Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724.

gationem omnes, etiam barbarissimae & locorum spatiis maxime disjunctae nationes tacita quadam conspiratione agnoscunt, dum aliquem Deum colendum fatentur, licet nesciant genuinum cultus modum: Proximum est, ut ostendatur necessitas revelationis divinae, quam scil. evincit tum insufficientia eorum, quae de cultu DEI religio naturalis suggerit, tum mirus nationum in cultu divino dissensus, quo ipso simul fassoe sunt, se modum colendi Deum ipsi unice acceptum atque probatum ignorare: Sane uti princeps non ex arbitrio ministri, sed e praescripto suo & instructione coli postulat, ita DEO quoque cultus electitius hominum, dissonus & saepe absonus, non satisfacit, sed ipse coli procul dubio vult, juxta ordinem a se praescriptum quem licet non repetat apud singulos & per singula momenta, sufficit tamen, quod voluntatem suam de modo cultus sibi placentis patefecerit quibusdam & apud eos tabulas instructionis suae deposuerit atque in aperto quasi collocarit, ut inquirentibus facilis semper pateat accessus. Tum denique probandum, inter omnesrevelationes eminere eam, quae in Sacra Scriptura continetur, cujus autoritas tum methodo destructiva tum astructiva ftabilienda atque in tuto locanda est. Ita deinceps faciliori negotio dogmata e Sacra Scriptura deducta, quae alias Athei convitiis impetere solent, instillari ipsis at que probata dari paulatim potuerunt.

Ad illum igitur procedendi modum exegimus seriem quaestionum Tractatio quaestionum Antiatheisticarum delineatur. anti atheisticarum, quas ordine ita discutiemus, ut primo sensum quaestionis sive statum controversiae exponamus; mox quae situm vel affirmemus diserte vel negemus; post adversarios nomi nemus, quibus cum nobis res est, idque candide, ut nemini quicquam affingamus, sed in rei fidem verba ipsa autorum in medium producamus; porto rationes decidendi subjungamus, idque nervose, nulla rhetoricatione & circuitione usi; ubi in prioribus titulis priuscuam seilicet ad roborationem autoritatis SSae deventum est) primas in probando partes adsignabimus rationt & experientiae. (cum aliud principium athei nondum admittant) secundas SSae. idque non ideo, ut atheos e Scriptura nondum stabilienda convincamus, sed in gratiam fidelium & ut sanctos DEI homines eodem probandi modo usos ostendamus: postmodum vero, ubi Sacrae Scripturae autoritas jam fuerit stabilita, (quod siet Tit. IV.) in subsequentibus deinde Titulis primum locum in probatione do-