Tralles, Johannes: Fiducia Christianorum Anchora Piorum. Liegnitz, 1627.Singultus Mariti. SUnt lacrymae! Sed causa mihi qvoq; digna doloris, Qvae digne ob culpam poena luenda venit. Sunt lacrymae! Sed causa mihi qvoq; justa doloris, Sat mihi sancta fides; sat mihi castus amor. Hinc jam non matrem qveror omni ex asse beatam; Uxorem ereptam conqveror ante diem. Qvaeris at in Domino defuncta ubi menbra qviescant? Membra solum, at animam caelica tecta tenent. Sint lacrymae! Lacrymis non est revocabilis Uxor Non intermissis, his licet ora rigem. Qvam voluit Deus ereptam quid conqveror! Ipse Solus enim nunqvam non bene velle potest. Qvalia sunt a te, sunt qvanta timentibus, & qvam Sunt ea secreta condita clave bona. Te voco summe Deus, Deus optime Maxime, tri- Atq; sub Uno Unum nomine Numen habens, (num A te desertam se projectamq; putantis Audeisti, ut querula voce voca vit opem. O Dominum mecum dulcissima pignora nostrum Orate ardenti pectore & ore Deum; Ut servet miseros tristi nos orbe relictos, Et relevet, qvae nos tristia cuncta manent. Nos super ut vertat vultumq; & lumina: tandem Esse sua salvos pro pietate sinat. Sint lacrymae! Mihi cara Vale, Salve uxor in urna, Salve iterum, atq; iterum me repetente Vale. Mnemeon
Singultus Mariti. SUnt lacrymæ! Sed cauſa mihi qvoq̀; digna doloris, Qvæ digné ob culpam pœna luenda venit. Sunt lacrymæ! Sed cauſa mihi qvoq̀; juſta doloris, Sat mihi ſancta fides; ſat mihi caſtus amor. Hinc jam non matrem qveror omni ex aſſe beatam; Uxorem ereptam conqveror ante diem. Qværis at in Domino defuncta ubi menbra qvieſcant? Membra ſolum, at animam cælica tecta tenent. Sint lacrymæ! Lacrymis non eſt revocabilis Uxor Non intermiſſis, his licet ora rigem. Qvam voluit Deus ereptam quid conqveror! Ipſe Solus enim nunqvam non bené velle poteſt. Qvalia ſunt à te, ſunt qvanta timentibus, & qvàm Sunt ea ſecretâ condita clave bona. Te voco ſumme Deus, Deus optime Maxime, tri- Atq̀; ſub Uno Unum nomine Numen habens, (num A te deſertam ſe projectamq; putantis Audîſti, ut querulâ voce voca vit opem. O Dominum mecum dulciſſima pignora noſtrum Orate ardenti pectore & ore Deum; Ut ſervet miſeros triſti nos orbe relictos, Et relevet, qvæ nos triſtia cuncta manent. Nos ſuper ut vertat vultumq̀; & lumina: tandem Eſſe ſuâ ſalvos pro pietate ſinat. Sint lacrymæ! Mihi cara Vale, Salve uxor in urna, Salve iterum, atq; iterum me repetente Vale. Μνημῆον
<TEI> <text> <body> <pb facs="#f0031" n="[31]"/> <milestone rendition="#hr" unit="section"/><lb/> <div type="fsEpicedia" n="1"> <head/> <div n="2"> <head> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g"> <hi rendition="#k">Singultus Mariti.</hi> </hi> </hi> </head><lb/> <lg type="poem"> <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#in">S</hi>Unt lacrymæ! Sed cauſa mihi qvoq̀; digna doloris,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Qvæ digné ob culpam pœna luenda venit.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Sunt lacrymæ! Sed cauſa mihi qvoq̀; juſta doloris,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Sat mihi ſancta fides; ſat mihi caſtus amor.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Hinc jam non matrem qveror omni ex aſſe beatam;</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Uxorem ereptam conqveror ante diem.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Qværis at in Domino defuncta ubi menbra qvieſcant?</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Membra ſolum, at animam cælica tecta tenent.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Sint lacrymæ! Lacrymis non eſt revocabilis Uxor</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Non intermiſſis, his licet ora rigem.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Qvam voluit <hi rendition="#k">Deus</hi> ereptam quid conqveror! Ipſe</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">Solus</hi> enim nunqvam non bené velle poteſt.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Qvalia ſunt à te, ſunt qvanta timentibus, & qvàm</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Sunt ea ſecretâ condita clave bona.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Te voco ſumme <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Deus, Deus optime Maxime,</hi></hi> tri-</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Atq̀; ſub Uno Unum nomine Numen habens, <space dim="horizontal"/> (num</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">A te deſertam ſe projectamq; putantis</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Audîſti, ut querulâ voce voca vit opem.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">O Dominum mecum dulciſſima pignora noſtrum</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Orate ardenti pectore & ore <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Deum;</hi></hi></hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Ut ſervet miſeros triſti nos orbe relictos,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Et relevet, qvæ nos triſtia cuncta manent.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Nos ſuper ut vertat vultumq̀; & lumina: tandem</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Eſſe ſuâ ſalvos pro pietate ſinat.</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Sint lacrymæ! Mihi cara <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Vale, Salve</hi></hi> uxor in urna,</hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Salve</hi></hi> iterum, atq; iterum me repetente <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Vale.</hi></hi></hi> </l> </lg> </div><lb/> <fw type="catch" place="bottom">Μνημῆον</fw><lb/> </div> </body> </text> </TEI> [[31]/0031]
Singultus Mariti.
SUnt lacrymæ! Sed cauſa mihi qvoq̀; digna doloris,
Qvæ digné ob culpam pœna luenda venit.
Sunt lacrymæ! Sed cauſa mihi qvoq̀; juſta doloris,
Sat mihi ſancta fides; ſat mihi caſtus amor.
Hinc jam non matrem qveror omni ex aſſe beatam;
Uxorem ereptam conqveror ante diem.
Qværis at in Domino defuncta ubi menbra qvieſcant?
Membra ſolum, at animam cælica tecta tenent.
Sint lacrymæ! Lacrymis non eſt revocabilis Uxor
Non intermiſſis, his licet ora rigem.
Qvam voluit Deus ereptam quid conqveror! Ipſe
Solus enim nunqvam non bené velle poteſt.
Qvalia ſunt à te, ſunt qvanta timentibus, & qvàm
Sunt ea ſecretâ condita clave bona.
Te voco ſumme Deus, Deus optime Maxime, tri-
Atq̀; ſub Uno Unum nomine Numen habens, (num
A te deſertam ſe projectamq; putantis
Audîſti, ut querulâ voce voca vit opem.
O Dominum mecum dulciſſima pignora noſtrum
Orate ardenti pectore & ore Deum;
Ut ſervet miſeros triſti nos orbe relictos,
Et relevet, qvæ nos triſtia cuncta manent.
Nos ſuper ut vertat vultumq̀; & lumina: tandem
Eſſe ſuâ ſalvos pro pietate ſinat.
Sint lacrymæ! Mihi cara Vale, Salve uxor in urna,
Salve iterum, atq; iterum me repetente Vale.
Μνημῆον
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/523885 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/523885/31 |
Zitationshilfe: | Tralles, Johannes: Fiducia Christianorum Anchora Piorum. Liegnitz, 1627, S. [31]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/523885/31>, abgerufen am 22.03.2023. |