Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. 2. Aufl. Bd. 1. Berlin, 1819.

Bild:
<< vorherige Seite

kummen un wann ick dann mienen Sohn nig kennde, dann söll ick em twe hunnert Dahler giewen, un wann ick em kennde, dann höf ick nix to giewen; nu sin ick so bange, dat ick em nig kenne un ick weet nig, wo ick dat Geld her kriegen sall." Do seg dat Männken, he söll en Körsken Braut met niemen un gohen unner den Kamin stohen: "do up den Hahlbaum steit en Körfken, do kiekt en Vögelken uht, dat is jue Sohn."

Do geit Jan hen un schmit en Körsken Schwatbraut vör den Korf, do kümmt dat Vügelken daruht un blickt der up. "Holla! mien Sohn, bist du hier?" seg de Vader. Do freude sick de Sohn, dat he sienen Vader sog; awerst de Lehrmeester seg: "dat het ju de Düvel in giewen, wu könn ji süs juen Sohn kennen!" "Vader, loet us gohn," sede de Junge.

Do will de Vader met sienen Sohn nach Hues hengohn, unnerweges kümmt der ne Kutske an föhren, do segd de Sohn to sienen Vader: "ick will mie in enen grauten Windhund maken, dann kann ji viel Geld met mie verdienen." Do röpt de Heer uht de Kutske: "Mann, will ji den Hund verkaupen? "Jau," sede de Vater. "wu viel Geld will ji den vör hebben?" "Dertig Dahler." "Je, Mann, dat is je viel, men wegen dat et so'n eislicke rohren Ruen (gar schöner Rüde) is, so will ick en behollen." De Heer nimmt en in siene Kutske, asse de en lück (wenig) wegföhrt is, do sprinkt de Hund uht den Wagen dör de Glase, un do was he kien Windhund mehr un was wier bie sienen Vader.

Do goht se tosamen noh Hues. Den annern Dag is in dat neigste Dorp Markt, do seg de Junge to sienen Vader: "ick wil

kummen un wann ick dann mienen Sohn nig kennde, dann soͤll ick em twe hunnert Dahler giewen, un wann ick em kennde, dann hoͤf ick nix to giewen; nu sin ick so bange, dat ick em nig kenne un ick weet nig, wo ick dat Geld her kriegen sall.“ Do seg dat Maͤnnken, he soͤll en Koͤrsken Braut met niemen un gohen unner den Kamin stohen: „do up den Hahlbaum steit en Koͤrfken, do kiekt en Voͤgelken uht, dat is jue Sohn.“

Do geit Jan hen un schmit en Koͤrsken Schwatbraut voͤr den Korf, do kuͤmmt dat Vuͤgelken daruht un blickt der up. „Holla! mien Sohn, bist du hier?“ seg de Vader. Do freude sick de Sohn, dat he sienen Vader sog; awerst de Lehrmeester seg: „dat het ju de Duͤvel in giewen, wu koͤnn ji suͤs juen Sohn kennen!“ „Vader, loet us gohn,“ sede de Junge.

Do will de Vader met sienen Sohn nach Hues hengohn, unnerweges kuͤmmt der ne Kutske an foͤhren, do segd de Sohn to sienen Vader: „ick will mie in enen grauten Windhund maken, dann kann ji viel Geld met mie verdienen.“ Do roͤpt de Heer uht de Kutske: „Mann, will ji den Hund verkaupen? „Jau,“ sede de Vater. „wu viel Geld will ji den voͤr hebben?“ „Dertig Dahler.“ „Je, Mann, dat is je viel, men wegen dat et so’n eislicke rohren Ruen (gar schoͤner Ruͤde) is, so will ick en behollen.“ De Heer nimmt en in siene Kutske, asse de en luͤck (wenig) wegfoͤhrt is, do sprinkt de Hund uht den Wagen doͤr de Glase, un do was he kien Windhund mehr un was wier bie sienen Vader.

Do goht se tosamen noh Hues. Den annern Dag is in dat neigste Dorp Markt, do seg de Junge to sienen Vader: „ick wil

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0434" n="370"/>
kummen un wann ick dann mienen Sohn nig kennde, dann so&#x0364;ll ick em twe hunnert Dahler giewen, un wann ick em kennde, dann ho&#x0364;f ick nix to giewen; nu sin ick so bange, dat ick em nig kenne un ick weet nig, wo ick dat Geld her kriegen sall.&#x201C; Do seg dat Ma&#x0364;nnken, he so&#x0364;ll en Ko&#x0364;rsken Braut met niemen un gohen unner den Kamin stohen: &#x201E;do up den Hahlbaum steit en Ko&#x0364;rfken, do kiekt en Vo&#x0364;gelken uht, dat is jue Sohn.&#x201C;</p><lb/>
        <p>Do geit Jan hen un schmit en Ko&#x0364;rsken Schwatbraut vo&#x0364;r den Korf, do ku&#x0364;mmt dat Vu&#x0364;gelken daruht un blickt der up. &#x201E;Holla! mien Sohn, bist du hier?&#x201C; seg de Vader. Do freude sick de Sohn, dat he sienen Vader sog; awerst de Lehrmeester seg: &#x201E;dat het ju de Du&#x0364;vel in giewen, wu ko&#x0364;nn ji su&#x0364;s juen Sohn kennen!&#x201C; &#x201E;Vader, loet us gohn,&#x201C; sede de Junge.</p><lb/>
        <p>Do will de <choice><sic>Vater</sic><corr type="corrigenda">Vader</corr></choice> met sienen Sohn nach Hues hengohn, unnerweges ku&#x0364;mmt der ne Kutske an fo&#x0364;hren, do segd de Sohn to sienen Vader: &#x201E;ick will mie in enen grauten Windhund maken, dann kann ji viel Geld met mie verdienen.&#x201C; Do ro&#x0364;pt de Heer uht de Kutske: &#x201E;Mann, will ji den Hund verkaupen? &#x201E;Jau,&#x201C; sede de Vater. &#x201E;wu viel Geld will ji den vo&#x0364;r hebben?&#x201C; &#x201E;Dertig Dahler.&#x201C; &#x201E;Je, Mann, dat is je viel, men wegen dat et so&#x2019;n eislicke rohren Ruen (gar scho&#x0364;ner Ru&#x0364;de) is, so will ick en behollen.&#x201C; De Heer nimmt en in siene Kutske, asse de en lu&#x0364;ck (wenig) wegfo&#x0364;hrt is, do sprinkt de Hund uht den Wagen do&#x0364;r de Glase, un do was he kien Windhund mehr un was wier bie sienen Vader.</p><lb/>
        <p>Do goht se tosamen noh Hues. Den annern Dag is in dat neigste Dorp Markt, do seg de Junge to sienen Vader: &#x201E;ick wil
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[370/0434] kummen un wann ick dann mienen Sohn nig kennde, dann soͤll ick em twe hunnert Dahler giewen, un wann ick em kennde, dann hoͤf ick nix to giewen; nu sin ick so bange, dat ick em nig kenne un ick weet nig, wo ick dat Geld her kriegen sall.“ Do seg dat Maͤnnken, he soͤll en Koͤrsken Braut met niemen un gohen unner den Kamin stohen: „do up den Hahlbaum steit en Koͤrfken, do kiekt en Voͤgelken uht, dat is jue Sohn.“ Do geit Jan hen un schmit en Koͤrsken Schwatbraut voͤr den Korf, do kuͤmmt dat Vuͤgelken daruht un blickt der up. „Holla! mien Sohn, bist du hier?“ seg de Vader. Do freude sick de Sohn, dat he sienen Vader sog; awerst de Lehrmeester seg: „dat het ju de Duͤvel in giewen, wu koͤnn ji suͤs juen Sohn kennen!“ „Vader, loet us gohn,“ sede de Junge. Do will de Vader met sienen Sohn nach Hues hengohn, unnerweges kuͤmmt der ne Kutske an foͤhren, do segd de Sohn to sienen Vader: „ick will mie in enen grauten Windhund maken, dann kann ji viel Geld met mie verdienen.“ Do roͤpt de Heer uht de Kutske: „Mann, will ji den Hund verkaupen? „Jau,“ sede de Vater. „wu viel Geld will ji den voͤr hebben?“ „Dertig Dahler.“ „Je, Mann, dat is je viel, men wegen dat et so’n eislicke rohren Ruen (gar schoͤner Ruͤde) is, so will ick en behollen.“ De Heer nimmt en in siene Kutske, asse de en luͤck (wenig) wegfoͤhrt is, do sprinkt de Hund uht den Wagen doͤr de Glase, un do was he kien Windhund mehr un was wier bie sienen Vader. Do goht se tosamen noh Hues. Den annern Dag is in dat neigste Dorp Markt, do seg de Junge to sienen Vader: „ick wil

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Wikisource: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in Wikisource-Syntax. (2015-05-11T18:40:00Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme aus Wikisource entsprechen muss.
Bayerische Staatsbibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2015-05-11T18:40:00Z)
Sandra Balck, Benjamin Fiechter: Bearbeitung der digitalen Edition. (2015-06-15T16:12:00Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

Zusätzlich zu dieser historischen Ausgabe gibt es in der 2004 von Prof. Hans-Jörg Uther herausgegebenen und im Olms-Verlag erschienenen Ausgabe (ISBN 978-3-487-12545-9) in Bd. 1, S. 7–27 ein aussagekräftiges Vorwort.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1819
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1819/434
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. 2. Aufl. Bd. 1. Berlin, 1819, S. 370. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1819/434>, abgerufen am 02.05.2024.