Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713.

Bild:
<< vorherige Seite

na ac laudabilia, ut ex fonte quodam ubetrimo promanabant. Cum intellige-
ret, pulchra mentis ornamenta non sibi, sed aliis, vel saltem in alicrum usum
concessa esse, ne momentum quidem praeterlabi patiebatut, quod in gratiam &
utilitatem suorum con verti posse credebat. Ipsas etiam pecunias, ut laboris
sui irrequieti praemia, quasi sibi, ut indigno non debitas, pro onere habebat,
nisi statim indigentiae miserorum consecraret, dignus sane, cujus non dextra
saltem, sed membra omnia, tanquam impigra amoris Christiani & paterni instru-
menta, cum manu liberalis illius Northumbriae Regis, nunquam computres-
cant. Mirabuntur sane exteri, si audiverint, beatum Hoffmannum saepe majo-
rem eorum habuisse curam, quos parentes alii fidei ipsius commiserant, quam
suae ipsius sobolis. Sed mirentur sane, modo & imitentur! Verum est, fuisse,
qui mitissimum virum, de nimia in alienos liberalitate, amice monerent: Sed a-
nimo fiduciae divinae pleno respondit: Se cura propriae sobolis parum tangi, firmi-
ter persvasum, DEum non potentissimum saltem, sed & benignissimum patrem,
post fata sua, eadem facilitate de sustentandi mediis prospecturum suis, ac sibi
exuli omnibus que facultatibus destituto, imo vel ideo infelicissimo, quod infelici-
tatem suam per aetatem ne intellexisset quidem, de bene beateque vivendi subsidiis,
mir aculosa plane sapientia prospexisset.
Nec sane heroicae huic spei & fiduciae e-
ventus defuit.

Quem itaque mecum ut Aulicum pium ac probum contemplati fuistis,
Auditores Honoratissimi, ut & in felicitate sua breviter contueri velitis, enixe
obtestor. Quam infelices fuerint non pauci, omnibus fere seculis, aulici, nemini
vel leviter in historiis versato ignotum esse potest. Non mentitur, qui aulam
coelum esse dicit, sed in quo nimis frequens sit fulgurum fulminumque illaetabi-
lis ortus: Paradisum, sed serpentibus & lapsu non carentem. Fabulam satis
laetam, sed quae tragica saepe finiatur catastrophe. Purpurati qui officio suo
exacte satisfacere, spemque Principis sui ad amussim implere satagunt, vix tan-
tum temporis sibi relictum esse vident, ut salutem ac commoda domus suae, non
dicam animae, quae omnino potior & nobilior est, ex voto curare valeant. Non
errabat Similis, purpuratus ille in tropicis aulae diu multumque versatus, cum mo-
numento suo inscribi juberet: hic situs est similis, qui annos quinquaginta viven-
do emensus, non nisi septem vixit.
Aulam nescio quis navigationem appellat, in
qua ex vitro navis, vela papyracea, malus e stramine, ancora vero ex ligno
ficulneo constet. Ipse Fridericus Sapiens, Saxoniae Elector, cujus aulam tamen
facile aliarum appellaveris exemplum, de principibus asserit, quod ignem re-

ferant,

na ac laudabilia, ut ex fonte quodam ubetrimo promanabant. Cum intellige-
ret, pulchra mentis ornamenta non ſibi, ſed aliis, vel ſaltem in alicrum uſum
conceſſa eſſe, ne momentum quidem præterlabi patiebatut, quod in gratiam &
utilitatem ſuorum con verti poſſe credebat. Ipſas etiam pecunias, ut laboris
ſui irrequieti præmia, quaſi ſibi, ut indigno non debitas, pro onere habebat,
niſi ſtatim indigentiæ miſerorum conſecraret, dignus ſane, cujus non dextra
ſaltem, ſed membra omnia, tanquam impigra amoris Chriſtiani & paterni inſtru-
menta, cum manu liberalis illius Northumbriæ Regis, nunquam computreſ-
cant. Mirabuntur ſane exteri, ſi audiverint, beatum Hoffmannum ſæpe majo-
rem eorum habuiſſe curam, quos parentes alii fidei ipſius commiſerant, quam
ſuæ ipſius ſobolis. Sed mirentur ſane, modo & imitentur! Verum eſt, fuiſſe,
qui mitisſimum virum, de nimia in alienos liberalitate, amice monerent: Sed a-
nimo fiduciæ divinæ pleno reſpondit: Se cura propriæ ſobolis parum tangi, firmi-
ter perſvaſum, DEum non potentiſſimum ſaltem, ſed & benigniſſimum patrem,
poſt fata ſua, eadem facilitate de ſuſtentandi mediis proſpecturum ſuis, ac ſibi
exuli omnibus que facultatibus deſtituto, imo vel ideo infeliciſſimo, quod infelici-
tatem ſuam per ætatem ne intellexiſſet quidem, de bene beateque vivendi ſubſidiis,
mir aculoſa plane ſapientia proſpexiſſet.
Nec ſane heroicæ huic ſpei & fiduciæ e-
ventus defuit.

Quem itaque mecum ut Aulicum pium ac probum contemplati fuiſtis,
Auditores Honoratiſſimi, ut & in felicitate ſua breviter contueri velitis, enixe
obteſtor. Quam infelices fuerint non pauci, omnibus fere ſeculis, aulici, nemini
vel leviter in hiſtoriis verſato ignotum eſſe poteſt. Non mentitur, qui aulam
cœlum eſſe dicit, ſed in quo nimis frequens ſit fulgurum fulminumque illætabi-
lis ortus: Paradiſum, ſed ſerpentibus & lapſu non carentem. Fabulam ſatis
lætam, ſed quæ tragica ſæpe finiatur cataſtrophe. Purpurati qui officio ſuo
exacte ſatisfacere, ſpemque Principis ſui ad amusſim implere ſatagunt, vix tan-
tum temporis ſibi relictum eſſe vident, ut ſalutem ac commoda domus ſuæ, non
dicam animæ, quæ omnino potior & nobilior eſt, ex voto curare valeant. Non
errabat Similis, purpuratus ille in tropicis aulæ diu multumque verſatus, cum mo-
numento ſuo inſcribi juberet: hic ſitus eſt ſimilis, qui annos quinquaginta viven-
do emenſus, non niſi ſeptem vixit.
Aulam neſcio quis navigationem appellat, in
qua ex vitro navis, vela papyracea, malus è ſtramine, ancora vero ex ligno
ficulneo conſtet. Ipſe Fridericus Sapiens, Saxoniæ Elector, cujus aulam tamen
facile aliarum appellaveris exemplum, de principibus aſſerit, quod ignem re-

ferant,
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div type="fsOtherPublication" n="1">
        <p>
          <pb facs="#f0014" n="14"/> <hi rendition="#aq">na ac laudabilia, ut ex fonte quodam ubetrimo promanabant. Cum intellige-<lb/>
ret, pulchra mentis ornamenta non &#x017F;ibi, &#x017F;ed aliis, vel &#x017F;altem in alicrum u&#x017F;um<lb/>
conce&#x017F;&#x017F;a e&#x017F;&#x017F;e, ne momentum quidem præterlabi patiebatut, quod in gratiam &amp;<lb/>
utilitatem &#x017F;uorum con verti po&#x017F;&#x017F;e credebat. Ip&#x017F;as etiam pecunias, ut laboris<lb/>
&#x017F;ui irrequieti præmia, qua&#x017F;i &#x017F;ibi, ut indigno non debitas, pro onere habebat,<lb/>
ni&#x017F;i &#x017F;tatim indigentiæ mi&#x017F;erorum con&#x017F;ecraret, dignus &#x017F;ane, cujus non dextra<lb/>
&#x017F;altem, &#x017F;ed membra omnia, tanquam impigra amoris Chri&#x017F;tiani &amp; paterni in&#x017F;tru-<lb/>
menta, cum manu liberalis illius Northumbriæ Regis, nunquam computre&#x017F;-<lb/>
cant. Mirabuntur &#x017F;ane exteri, &#x017F;i audiverint, <hi rendition="#i">beatum Hoffmannum</hi> &#x017F;æpe majo-<lb/>
rem eorum habui&#x017F;&#x017F;e curam, quos parentes alii fidei ip&#x017F;ius commi&#x017F;erant, quam<lb/>
&#x017F;uæ ip&#x017F;ius &#x017F;obolis. Sed mirentur &#x017F;ane, modo &amp; imitentur! Verum e&#x017F;t, fui&#x017F;&#x017F;e,<lb/>
qui mitis&#x017F;imum virum, de nimia in alienos liberalitate, amice monerent<hi rendition="#i">:</hi> Sed a-<lb/>
nimo fiduciæ divinæ pleno re&#x017F;pondit: <hi rendition="#i">Se cura propriæ &#x017F;obolis parum tangi, firmi-<lb/>
ter per&#x017F;va&#x017F;um, DEum non potenti&#x017F;&#x017F;imum &#x017F;altem, &#x017F;ed &amp; benigni&#x017F;&#x017F;imum patrem,<lb/>
po&#x017F;t fata &#x017F;ua, eadem facilitate de &#x017F;u&#x017F;tentandi mediis pro&#x017F;pecturum &#x017F;uis, ac &#x017F;ibi<lb/>
exuli omnibus que facultatibus de&#x017F;tituto, imo vel ideo infelici&#x017F;&#x017F;imo, quod infelici-<lb/>
tatem &#x017F;uam per ætatem ne intellexi&#x017F;&#x017F;et quidem, de bene beateque vivendi &#x017F;ub&#x017F;idiis,<lb/>
mir aculo&#x017F;a plane &#x017F;apientia pro&#x017F;pexi&#x017F;&#x017F;et.</hi> Nec &#x017F;ane heroicæ huic &#x017F;pei &amp; fiduciæ e-<lb/>
ventus defuit.</hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">Quem itaque mecum ut <hi rendition="#i">Aulicum pium ac probum</hi> contemplati fui&#x017F;tis,<lb/><hi rendition="#i">Auditores Honorati&#x017F;&#x017F;imi,</hi> ut &amp; in felicitate &#x017F;ua breviter contueri velitis, enixe<lb/>
obte&#x017F;tor. Quam infelices fuerint non pauci, omnibus fere &#x017F;eculis, aulici, nemini<lb/>
vel leviter in hi&#x017F;toriis ver&#x017F;ato ignotum e&#x017F;&#x017F;e pote&#x017F;t. Non mentitur, qui aulam<lb/>
c&#x0153;lum e&#x017F;&#x017F;e dicit, &#x017F;ed in quo nimis frequens &#x017F;it fulgurum fulminumque illætabi-<lb/>
lis ortus: <hi rendition="#i">Paradi&#x017F;um,</hi> &#x017F;ed &#x017F;erpentibus &amp; lap&#x017F;u non carentem. <hi rendition="#i">Fabulam</hi> &#x017F;atis<lb/>
lætam, &#x017F;ed quæ tragica &#x017F;æpe finiatur cata&#x017F;trophe. Purpurati qui officio &#x017F;uo<lb/>
exacte &#x017F;atisfacere, &#x017F;pemque Principis &#x017F;ui ad amus&#x017F;im implere &#x017F;atagunt, vix tan-<lb/>
tum temporis &#x017F;ibi relictum e&#x017F;&#x017F;e vident, ut &#x017F;alutem ac commoda domus &#x017F;uæ, non<lb/>
dicam animæ, quæ omnino potior &amp; nobilior e&#x017F;t, ex voto curare valeant. Non<lb/>
errabat <hi rendition="#i">Similis,</hi> purpuratus ille in tropicis aulæ diu multumque ver&#x017F;atus, cum mo-<lb/>
numento &#x017F;uo in&#x017F;cribi juberet: <hi rendition="#i">hic &#x017F;itus e&#x017F;t &#x017F;imilis, qui annos quinquaginta viven-<lb/>
do emen&#x017F;us, non ni&#x017F;i &#x017F;eptem vixit.</hi> Aulam ne&#x017F;cio quis navigationem appellat, in<lb/>
qua ex vitro navis, vela papyracea, malus è &#x017F;tramine, ancora vero ex ligno<lb/>
ficulneo con&#x017F;tet. Ip&#x017F;e <hi rendition="#i">Fridericus Sapiens,</hi> Saxoniæ Elector, cujus aulam tamen<lb/>
facile aliarum appellaveris exemplum, de principibus a&#x017F;&#x017F;erit, quod ignem re-</hi><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">ferant,</hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[14/0014] na ac laudabilia, ut ex fonte quodam ubetrimo promanabant. Cum intellige- ret, pulchra mentis ornamenta non ſibi, ſed aliis, vel ſaltem in alicrum uſum conceſſa eſſe, ne momentum quidem præterlabi patiebatut, quod in gratiam & utilitatem ſuorum con verti poſſe credebat. Ipſas etiam pecunias, ut laboris ſui irrequieti præmia, quaſi ſibi, ut indigno non debitas, pro onere habebat, niſi ſtatim indigentiæ miſerorum conſecraret, dignus ſane, cujus non dextra ſaltem, ſed membra omnia, tanquam impigra amoris Chriſtiani & paterni inſtru- menta, cum manu liberalis illius Northumbriæ Regis, nunquam computreſ- cant. Mirabuntur ſane exteri, ſi audiverint, beatum Hoffmannum ſæpe majo- rem eorum habuiſſe curam, quos parentes alii fidei ipſius commiſerant, quam ſuæ ipſius ſobolis. Sed mirentur ſane, modo & imitentur! Verum eſt, fuiſſe, qui mitisſimum virum, de nimia in alienos liberalitate, amice monerent: Sed a- nimo fiduciæ divinæ pleno reſpondit: Se cura propriæ ſobolis parum tangi, firmi- ter perſvaſum, DEum non potentiſſimum ſaltem, ſed & benigniſſimum patrem, poſt fata ſua, eadem facilitate de ſuſtentandi mediis proſpecturum ſuis, ac ſibi exuli omnibus que facultatibus deſtituto, imo vel ideo infeliciſſimo, quod infelici- tatem ſuam per ætatem ne intellexiſſet quidem, de bene beateque vivendi ſubſidiis, mir aculoſa plane ſapientia proſpexiſſet. Nec ſane heroicæ huic ſpei & fiduciæ e- ventus defuit. Quem itaque mecum ut Aulicum pium ac probum contemplati fuiſtis, Auditores Honoratiſſimi, ut & in felicitate ſua breviter contueri velitis, enixe obteſtor. Quam infelices fuerint non pauci, omnibus fere ſeculis, aulici, nemini vel leviter in hiſtoriis verſato ignotum eſſe poteſt. Non mentitur, qui aulam cœlum eſſe dicit, ſed in quo nimis frequens ſit fulgurum fulminumque illætabi- lis ortus: Paradiſum, ſed ſerpentibus & lapſu non carentem. Fabulam ſatis lætam, ſed quæ tragica ſæpe finiatur cataſtrophe. Purpurati qui officio ſuo exacte ſatisfacere, ſpemque Principis ſui ad amusſim implere ſatagunt, vix tan- tum temporis ſibi relictum eſſe vident, ut ſalutem ac commoda domus ſuæ, non dicam animæ, quæ omnino potior & nobilior eſt, ex voto curare valeant. Non errabat Similis, purpuratus ille in tropicis aulæ diu multumque verſatus, cum mo- numento ſuo inſcribi juberet: hic ſitus eſt ſimilis, qui annos quinquaginta viven- do emenſus, non niſi ſeptem vixit. Aulam neſcio quis navigationem appellat, in qua ex vitro navis, vela papyracea, malus è ſtramine, ancora vero ex ligno ficulneo conſtet. Ipſe Fridericus Sapiens, Saxoniæ Elector, cujus aulam tamen facile aliarum appellaveris exemplum, de principibus aſſerit, quod ignem re- ferant,

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/360150
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/360150/14
Zitationshilfe: Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713, S. 14. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/360150/14>, abgerufen am 28.04.2024.