Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619.

Bild:
<< vorherige Seite

Oratio
ris, ordines vitae praecipuos, denudari. Esto, ut quodlibet san-
gvinis, matrimonij, affinitatis, germanitatis, necessitudinis
vinculum non nisi maximo angoris ac tristitiae sensu rumpa-
tur. Esto, ut medullitus nos familia defuncti afficiat: Vidua
maestissima, quae marito spoliata: tristes Sorores, quae fratre:
luctu filiae obsitae, quae parente: Generi merore squalentes, qui
socero: nepos & neptula, quae Avo: propinqui, affines, amici,
qui patrono ac promotore: ab sit tamen macula a nobis defor-
mis adeo, atque detestanda: ut concessa nobis dona minus
propterea veneremur, quia non sempiterna: absit, ut collapso
vno alterove epistilio totam aedificij ruinam metuamus: ab sit,
ut cogitemus potius quid amiserimus: quam quibus bonis
fruatur, quem amisimus: ut nostrae magis jacturae sensu, quam
illius commodis moveamur. Humanae quippe carnis, homo
natus, secum fragilitatem circumferebat. Nunc
isaggelia de-
lectatur: fruitur assiduo Dei aspectu commercioque: beatis-
simis sese animis admiscet. Adhaerebat vel pientissimae vitae,
nihilominus labis aliquid cum nativae, tum contractae per
consuetudinem. Nunc e misera servitute peccati, justis vin-
dicijs assertus, libertate filiorum Dei gloriatur. Videbat, hic
quae videbat, per speculum: & quasi in aenigmate. Nunc a fa-
cie ad faciem supera & infera: aeterna & caduca intuetur: di-
vinaque sapientia ebrius, lemas atque lippitudirem nostram
in rebus caelestibus, detestatur. Fluxa erant bona, fragilia, fu-
gacia, quibus hac in vita gaudebat: similia mercibus, quae in-
alto ac procelloso mari jactantur. Nunc in eum sese prosperi-
tatis portum recepit: ubi securitas sine metu: ubertas sine in-
opia: sine fastidio saturitas: felicitas, quae nec temporum me-
tis, nec beatitudinis modo circumscribitur. Macte Havven-

reutere

Oratio
ris, ordines vitæ præcipuos, denudari. Eſto, ut quodlibet ſan-
gvinis, matrimonij, affinitatis, germanitatis, neceſſitudinis
vinculum non niſi maximo angoris ac triſtitiæ ſenſu rumpa-
tur. Eſto, ut medullitùs nos familia defuncti afficiat: Vidua
mæſtiſſima, quæ marito ſpoliata: triſtes Sorores, quæ fratre:
luctu filiæ obſitæ, quæ parente: Generi męrore ſqualentes, qui
ſocero: nepos & neptula, quæ Avo: propinqui, affines, amici,
qui patrono ac promotore: ab ſit tamen macula à nobis defor-
mis adeo, atque deteſtanda: ut conceſſa nobis dona minus
proptereà veneremur, quia non ſempiterna: abſit, ut collapſo
vno alterove epiſtilio totam ædificij ruinam metuamus: ab ſit,
ut cogitemus potius quid amiſerimus: quàm quibus bonis
fruatur, quem amiſimus: ut noſtræ magis jacturæ ſenſu, quàm
illius commodis moveamur. Humanæ quippè carnis, homo
natus, ſecum fragilitatem circumferebat. Nunc
ἰσαγγελία de-
lectatur: fruitur aſſiduo Dei aſpectu commercioque: beatiſ-
ſimis ſeſe animis admiſcet. Adhærebat vel pientiſſimæ vitæ,
nihilominus labis aliquid cùm nativæ, tùm contractæ per
conſuetudinem. Nunc è miſerâ ſervitute peccati, juſtis vin-
dicijs aſſertus, libertate filiorum Dei gloriatur. Videbat, hic
quæ videbat, per ſpeculum: & quaſi in ænigmate. Nunc à fa-
cie ad faciem ſupera & infera: æterna & caduca intuetur: di-
vinâque ſapientiâ ebrius, lemas atque lippitudirem noſtram
in rebus cæleſtibus, deteſtatur. Fluxa erant bona, fragilia, fu-
gacia, quibus hac in vita gaudebat: ſimilia mercibus, quæ in-
alto ac procelloſo mari jactantur. Nunc in eum ſeſe proſperi-
tatis portum recepit: ubi ſecuritas ſine metu: ubertas ſine in-
opia: ſine faſtidio ſaturitas: felicitas, quæ nec temporum me-
tis, nec beatitudinis modo circumſcribitur. Macte Havven-

reutere
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <floatingText>
          <body>
            <div type="fsProgrammaAcademicum" n="1">
              <p><pb facs="#f0054" n="52"/><fw type="header" place="top"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Oratio</hi></hi></hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">ris, ordines vitæ præcipuos, denudari. E&#x017F;to, ut quodlibet &#x017F;an-<lb/>
gvinis, matrimonij, affinitatis, germanitatis, nece&#x017F;&#x017F;itudinis<lb/>
vinculum non ni&#x017F;i maximo angoris ac tri&#x017F;titiæ &#x017F;en&#x017F;u rumpa-<lb/>
tur. E&#x017F;to, ut medullitùs nos familia defuncti afficiat<hi rendition="#i">:</hi> Vidua<lb/>&#x017F;ti&#x017F;&#x017F;ima, quæ marito &#x017F;poliata: tri&#x017F;tes Sorores, quæ fratre:<lb/>
luctu filiæ ob&#x017F;itæ, quæ parente: Generi m&#x0119;rore &#x017F;qualentes, qui<lb/>
&#x017F;ocero: nepos &amp; neptula, quæ Avo<hi rendition="#i">:</hi> propinqui, affines, amici,<lb/>
qui patrono ac promotore: ab &#x017F;it tamen macula à nobis defor-<lb/>
mis adeo, atque dete&#x017F;tanda<hi rendition="#i">:</hi> ut conce&#x017F;&#x017F;a nobis dona minus<lb/>
proptereà veneremur, quia non &#x017F;empiterna<hi rendition="#i">:</hi> ab&#x017F;it, ut collap&#x017F;o<lb/>
vno alterove epi&#x017F;tilio totam ædificij ruinam metuamus: ab &#x017F;it,<lb/>
ut cogitemus potius quid ami&#x017F;erimus<hi rendition="#i">:</hi> quàm quibus bonis<lb/>
fruatur, quem ami&#x017F;imus: ut no&#x017F;træ magis jacturæ &#x017F;en&#x017F;u, quàm<lb/>
illius commodis moveamur. Humanæ quippè carnis, homo<lb/>
natus, &#x017F;ecum fragilitatem circumferebat. Nunc</hi> &#x1F30;&#x03C3;&#x03B1;&#x03B3;&#x03B3;&#x03B5;&#x03BB;&#x03AF;&#x03B1; <hi rendition="#aq">de-<lb/>
lectatur<hi rendition="#i">:</hi> fruitur a&#x017F;&#x017F;iduo Dei a&#x017F;pectu commercioque<hi rendition="#i">:</hi> beati&#x017F;-<lb/>
&#x017F;imis &#x017F;e&#x017F;e animis admi&#x017F;cet. Adhærebat vel pienti&#x017F;&#x017F;imæ vitæ,<lb/>
nihilominus labis aliquid cùm nativæ, tùm contractæ per<lb/>
con&#x017F;uetudinem. Nunc è mi&#x017F;erâ &#x017F;ervitute peccati, ju&#x017F;tis vin-<lb/>
dicijs a&#x017F;&#x017F;ertus, libertate filiorum Dei gloriatur. Videbat, hic<lb/>
quæ videbat, per &#x017F;peculum: &amp; qua&#x017F;i in ænigmate. Nunc à fa-<lb/>
cie ad faciem &#x017F;upera &amp; infera: æterna &amp; caduca intuetur: di-<lb/>
vinâque &#x017F;apientiâ ebrius, lemas atque lippitudirem no&#x017F;tram<lb/>
in rebus cæle&#x017F;tibus, dete&#x017F;tatur. Fluxa erant bona, fragilia, fu-<lb/>
gacia, quibus hac in vita gaudebat<hi rendition="#i">:</hi> &#x017F;imilia mercibus, quæ in-<lb/>
alto ac procello&#x017F;o mari jactantur. Nunc in eum &#x017F;e&#x017F;e pro&#x017F;peri-<lb/>
tatis portum recepit<hi rendition="#i">:</hi> ubi &#x017F;ecuritas &#x017F;ine metu: ubertas &#x017F;ine in-<lb/>
opia<hi rendition="#i">:</hi> &#x017F;ine fa&#x017F;tidio &#x017F;aturitas<hi rendition="#i">:</hi> felicitas, quæ nec temporum me-<lb/>
tis, nec beatitudinis modo circum&#x017F;cribitur. Macte <hi rendition="#i">Havven-</hi></hi><lb/>
<fw type="catch" place="bottom"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">reutere</hi></hi></fw><lb/></p>
            </div>
          </body>
        </floatingText>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[52/0054] Oratio ris, ordines vitæ præcipuos, denudari. Eſto, ut quodlibet ſan- gvinis, matrimonij, affinitatis, germanitatis, neceſſitudinis vinculum non niſi maximo angoris ac triſtitiæ ſenſu rumpa- tur. Eſto, ut medullitùs nos familia defuncti afficiat: Vidua mæſtiſſima, quæ marito ſpoliata: triſtes Sorores, quæ fratre: luctu filiæ obſitæ, quæ parente: Generi męrore ſqualentes, qui ſocero: nepos & neptula, quæ Avo: propinqui, affines, amici, qui patrono ac promotore: ab ſit tamen macula à nobis defor- mis adeo, atque deteſtanda: ut conceſſa nobis dona minus proptereà veneremur, quia non ſempiterna: abſit, ut collapſo vno alterove epiſtilio totam ædificij ruinam metuamus: ab ſit, ut cogitemus potius quid amiſerimus: quàm quibus bonis fruatur, quem amiſimus: ut noſtræ magis jacturæ ſenſu, quàm illius commodis moveamur. Humanæ quippè carnis, homo natus, ſecum fragilitatem circumferebat. Nunc ἰσαγγελία de- lectatur: fruitur aſſiduo Dei aſpectu commercioque: beatiſ- ſimis ſeſe animis admiſcet. Adhærebat vel pientiſſimæ vitæ, nihilominus labis aliquid cùm nativæ, tùm contractæ per conſuetudinem. Nunc è miſerâ ſervitute peccati, juſtis vin- dicijs aſſertus, libertate filiorum Dei gloriatur. Videbat, hic quæ videbat, per ſpeculum: & quaſi in ænigmate. Nunc à fa- cie ad faciem ſupera & infera: æterna & caduca intuetur: di- vinâque ſapientiâ ebrius, lemas atque lippitudirem noſtram in rebus cæleſtibus, deteſtatur. Fluxa erant bona, fragilia, fu- gacia, quibus hac in vita gaudebat: ſimilia mercibus, quæ in- alto ac procelloſo mari jactantur. Nunc in eum ſeſe proſperi- tatis portum recepit: ubi ſecuritas ſine metu: ubertas ſine in- opia: ſine faſtidio ſaturitas: felicitas, quæ nec temporum me- tis, nec beatitudinis modo circumſcribitur. Macte Havven- reutere

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/523602
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/523602/54
Zitationshilfe: Münch, Johann: Christliche Leichpredigt. Straßburg, 1619, S. 52. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523602/54>, abgerufen am 01.05.2024.