Nimirum Si tibi fortuna, mihi multos per annos negata, contingit, ut ad dissociatam hominum societatem iterum consocieris, pretiosissimum operae pretium ex hac spelunca sperare & in spem longae felicitatis tecum auferre poteris; Sin vero mecum cogeris in solitudine solus morti obviam ire nonnulla memoratu dignissima scripta quae in mea sella, saxo incisa, jacent recondita, Tibi fortasse erunt & gaudio & usui, En! grato illa accipe animo, Aura secunda tuae navis vaga vela secundet! sis me felicior, quamvis me nunquam adeo infelicem dixerim! Vale, Advena, Vale, manda rogatus me terrae Et crede, Deum, quem colui, daturum, ut bene valeas.
Auf dem kleinen Täfflein aber, welches, unsers Altvaters Aussage nach, halb unter des Verstorbe- nen rechter Hand verdeckt gelegen, waren diese Zei- len zu lesen.
Natus sum d. IX. Aug cl cccc lxxv. Hanc Insulam attigi d. xiv. Nov. cl l xiiii. Sentio, me, aetate confectum, brevi moritu- rum esse, licet nullo morbo, nullisque dolo-
ribus
Nimirum Si tibi fortuna, mihi multos per annos negata, contingit, ut ad diſſociatam hominum ſocietatem iterum conſocieris, pretioſiſſimum operæ pretium ex hac ſpelunca ſperare & in ſpem longæ felicitatis tecum auferre poteris; Sin vero mecum cogeris in ſolitudine ſolus morti obviam ire nonnulla memoratu digniſſima ſcripta quæ in mea ſella, ſaxo inciſa, jacent recondita, Tibi fortaſſe erunt & gaudio & uſui, En! grato illa accipe animo, Aura ſecunda tuæ navis vaga vela ſecundet! ſis me felicior, quamvis me nunquam adeo infelicem dixerim! Vale, Advena, Vale, manda rogatus me terræ Et crede, Deum, quem colui, daturum, ut bene valeas.
Auf dem kleinen Taͤfflein aber, welches, unſers Altvaters Ausſage nach, halb unter des Verſtorbe- nen rechter Hand verdeckt gelegen, waren dieſe Zei- len zu leſen.
Natus ſum d. IX. Aug ⅽⅼↄ cccc lxxv. Hanc Inſulam attigi d. xiv. Nov. ⅽⅼↄ ⅼↄ xiiii. Sentio, me, ætate confectum, brevi moritu- rum eſſe, licet nullo morbo, nullisque dolo-
ribus
<TEI><text><body><divn="1"><lgtype="poem"><pbfacs="#f0194"n="180"/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">Nimirum</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">Si tibi fortuna, mihi multos per annos</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">negata, contingit,</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">ut ad diſſociatam hominum ſocietatem</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">iterum conſocieris,</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">pretioſiſſimum operæ pretium ex hac ſpelunca</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">ſperare & in ſpem longæ felicitatis tecum</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">auferre poteris;</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">Sin vero mecum cogeris</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">in ſolitudine ſolus morti obviam ire</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">nonnulla memoratu digniſſima ſcripta</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">quæ in mea ſella, ſaxo inciſa, jacent</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">recondita,</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">Tibi fortaſſe erunt & gaudio & uſui,</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">En!</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">grato illa accipe animo,</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">Aura ſecunda tuæ navis vaga vela ſecundet!</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">ſis me felicior,</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">quamvis me nunquam adeo infelicem dixerim!</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">Vale, Advena, Vale,</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">manda rogatus me terræ</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">Et crede, Deum, quem colui, daturum,</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#c"><hirendition="#aq">ut bene valeas.</hi></hi></l></lg><lb/><p>Auf dem kleinen Taͤfflein aber, welches, unſers<lb/>
Altvaters Ausſage nach, halb unter des Verſtorbe-<lb/>
nen rechter Hand verdeckt gelegen, waren dieſe Zei-<lb/>
len zu leſen.</p><lb/><lgtype="poem"><l><hirendition="#aq">Natus ſum d. IX. Aug ⅽⅼↄ<hirendition="#k">cccc lxxv.</hi></hi></l><lb/><l><hirendition="#aq">Hanc Inſulam attigi d. <hirendition="#k">xiv.</hi> Nov. ⅽⅼↄⅼↄ<hirendition="#k">xiiii.</hi><lb/>
Sentio, me, ætate confectum, brevi moritu-<lb/>
rum eſſe, licet nullo morbo, nullisque dolo-</hi><lb/><fwplace="bottom"type="catch"><hirendition="#aq">ribus</hi></fw><lb/></l></lg></div></body></text></TEI>
[180/0194]
Nimirum
Si tibi fortuna, mihi multos per annos
negata, contingit,
ut ad diſſociatam hominum ſocietatem
iterum conſocieris,
pretioſiſſimum operæ pretium ex hac ſpelunca
ſperare & in ſpem longæ felicitatis tecum
auferre poteris;
Sin vero mecum cogeris
in ſolitudine ſolus morti obviam ire
nonnulla memoratu digniſſima ſcripta
quæ in mea ſella, ſaxo inciſa, jacent
recondita,
Tibi fortaſſe erunt & gaudio & uſui,
En!
grato illa accipe animo,
Aura ſecunda tuæ navis vaga vela ſecundet!
ſis me felicior,
quamvis me nunquam adeo infelicem dixerim!
Vale, Advena, Vale,
manda rogatus me terræ
Et crede, Deum, quem colui, daturum,
ut bene valeas.
Auf dem kleinen Taͤfflein aber, welches, unſers
Altvaters Ausſage nach, halb unter des Verſtorbe-
nen rechter Hand verdeckt gelegen, waren dieſe Zei-
len zu leſen.
Natus ſum d. IX. Aug ⅽⅼↄ cccc lxxv.
Hanc Inſulam attigi d. xiv. Nov. ⅽⅼↄ ⅼↄ xiiii.
Sentio, me, ætate confectum, brevi moritu-
rum eſſe, licet nullo morbo, nullisque dolo-
ribus
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Sie haben einen Fehler gefunden?
Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform
DTAQ melden.
Kommentar zur DTA-Ausgabe
1731 erschien die Erstausgabe. Die zweite Auflage… [mehr]
1731 erschien die Erstausgabe. Die zweite Auflage folgte schon 1732. Zum Zeitpunkt der Digitalisierung stand nur die dritte Auflage von 1740 zur Verfügung. (Link zur Erstausgabe: http://nbn-resolving.de/urn:nbn:de:gbv:3:1-459276)
Gisander [i. e. Schnabel, Johann Gottfried]: Wunderliche Fata einiger See-Fahrer. 3. Aufl. Bd. 1. Nordhausen, 1740, S. 180. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/schnabel_fata01_1740/194>, abgerufen am 18.06.2024.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.