Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815.

Bild:
<< vorherige Seite

"o, so wit gud" un hädde keinen Minsken sehen,
ase des Middags, da wer so ein klein Männeken
kummen, de hädde ün umme en Stücksken Braud
biddit, do he et ünne giewen hädde, hädde dat
Männeken et fallen laten un hädde segd, he mog-
tet ünne doch wier up nümmen, wie he dat nig
hadde doen wullt, da hädde he anfangen to pu-
chen, dat hädde he awerst unrecht verstan un hädde
dat Männeken prügelt, un da hädde et ünne ver-
tellt, wo de Künigsdöchter wären. Da ärgerten
sik de beiden, so viel, dat se gehl un grön wören.
Den anneren Morgen da gungen se to haupe an
den Born un mackten Loose, we sik dat erste in
den Korv setten sulle, do feel dat Loos wier den
öllesten to, he mot sik darin setten un de Klin-
get mitniemen, da segd he: "wenn ik klingele,
so mutt gi mik nur geschwinne wier herupwin-
nen." Ase he en bitken herunner is, da klin-
gelte wat, da winnen se ünne wier heruper, da
sett sik de tweide herinne, de maket ewen sau; nu
kümmet dann auck de Riege an den jungesten, de
lät sik awerst gans derinne runner winnen. Ase
he ut den Korwe stigen is, da nümmet he sinen
Hirschfänger un geit vor der ersten Doer staen un
lustert, da hort he den Drachen gans lute schnar-
chen; he macket langsam de Döre oppen, da sitt
da de eine Künigsdochter un häd op eren Schot
niegene (neun) Drachenköppe ligen un luset de.
Da nümmet he sinen Hirschfänger un hogget to,

„o, ſo wit gud“ un haͤdde keinen Minſken ſehen,
aſe des Middags, da wer ſo ein klein Maͤnneken
kummen, de haͤdde uͤn umme en Stuͤckſken Braud
biddit, do he et uͤnne giewen haͤdde, haͤdde dat
Maͤnneken et fallen laten un haͤdde ſegd, he mog-
tet uͤnne doch wier up nuͤmmen, wie he dat nig
hadde doen wullt, da haͤdde he anfangen to pu-
chen, dat haͤdde he awerſt unrecht verſtan un haͤdde
dat Maͤnneken pruͤgelt, un da haͤdde et uͤnne ver-
tellt, wo de Kuͤnigsdoͤchter waͤren. Da aͤrgerten
ſik de beiden, ſo viel, dat ſe gehl un groͤn woͤren.
Den anneren Morgen da gungen ſe to haupe an
den Born un mackten Looſe, we ſik dat erſte in
den Korv ſetten ſulle, do feel dat Loos wier den
oͤlleſten to, he mot ſik darin ſetten un de Klin-
get mitniemen, da ſegd he: „wenn ik klingele,
ſo mutt gi mik nur geſchwinne wier herupwin-
nen.“ Aſe he en bitken herunner is, da klin-
gelte wat, da winnen ſe uͤnne wier heruper, da
ſett ſik de tweide herinne, de maket ewen ſau; nu
kuͤmmet dann auck de Riege an den jungeſten, de
laͤt ſik awerſt gans derinne runner winnen. Aſe
he ut den Korwe ſtigen is, da nuͤmmet he ſinen
Hirſchfaͤnger un geit vor der erſten Doer ſtaen un
luſtert, da hort he den Drachen gans lute ſchnar-
chen; he macket langſam de Doͤre oppen, da ſitt
da de eine Kuͤnigsdochter un haͤd op eren Schot
niegene (neun) Drachenkoͤppe ligen un luſet de.
Da nuͤmmet he ſinen Hirſchfaͤnger un hogget to,

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0062" n="41"/>
&#x201E;o, &#x017F;o wit gud&#x201C; un ha&#x0364;dde keinen Min&#x017F;ken &#x017F;ehen,<lb/>
a&#x017F;e des Middags, da wer &#x017F;o ein klein Ma&#x0364;nneken<lb/>
kummen, de ha&#x0364;dde u&#x0364;n umme en Stu&#x0364;ck&#x017F;ken Braud<lb/>
biddit, do he et u&#x0364;nne giewen ha&#x0364;dde, ha&#x0364;dde dat<lb/>
Ma&#x0364;nneken et fallen laten un ha&#x0364;dde &#x017F;egd, he mog-<lb/>
tet u&#x0364;nne doch wier up nu&#x0364;mmen, wie he dat nig<lb/>
hadde doen wullt, da ha&#x0364;dde he anfangen to pu-<lb/>
chen, dat ha&#x0364;dde he awer&#x017F;t unrecht ver&#x017F;tan un ha&#x0364;dde<lb/>
dat Ma&#x0364;nneken pru&#x0364;gelt, un da ha&#x0364;dde et u&#x0364;nne ver-<lb/>
tellt, wo de Ku&#x0364;nigsdo&#x0364;chter wa&#x0364;ren. Da a&#x0364;rgerten<lb/>
&#x017F;ik de beiden, &#x017F;o viel, dat &#x017F;e gehl un gro&#x0364;n wo&#x0364;ren.<lb/>
Den anneren Morgen da gungen &#x017F;e to haupe an<lb/>
den Born un mackten Loo&#x017F;e, we &#x017F;ik dat er&#x017F;te in<lb/>
den Korv &#x017F;etten &#x017F;ulle, do feel dat Loos wier den<lb/>
o&#x0364;lle&#x017F;ten to, he mot &#x017F;ik darin &#x017F;etten un de Klin-<lb/>
get mitniemen, da &#x017F;egd he: &#x201E;wenn ik klingele,<lb/>
&#x017F;o mutt gi mik nur ge&#x017F;chwinne wier herupwin-<lb/>
nen.&#x201C; A&#x017F;e he en bitken herunner is, da klin-<lb/>
gelte wat, da winnen &#x017F;e u&#x0364;nne wier heruper, da<lb/>
&#x017F;ett &#x017F;ik de tweide herinne, de maket ewen &#x017F;au; nu<lb/>
ku&#x0364;mmet dann auck de Riege an den junge&#x017F;ten, de<lb/>
la&#x0364;t &#x017F;ik awer&#x017F;t gans derinne runner winnen. A&#x017F;e<lb/>
he ut den Korwe &#x017F;tigen is, da nu&#x0364;mmet he &#x017F;inen<lb/>
Hir&#x017F;chfa&#x0364;nger un geit vor der er&#x017F;ten Doer &#x017F;taen un<lb/>
lu&#x017F;tert, da hort he den Drachen gans lute &#x017F;chnar-<lb/>
chen; he macket lang&#x017F;am de Do&#x0364;re oppen, da &#x017F;itt<lb/>
da de eine Ku&#x0364;nigsdochter un ha&#x0364;d op eren Schot<lb/>
niegene (neun) Drachenko&#x0364;ppe ligen un lu&#x017F;et de.<lb/>
Da nu&#x0364;mmet he &#x017F;inen Hir&#x017F;chfa&#x0364;nger un hogget to,<lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[41/0062] „o, ſo wit gud“ un haͤdde keinen Minſken ſehen, aſe des Middags, da wer ſo ein klein Maͤnneken kummen, de haͤdde uͤn umme en Stuͤckſken Braud biddit, do he et uͤnne giewen haͤdde, haͤdde dat Maͤnneken et fallen laten un haͤdde ſegd, he mog- tet uͤnne doch wier up nuͤmmen, wie he dat nig hadde doen wullt, da haͤdde he anfangen to pu- chen, dat haͤdde he awerſt unrecht verſtan un haͤdde dat Maͤnneken pruͤgelt, un da haͤdde et uͤnne ver- tellt, wo de Kuͤnigsdoͤchter waͤren. Da aͤrgerten ſik de beiden, ſo viel, dat ſe gehl un groͤn woͤren. Den anneren Morgen da gungen ſe to haupe an den Born un mackten Looſe, we ſik dat erſte in den Korv ſetten ſulle, do feel dat Loos wier den oͤlleſten to, he mot ſik darin ſetten un de Klin- get mitniemen, da ſegd he: „wenn ik klingele, ſo mutt gi mik nur geſchwinne wier herupwin- nen.“ Aſe he en bitken herunner is, da klin- gelte wat, da winnen ſe uͤnne wier heruper, da ſett ſik de tweide herinne, de maket ewen ſau; nu kuͤmmet dann auck de Riege an den jungeſten, de laͤt ſik awerſt gans derinne runner winnen. Aſe he ut den Korwe ſtigen is, da nuͤmmet he ſinen Hirſchfaͤnger un geit vor der erſten Doer ſtaen un luſtert, da hort he den Drachen gans lute ſchnar- chen; he macket langſam de Doͤre oppen, da ſitt da de eine Kuͤnigsdochter un haͤd op eren Schot niegene (neun) Drachenkoͤppe ligen un luſet de. Da nuͤmmet he ſinen Hirſchfaͤnger un hogget to,

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/62
Zitationshilfe: Grimm, Jacob; Grimm, Wilhelm: Kinder- und Haus-Märchen. Bd. 2. Berlin, 1815, S. 41. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/grimm_maerchen02_1815/62>, abgerufen am 02.05.2024.