Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Spener, Philipp Jakob: Theologische Bedencken. Bd. 3. Halle (Saale), 1702.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

Das sechste Capitel.
mensuram amoris proximi illud constituit. Fieri potest, ut aliqvando
proximum nobis ipsis anteponamus, non qvod proximum magis qvam
nos ipsos diligamus, sed qvia divinum honorem aliqvando in proximo, no-
stris commodis & bono praeferimus.

q. 6. Nolim in me banc thesin suscipere, ut non misereamur proximi,
qvi se in egestatem ipse conjecerit, nisi serio resipiscere illum videamus.
Nam hominis miseremur etiam mali, spe futurae aliqvando poenitentiae.
Ita tamen ut malitiam non foveamus, sed extremae necessitati subvenia-
mus.

q. 15. Annon utile, paulo expressius otiosos sermones improbare? & qvi-
dem in illo censu non solae nugae habendae sunt, sed multa, qvae seria vi-
dentur, verum nec spirituali nec corporali nostro bono vel audientium
serviunt.

c. 4. q. 2. Saepe cogitavi, an locus Matth. 7, 6. ad sacramenta applicari
possit?

q. 7. Non impetrata illorum ope. Forte legendum est: non implor ata.

c. 5. q. 2. Disputationem illam de novo homine, substantia an accidens
sit, mallem omissam, imo maximopere rogo, ne unius illius disputationis
causa libellus Tuus plurium obtrectationibus exponatur, ejusqve usus
multorum excutiatur manibus, atqve ita fructus, qviinde expectari po-
terat, plurimum minuatur. Ingenue fateor, nullam me novam substan-
tiam, prout Philosophia voce ea utitur (scio alio sensu qvod dici possit) cre-
dere in novo homine, sed substantiam ex primaeva creatione superstitem
alia indole & natura indutam: unde non generatur simpliciter accidens
sed substantia jam pridem existens generatur ad novam naturam & qvasi
formam. Et sicuti Diabolus suo semine in nobis non generavit novam sub-
stantiam, sed corrupit qvae prius erat, ita cum Deus nos regenerat, non
alio opus est, qvam ut restituat qvod hostis ille corruperat. Forte si nos
intelligamus, uterqve non aliud sentiemus, sed loqvendi modi diversi
sunt. Optarim autem ut illis utamur, qvi ad lites & contentiones non prae-
beant occasiones, cum nobis qvovis studio vitandae sint omnes logomakhiai.
Imprimis in hisce rebus caveamus terminos philosophicis litibus jam obno-
xios, & in qvibus qvi rixosi sunt, ex usu disputationum suarum facilius in-
veniunt, de qvo altercentur. Utamur vero terminis Scripturae, qvos non
aeqve facile nobis vel eripere vel detorqvere possunt. Sane ex tota illa di-
sputatione verbis his philosophicis concepta non video, qvod anima suae
salutis studiosa incrementi spiritualis capere possit, forte autem scrupulos
concipiet minus utiles, vel etiam aedificationi noxior. Qvae tamen ex Arn-
dio allegantur, ascribi non veto, plena succi, & non aeqve sophismatibus a-
liorum obnoxia.

DISTIN-

Das ſechſte Capitel.
menſuram amoris proximi illud conſtituit. Fieri poteſt, ut aliqvando
proximum nobis ipſis anteponamus, non qvod proximum magis qvam
nos ipſos diligamus, ſed qvia divinum honorem aliqvando in proximo, no-
ſtris commodis & bono præferimus.

q. 6. Nolim in me banc theſin ſuſcipere, ut non miſereamur proximi,
qvi ſe in egeſtatem ipſe conjecerit, niſi ſerio reſipiſcere illum videamus.
Nam hominis miſeremur etiam mali, ſpe futuræ aliqvando pœnitentiæ.
Ita tamen ut malitiam non foveamus, ſed extremæ neceſſitati ſubvenia-
mus.

q. 15. Annon utile, paulo expreſſius otioſos ſermones improbare? & qvi-
dem in illo cenſu non ſolæ nugæ habendæ ſunt, ſed multa, qvæ ſeria vi-
dentur, verum nec ſpirituali nec corporali noſtro bono vel audientium
ſerviunt.

c. 4. q. 2. Sæpe cogitavi, an locus Matth. 7, 6. ad ſacramenta applicari
poſſit?

q. 7. Non impetrata illorum ope. Forte legendum eſt: non implor ata.

c. 5. q. 2. Diſputationem illam de novo homine, ſubſtantia an accidens
ſit, mallem omiſſam, imo maximopere rogo, ne unius illius diſputationis
cauſa libellus Tuus plurium obtrectationibus exponatur, ejusqve uſus
multorum excutiatur manibus, atqve ita fructus, qviinde expectari po-
terat, plurimum minuatur. Ingenue fateor, nullam me novam ſubſtan-
tiam, prout Philoſophia voce ea utitur (ſcio alio ſenſu qvod dici poſſit) cre-
dere in novo homine, ſed ſubſtantiam ex primæva creatione ſuperſtitem
alia indole & natura indutam: unde non generatur ſimpliciter accidens
ſed ſubſtantia jam pridem exiſtens generatur ad novam naturam & qvaſi
formam. Et ſicuti Diabolus ſuo ſemine in nobis non generavit novam ſub-
ſtantiam, ſed corrupit qvæ prius erat, ita cum Deus nos regenerat, non
alio opus eſt, qvam ut reſtituat qvod hoſtis ille corruperat. Forte ſi nos
intelligamus, uterqve non aliud ſentiemus, ſed loqvendi modi diverſi
ſunt. Optarim autem ut illis utamur, qvi ad lites & contentiones non præ-
beant occaſiones, cum nobis qvovis ſtudio vitandæ ſint omnes λογομαχίαι.
Imprimis in hiſce rebus caveamus terminos philoſophicis litibus jam obno-
xios, & in qvibus qvi rixoſi ſunt, ex uſu diſputationum ſuarum facilius in-
veniunt, de qvo altercentur. Utamur vero terminis Scripturæ, qvos non
æqve facile nobis vel eripere vel detorqvere poſſunt. Sane ex tota illa di-
ſputatione verbis his philoſophicis concepta non video, qvod anima ſuæ
ſalutis ſtudioſa incrementi ſpiritualis capere poſſit, forte autem ſcrupulos
concipiet minus utiles, vel etiam ædificationi noxior. Qvæ tamen ex Arn-
dio allegantur, aſcribi non veto, plena ſucci, & non æqve ſophiſmatibus a-
liorum obnoxia.

DISTIN-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <div n="4">
              <p>
                <pb facs="#f0352" n="334"/>
                <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Das &#x017F;ech&#x017F;te Capitel.</hi> </fw><lb/> <hi rendition="#aq">men&#x017F;uram amoris proximi illud con&#x017F;tituit. Fieri pote&#x017F;t, ut aliqvando<lb/>
proximum nobis ip&#x017F;is anteponamus, non qvod proximum magis qvam<lb/>
nos ip&#x017F;os diligamus, &#x017F;ed qvia divinum honorem aliqvando in proximo, no-<lb/>
&#x017F;tris commodis &amp; bono præferimus.</hi> </p><lb/>
              <p> <hi rendition="#aq">q. 6. Nolim in me banc the&#x017F;in &#x017F;u&#x017F;cipere, ut non mi&#x017F;ereamur proximi,<lb/>
qvi &#x017F;e in ege&#x017F;tatem ip&#x017F;e conjecerit, ni&#x017F;i &#x017F;erio re&#x017F;ipi&#x017F;cere illum videamus.<lb/>
Nam hominis mi&#x017F;eremur etiam mali, &#x017F;pe futuræ aliqvando p&#x0153;nitentiæ.<lb/>
Ita tamen ut malitiam non foveamus, &#x017F;ed extremæ nece&#x017F;&#x017F;itati &#x017F;ubvenia-<lb/>
mus.</hi> </p><lb/>
              <p> <hi rendition="#aq">q. 15. Annon utile, paulo expre&#x017F;&#x017F;ius otio&#x017F;os &#x017F;ermones improbare? &amp; qvi-<lb/>
dem in illo cen&#x017F;u non &#x017F;olæ nugæ habendæ &#x017F;unt, &#x017F;ed multa, qvæ &#x017F;eria vi-<lb/>
dentur, verum nec &#x017F;pirituali nec corporali no&#x017F;tro bono vel audientium<lb/>
&#x017F;erviunt.</hi> </p><lb/>
              <p> <hi rendition="#aq">c. 4. q. 2. Sæpe cogitavi, an locus Matth. 7, 6. ad &#x017F;acramenta applicari<lb/>
po&#x017F;&#x017F;it?</hi> </p><lb/>
              <p> <hi rendition="#aq">q. 7. Non impetrata illorum ope. Forte legendum e&#x017F;t: <hi rendition="#i">non implor ata.</hi></hi> </p><lb/>
              <p><hi rendition="#aq">c. 5. q. 2. Di&#x017F;putationem illam de novo homine, &#x017F;ub&#x017F;tantia an accidens<lb/>
&#x017F;it, mallem omi&#x017F;&#x017F;am, imo maximopere rogo, ne unius illius di&#x017F;putationis<lb/>
cau&#x017F;a libellus Tuus plurium obtrectationibus exponatur, ejusqve u&#x017F;us<lb/>
multorum excutiatur manibus, atqve ita fructus, qviinde expectari po-<lb/>
terat, plurimum minuatur. Ingenue fateor, nullam me novam &#x017F;ub&#x017F;tan-<lb/>
tiam, prout Philo&#x017F;ophia voce ea utitur (&#x017F;cio alio &#x017F;en&#x017F;u qvod dici po&#x017F;&#x017F;it) cre-<lb/>
dere in novo homine, &#x017F;ed &#x017F;ub&#x017F;tantiam ex primæva creatione &#x017F;uper&#x017F;titem<lb/>
alia indole &amp; natura indutam: unde non generatur &#x017F;impliciter accidens<lb/>
&#x017F;ed &#x017F;ub&#x017F;tantia jam pridem exi&#x017F;tens generatur ad novam naturam &amp; qva&#x017F;i<lb/>
formam. Et &#x017F;icuti Diabolus &#x017F;uo &#x017F;emine in nobis non generavit novam &#x017F;ub-<lb/>
&#x017F;tantiam, &#x017F;ed corrupit qvæ prius erat, ita cum Deus nos regenerat, non<lb/>
alio opus e&#x017F;t, qvam ut re&#x017F;tituat qvod ho&#x017F;tis ille corruperat. Forte &#x017F;i nos<lb/>
intelligamus, uterqve non aliud &#x017F;entiemus, &#x017F;ed loqvendi modi diver&#x017F;i<lb/>
&#x017F;unt. Optarim autem ut illis utamur, qvi ad lites &amp; contentiones non præ-<lb/>
beant occa&#x017F;iones, cum nobis qvovis &#x017F;tudio vitandæ &#x017F;int omnes</hi> &#x03BB;&#x03BF;&#x03B3;&#x03BF;&#x03BC;&#x03B1;&#x03C7;&#x03AF;&#x03B1;&#x03B9;.<lb/><hi rendition="#aq">Imprimis in hi&#x017F;ce rebus caveamus terminos philo&#x017F;ophicis litibus jam obno-<lb/>
xios, &amp; in qvibus qvi rixo&#x017F;i &#x017F;unt, ex u&#x017F;u di&#x017F;putationum &#x017F;uarum facilius in-<lb/>
veniunt, de qvo altercentur. Utamur vero terminis Scripturæ, qvos non<lb/>
æqve facile nobis vel eripere vel detorqvere po&#x017F;&#x017F;unt. Sane ex tota illa di-<lb/>
&#x017F;putatione verbis his philo&#x017F;ophicis concepta non video, qvod anima &#x017F;uæ<lb/>
&#x017F;alutis &#x017F;tudio&#x017F;a incrementi &#x017F;piritualis capere po&#x017F;&#x017F;it, forte autem &#x017F;crupulos<lb/>
concipiet minus utiles, vel etiam ædificationi noxior. Qvæ tamen ex Arn-<lb/>
dio allegantur, a&#x017F;cribi non veto, plena &#x017F;ucci, &amp; non æqve &#x017F;ophi&#x017F;matibus a-<lb/>
liorum obnoxia.</hi></p>
            </div>
          </div>
        </div><lb/>
        <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">DISTIN-</hi> </fw><lb/>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[334/0352] Das ſechſte Capitel. menſuram amoris proximi illud conſtituit. Fieri poteſt, ut aliqvando proximum nobis ipſis anteponamus, non qvod proximum magis qvam nos ipſos diligamus, ſed qvia divinum honorem aliqvando in proximo, no- ſtris commodis & bono præferimus. q. 6. Nolim in me banc theſin ſuſcipere, ut non miſereamur proximi, qvi ſe in egeſtatem ipſe conjecerit, niſi ſerio reſipiſcere illum videamus. Nam hominis miſeremur etiam mali, ſpe futuræ aliqvando pœnitentiæ. Ita tamen ut malitiam non foveamus, ſed extremæ neceſſitati ſubvenia- mus. q. 15. Annon utile, paulo expreſſius otioſos ſermones improbare? & qvi- dem in illo cenſu non ſolæ nugæ habendæ ſunt, ſed multa, qvæ ſeria vi- dentur, verum nec ſpirituali nec corporali noſtro bono vel audientium ſerviunt. c. 4. q. 2. Sæpe cogitavi, an locus Matth. 7, 6. ad ſacramenta applicari poſſit? q. 7. Non impetrata illorum ope. Forte legendum eſt: non implor ata. c. 5. q. 2. Diſputationem illam de novo homine, ſubſtantia an accidens ſit, mallem omiſſam, imo maximopere rogo, ne unius illius diſputationis cauſa libellus Tuus plurium obtrectationibus exponatur, ejusqve uſus multorum excutiatur manibus, atqve ita fructus, qviinde expectari po- terat, plurimum minuatur. Ingenue fateor, nullam me novam ſubſtan- tiam, prout Philoſophia voce ea utitur (ſcio alio ſenſu qvod dici poſſit) cre- dere in novo homine, ſed ſubſtantiam ex primæva creatione ſuperſtitem alia indole & natura indutam: unde non generatur ſimpliciter accidens ſed ſubſtantia jam pridem exiſtens generatur ad novam naturam & qvaſi formam. Et ſicuti Diabolus ſuo ſemine in nobis non generavit novam ſub- ſtantiam, ſed corrupit qvæ prius erat, ita cum Deus nos regenerat, non alio opus eſt, qvam ut reſtituat qvod hoſtis ille corruperat. Forte ſi nos intelligamus, uterqve non aliud ſentiemus, ſed loqvendi modi diverſi ſunt. Optarim autem ut illis utamur, qvi ad lites & contentiones non præ- beant occaſiones, cum nobis qvovis ſtudio vitandæ ſint omnes λογομαχίαι. Imprimis in hiſce rebus caveamus terminos philoſophicis litibus jam obno- xios, & in qvibus qvi rixoſi ſunt, ex uſu diſputationum ſuarum facilius in- veniunt, de qvo altercentur. Utamur vero terminis Scripturæ, qvos non æqve facile nobis vel eripere vel detorqvere poſſunt. Sane ex tota illa di- ſputatione verbis his philoſophicis concepta non video, qvod anima ſuæ ſalutis ſtudioſa incrementi ſpiritualis capere poſſit, forte autem ſcrupulos concipiet minus utiles, vel etiam ædificationi noxior. Qvæ tamen ex Arn- dio allegantur, aſcribi non veto, plena ſucci, & non æqve ſophiſmatibus a- liorum obnoxia. DISTIN-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/spener_bedencken03_1702
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/spener_bedencken03_1702/352
Zitationshilfe: Spener, Philipp Jakob: Theologische Bedencken. Bd. 3. Halle (Saale), 1702, S. 334. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/spener_bedencken03_1702/352>, abgerufen am 29.05.2024.