Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 7. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1857.
myne Fru de Jlsebill will nich so as ik wol will.' 'Na, wat will se denn?' säd de Butt. 'Ach,' säd de Mann, 'se will König warden.' 'Ga man hen, se is't all,' säd de Butt. Do güng de Mann hen, un as he na dem Pallast köhm, so wöör dat Slott veel grötter worren, mit enem grooten Toorn un herrlyken Zyraat doran: un de Schildwacht stünn vor de Döhr, un dar wören so väle Soldaten un Pauken un Trumpeten. Un as he in dat Huus köhm, so wöör allens von purem Marmelsteen mit Gold, un sammtne Deken un groote gollne Quasten. Do güngen de Dören von dem Saal up, door de ganße Hofstaat wöör, un syne Fru seet up enem hogen Troon von Gold un Demant, un hadd ene groote gollne Kroon up un den Zepter in der Hand von purem Gold un Edelsteen, un up beyden Syden by ehr stünnen ses Jumpfern in ene Reeg, jümmer ene enen Kops lüttjer as de annere. Do güng he staan und säd 'ach Fru, büst du nu König?' 'Ja,' säd de Fru, 'nu bün ik König.' Do stünn he un seeg se an, un as he se do een Flach (eine Zeit lang) so ansehn hadd, säd he 'ach, Fru, wat lett dat schöön, wenn du König büst! nu wähl wy ook niks meer wünschen.' 'Ne, Mann,' säd de Fru, un wöör ganß unruhig, 'my waart de Tyd und Wyl al lang, ik kann dat nich meer uuthollen. Ga hen tom Butt, König bün ik, nu mutt ik ook Kaiser warden.' 'Ach, Fru,' säd de Mann, 'wat wullst du Kaiser warden?' 'Mann,' säd se, 'ga tom Butt, ik will Kaiser syn.' 'Ach, Fru,' säd de Mann, 'Kaiser kann he nich maken, ik mag dem Butt dat nich seggen; Kaiser is man eenmal im Reich: Kaiser kann de Butt jo nich maken, dat kann un kann he nich.' 'Wat,' säd de Fru, 'ik bünn König un du bist man myn Mann, wullt du glyk hengaan? glyk ga hen, kann he König maken, kann he ook Kaiser maken, ik will un will Kaiser syn; glyk ga hen.' Do mussd he hengaan. Do de Mann awer myne Fru de Jlsebill will nich so as ik wol will.’ ‘Na, wat will se denn?’ säd de Butt. ‘Ach,’ säd de Mann, ‘se will König warden.’ ‘Ga man hen, se is’t all,’ säd de Butt. Do güng de Mann hen, un as he na dem Pallast köhm, so wöör dat Slott veel grötter worren, mit enem grooten Toorn un herrlyken Zyraat doran: un de Schildwacht stünn vor de Döhr, un dar wören so väle Soldaten un Pauken un Trumpeten. Un as he in dat Huus köhm, so wöör allens von purem Marmelsteen mit Gold, un sammtne Deken un groote gollne Quasten. Do güngen de Dören von dem Saal up, door de ganße Hofstaat wöör, un syne Fru seet up enem hogen Troon von Gold un Demant, un hadd ene groote gollne Kroon up un den Zepter in der Hand von purem Gold un Edelsteen, un up beyden Syden by ehr stünnen ses Jumpfern in ene Reeg, jümmer ene enen Kops lüttjer as de annere. Do güng he staan und säd ‘ach Fru, büst du nu König?’ ‘Ja,’ säd de Fru, ‘nu bün ik König.’ Do stünn he un seeg se an, un as he se do een Flach (eine Zeit lang) so ansehn hadd, säd he ‘ach, Fru, wat lett dat schöön, wenn du König büst! nu wähl wy ook niks meer wünschen.’ ‘Ne, Mann,’ säd de Fru, un wöör ganß unruhig, ‘my waart de Tyd und Wyl al lang, ik kann dat nich meer uuthollen. Ga hen tom Butt, König bün ik, nu mutt ik ook Kaiser warden.’ ‘Ach, Fru,’ säd de Mann, ‘wat wullst du Kaiser warden?’ ‘Mann,’ säd se, ‘ga tom Butt, ik will Kaiser syn.’ ‘Ach, Fru,’ säd de Mann, ‘Kaiser kann he nich maken, ik mag dem Butt dat nich seggen; Kaiser is man eenmal im Reich: Kaiser kann de Butt jo nich maken, dat kann un kann he nich.’ ‘Wat,’ säd de Fru, ‘ik bünn König un du bist man myn Mann, wullt du glyk hengaan? glyk ga hen, kann he König maken, kann he ook Kaiser maken, ik will un will Kaiser syn; glyk ga hen.’ Do mussd he hengaan. Do de Mann awer <TEI> <text> <body> <div n="1"> <pb facs="#f0137" n="104"/> <lg type="poem"> <l>myne Fru de Jlsebill</l><lb/> <l>will nich so as ik wol will.’</l><lb/> </lg> <p>‘Na, wat will se denn?’ säd de Butt. ‘Ach,’ säd de Mann, ‘se will König warden.’ ‘Ga man hen, se is’t all,’ säd de Butt.</p><lb/> <p>Do güng de Mann hen, un as he na dem Pallast köhm, so wöör dat Slott veel grötter worren, mit enem grooten Toorn un herrlyken Zyraat doran: un de Schildwacht stünn vor de Döhr, un dar wören so väle Soldaten un Pauken un Trumpeten. Un as he in dat Huus köhm, so wöör allens von purem Marmelsteen mit Gold, un sammtne Deken un groote gollne Quasten. Do güngen de Dören von dem Saal up, door de ganße Hofstaat wöör, un syne Fru seet up enem hogen Troon von Gold un Demant, un hadd ene groote gollne Kroon up un den Zepter in der Hand von purem Gold un Edelsteen, un up beyden Syden by ehr stünnen ses Jumpfern in ene Reeg, jümmer ene enen Kops lüttjer as de annere. Do güng he staan und säd ‘ach Fru, büst du nu König?’ ‘Ja,’ säd de Fru, ‘nu bün ik König.’ Do stünn he un seeg se an, un as he se do een Flach (eine Zeit lang) so ansehn hadd, säd he ‘ach, Fru, wat lett dat schöön, wenn du König büst! nu wähl wy ook niks meer wünschen.’ ‘Ne, Mann,’ säd de Fru, un wöör ganß unruhig, ‘my waart de Tyd und Wyl al lang, ik kann dat nich meer uuthollen. Ga hen tom Butt, König bün ik, nu mutt ik ook Kaiser warden.’ ‘Ach, Fru,’ säd de Mann, ‘wat wullst du Kaiser warden?’ ‘Mann,’ säd se, ‘ga tom Butt, ik will Kaiser syn.’ ‘Ach, Fru,’ säd de Mann, ‘Kaiser kann he nich maken, ik mag dem Butt dat nich seggen; Kaiser is man eenmal im Reich: Kaiser kann de Butt jo nich maken, dat kann un kann he nich.’ ‘Wat,’ säd de Fru, ‘ik bünn König un du bist man myn Mann, wullt du glyk hengaan? glyk ga hen, kann he König maken, kann he ook Kaiser maken, ik will un will Kaiser syn; glyk ga hen.’ Do mussd he hengaan. Do de Mann awer </p> </div> </body> </text> </TEI> [104/0137]
myne Fru de Jlsebill
will nich so as ik wol will.’
‘Na, wat will se denn?’ säd de Butt. ‘Ach,’ säd de Mann, ‘se will König warden.’ ‘Ga man hen, se is’t all,’ säd de Butt.
Do güng de Mann hen, un as he na dem Pallast köhm, so wöör dat Slott veel grötter worren, mit enem grooten Toorn un herrlyken Zyraat doran: un de Schildwacht stünn vor de Döhr, un dar wören so väle Soldaten un Pauken un Trumpeten. Un as he in dat Huus köhm, so wöör allens von purem Marmelsteen mit Gold, un sammtne Deken un groote gollne Quasten. Do güngen de Dören von dem Saal up, door de ganße Hofstaat wöör, un syne Fru seet up enem hogen Troon von Gold un Demant, un hadd ene groote gollne Kroon up un den Zepter in der Hand von purem Gold un Edelsteen, un up beyden Syden by ehr stünnen ses Jumpfern in ene Reeg, jümmer ene enen Kops lüttjer as de annere. Do güng he staan und säd ‘ach Fru, büst du nu König?’ ‘Ja,’ säd de Fru, ‘nu bün ik König.’ Do stünn he un seeg se an, un as he se do een Flach (eine Zeit lang) so ansehn hadd, säd he ‘ach, Fru, wat lett dat schöön, wenn du König büst! nu wähl wy ook niks meer wünschen.’ ‘Ne, Mann,’ säd de Fru, un wöör ganß unruhig, ‘my waart de Tyd und Wyl al lang, ik kann dat nich meer uuthollen. Ga hen tom Butt, König bün ik, nu mutt ik ook Kaiser warden.’ ‘Ach, Fru,’ säd de Mann, ‘wat wullst du Kaiser warden?’ ‘Mann,’ säd se, ‘ga tom Butt, ik will Kaiser syn.’ ‘Ach, Fru,’ säd de Mann, ‘Kaiser kann he nich maken, ik mag dem Butt dat nich seggen; Kaiser is man eenmal im Reich: Kaiser kann de Butt jo nich maken, dat kann un kann he nich.’ ‘Wat,’ säd de Fru, ‘ik bünn König un du bist man myn Mann, wullt du glyk hengaan? glyk ga hen, kann he König maken, kann he ook Kaiser maken, ik will un will Kaiser syn; glyk ga hen.’ Do mussd he hengaan. Do de Mann awer
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1857 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1857/137 |
| Zitationshilfe: | Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder und Hausmärchen. 7. Aufl. Bd. 1. Göttingen, 1857, S. 104. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen01_1857/137>, abgerufen am 27.04.2024. |
