x2026; 27, 3: si quis pedica ad caballo imbulaverit &#x2026; 27, 4: si<lb/>
uero caballi ipsi perierunt, ipsos in capite restituat. <hi rendition="#g">Burg</hi>. 4, 5: qui <hi rendition="#i">tintinnum</hi><lb/>
caballi furto abstullerit &#x2026; 4, 6: si autem inpedicato <hi rendition="#i">caballo</hi> ingenuus <hi rendition="#i">pedicam</hi><lb/>
tulerit. <hi rendition="#g">Wis</hi>. VII 2, 11: si quis tintinnabulum <hi rendition="#i">involaverit</hi> &#x2026; weiter unten <hi rendition="#i">pecoribus</hi>.<lb/>
VIII 4, 1: si quis <hi rendition="#i">caballum</hi> &#x2026; de <hi rendition="#i">pedica</hi> &#x2026; tulerit &#x2026; unum solidum ei det et<lb/>
si &#x2026; <hi rendition="#i">perierit</hi>, eiusdem meriti caballum &#x2026; <hi rendition="#i">restituat</hi>. Zu Sal. 27, 2 vgl. noch Lex<lb/>
Baiuw. IX 11 und Roth. 289. &#x2014; <hi rendition="#g">Sal</hi>. 27, 6: si quis in orto alieno in furtum in-<lb/>
gressus fuerit &#x2026; <hi rendition="#g">Burg</hi>. 25, 1: si quis cuiuslibet <hi rendition="#i">ortum</hi> violenter aut <hi rendition="#i">furtim in-<lb/>
gressus</hi> fuerit. <hi rendition="#g">Wis</hi>. VIII 3, 2: si quis alienum hortum vastaverit. <hi rendition="#g">Baiuw</hi>. IX 12:<lb/>
si quis in <hi rendition="#i">orto furtive</hi> alicuius intraverit &#x2026; Die ursprüngliche Anordnung der<lb/>
Wis. ist aus Baiuw. als mit der Salica identisch zu erschlie&#x017F;sen. In Baiuw. folgt<lb/>
a. O.: ita et de pomeriis lex servanda est. In Sal. a. O. Cod. 6 u. 5: si quis &#x2026;<lb/>
de pomario &#x2026; deruperit. &#x2014; <hi rendition="#g">Sal</hi>. 9, 1: si quis animalia aut caballus aut quolibet<lb/>
pecus in messe sua invenerit, penitus eum vastare non debet. Quod si fecerit et<lb/>
hoc confessus fuerit, capitale in locum restituat; ipse vero debilem ad se recipiat.<lb/><hi rendition="#g">Wis</hi>. VIII 3, 13: si quis <hi rendition="#i">caballum</hi> aut <hi rendition="#i">pecus</hi> alienum in vinea, <hi rendition="#i">messi &#x2026; invenerit</hi>,<lb/>
non expellat iratus, ne &#x2026; evertat. &#x2026; Et si pecora &#x2026; everterit, domino pecorum<lb/>
dampnum simpla tantummodo satisfactione restituat et sibi quae debilitavit aut<lb/>
occidit, usurpet. &#x2014; <hi rendition="#g">Sal</hi>. 9, 5 Cod. 1: si quis vero pecora de damno aut in clau-<lb/>
sura aut dum ad domum minantur expellere aut excutere praesumpserit &#x2026; <hi rendition="#g">Burg</hi>.<lb/>
23, 3: quod si animalia, dum de <hi rendition="#i">dampno</hi> ad <hi rendition="#i">clausuram menantur</hi> &#x2026; tollere<lb/>
praesumpserit &#x2026; <hi rendition="#g">Wis</hi>. VIII 3, 14: si quis expellenti de frugibus <hi rendition="#i">pecora ex-<lb/>
cusserit</hi> &#x2026; Vgl. <hi rendition="#g">Roth</hi>. 346: si quis peculium de damno ad clausura minaverit &#x2026;<lb/>
Vgl. noch Sal. a. O. Cod. 2: si vero pecora de damnum inclausa fuerint etc. mit<lb/>
Burg. 23, 1 u. Wis. VIII 3, 14: quod si de domo eius aut clausura etc. &#x2014; <hi rendition="#g">Sal</hi>. 9, 8<lb/>
Cod. 2: si uero per inimicitiam aut per superbia sepem alienam aperuerit et in<lb/>
messe, in prato, in vinia aut qualibet laborem pecora miserit &#x2026; stematum dam-<lb/>
num reddat &#x2026; <hi rendition="#g">Burg</hi>. 27, 4: si quis <hi rendition="#i">sepem alienam aperuerit</hi> et caballos suos<lb/>
aut animalia in <hi rendition="#i">messem</hi> aut in <hi rendition="#i">pratum</hi> voluntarius <hi rendition="#i">miserit</hi> &#x2026; per singula animalia<lb/>
inferat &#x2026; solidos singulos. <hi rendition="#g">Wis</hi>. VIII 3, 10: qui iumenta vel boves aut quae-<lb/>
cunque <hi rendition="#i">pecora</hi> voluntarie in <hi rendition="#i">vineam</hi> vel <hi rendition="#i">messem</hi> immiserit &#x2026; <hi rendition="#i">dampnum</hi> quod fuerit<lb/><hi rendition="#i">aestimatum</hi> cogatur exsolvere &#x2026; et &#x2026; per singula capita singulos solidos reddat.<lb/><hi rendition="#g">Roth</hi>. 344: si quis caballus aut armenta asto animo in messe aliena aut in <hi rendition="#i">prato</hi><lb/>
aut in quolibet damnum miserit, componat per caput solidum unum. S. noch oben<lb/>
S 295 Anm 17 und vgl. Sal. 32, 1 mit Burg. 32, Sal. 10, 3 mit Burg. 10.</note><lb/></p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[301/0319] § 39. Die Lex Salica. scheint auf eine gemeinschaftliche Grundlage der zwei letztgenannten Leges, nämlich auf die Gesetzgebung des Westgotenkönigs Eurich (466 — 484) zurückzugehen. Da die Verwandtschaft sich seltener in den Rechtsfolgen als in der Fassung der Thatbestände geltend macht, mögen Eurichs Gesetze bei der Abfassung der betreffenden Stellen der Lex Salica in der Weise benutzt worden sein, daſs man im Anschluſs an die westgotische Vorlage Weistümer über das geltende salische Recht aufnahm und redigierte. Bei solchem Vorgang konnte der die Fragestellung betreffende Teil des Rechtssatzes (das si quis) 44) 44) schränke mich hier auf folgende Parallelstellen; bei welchen auch die Reihenfolge der Rechtssätze in Betracht zu ziehen ist. Sal. 27, 2: si uero de pecoribus (tin- tinno) inuolaverit … 27, 3: si quis pedica ad caballo imbulaverit … 27, 4: si uero caballi ipsi perierunt, ipsos in capite restituat. Burg. 4, 5: qui tintinnum caballi furto abstullerit … 4, 6: si autem inpedicato caballo ingenuus pedicam tulerit. Wis. VII 2, 11: si quis tintinnabulum involaverit … weiter unten pecoribus. VIII 4, 1: si quis caballum … de pedica … tulerit … unum solidum ei det et si … perierit, eiusdem meriti caballum … restituat. Zu Sal. 27, 2 vgl. noch Lex Baiuw. IX 11 und Roth. 289. — Sal. 27, 6: si quis in orto alieno in furtum in- gressus fuerit … Burg. 25, 1: si quis cuiuslibet ortum violenter aut furtim in- gressus fuerit. Wis. VIII 3, 2: si quis alienum hortum vastaverit. Baiuw. IX 12: si quis in orto furtive alicuius intraverit … Die ursprüngliche Anordnung der Wis. ist aus Baiuw. als mit der Salica identisch zu erschlieſsen. In Baiuw. folgt a. O.: ita et de pomeriis lex servanda est. In Sal. a. O. Cod. 6 u. 5: si quis … de pomario … deruperit. — Sal. 9, 1: si quis animalia aut caballus aut quolibet pecus in messe sua invenerit, penitus eum vastare non debet. Quod si fecerit et hoc confessus fuerit, capitale in locum restituat; ipse vero debilem ad se recipiat. Wis. VIII 3, 13: si quis caballum aut pecus alienum in vinea, messi … invenerit, non expellat iratus, ne … evertat. … Et si pecora … everterit, domino pecorum dampnum simpla tantummodo satisfactione restituat et sibi quae debilitavit aut occidit, usurpet. — Sal. 9, 5 Cod. 1: si quis vero pecora de damno aut in clau- sura aut dum ad domum minantur expellere aut excutere praesumpserit … Burg. 23, 3: quod si animalia, dum de dampno ad clausuram menantur … tollere praesumpserit … Wis. VIII 3, 14: si quis expellenti de frugibus pecora ex- cusserit … Vgl. Roth. 346: si quis peculium de damno ad clausura minaverit … Vgl. noch Sal. a. O. Cod. 2: si vero pecora de damnum inclausa fuerint etc. mit Burg. 23, 1 u. Wis. VIII 3, 14: quod si de domo eius aut clausura etc. — Sal. 9, 8 Cod. 2: si uero per inimicitiam aut per superbia sepem alienam aperuerit et in messe, in prato, in vinia aut qualibet laborem pecora miserit … stematum dam- num reddat … Burg. 27, 4: si quis sepem alienam aperuerit et caballos suos aut animalia in messem aut in pratum voluntarius miserit … per singula animalia inferat … solidos singulos. Wis. VIII 3, 10: qui iumenta vel boves aut quae- cunque pecora voluntarie in vineam vel messem immiserit … dampnum quod fuerit aestimatum cogatur exsolvere … et … per singula capita singulos solidos reddat. Roth. 344: si quis caballus aut armenta asto animo in messe aliena aut in prato aut in quolibet damnum miserit, componat per caput solidum unum. S. noch oben S 295 Anm 17 und vgl. Sal. 32, 1 mit Burg. 32, Sal. 10, 3 mit Burg. 10.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/brunner_rechtsgeschichte01_1887
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/brunner_rechtsgeschichte01_1887/319
Zitationshilfe: Brunner, Heinrich: Deutsche Rechtsgeschichte. Bd. 1. Leipzig, 1887, S. 301. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/brunner_rechtsgeschichte01_1887/319>, abgerufen am 30.04.2024.