Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713.

Bild:
<< vorherige Seite
Qui bene, quam vis ille diu non vixerit, ejus
Vita diu mihi sat, cum bene sat fuerit.

Diu vivit, quia aeternum bene. Vivit in coelo candidissimum hoc
lilium, & a Rosis, in quibus cum JEsu pascitur, divinum nanciscitur
decus. Vivit, & e manu dulcissimi Servatoris infinita pietatis,
fidei ac liberalitatis in egenos, praemia refert. Diu vivit, quia in
terris post fata etiam bene vivit. Vivit in derelicta ac orba, quae
videtur, sobole. Quoties enim tot splendidissimorum Cognato-
rum beneficia ac solatia, tantum summorum Patronorum ac Ever-
getarum favorem ac praesidium, respicimus, quibus calamitas illo-
rum ac miseria demulcetur, quis non anim advertat, in ipsis pieta-
tem paternam & vivere & coronari? Vivit praecipue in Nobilissi-
mis filiis
natu majoribus, quorum in virtute ac eruditione incre-
menta partim admirari, partim laude & applausu publico, imo &
praemiis colere coepit Lipsia. Vivit denique in illorum memoria,
quibus olim in sinu suo semina virtutis doctrinaeque verae ingessit.
Ut enim per Hoffmannum bene vivere didicerunt: sic, ut Hoffman-
nus
vicissim per monumen tumaliquod honori suo excitatum, in-
ter posteros quoque bene & diu vivat, sedulo providerunt. Non-
nulli scilicet ex Auditorum Hoffmannianorum numero, Pietate duce
ac grato animi affectu, me meosque in officio successores, legato
satis liberali, obligarunt, ut singulis, si qui futuri sint, annis, dies
Hoffmanni emortualis oratione aliqua Parentali celebretur. Cum
itaque bono cum numine, die crastino, post finita sacra matutina,
moesti quidem sed debiti officii facturi simus initium, Magnificos at-
que Praenobilissimos civit at is nostrae Proceres,
literarum Patronos,
Fautores atque A micos omnes, meritorum Hoffmannianorum
denique cultores universos, affectu humili, devoto ac officiosissimo
rogo obtestorque, ut splendidissima sua praesentia testari dignentur,
ne in se quidem vivere desiisse Hoffmannum.



P. P. Zittaviae, d. 2. Octobr. M. DCCXIII.

Qui bene, quam vis ille diu non vixerit, ejus
Vita diu mihi ſat, cum bene ſat fuerit.

Diu vivit, quia æternum bene. Vivit in cœlo candidiſſimum hoc
lilium, & a Roſis, in quibus cum JEſu paſcitur, divinum nanciſcitur
decus. Vivit, & e manu dulciſſimi Servatoris infinita pietatis,
fidei ac liberalitatis in egenos, præmia refert. Diu vivit, quia in
terris poſt fata etiam bene vivit. Vivit in derelicta ac orba, quæ
videtur, ſobole. Quoties enim tot ſplendidiſſimorum Cognato-
rum beneficia ac ſolatia, tantum ſummorum Patronorum ac Ever-
getarum favorem ac præſidium, reſpicimus, quibus calamitas illo-
rum ac miſeria demulcetur, quis non anim advertat, in ipſis pieta-
tem paternam & vivere & coronari? Vivit præcipue in Nobiliſſi-
mis filiis
natu majoribus, quorum in virtute ac eruditione incre-
menta partim admirari, partim laude & applauſu publico, imo &
præmiis colere cœpit Lipſia. Vivit denique in illorum memoria,
quibus olim in ſinu ſuo ſemina virtutis doctrinæque veræ ingeſſit.
Ut enim per Hoffmannum bene vivere didicerunt: ſic, ut Hoffman-
nus
viciſſim per monumen tumaliquod honori ſuo excitatum, in-
ter poſteros quoque bene & diu vivat, ſedulo providerunt. Non-
nulli ſcilicet ex Auditorum Hoffmannianorum numero, Pietate duce
ac grato animi affectu, me meosque in officio ſucceſſores, legato
ſatis liberali, obligarunt, ut ſingulis, ſi qui futuri ſint, annis, dies
Hoffmanni emortualis oratione aliqua Parentali celebretur. Cum
itaque bono cum numine, die craſtino, poſt finita ſacra matutina,
mœſti quidem ſed debiti officii facturi ſimus initium, Magnificos at-
que Prænobiliſſimos civit at is noſtræ Proceres,
literarum Patronos,
Fautores atque A micos omnes, meritorum Hoffmannianorum
denique cultores univerſos, affectu humili, devoto ac officioſiſſimo
rogo obteſtorque, ut ſplendidiſſima ſua præſentia teſtari dignentur,
ne in ſe quidem vivere deſiiſſe Hoffmannum.



P. P. Zittaviæ, d. 2. Octobr. M. DCCXIII.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1">
        <cit>
          <quote>
            <lg type="poem">
              <pb facs="#f0006" n="6"/>
              <l> <hi rendition="#aq">Qui <hi rendition="#i">bene</hi>, quam vis ille <hi rendition="#i">diu</hi> non vixerit, ejus</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#aq">Vita <hi rendition="#i">diu</hi> mihi &#x017F;at, cum <hi rendition="#i">bene</hi> &#x017F;at fuerit.</hi> </l>
            </lg>
          </quote>
          <bibl/>
        </cit><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">Diu vivit, quia æternum bene. Vivit in c&#x0153;lo candidi&#x017F;&#x017F;imum hoc<lb/>
lilium, &amp; a <hi rendition="#i">Ro&#x017F;is,</hi> in quibus cum JE&#x017F;u pa&#x017F;citur, divinum nanci&#x017F;citur<lb/>
decus. Vivit, &amp; e manu dulci&#x017F;&#x017F;imi Servatoris infinita pietatis,<lb/>
fidei ac liberalitatis in egenos, præmia refert. Diu vivit, quia in<lb/>
terris po&#x017F;t fata etiam bene vivit. Vivit in derelicta ac orba, quæ<lb/>
videtur, &#x017F;obole. Quoties enim tot &#x017F;plendidi&#x017F;&#x017F;imorum Cognato-<lb/>
rum beneficia ac &#x017F;olatia, tantum &#x017F;ummorum Patronorum ac Ever-<lb/>
getarum favorem ac præ&#x017F;idium, re&#x017F;picimus, quibus calamitas illo-<lb/>
rum ac mi&#x017F;eria demulcetur, quis non anim advertat, in ip&#x017F;is pieta-<lb/>
tem paternam &amp; vivere &amp; coronari? Vivit præcipue in <hi rendition="#i">Nobili&#x017F;&#x017F;i-<lb/>
mis filiis</hi> natu majoribus, quorum in virtute ac eruditione incre-<lb/>
menta partim admirari, partim laude &amp; applau&#x017F;u publico, imo &amp;<lb/>
præmiis colere c&#x0153;pit Lip&#x017F;ia. Vivit denique in illorum memoria,<lb/>
quibus olim in &#x017F;inu &#x017F;uo &#x017F;emina virtutis doctrinæque veræ inge&#x017F;&#x017F;it.<lb/>
Ut enim per <hi rendition="#i">Hoffmannum</hi> bene vivere didicerunt: &#x017F;ic, ut <hi rendition="#i">Hoffman-<lb/>
nus</hi> vici&#x017F;&#x017F;im per monumen tumaliquod honori &#x017F;uo excitatum, in-<lb/>
ter po&#x017F;teros quoque bene &amp; diu vivat, &#x017F;edulo providerunt. Non-<lb/>
nulli &#x017F;cilicet ex Auditorum <hi rendition="#i">Hoffmannianorum</hi> numero, Pietate duce<lb/>
ac grato animi affectu, me meosque in officio &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;ores, legato<lb/>
&#x017F;atis liberali, obligarunt, ut &#x017F;ingulis, &#x017F;i qui futuri &#x017F;int, annis, dies<lb/><hi rendition="#i">Hoffmanni</hi> emortualis oratione aliqua Parentali celebretur. Cum<lb/>
itaque bono cum numine, die cra&#x017F;tino, po&#x017F;t finita &#x017F;acra matutina,<lb/>
m&#x0153;&#x017F;ti quidem &#x017F;ed debiti officii facturi &#x017F;imus initium, <hi rendition="#i">Magnificos at-<lb/>
que Prænobili&#x017F;&#x017F;imos civit at is no&#x017F;træ Proceres,</hi> literarum Patronos,<lb/>
Fautores atque A micos omnes, meritorum Hoffmannianorum<lb/>
denique cultores univer&#x017F;os, affectu humili, devoto ac officio&#x017F;i&#x017F;&#x017F;imo<lb/>
rogo obte&#x017F;torque, ut &#x017F;plendidi&#x017F;&#x017F;ima &#x017F;ua præ&#x017F;entia te&#x017F;tari dignentur,<lb/>
ne in &#x017F;e quidem vivere de&#x017F;ii&#x017F;&#x017F;e <hi rendition="#i">Hoffmannum.</hi></hi> </p><lb/>
        <milestone rendition="#hr" unit="section"/><lb/>
        <p> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">P. P. Zittaviæ, d. 2. Octobr. M. DCCXIII.</hi> </hi> </hi> </p>
      </div><lb/>
    </body>
  </text>
</TEI>
[6/0006] Qui bene, quam vis ille diu non vixerit, ejus Vita diu mihi ſat, cum bene ſat fuerit. Diu vivit, quia æternum bene. Vivit in cœlo candidiſſimum hoc lilium, & a Roſis, in quibus cum JEſu paſcitur, divinum nanciſcitur decus. Vivit, & e manu dulciſſimi Servatoris infinita pietatis, fidei ac liberalitatis in egenos, præmia refert. Diu vivit, quia in terris poſt fata etiam bene vivit. Vivit in derelicta ac orba, quæ videtur, ſobole. Quoties enim tot ſplendidiſſimorum Cognato- rum beneficia ac ſolatia, tantum ſummorum Patronorum ac Ever- getarum favorem ac præſidium, reſpicimus, quibus calamitas illo- rum ac miſeria demulcetur, quis non anim advertat, in ipſis pieta- tem paternam & vivere & coronari? Vivit præcipue in Nobiliſſi- mis filiis natu majoribus, quorum in virtute ac eruditione incre- menta partim admirari, partim laude & applauſu publico, imo & præmiis colere cœpit Lipſia. Vivit denique in illorum memoria, quibus olim in ſinu ſuo ſemina virtutis doctrinæque veræ ingeſſit. Ut enim per Hoffmannum bene vivere didicerunt: ſic, ut Hoffman- nus viciſſim per monumen tumaliquod honori ſuo excitatum, in- ter poſteros quoque bene & diu vivat, ſedulo providerunt. Non- nulli ſcilicet ex Auditorum Hoffmannianorum numero, Pietate duce ac grato animi affectu, me meosque in officio ſucceſſores, legato ſatis liberali, obligarunt, ut ſingulis, ſi qui futuri ſint, annis, dies Hoffmanni emortualis oratione aliqua Parentali celebretur. Cum itaque bono cum numine, die craſtino, poſt finita ſacra matutina, mœſti quidem ſed debiti officii facturi ſimus initium, Magnificos at- que Prænobiliſſimos civit at is noſtræ Proceres, literarum Patronos, Fautores atque A micos omnes, meritorum Hoffmannianorum denique cultores univerſos, affectu humili, devoto ac officioſiſſimo rogo obteſtorque, ut ſplendidiſſima ſua præſentia teſtari dignentur, ne in ſe quidem vivere deſiiſſe Hoffmannum. P. P. Zittaviæ, d. 2. Octobr. M. DCCXIII.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/360150
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/360150/6
Zitationshilfe: Wentzel, Johann Christoph: Aulici Pii Et Felicis Imago. Bautzen, 1713, S. 6. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/360150/6>, abgerufen am 28.04.2024.