Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Reinkingk, Dietrich: Biblische Policey. Frankfurt (Main), 1653.

Bild:
<< vorherige Seite

Von dem Hauß- vnd Ehestande.
nach der Königlichen Cron vnd Scepter trachte/ ward er vorbeygangen/(3) Adonias
Davidis
Filius natu
Major, Salomone, non est adeptus regnum jure primogeniturae, quia ut ait Pineda de reb.
quaest. Salom. lib. 2. insolentia & more impatientis ingenii, depravatione & culpa meruit a-
mittere, quod Salomon animi moderatione & sobrietate obtinere meruit, ad se translata pri-
mogeniti tlignitate, Ambros. Apolog. 1. de Davide. Eo usque in quit praecavit David, ut cum
Adoniam filium suum, Regnum sibi usurpare comperiisset & gerere conventus, non cum qui
praeripere gestiebat, sed cum qui expectare eligeret.

vnd Salomon hervor gezogen/ im 1. Buch der König Cap. 1. (3)

Die Vrsache/ warumb die Erstgebohrne/ die Vermöge Göttlicher
vnd der Völcker Rechte/ ja von Natur den Vorzug haben/ dannoch off-
ters am vbelsten gerathen/ ist auß der H. Schrifft vnd andern Exempeln(4) Cain,
inquit D.
Lutherus,
sine dubio
primo lo-
co & in de-
litiis fuit
habitus.
Habel au-
tem non i-
ta gratus
noc in tan-
ta spe fuit,
sicut ipsa
nomina
osten dunt.
Cain voca.
tur quasi
esset repa-
raturus o-
mnia. Co-
tra Habel
significat vanitatem & quod nihili seu abjectum est; sed misere fefellit spem primorum Pa-
rentum homicida Cain, in Comm. ad Gen. Ca. 4. fol. m. 55. fac. 2. ubi considerandum hic manet
mirabile Dei consilium. A principio mundi Primogenitura fuit maxima Res, non solum in
populo Dei, ubi jus Primogeniturae ab ipso institutum & commendatum est, sed etiam inter
Gentes: Et tamen praesertim in populo Sancto ostendit Res & experientia, primogenitos fe-
fellisse spem Parentum & post genitos in eorum locum & Dignitatem successisse. Et ad c. 36.
fol. 489. Mira perfecto, in quae Res est, quod fere in tota sacra Scriptura Primogenti sunt in fe-
liees. In AEgypto omnes Primogeniti occisi sunt. Videtur haec causa esse, quialex est Condi-
tionalis, & quihabent legem plerumque sunt peiores; quia superbiunt propter legem, quasi
propterea data sit ut alat superbiam primogeniturae &c. Et Nicet. Choniat. recte dixit: Natu-
ra quidem suum sequens ordinem primum honorat. At Deus non semper in maximis Privile-
giis huic insistit ordini, refert Hug. Groti. de jur. Bel. lib. 2. c. 7. in Anno tat. ad. §. v.
1.

ohn schwer zu erheben/ vnd hafftet theils an den Eltern/ die ins gemein die
Erstgebohrne als die Liebste verzärtlen/ vnd zu weilen grössere Hoffnung
von denselben schöpffen/ als es die folgende Bezeygung im Wort erfül-
let; theils an den Erstgebohrnen selber/ als die sich der Eltern Jndulgentz
vnd früzeitiger Hoffnung mißbrauchen/ vnd wegen solches jhnen ange-
bohrnen Vorzugs Rechtens/ vppig vnd vbermüthig werden/ daneben die
andere verachten/ GOtt ist aber ein GOtt der den Demüthigen Gnade
giebet/ aber den Hoffartigen widerstrebet/ nach der Schrifft. Hinc illae
lacrymae.
Dastecket der Hase im Pfeffer/ daß es zuweilen heisset; Major
serviet Minori,
der Grössere wird den Kleinere dienen/ Gen. Ca. 25. v. 13.
in der Epist. an die Röm. Cap. 9. v. 12. Cain als der Erstgebohrne/ ward
von seiner Mutter gleich bey seiner Geburt hoch respectiret/ vnnd der
Mann der Herr genant der jhrer Meynung nach Salvator Mundi der
Heyland seyn solte/ sein Bruder Habel aber ward vor einen einfältigen
Gesellen reputiret/ muste ein Hirt/ Cain aber ein Cavallier vnd vorneh-
mer Landherr seyn aber weit gefehlet/ Habel vnd sein demüthiges Opf-
fer war GOtt angenehmer als deß Cains reputirlicher Staat. (4)

Vnd
k ij

Von dem Hauß- vnd Eheſtande.
nach der Koͤniglichen Cron vnd Scepter trachte/ ward er vorbeygangen/(3) Adonias
Davidis
Filius natu
Major, Salomone, non eſt adeptus regnum jure primogenituræ, quia ut ait Pineda de reb.
quæſt. Salom. lib. 2. inſolentiâ & more impatientis ingenii, depravatione & culpâ meruit a-
mittere, quod Salomon animi moderatione & ſobrietate obtinere meruit, ad ſe translata pri-
mogeniti tlignitate, Ambroſ. Apolog. 1. de Davide. Eò uſque in quit præcavit David, ut cum
Adoniam filium ſuum, Regnum ſibi uſurpare comperiiſſet & gerere conventus, non cum qui
præripere geſtiebat, ſed cum qui expectare eligeret.

vnd Salomon hervor gezogen/ im 1. Buch der Koͤnig Cap. 1. (3)

Die Vrſache/ warumb die Erſtgebohrne/ die Vermoͤge Goͤttlicher
vnd der Voͤlcker Rechte/ ja von Natur den Vorzug haben/ dannoch off-
ters am vbelſten gerathen/ iſt auß der H. Schrifft vnd andern Exempeln(4) Cain,
inquit D.
Lutherus,
ſine dubio
primo lo-
co & in de-
litiis fuit
habitus.
Habel au-
tem non i-
ta gratus
noc in tan-
ta ſpe fuit,
ſicut ipſa
nomina
oſten dunt.
Cain voca.
tur quaſi
eſſet repa-
raturus o-
mnia. Cõ-
tra Habel
ſignificat vanitatem & quod nihili ſeu abjectum eſt; ſed miſerè fefellit ſpem primorum Pa-
rentum homicida Cain, in Comm. ad Gen. Ca. 4. fol. m. 55. fac. 2. ubi conſiderandum hic manet
mirabile Dei conſilium. A principio mundi Primogenitura fuit maxima Res, non ſolum in
populo Dei, ubi jus Primogenituræ ab ipſo inſtitutum & commendatum eſt, ſed etiam inter
Gentes: Et tamen præſertim in populo Sancto oſtendit Res & experientia, primogenitos fe-
felliſſe ſpem Parentum & poſt genitos in eorum locum & Dignitatem ſucceſſiſſe. Et ad c. 36.
fol. 489. Mira perfecto, in quæ Res eſt, quod fere in tota ſacra Scriptura Primogenti ſunt in fe-
liees. In Ægypto omnes Primogeniti occiſi ſunt. Videtur hæc cauſa eſſe, quialex eſt Condi-
tionalis, & quihabent legem plerumque ſunt peiores; quia ſuperbiunt propter legem, quaſi
propterea data ſit ut alat ſuperbiam primogenituræ &c. Et Nicet. Choniat. rectè dixit: Natu-
ra quidem ſuum ſequens ordinem primum honorat. At Deus non ſemper in maximis Privile-
giis huic inſiſtit ordini, refert Hug. Groti. de jur. Bel. lib. 2. c. 7. in Anno tat. ad. §. v.
1.

ohn ſchwer zu erheben/ vnd hafftet theils an den Eltern/ die ins gemein die
Erſtgebohrne als die Liebſte verzaͤrtlen/ vnd zu weilen groͤſſere Hoffnung
von denſelben ſchoͤpffen/ als es die folgende Bezeygung im Wort erfuͤl-
let; theils an den Erſtgebohrnen ſelber/ als die ſich der Eltern Jndulgentz
vnd fruͤzeitiger Hoffnung mißbrauchen/ vnd wegen ſolches jhnen ange-
bohrnen Vorzugs Rechtens/ vppig vnd vbermuͤthig werden/ daneben die
andere verachten/ GOtt iſt aber ein GOtt der den Demuͤthigen Gnade
giebet/ aber den Hoffartigen widerſtrebet/ nach der Schrifft. Hinc illæ
lacrymæ.
Daſtecket der Haſe im Pfeffer/ daß es zuweilen heiſſet; Major
ſerviet Minori,
der Groͤſſere wird den Kleinere dienen/ Gen. Ca. 25. v. 13.
in der Epiſt. an die Roͤm. Cap. 9. v. 12. Cain als der Erſtgebohrne/ ward
von ſeiner Mutter gleich bey ſeiner Geburt hoch reſpectiret/ vnnd der
Mann der Herꝛ genant der jhrer Meynung nach Salvator Mundi der
Heyland ſeyn ſolte/ ſein Bruder Habel aber ward vor einen einfaͤltigen
Geſellen reputiret/ muſte ein Hirt/ Cain aber ein Cavallier vnd vorneh-
mer Landherꝛ ſeyn aber weit gefehlet/ Habel vnd ſein demuͤthiges Opf-
fer war GOtt angenehmer als deß Cains reputirlicher Staat. (4)

Vnd
k ij
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0709" n="75"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Von dem Hauß- vnd Ehe&#x017F;tande.</hi></fw><lb/>
nach der Ko&#x0364;niglichen Cron vnd Scepter trachte/ ward er vorbeygangen/<note place="right">(3) <hi rendition="#aq">Adonias<lb/>
Davidis<lb/>
Filius natu<lb/>
Major, Salomone, non e&#x017F;t adeptus regnum jure primogenituræ, quia ut ait Pineda de reb.<lb/>
quæ&#x017F;t. Salom. lib. 2. in&#x017F;olentiâ &amp; more impatientis ingenii, depravatione &amp; culpâ meruit a-<lb/>
mittere, quod Salomon animi moderatione &amp; &#x017F;obrietate obtinere meruit, ad &#x017F;e translata pri-<lb/>
mogeniti tlignitate, Ambro&#x017F;. Apolog. 1. de Davide. Eò u&#x017F;que in quit præcavit David, ut cum<lb/>
Adoniam filium &#x017F;uum, Regnum &#x017F;ibi u&#x017F;urpare comperii&#x017F;&#x017F;et &amp; gerere conventus, non cum qui<lb/>
præripere ge&#x017F;tiebat, &#x017F;ed cum qui expectare eligeret.</hi></note><lb/>
vnd Salomon hervor gezogen/ im 1. Buch der Ko&#x0364;nig Cap. 1. (3)</p><lb/>
          <p>Die Vr&#x017F;ache/ warumb die Er&#x017F;tgebohrne/ die Vermo&#x0364;ge Go&#x0364;ttlicher<lb/>
vnd der Vo&#x0364;lcker Rechte/ ja von Natur den Vorzug haben/ dannoch off-<lb/>
ters am vbel&#x017F;ten gerathen/ i&#x017F;t auß der H. Schrifft vnd andern Exempeln<note place="right">(4) <hi rendition="#aq">Cain,<lb/>
inquit D.<lb/>
Lutherus,<lb/>
&#x017F;ine dubio<lb/>
primo lo-<lb/>
co &amp; in de-<lb/>
litiis fuit<lb/>
habitus.<lb/>
Habel au-<lb/>
tem non i-<lb/>
ta gratus<lb/>
noc in tan-<lb/>
ta &#x017F;pe fuit,<lb/>
&#x017F;icut ip&#x017F;a<lb/>
nomina<lb/>
o&#x017F;ten dunt.<lb/>
Cain voca.<lb/>
tur qua&#x017F;i<lb/>
e&#x017F;&#x017F;et repa-<lb/>
raturus o-<lb/>
mnia. Cõ-<lb/>
tra Habel<lb/>
&#x017F;ignificat vanitatem &amp; quod nihili &#x017F;eu abjectum e&#x017F;t; &#x017F;ed mi&#x017F;erè fefellit &#x017F;pem primorum Pa-<lb/>
rentum homicida Cain, in Comm. ad Gen. Ca. 4. fol. m. 55. fac. 2. ubi con&#x017F;iderandum hic manet<lb/>
mirabile Dei con&#x017F;ilium. A principio mundi Primogenitura fuit maxima Res, non &#x017F;olum in<lb/>
populo Dei, ubi jus Primogenituræ ab ip&#x017F;o in&#x017F;titutum &amp; commendatum e&#x017F;t, &#x017F;ed etiam inter<lb/>
Gentes: Et tamen præ&#x017F;ertim in populo Sancto o&#x017F;tendit Res &amp; experientia, primogenitos fe-<lb/>
felli&#x017F;&#x017F;e &#x017F;pem Parentum &amp; po&#x017F;t genitos in eorum locum &amp; Dignitatem &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e. Et ad c. 36.<lb/>
fol. 489. Mira perfecto, in quæ Res e&#x017F;t, quod fere in tota &#x017F;acra Scriptura Primogenti &#x017F;unt in fe-<lb/>
liees. In Ægypto omnes Primogeniti occi&#x017F;i &#x017F;unt. Videtur hæc cau&#x017F;a e&#x017F;&#x017F;e, quialex e&#x017F;t Condi-<lb/>
tionalis, &amp; quihabent legem plerumque &#x017F;unt peiores; quia &#x017F;uperbiunt propter legem, qua&#x017F;i<lb/>
propterea data &#x017F;it ut alat &#x017F;uperbiam primogenituræ &amp;c. Et Nicet. Choniat. rectè dixit: Natu-<lb/>
ra quidem &#x017F;uum &#x017F;equens ordinem primum honorat. At Deus non &#x017F;emper in maximis Privile-<lb/>
giis huic in&#x017F;i&#x017F;tit ordini, refert Hug. Groti. de jur. Bel. lib. 2. c. 7. in Anno tat. ad. §. v.</hi> 1.</note><lb/>
ohn &#x017F;chwer zu erheben/ vnd hafftet theils an den Eltern/ die ins gemein die<lb/>
Er&#x017F;tgebohrne als die Lieb&#x017F;te verza&#x0364;rtlen/ vnd zu weilen gro&#x0364;&#x017F;&#x017F;ere Hoffnung<lb/>
von den&#x017F;elben &#x017F;cho&#x0364;pffen/ als es die folgende Bezeygung im Wort erfu&#x0364;l-<lb/>
let; theils an den Er&#x017F;tgebohrnen &#x017F;elber/ als die &#x017F;ich der Eltern Jndulgentz<lb/>
vnd fru&#x0364;zeitiger Hoffnung mißbrauchen/ vnd wegen &#x017F;olches jhnen ange-<lb/>
bohrnen Vorzugs Rechtens/ vppig vnd vbermu&#x0364;thig werden/ daneben die<lb/>
andere verachten/ GOtt i&#x017F;t aber ein GOtt der den Demu&#x0364;thigen Gnade<lb/>
giebet/ aber den Hoffartigen wider&#x017F;trebet/ nach der Schrifft. <hi rendition="#aq">Hinc illæ<lb/>
lacrymæ.</hi> Da&#x017F;tecket der Ha&#x017F;e im Pfeffer/ daß es zuweilen hei&#x017F;&#x017F;et; <hi rendition="#aq">Major<lb/>
&#x017F;erviet Minori,</hi> der Gro&#x0364;&#x017F;&#x017F;ere wird den Kleinere dienen/ Gen. Ca. 25. v. 13.<lb/>
in der Epi&#x017F;t. an die Ro&#x0364;m. Cap. 9. v. 12. Cain als der Er&#x017F;tgebohrne/ ward<lb/>
von &#x017F;einer Mutter gleich bey &#x017F;einer Geburt hoch re&#x017F;pectiret/ vnnd der<lb/>
Mann der Her&#xA75B; genant der jhrer Meynung nach <hi rendition="#aq">Salvator Mundi</hi> der<lb/>
Heyland &#x017F;eyn &#x017F;olte/ &#x017F;ein Bruder Habel aber ward vor einen einfa&#x0364;ltigen<lb/>
Ge&#x017F;ellen reputiret/ mu&#x017F;te ein Hirt/ Cain aber ein Cavallier vnd vorneh-<lb/>
mer Landher&#xA75B; &#x017F;eyn aber weit gefehlet/ Habel vnd &#x017F;ein demu&#x0364;thiges Opf-<lb/>
fer war GOtt angenehmer als deß Cains reputirlicher Staat. (4)</p><lb/>
          <fw place="bottom" type="sig">k ij</fw>
          <fw place="bottom" type="catch">Vnd</fw><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[75/0709] Von dem Hauß- vnd Eheſtande. nach der Koͤniglichen Cron vnd Scepter trachte/ ward er vorbeygangen/ vnd Salomon hervor gezogen/ im 1. Buch der Koͤnig Cap. 1. (3) (3) Adonias Davidis Filius natu Major, Salomone, non eſt adeptus regnum jure primogenituræ, quia ut ait Pineda de reb. quæſt. Salom. lib. 2. inſolentiâ & more impatientis ingenii, depravatione & culpâ meruit a- mittere, quod Salomon animi moderatione & ſobrietate obtinere meruit, ad ſe translata pri- mogeniti tlignitate, Ambroſ. Apolog. 1. de Davide. Eò uſque in quit præcavit David, ut cum Adoniam filium ſuum, Regnum ſibi uſurpare comperiiſſet & gerere conventus, non cum qui præripere geſtiebat, ſed cum qui expectare eligeret. Die Vrſache/ warumb die Erſtgebohrne/ die Vermoͤge Goͤttlicher vnd der Voͤlcker Rechte/ ja von Natur den Vorzug haben/ dannoch off- ters am vbelſten gerathen/ iſt auß der H. Schrifft vnd andern Exempeln ohn ſchwer zu erheben/ vnd hafftet theils an den Eltern/ die ins gemein die Erſtgebohrne als die Liebſte verzaͤrtlen/ vnd zu weilen groͤſſere Hoffnung von denſelben ſchoͤpffen/ als es die folgende Bezeygung im Wort erfuͤl- let; theils an den Erſtgebohrnen ſelber/ als die ſich der Eltern Jndulgentz vnd fruͤzeitiger Hoffnung mißbrauchen/ vnd wegen ſolches jhnen ange- bohrnen Vorzugs Rechtens/ vppig vnd vbermuͤthig werden/ daneben die andere verachten/ GOtt iſt aber ein GOtt der den Demuͤthigen Gnade giebet/ aber den Hoffartigen widerſtrebet/ nach der Schrifft. Hinc illæ lacrymæ. Daſtecket der Haſe im Pfeffer/ daß es zuweilen heiſſet; Major ſerviet Minori, der Groͤſſere wird den Kleinere dienen/ Gen. Ca. 25. v. 13. in der Epiſt. an die Roͤm. Cap. 9. v. 12. Cain als der Erſtgebohrne/ ward von ſeiner Mutter gleich bey ſeiner Geburt hoch reſpectiret/ vnnd der Mann der Herꝛ genant der jhrer Meynung nach Salvator Mundi der Heyland ſeyn ſolte/ ſein Bruder Habel aber ward vor einen einfaͤltigen Geſellen reputiret/ muſte ein Hirt/ Cain aber ein Cavallier vnd vorneh- mer Landherꝛ ſeyn aber weit gefehlet/ Habel vnd ſein demuͤthiges Opf- fer war GOtt angenehmer als deß Cains reputirlicher Staat. (4) (4) Cain, inquit D. Lutherus, ſine dubio primo lo- co & in de- litiis fuit habitus. Habel au- tem non i- ta gratus noc in tan- ta ſpe fuit, ſicut ipſa nomina oſten dunt. Cain voca. tur quaſi eſſet repa- raturus o- mnia. Cõ- tra Habel ſignificat vanitatem & quod nihili ſeu abjectum eſt; ſed miſerè fefellit ſpem primorum Pa- rentum homicida Cain, in Comm. ad Gen. Ca. 4. fol. m. 55. fac. 2. ubi conſiderandum hic manet mirabile Dei conſilium. A principio mundi Primogenitura fuit maxima Res, non ſolum in populo Dei, ubi jus Primogenituræ ab ipſo inſtitutum & commendatum eſt, ſed etiam inter Gentes: Et tamen præſertim in populo Sancto oſtendit Res & experientia, primogenitos fe- felliſſe ſpem Parentum & poſt genitos in eorum locum & Dignitatem ſucceſſiſſe. Et ad c. 36. fol. 489. Mira perfecto, in quæ Res eſt, quod fere in tota ſacra Scriptura Primogenti ſunt in fe- liees. In Ægypto omnes Primogeniti occiſi ſunt. Videtur hæc cauſa eſſe, quialex eſt Condi- tionalis, & quihabent legem plerumque ſunt peiores; quia ſuperbiunt propter legem, quaſi propterea data ſit ut alat ſuperbiam primogenituræ &c. Et Nicet. Choniat. rectè dixit: Natu- ra quidem ſuum ſequens ordinem primum honorat. At Deus non ſemper in maximis Privile- giis huic inſiſtit ordini, refert Hug. Groti. de jur. Bel. lib. 2. c. 7. in Anno tat. ad. §. v. 1. Vnd k ij

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/reinkingk_policey_1653
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/reinkingk_policey_1653/709
Zitationshilfe: Reinkingk, Dietrich: Biblische Policey. Frankfurt (Main), 1653, S. 75. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/reinkingk_policey_1653/709>, abgerufen am 29.04.2024.