Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 3. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1837.

Bild:
<< vorherige Seite

wes tofreden, nu du Pabst bist, kannst du nix meer warden.' 'Dat will ick mi bedenken' sed de Fru, daar giengen see beede to Bed, awerst se was nich tofreden, un de Girigkeit leet eer nich slapen, se dacht ümmer wat se noch wol warden wull. Mit des gieng de Sünn up. 'ha,' dacht se, as se se ut den Fenster so herup kamen sach, 'kann ick nich ook de Sünn upgaan laten?' Daar wurde se recht so grimmig, un stödd eeren Mann an, 'Mann, ga hen tom Butt, ick will warden as de lewe Gott.' De Mann was noch meist im Slap, awerst he verschrack sich so, dat he ut den Bed feel. 'Ach, Fru,' sed he, 'ga in di un bliw Pabst.' 'Ne,' sed de Fru, un reet sich dat Liivken up, 'ick bin nich ruhig, un kan dat nich uthollen, wenn ick de Sünn un de Mann upgaan see, un kan se nich ook upgaan laten, ick möt warden as de lewe Gott.' 'Ach, Fru,' sed de Mann, 'dat kan de Butt nich, Kaiser un Pabst kan he maken, awerst dat kan he nich.' 'Mann,' sed se, un sach so recht gräsig ut, 'ick will warden as de lewe Gott, ga gliik hen tom Butt.'

Dat fuur den Mann so dörch de Gleder, dat he bewt vör Angst, buten awer gieng de Storm, dat alle Böme un Felsen umweigten, un de Himmel was gans swart, un dat dunnert un blitzt: daar sach man in de See so swarte hoge Bülgen as Barg, un hadden haben all eene witte Kroon van Schuum up. Da sed he

'Mandje, Mandje Timpe Te,
Buttje, Buttje in de See,

wes tofreden, nu du Pabst bist, kannst du nix meer warden.’ ‘Dat will ick mi bedenken’ sed de Fru, daar giengen see beede to Bed, awerst se was nich tofreden, un de Girigkeit leet eer nich slapen, se dacht uͤmmer wat se noch wol warden wull. Mit des gieng de Suͤnn up. ‘ha,’ dacht se, as se se ut den Fenster so herup kamen sach, ‘kann ick nich ook de Suͤnn upgaan laten?’ Daar wurde se recht so grimmig, un stoͤdd eeren Mann an, ‘Mann, ga hen tom Butt, ick will warden as de lewe Gott.’ De Mann was noch meist im Slap, awerst he verschrack sich so, dat he ut den Bed feel. ‘Ach, Fru,’ sed he, ‘ga in di un bliw Pabst.’ ‘Ne,’ sed de Fru, un reet sich dat Liivken up, ‘ick bin nich ruhig, un kan dat nich uthollen, wenn ick de Suͤnn un de Mann upgaan see, un kan se nich ook upgaan laten, ick moͤt warden as de lewe Gott.’ ‘Ach, Fru,’ sed de Mann, ‘dat kan de Butt nich, Kaiser un Pabst kan he maken, awerst dat kan he nich.’ ‘Mann,’ sed se, un sach so recht graͤsig ut, ‘ick will warden as de lewe Gott, ga gliik hen tom Butt.’

Dat fuur den Mann so doͤrch de Gleder, dat he bewt voͤr Angst, buten awer gieng de Storm, dat alle Boͤme un Felsen umweigten, un de Himmel was gans swart, un dat dunnert un blitzt: daar sach man in de See so swarte hoge Buͤlgen as Barg, un hadden haben all eene witte Kroon van Schuum up. Da sed he

‘Mandje, Mandje Timpe Te,
Buttje, Buttje in de See,
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0154" n="123"/>
wes tofreden, nu du Pabst bist, kannst du nix meer warden.&#x2019; &#x2018;Dat will ick mi bedenken&#x2019; sed de Fru, daar giengen see beede to Bed, awerst se was nich tofreden, un de Girigkeit leet eer nich slapen, se dacht u&#x0364;mmer wat se noch wol warden wull. Mit des gieng de Su&#x0364;nn up. &#x2018;ha,&#x2019; dacht se, as se se ut den Fenster so herup kamen sach, &#x2018;kann ick nich ook de Su&#x0364;nn upgaan laten?&#x2019; Daar wurde se recht so grimmig, un sto&#x0364;dd eeren Mann an, &#x2018;Mann, ga hen tom Butt, ick will warden as de lewe Gott.&#x2019; De Mann was noch meist im Slap, awerst he verschrack sich so, dat he ut den Bed feel. &#x2018;Ach, Fru,&#x2019; sed he, &#x2018;ga in di un bliw Pabst.&#x2019; &#x2018;Ne,&#x2019; sed de Fru, un reet sich dat Liivken up, &#x2018;ick bin nich ruhig, un kan dat nich uthollen, wenn ick de Su&#x0364;nn un de Mann upgaan see, un kan se nich ook upgaan laten, ick mo&#x0364;t warden as de lewe Gott.&#x2019; &#x2018;Ach, Fru,&#x2019; sed de Mann, &#x2018;dat kan de Butt nich, Kaiser un Pabst kan he maken, awerst dat kan he nich.&#x2019; &#x2018;Mann,&#x2019; sed se, un sach so recht gra&#x0364;sig ut, &#x2018;ick will warden as de lewe Gott, ga gliik hen tom Butt.&#x2019;</p><lb/>
        <p>Dat fuur den Mann so do&#x0364;rch de Gleder, dat he bewt vo&#x0364;r Angst, buten awer gieng de Storm, dat alle Bo&#x0364;me un Felsen umweigten, un de Himmel was gans swart, un dat dunnert un blitzt: daar sach man in de See so swarte hoge Bu&#x0364;lgen as Barg, un hadden haben all eene witte Kroon van Schuum up. Da sed he</p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l>&#x2018;Mandje, Mandje Timpe Te,</l><lb/>
          <l>Buttje, Buttje in de See,</l><lb/>
        </lg>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[123/0154] wes tofreden, nu du Pabst bist, kannst du nix meer warden.’ ‘Dat will ick mi bedenken’ sed de Fru, daar giengen see beede to Bed, awerst se was nich tofreden, un de Girigkeit leet eer nich slapen, se dacht uͤmmer wat se noch wol warden wull. Mit des gieng de Suͤnn up. ‘ha,’ dacht se, as se se ut den Fenster so herup kamen sach, ‘kann ick nich ook de Suͤnn upgaan laten?’ Daar wurde se recht so grimmig, un stoͤdd eeren Mann an, ‘Mann, ga hen tom Butt, ick will warden as de lewe Gott.’ De Mann was noch meist im Slap, awerst he verschrack sich so, dat he ut den Bed feel. ‘Ach, Fru,’ sed he, ‘ga in di un bliw Pabst.’ ‘Ne,’ sed de Fru, un reet sich dat Liivken up, ‘ick bin nich ruhig, un kan dat nich uthollen, wenn ick de Suͤnn un de Mann upgaan see, un kan se nich ook upgaan laten, ick moͤt warden as de lewe Gott.’ ‘Ach, Fru,’ sed de Mann, ‘dat kan de Butt nich, Kaiser un Pabst kan he maken, awerst dat kan he nich.’ ‘Mann,’ sed se, un sach so recht graͤsig ut, ‘ick will warden as de lewe Gott, ga gliik hen tom Butt.’ Dat fuur den Mann so doͤrch de Gleder, dat he bewt voͤr Angst, buten awer gieng de Storm, dat alle Boͤme un Felsen umweigten, un de Himmel was gans swart, un dat dunnert un blitzt: daar sach man in de See so swarte hoge Buͤlgen as Barg, un hadden haben all eene witte Kroon van Schuum up. Da sed he ‘Mandje, Mandje Timpe Te, Buttje, Buttje in de See,

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Wikisource: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in Wikisource-Syntax. (2015-05-11T18:40:00Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme aus Wikisource entsprechen muss.
Göttinger Digitalisierungszentrum: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2015-05-11T18:40:00Z)
Sandra Balck, Benjamin Fiechter: Bearbeitung der digitalen Edition. (2015-06-15T16:12:00Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1837
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1837/154
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 3. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1837, S. 123. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1837/154>, abgerufen am 27.04.2024.