Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Möser, Justus: Osnabrückische Geschichte. Osnabrück, 1768.

Bild:
<< vorherige Seite
Osnabrücksche Geschichte
(c) Der Styl des Capitulars de partibus Sax. ist merkwür-
dig. Zuerst heißt es in demselben: de majoribus capitu-
lis hoc placuit omnibus &c.
Hernach kommt: §. 15. de
minoribus capitulis consenserunt omnes.
Dann steht §.
16. & hoc placuit. Hierauf aber §. 17: similiter seaun-
dum Dei mandatum praecipimus
ut omnes decimam par-
tem substantiae & laboris sui ecclesiae & sacerdotibus do-
nent, tam nobiles quam ingenui similiter & liti.
Der
Zehnte ward also durch Befehl; und ein Theil der zehn
Gebote, welcher sub Capitulis majoribus enthalten war,
durch Bewilligung eingeführt.
(d) S. §. 120. n. a.
(e) Die Worte: De decimis, quas populus dare non vult
nisi quolibet modo ab eo redimantur. v. CAPIT. ann.
829.
§. 7. beym BALUZ T. I. p. 665. beweisen zur Gnüge,
daß man im Anfange die Zehnten mit grossen Glimpf
eingeführt habe. Der Oßnab. Bisch. Philipp zielt
eben dahin, wenn er in decreto Synod. v. J. 1160 sagt:
Cum quaedam fratrum curia secundum antiquam institutio-
nem
pro decima sua quatuor solidos denariorum sexaginta
annis & amplius persolvisset & prolixitas temporis attu-
lisset firmum titulum possessionis, quidam Menwordus in
synodum nostram veniens jure beneficiali praedictae curiae
decimam in manipulis exegit. Sed ille tandem justitiae re-
gulis arctatus in plena Synodo professus est quod pro de-
cima ejusdem curiae -- non nisi IV. Sol. denariorum ---
de jure esset accepturus.
Das Reichs-Cammer-gericht
urtheilt anders als dieser Bischof. S. v. CRAMERS
Nebenst. T. XV. p. 155.
(f) Jn den Oßnab. Urkunden des XI. XII und XIII Saec.
ist alles was die Kirche zu Lehn reicht, libra vel solidus
decimationis;
Nur eine davon anzuführen: so heißt es
in traditione bonorum a liberto Werinbertho facta de
1049. insuper decimae libras duas & de servitio quod sibi
debet annuatim in circuitione sua de bonis Abbatis Cor-
biensis farris item segalis hordei avenae & brasii libras
duas nec non per singulos annos vini Karradas duas; si

Oſnabruͤckſche Geſchichte
(c) Der Styl des Capitulars de partibus Sax. iſt merkwuͤr-
dig. Zuerſt heißt es in demſelben: de majoribus capitu-
lis hoc placuit omnibus &c.
Hernach kommt: §. 15. de
minoribus capitulis conſenſerunt omnes.
Dann ſteht §.
16. & hoc placuit. Hierauf aber §. 17: ſimiliter ſeaun-
dum Dei mandatum præcipimus
ut omnes decimam par-
tem ſubſtantiæ & laboris ſui eccleſiæ & ſacerdotibus do-
nent, tam nobiles quam ingenui ſimiliter & liti.
Der
Zehnte ward alſo durch Befehl; und ein Theil der zehn
Gebote, welcher ſub Capitulis majoribus enthalten war,
durch Bewilligung eingefuͤhrt.
(d) S. §. 120. n. a.
(e) Die Worte: De decimis, quas populus dare non vult
niſi quolibet modo ab eo redimantur. v. CAPIT. ann.
829.
§. 7. beym BALUZ T. I. p. 665. beweiſen zur Gnuͤge,
daß man im Anfange die Zehnten mit groſſen Glimpf
eingefuͤhrt habe. Der Oßnab. Biſch. Philipp zielt
eben dahin, wenn er in decreto Synod. v. J. 1160 ſagt:
Cum quædam fratrum curia ſecundum antiquam inſtitutio-
nem
pro decima ſua quatuor ſolidos denariorum ſexaginta
annis & amplius perſolviſſet & prolixitas temporis attu-
liſſet firmum titulum poſſeſſionis, quidam Menwordus in
ſynodum noſtram veniens jure beneficiali prædictæ curiæ
decimam in manipulis exegit. Sed ille tandem juſtitiæ re-
gulis arctatus in plena Synodo profeſſus eſt quod pro de-
cima ejusdem curiæ -- non niſi IV. Sol. denariorum ---
de jure eſſet accepturus.
Das Reichs-Cammer-gericht
urtheilt anders als dieſer Biſchof. S. v. CRAMERS
Nebenſt. T. XV. p. 155.
(f) Jn den Oßnab. Urkunden des XI. XII und XIII Sæc.
iſt alles was die Kirche zu Lehn reicht, libra vel ſolidus
decimationis;
Nur eine davon anzufuͤhren: ſo heißt es
in traditione bonorum a liberto Werinbertho facta de
1049. inſuper decimæ libras duas & de ſervitio quod ſibi
debet annuatim in circuitione ſua de bonis Abbatis Cor-
bienſis farris item ſegalis hordei avenæ & braſii libras
duas nec non per ſingulos annos vini Karradas duas; ſi

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0296" n="266"/>
          <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">O&#x017F;nabru&#x0364;ck&#x017F;che Ge&#x017F;chichte</hi> </fw><lb/>
          <note place="end" n="(c)">Der Styl des Capitulars <hi rendition="#aq">de partibus Sax.</hi> i&#x017F;t merkwu&#x0364;r-<lb/>
dig. Zuer&#x017F;t heißt es in dem&#x017F;elben: <hi rendition="#aq">de majoribus capitu-<lb/>
lis <hi rendition="#i">hoc placuit omnibus</hi> &amp;c.</hi> Hernach kommt: §. 15. <hi rendition="#aq">de<lb/>
minoribus capitulis <hi rendition="#i">con&#x017F;en&#x017F;erunt omnes.</hi></hi> Dann &#x017F;teht §.<lb/>
16. &amp; <hi rendition="#aq">hoc <hi rendition="#i">placuit.</hi></hi> Hierauf aber §. 17: <hi rendition="#aq">&#x017F;imiliter <hi rendition="#i">&#x017F;eaun-<lb/>
dum Dei mandatum præcipimus</hi> ut omnes decimam par-<lb/>
tem &#x017F;ub&#x017F;tantiæ &amp; laboris &#x017F;ui eccle&#x017F;&amp; &#x017F;acerdotibus do-<lb/>
nent, tam nobiles quam ingenui &#x017F;imiliter &amp; liti.</hi> Der<lb/>
Zehnte ward al&#x017F;o durch <hi rendition="#fr">Befehl;</hi> und ein Theil der zehn<lb/>
Gebote, welcher <hi rendition="#aq">&#x017F;ub Capitulis majoribus</hi> enthalten war,<lb/>
durch <hi rendition="#fr">Bewilligung</hi> eingefu&#x0364;hrt.</note><lb/>
          <note place="end" n="(d)">S. §. 120. <hi rendition="#aq">n. a.</hi></note><lb/>
          <note place="end" n="(e)">Die Worte: <hi rendition="#aq">De decimis, quas populus dare non vult<lb/><hi rendition="#i">ni&#x017F;i quolibet modo ab eo redimantur.</hi> v. CAPIT. ann.</hi> 829.<lb/>
§. 7. beym <hi rendition="#aq">BALUZ T. I. p.</hi> 665. bewei&#x017F;en zur Gnu&#x0364;ge,<lb/>
daß man im Anfange die Zehnten mit gro&#x017F;&#x017F;en Glimpf<lb/>
eingefu&#x0364;hrt habe. Der Oßnab. Bi&#x017F;ch. Philipp zielt<lb/>
eben dahin, wenn er <hi rendition="#aq">in decreto Synod.</hi> v. J. 1160 &#x017F;agt:<lb/><hi rendition="#aq">Cum quædam fratrum curia <hi rendition="#i">&#x017F;ecundum antiquam in&#x017F;titutio-<lb/>
nem</hi> pro decima &#x017F;ua quatuor &#x017F;olidos denariorum &#x017F;exaginta<lb/>
annis &amp; amplius per&#x017F;olvi&#x017F;&#x017F;et &amp; prolixitas temporis attu-<lb/>
li&#x017F;&#x017F;et firmum titulum po&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;ionis, quidam Menwordus in<lb/>
&#x017F;ynodum no&#x017F;tram veniens jure beneficiali prædictæ curiæ<lb/>
decimam in manipulis exegit. Sed ille tandem ju&#x017F;titiæ re-<lb/>
gulis arctatus in plena Synodo profe&#x017F;&#x017F;us e&#x017F;t quod pro de-<lb/>
cima ejusdem curiæ -- non ni&#x017F;i IV. Sol. denariorum ---<lb/>
de jure e&#x017F;&#x017F;et accepturus.</hi> Das Reichs-Cammer-gericht<lb/>
urtheilt anders als die&#x017F;er Bi&#x017F;chof. S. v. CRAMERS<lb/>
Neben&#x017F;t. <hi rendition="#aq">T. XV. p.</hi> 155.</note><lb/>
          <note place="end" n="(f)">Jn den Oßnab. Urkunden des <hi rendition="#aq">XI. XII</hi> und <hi rendition="#aq">XIII Sæc.</hi><lb/>
i&#x017F;t alles was die Kirche zu Lehn reicht, <hi rendition="#aq">libra vel &#x017F;olidus<lb/>
decimationis;</hi> Nur eine davon anzufu&#x0364;hren: &#x017F;o heißt es<lb/><hi rendition="#aq">in traditione bonorum a liberto Werinbertho facta de<lb/>
1049. in&#x017F;uper decimæ libras duas &amp; de &#x017F;ervitio quod &#x017F;ibi<lb/>
debet annuatim in circuitione &#x017F;ua de bonis Abbatis Cor-<lb/>
bien&#x017F;is farris item &#x017F;egalis hordei avenæ &amp; bra&#x017F;ii libras<lb/>
duas nec non per &#x017F;ingulos annos vini Karradas duas; &#x017F;i</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">autem</hi></fw><lb/></note>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[266/0296] Oſnabruͤckſche Geſchichte ⁽c⁾ Der Styl des Capitulars de partibus Sax. iſt merkwuͤr- dig. Zuerſt heißt es in demſelben: de majoribus capitu- lis hoc placuit omnibus &c. Hernach kommt: §. 15. de minoribus capitulis conſenſerunt omnes. Dann ſteht §. 16. & hoc placuit. Hierauf aber §. 17: ſimiliter ſeaun- dum Dei mandatum præcipimus ut omnes decimam par- tem ſubſtantiæ & laboris ſui eccleſiæ & ſacerdotibus do- nent, tam nobiles quam ingenui ſimiliter & liti. Der Zehnte ward alſo durch Befehl; und ein Theil der zehn Gebote, welcher ſub Capitulis majoribus enthalten war, durch Bewilligung eingefuͤhrt. ⁽d⁾ S. §. 120. n. a. ⁽e⁾ Die Worte: De decimis, quas populus dare non vult niſi quolibet modo ab eo redimantur. v. CAPIT. ann. 829. §. 7. beym BALUZ T. I. p. 665. beweiſen zur Gnuͤge, daß man im Anfange die Zehnten mit groſſen Glimpf eingefuͤhrt habe. Der Oßnab. Biſch. Philipp zielt eben dahin, wenn er in decreto Synod. v. J. 1160 ſagt: Cum quædam fratrum curia ſecundum antiquam inſtitutio- nem pro decima ſua quatuor ſolidos denariorum ſexaginta annis & amplius perſolviſſet & prolixitas temporis attu- liſſet firmum titulum poſſeſſionis, quidam Menwordus in ſynodum noſtram veniens jure beneficiali prædictæ curiæ decimam in manipulis exegit. Sed ille tandem juſtitiæ re- gulis arctatus in plena Synodo profeſſus eſt quod pro de- cima ejusdem curiæ -- non niſi IV. Sol. denariorum --- de jure eſſet accepturus. Das Reichs-Cammer-gericht urtheilt anders als dieſer Biſchof. S. v. CRAMERS Nebenſt. T. XV. p. 155. ⁽f⁾ Jn den Oßnab. Urkunden des XI. XII und XIII Sæc. iſt alles was die Kirche zu Lehn reicht, libra vel ſolidus decimationis; Nur eine davon anzufuͤhren: ſo heißt es in traditione bonorum a liberto Werinbertho facta de 1049. inſuper decimæ libras duas & de ſervitio quod ſibi debet annuatim in circuitione ſua de bonis Abbatis Cor- bienſis farris item ſegalis hordei avenæ & braſii libras duas nec non per ſingulos annos vini Karradas duas; ſi autem

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/moeser_osnabrueck_1768
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/moeser_osnabrueck_1768/296
Zitationshilfe: Möser, Justus: Osnabrückische Geschichte. Osnabrück, 1768, S. 266. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/moeser_osnabrueck_1768/296>, abgerufen am 28.04.2024.