Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588.
Quid nos venturi poßimus nosse, quid vsquam: Mortali quotquot conditione sumus? Certius hic nihilest, quam mors: incertius hora Mortis, in hoc toto labitur orbe nihil. Et quis erit Salomo: cui sese in pectore totum, Insinuet magni prouida cura Dei? Scilicet vt poßit casus praenosse futuros: Et queeis momentis iste, vel iste, cadat? Mynsingerus erat, nostrilaus maxima secli, Viuus heri hoc ater puluis & vmbra die. Ille fori columen, legum peramabile lumen: Ille comes studij, Masce diserte, tui: Quem mertto luges humanis rebus ademtum: Vtilior poterat viuus hic esse suis. Hei mihi quam fallax mortalis terminus aeui: Vt subito casu, quae modo firma, ruunt? Iste malum si quod nobis denunciat annus, Crediderim magnos fata manere viros: Regibus vt raptis, & consultoribus aequi, Subdita praesidio destituatur humus. Inde ruina subit: sacri seu pagina verbi, Est mihi diuino vaticinata sono. Et quotus est quisque haec animis qui ponderet aequis? Aut quueulo tantis ingemat ore malis? Maxima pars hominum, iactis non obuia telis, Ridet, & heu sannis despicit ista suis. Nec putat aetherijs irasci numen ab astris Ante, vagus pessum quam simul orbis eat. Nos tamen, & quorum melior sententia menti, Prosequimur gemitu funera moesta pio: Et pro thure preces animi libamus acerra: Vt velum offensi contrahat ira Dei.
Quid nos venturi poßimus nosse, quid vsquam: Mortali quotquot conditione sumus? Certius hic nihilest, quám mors: incertius hora Mortis, in hoc toto labitur orbe nihil. Et quis erit Salomo: cui sese in pectore totum, Insinuet magni prouida cura Dei? Scilicet vt poßit casus praenosse futuros: Et queîs momentis iste, vel iste, cadat? Mynsingerus erat, nostrilaus maxima secli, Viuus heri hoc ater puluis & vmbra die. Ille fori columen, legum peramabile lumen: Ille comes studij, Masce diserte, tui: Quem merttò luges humanis rebus ademtum: Vtilior poterat viuus hic esse suis. Hei mihi quàm fallax mortalis terminus aeui: Vt subito casu, quae modò firma, ruunt? Iste malum si quod nobis denunciat annus, Crediderim magnos fata manere viros: Regibus vt raptis, & consultoribus aequi, Subdita praesidio destituatur humus. Inde ruina subit: sacri seu pagina verbi, Est mihi diuino vaticinata sono. Et quotus est quisque haec animis qui ponderet aequis? Aut quueulo tantis ingemat ore malis? Maxima pars hominum, iactis non obuia telis, Ridet, & heu sannis despicit ista suis. Nec putat aetherijs irasci numen ab astris Anté, vagus pessum quam simul orbis eat. Nos tamen, & quorum melior sententia menti, Prosequimur gemitu funera moesta pio: Et pro thure preces animi libamus acerra: Vt velum offensi contrahat ira Dei.
<TEI> <text> <body> <div> <l> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0114"/> Quid nos venturi poßimus nosse, quid vsquam: Mortali quotquot conditione sumus? Certius hic nihilest, quám mors: incertius hora Mortis, in hoc toto labitur orbe nihil. Et quis erit Salomo: cui sese in pectore totum, Insinuet magni prouida cura Dei? Scilicet vt poßit casus praenosse futuros: Et queîs momentis iste, vel iste, cadat? Mynsingerus erat, nostrilaus maxima secli, Viuus heri hoc ater puluis & vmbra die. Ille fori columen, legum peramabile lumen: Ille comes studij, Masce diserte, tui: Quem merttò luges humanis rebus ademtum: Vtilior poterat viuus hic esse suis. Hei mihi quàm fallax mortalis terminus aeui: Vt subito casu, quae modò firma, ruunt? Iste malum si quod nobis denunciat annus, Crediderim magnos fata manere viros: Regibus vt raptis, & consultoribus aequi, Subdita praesidio destituatur humus. Inde ruina subit: sacri seu pagina verbi, Est mihi diuino vaticinata sono. Et quotus est quisque haec animis qui ponderet aequis? Aut quueulo tantis ingemat ore malis? Maxima pars hominum, iactis non obuia telis, Ridet, & heu sannis despicit ista suis. Nec putat aetherijs irasci numen ab astris Anté, vagus pessum quam simul orbis eat. Nos tamen, & quorum melior sententia menti, Prosequimur gemitu funera moesta pio: Et pro thure preces animi libamus acerra: Vt velum offensi contrahat ira Dei. </hi> </l> </div> </body> </text> </TEI> [0114]
Quid nos venturi poßimus nosse, quid vsquam: Mortali quotquot conditione sumus? Certius hic nihilest, quám mors: incertius hora Mortis, in hoc toto labitur orbe nihil. Et quis erit Salomo: cui sese in pectore totum, Insinuet magni prouida cura Dei? Scilicet vt poßit casus praenosse futuros: Et queîs momentis iste, vel iste, cadat? Mynsingerus erat, nostrilaus maxima secli, Viuus heri hoc ater puluis & vmbra die. Ille fori columen, legum peramabile lumen: Ille comes studij, Masce diserte, tui: Quem merttò luges humanis rebus ademtum: Vtilior poterat viuus hic esse suis. Hei mihi quàm fallax mortalis terminus aeui: Vt subito casu, quae modò firma, ruunt? Iste malum si quod nobis denunciat annus, Crediderim magnos fata manere viros: Regibus vt raptis, & consultoribus aequi, Subdita praesidio destituatur humus. Inde ruina subit: sacri seu pagina verbi, Est mihi diuino vaticinata sono. Et quotus est quisque haec animis qui ponderet aequis? Aut quueulo tantis ingemat ore malis? Maxima pars hominum, iactis non obuia telis, Ridet, & heu sannis despicit ista suis. Nec putat aetherijs irasci numen ab astris Anté, vagus pessum quam simul orbis eat. Nos tamen, & quorum melior sententia menti, Prosequimur gemitu funera moesta pio: Et pro thure preces animi libamus acerra: Vt velum offensi contrahat ira Dei.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/114 |
Zitationshilfe: | Hofmann, Daniel: Leichpredigt, bey der Begrebniß ... Herrn Joachim Mynsingers von Frudeck. Magdeburg, 1588, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/hofmann_leichpredigt_1588/114>, abgerufen am 14.06.2024. |