Nos non solum repetimus super panem & vinum ista verbaAnno 1528. Christi, (Hoc est corpus meum, hic est sanguis meus) sed totam Christi institutionem siue ordinationem, vt Priuilegium Principis nostri, vt institutionem & ordinationem Domini nostri Iesu Christi, vsque ad Mundi finem apud fideles duraturun. Non enim conuenientes, cupimus heic edere vulgarem panem, aut bibere vulgare poculum, sed eum panem, quem Paulus vocat panem Christi Domini. Is panis & id poculum antea erat vulgaris panis, & vulgare poculum, & sine periculo, aut si mauis, sine discrimine licet vesci quibuslibet, siue dignis, siue indignis, etiam canibus & porcis, modo non hoc curarent homines in creatoris ignominiam. Vbi autem iste panis, & istud poculum ad institutionem Christi venerit, vt conuenientes edamus & bibamus in Christi commemorationem, iam non est vulgaris panis, sed panis Domini, non vulgare poculum, sed poculum Domini, & vsque adeo Domini panis est, & Domini poculum, non quemadmodum Domini est terra & plenitudo eius, sed singulari modo, vt quisquis ederit panem hunc, & biberit calicem Domini indigne, reus fiat corporis & sanguinis Domini, & iudicium sibi manducet. Quando Sacramentarij haec non negant, heic obiter interrogo eos, vnde, quo halitu, quibus verbis, qua incantatione (omitto alias blasphemias) fiat panis & poculum eorum, in Christi commemoratione tam sanctum, vt indigne vtensiudicium sibi sumat, & fiat reus corporis & sanguinis Domini? Quod si dixerint, vt non dubito saniores dicturos, quod ob Christi institutionem hoc fiat, gratias agemus eis, &c.
Interroga Christi institutionem, quae dicit, Panis iste meus est corpus meum, Poculum istud meum est sanguis meus, &c.
Vnde nobis haec omnia? Ex Christi institutione. Ipse sic instituit, ordinauit, voluit. Christiani hanc institutionem amplectuntur, & gratias agunt.
Nos non solùm repetimus super panem & vinum ista verbaAnno 1528. Christi, (Hoc est corpus meum, hic est sanguis meus) sed totam Christi institutionem siue ordinationem, vt Priuilegium Principis nostri, vt institutionem & ordinationem Domini nostri Iesu Christi, vsque ad Mundi finem apud fideles duraturũ. Non enim conuenientes, cupimus hîc edere vulgarem panem, aut bibere vulgare poculum, sed eum panem, quem Paulus vocat panem Christi Domini. Is panis & id poculum antea erat vulgaris panis, & vulgare poculum, & sine periculo, aut si mauis, sine discrimine licet vesci quibuslibet, siue dignis, siue indignis, etiam canibus & porcis, modò non hoc curarent homines in creatoris ignominiam. Vbi autem iste panis, & istud poculum ad institutionem Christi venerit, vt conuenientes edamus & bibamus in Christi commemorationem, iam non est vulgaris panis, sed panis Domini, non vulgare poculum, sed poculum Domini, & vsque adeò Domini panis est, & Domini poculum, non quemadmodum Domini est terra & plenitudo eius, sed singulari modo, vt quisquis ederit panem hunc, & biberit calicem Domini indignè, reus fiat corporis & sanguinis Domini, & iudicium sibi manducet. Quando Sacramentarij haec non negant, hîc obiter interrogo eos, vnde, quo halitu, quibus verbis, qua incantatione (omitto alias blasphemias) fiat panis & poculum eorum, in Christi commemoratione tam sanctum, vt indignè vtensiudicium sibi sumat, & fiat reus corporis & sanguinis Domini? Quòd si dixerint, vt non dubito saniores dicturos, quòd ob Christi institutionem hoc fiat, gratias agemus eis, &c.
Interroga Christi institutionem, quae dicit, Panis iste meus est corpus meum, Poculum istud meum est sanguis meus, &c.
Vnde nobis haec omnia? Ex Christi institutione. Ipse sic instituit, ordinauit, voluit. Christiani hanc institutionem amplectuntur, & gratias agunt.
<TEI><text><body><div><pbfacs="#f0143"n="127"/><p>Nos non solùm repetimus super panem & vinum ista verba<noteplace="right">Anno 1528.</note> Christi, (Hoc est corpus meum, hic est sanguis meus) sed totam Christi institutionem siue ordinationem, vt Priuilegium Principis nostri, vt institutionem & ordinationem Domini nostri Iesu Christi, vsque ad Mundi finem apud fideles duraturũ. Non enim conuenientes, cupimus hîc edere vulgarem panem, aut bibere vulgare poculum, sed eum panem, quem Paulus vocat panem Christi Domini. Is panis & id poculum antea erat vulgaris panis, & vulgare poculum, & sine periculo, aut si mauis, sine discrimine licet vesci quibuslibet, siue dignis, siue indignis, etiam canibus & porcis, modò non hoc curarent homines in creatoris ignominiam. Vbi autem iste panis, & istud poculum ad institutionem Christi venerit, vt conuenientes edamus & bibamus in Christi commemorationem, iam non est vulgaris panis, sed panis Domini, non vulgare poculum, sed poculum Domini, & vsque adeò Domini panis est, & Domini poculum, non quemadmodum Domini est terra & plenitudo eius, sed singulari modo, vt quisquis ederit panem hunc, & biberit calicem Domini indignè, reus fiat corporis & sanguinis Domini, & iudicium sibi manducet. Quando Sacramentarij haec non negant, hîc obiter interrogo eos, vnde, quo halitu, quibus verbis, qua incantatione (omitto alias blasphemias) fiat panis & poculum eorum, in Christi commemoratione tam sanctum, vt indignè vtensiudicium sibi sumat, & fiat reus corporis & sanguinis Domini? Quòd si dixerint, vt non dubito saniores dicturos, quòd ob Christi institutionem hoc fiat, gratias agemus eis, &c.</p><p>Interroga Christi institutionem, quae dicit, Panis iste meus est corpus meum, Poculum istud meum est sanguis meus, &c.</p><p>Vnde nobis haec omnia? Ex Christi institutione. Ipse sic instituit, ordinauit, voluit. Christiani hanc institutionem amplectuntur, & gratias agunt.</p></div></body></text></TEI>
[127/0143]
Nos non solùm repetimus super panem & vinum ista verba Christi, (Hoc est corpus meum, hic est sanguis meus) sed totam Christi institutionem siue ordinationem, vt Priuilegium Principis nostri, vt institutionem & ordinationem Domini nostri Iesu Christi, vsque ad Mundi finem apud fideles duraturũ. Non enim conuenientes, cupimus hîc edere vulgarem panem, aut bibere vulgare poculum, sed eum panem, quem Paulus vocat panem Christi Domini. Is panis & id poculum antea erat vulgaris panis, & vulgare poculum, & sine periculo, aut si mauis, sine discrimine licet vesci quibuslibet, siue dignis, siue indignis, etiam canibus & porcis, modò non hoc curarent homines in creatoris ignominiam. Vbi autem iste panis, & istud poculum ad institutionem Christi venerit, vt conuenientes edamus & bibamus in Christi commemorationem, iam non est vulgaris panis, sed panis Domini, non vulgare poculum, sed poculum Domini, & vsque adeò Domini panis est, & Domini poculum, non quemadmodum Domini est terra & plenitudo eius, sed singulari modo, vt quisquis ederit panem hunc, & biberit calicem Domini indignè, reus fiat corporis & sanguinis Domini, & iudicium sibi manducet. Quando Sacramentarij haec non negant, hîc obiter interrogo eos, vnde, quo halitu, quibus verbis, qua incantatione (omitto alias blasphemias) fiat panis & poculum eorum, in Christi commemoratione tam sanctum, vt indignè vtensiudicium sibi sumat, & fiat reus corporis & sanguinis Domini? Quòd si dixerint, vt non dubito saniores dicturos, quòd ob Christi institutionem hoc fiat, gratias agemus eis, &c.
Anno 1528. Interroga Christi institutionem, quae dicit, Panis iste meus est corpus meum, Poculum istud meum est sanguis meus, &c.
Vnde nobis haec omnia? Ex Christi institutione. Ipse sic instituit, ordinauit, voluit. Christiani hanc institutionem amplectuntur, & gratias agunt.
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription.
(2013-02-15T13:54:31Z)
Weitere Informationen:
Anmerkungen zur Transkription:
Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
Ligaturen werden aufgelöst.
Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.
Kirchner, Timotheus: Histori deß Sacramentstreits. [s. l.], 1591, S. 127. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591/143>, abgerufen am 16.06.2024.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.