Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Clodius, Christian August Heinrich: Entwurf einer systematischen Poetik nebst Collectaneen zu ihrer Ausführung. Erster Theil. Leipzig, 1804.

Bild:
<< vorherige Seite

p1c_169.001
proditor intimo gratus puellae risus ab angulo, pignusque p1c_169.002
decerptum lacertis, aut digito male pertinaci p1c_169.003
- vitas hinnuleo me similis Chloe, quaerenti pauidam p1c_169.004
montibus aviis matrem, non sine vano aurarum p1c_169.005
et siluae metu, nam, seu mobilibus vitis inhorruit p1c_169.006
ad ventum foliis, seu virides rubum dimouere p1c_169.007
lacertae, et corde et genibus tremit
. Besonders gehört p1c_169.008
hierher das herrliche Bild von der Licymnia (od. I. 12.): p1c_169.009
Dum flagrantia detorquet ad oscula ceruicem, aut p1c_169.010
facili saeuitia negat, quae poscente magis gaudeat p1c_169.011
eripi, interdum rapere occupat
. Das bekannte Donec p1c_169.012
gratus eram tibi etc
. - Der Schluß der herrlichen Ode p1c_169.013
an den Merkur (1. 3. XI.), wo das Mädchen ihren Geliebten p1c_169.014
entläßt: I pedes, quo te rapiunt et aurae, dum p1c_169.015
fauet nox et Venus, i secundo omine et nostri memorem p1c_169.016
sepulcro scalpe querelam
. Catull hat zwar p1c_169.017
einen ziemlich männlichen Ton. Es fehlt ihm aber, vermöge p1c_169.018
seiner Genialität, nicht an Grazie: "Quaeris, quot p1c_169.019
mihi basiationes tuae, Lesbia, sint satis superque? p1c_169.020
Quam magnus numerus Libyssae arenae laserpitiferis p1c_169.021
jacet Cyrenis, oraculum Jouis inter aestuosi et Batti p1c_169.022
veteris sacrum sepulcrum, aut quam sidera multa, p1c_169.023
cum tacet nox, furtiuos hominum vident amores, p1c_169.024
tam te basia multa basiare vesano satis et super Catullo p1c_169.025
est, quae nec pernumerare curiosi possint, nec p1c_169.026
mala fascinare lingua
. Tibull ist in seiner Sanftmuth p1c_169.027
zu ruhig. Nicht selten erhebt er sich aber doch auch zur p1c_169.028
Grazie: - Tunc veniam subito nec quisquam nun-

p1c_169.001
proditor intimo gratus puellae risus ab angulo, pignusque p1c_169.002
decerptum lacertis, aut digito male pertinaci p1c_169.003
─ vitas hinnuleo me similis Chloe, quaerenti pauidam p1c_169.004
montibus aviis matrem, non sine vano aurarum p1c_169.005
et siluae metu, nam, seu mobilibus vitis inhorruit p1c_169.006
ad ventum foliis, seu virides rubum dimouere p1c_169.007
lacertae, et corde et genibus tremit
. Besonders gehört p1c_169.008
hierher das herrliche Bild von der Licymnia (od. I. 12.): p1c_169.009
Dum flagrantia detorquet ad oscula ceruicem, aut p1c_169.010
facili saeuitia negat, quae poscente magis gaudeat p1c_169.011
eripi, interdum rapere occupat
. Das bekannte Donec p1c_169.012
gratus eram tibi etc
. ─ Der Schluß der herrlichen Ode p1c_169.013
an den Merkur (1. 3. XI.), wo das Mädchen ihren Geliebten p1c_169.014
entläßt: I pedes, quo te rapiunt et aurae, dum p1c_169.015
fauet nox et Venus, i secundo omine et nostri memorem p1c_169.016
sepulcro scalpe querelam
. Catull hat zwar p1c_169.017
einen ziemlich männlichen Ton. Es fehlt ihm aber, vermöge p1c_169.018
seiner Genialität, nicht an Grazie: „Quaeris, quot p1c_169.019
mihi basiationes tuae, Lesbia, sint satis superque? p1c_169.020
Quam magnus numerus Libyssae arenae laserpitiferis p1c_169.021
jacet Cyrenis, oraculum Jouis inter aestuosi et Batti p1c_169.022
veteris sacrum sepulcrum, aut quam sidera multa, p1c_169.023
cum tacet nox, furtiuos hominum vident amores, p1c_169.024
tam te basia multa basiare vesano satis et super Catullo p1c_169.025
est, quae nec pernumerare curiosi possint, nec p1c_169.026
mala fascinare lingua
. Tibull ist in seiner Sanftmuth p1c_169.027
zu ruhig. Nicht selten erhebt er sich aber doch auch zur p1c_169.028
Grazie: ─ Tunc veniam subito nec quisquam nun-

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><hi rendition="#aq"><pb facs="#f0227" n="169"/><lb n="p1c_169.001"/>
proditor intimo gratus puellae risus ab angulo, pignusque <lb n="p1c_169.002"/>
decerptum lacertis, aut digito male pertinaci <lb n="p1c_169.003"/>
&#x2500; vitas hinnuleo me similis Chloe, quaerenti pauidam <lb n="p1c_169.004"/>
montibus aviis matrem, non sine vano aurarum <lb n="p1c_169.005"/>
et siluae metu, nam, seu mobilibus vitis inhorruit <lb n="p1c_169.006"/>
ad ventum foliis, seu virides rubum dimouere <lb n="p1c_169.007"/>
lacertae, et corde et genibus tremit</hi>. Besonders gehört <lb n="p1c_169.008"/>
hierher das herrliche Bild von der <hi rendition="#aq">Licymnia (od. I. 12.): <lb n="p1c_169.009"/>
Dum flagrantia detorquet ad oscula ceruicem, aut <lb n="p1c_169.010"/>
facili saeuitia negat, quae poscente magis gaudeat <lb n="p1c_169.011"/>
eripi, interdum rapere occupat</hi>. Das bekannte <hi rendition="#aq">Donec <lb n="p1c_169.012"/>
gratus eram tibi etc</hi>. &#x2500; Der Schluß der herrlichen Ode <lb n="p1c_169.013"/>
an den Merkur (1. 3. <hi rendition="#aq">XI</hi>.), wo das Mädchen ihren Geliebten <lb n="p1c_169.014"/>
entläßt: <hi rendition="#aq">I pedes, quo te rapiunt et aurae, dum <lb n="p1c_169.015"/>
fauet nox et Venus, i secundo omine et nostri memorem <lb n="p1c_169.016"/>
sepulcro scalpe querelam</hi>. <hi rendition="#g">Catull</hi> hat zwar <lb n="p1c_169.017"/>
einen ziemlich männlichen Ton. Es fehlt ihm aber, vermöge <lb n="p1c_169.018"/>
seiner Genialität, nicht an Grazie: &#x201E;<hi rendition="#aq">Quaeris, quot <lb n="p1c_169.019"/>
mihi basiationes tuae, Lesbia, sint satis superque? <lb n="p1c_169.020"/>
Quam magnus numerus Libyssae arenae laserpitiferis <lb n="p1c_169.021"/>
jacet Cyrenis, oraculum Jouis inter aestuosi et Batti <lb n="p1c_169.022"/>
veteris sacrum sepulcrum, aut quam sidera multa, <lb n="p1c_169.023"/>
cum tacet nox, furtiuos hominum vident amores, <lb n="p1c_169.024"/>
tam te basia multa basiare vesano satis et super Catullo <lb n="p1c_169.025"/>
est, quae nec pernumerare curiosi possint, nec <lb n="p1c_169.026"/>
mala fascinare lingua</hi>. <hi rendition="#g">Tibull</hi> ist in seiner Sanftmuth <lb n="p1c_169.027"/>
zu ruhig. Nicht selten erhebt er sich aber doch auch zur <lb n="p1c_169.028"/>
Grazie: &#x2500; <hi rendition="#aq">Tunc veniam subito nec quisquam nun-
</hi></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[169/0227] p1c_169.001 proditor intimo gratus puellae risus ab angulo, pignusque p1c_169.002 decerptum lacertis, aut digito male pertinaci p1c_169.003 ─ vitas hinnuleo me similis Chloe, quaerenti pauidam p1c_169.004 montibus aviis matrem, non sine vano aurarum p1c_169.005 et siluae metu, nam, seu mobilibus vitis inhorruit p1c_169.006 ad ventum foliis, seu virides rubum dimouere p1c_169.007 lacertae, et corde et genibus tremit. Besonders gehört p1c_169.008 hierher das herrliche Bild von der Licymnia (od. I. 12.): p1c_169.009 Dum flagrantia detorquet ad oscula ceruicem, aut p1c_169.010 facili saeuitia negat, quae poscente magis gaudeat p1c_169.011 eripi, interdum rapere occupat. Das bekannte Donec p1c_169.012 gratus eram tibi etc. ─ Der Schluß der herrlichen Ode p1c_169.013 an den Merkur (1. 3. XI.), wo das Mädchen ihren Geliebten p1c_169.014 entläßt: I pedes, quo te rapiunt et aurae, dum p1c_169.015 fauet nox et Venus, i secundo omine et nostri memorem p1c_169.016 sepulcro scalpe querelam. Catull hat zwar p1c_169.017 einen ziemlich männlichen Ton. Es fehlt ihm aber, vermöge p1c_169.018 seiner Genialität, nicht an Grazie: „Quaeris, quot p1c_169.019 mihi basiationes tuae, Lesbia, sint satis superque? p1c_169.020 Quam magnus numerus Libyssae arenae laserpitiferis p1c_169.021 jacet Cyrenis, oraculum Jouis inter aestuosi et Batti p1c_169.022 veteris sacrum sepulcrum, aut quam sidera multa, p1c_169.023 cum tacet nox, furtiuos hominum vident amores, p1c_169.024 tam te basia multa basiare vesano satis et super Catullo p1c_169.025 est, quae nec pernumerare curiosi possint, nec p1c_169.026 mala fascinare lingua. Tibull ist in seiner Sanftmuth p1c_169.027 zu ruhig. Nicht selten erhebt er sich aber doch auch zur p1c_169.028 Grazie: ─ Tunc veniam subito nec quisquam nun-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Technische Universität Darmstadt, Universität Stuttgart: Bereitstellung der Scan-Digitalisate und der Texttranskription. (2015-09-30T09:54:39Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme des Werkes in das DTA entsprechen muss.
TextGrid/DARIAH-DE: Langfristige Bereitstellung der TextGrid/DARIAH-DE-Repository-Ausgabe
Stefan Alscher: Bearbeitung der digitalen Edition - Annotation des Metaphernbegriffs
Hans-Werner Bartz: Bearbeitung der digitalen Edition - Tustep-Unterstützung
Michael Bender: Bearbeitung der digitalen Edition - Koordination, Konzeption (Korpusaufbau, Annotationsschema, Workflow, Publikationsformen), Annotation des Metaphernbegriffs, XML-Auszeichnung)
Leonie Blumenschein: Bearbeitung der digitalen Edition - XML-Auszeichnung
David Glück: Bearbeitung der digitalen Edition - Korpusaufbau, XML-Auszeichnung, Annotation des Metaphernbegriffs, XSL+JavaScript
Constanze Hahn: Bearbeitung der digitalen Edition - Korpusaufbau, XML-Auszeichnung
Philipp Hegel: Bearbeitung der digitalen Edition - XML/XSL/CSS-Unterstützung
Andrea Rapp: ePoetics-Projekt-Koordination

Weitere Informationen:

Bogensignaturen: keine Angabe; Druckfehler: keine Angabe; fremdsprachliches Material: gekennzeichnet; Geminations-/Abkürzungsstriche: wie Vorlage; Hervorhebungen (Antiqua, Sperrschrift, Kursive etc.): wie Vorlage; i/j in Fraktur: wie Vorlage; I/J in Fraktur: wie Vorlage; Kolumnentitel: nicht übernommen; Kustoden: nicht übernommen; langes s (ſ): wie Vorlage; Normalisierungen: keine; rundes r (ꝛ): wie Vorlage; Seitenumbrüche markiert: ja; Silbentrennung: nicht übernommen; u/v bzw. U/V: wie Vorlage; Vokale mit übergest. e: wie Vorlage; Vollständigkeit: vollständig erfasst; Zeichensetzung: wie Vorlage; Zeilenumbrüche markiert: ja;




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/clodius_poetik01_1804
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/clodius_poetik01_1804/227
Zitationshilfe: Clodius, Christian August Heinrich: Entwurf einer systematischen Poetik nebst Collectaneen zu ihrer Ausführung. Erster Theil. Leipzig, 1804, S. 169. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/clodius_poetik01_1804/227>, abgerufen am 01.05.2024.