Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Finen, Eberhard: Der unbewegliche Damm der Gläubigen. Braunschweig, [1716].

Bild:
<< vorherige Seite
SI licet & fas est, Justorum fata Virorum Plangere, & attonita ducere verba manu, Cur ego nunc sileam? cur non lugubria fundam Carmina, qvae magni signa doloris habent? Hoc svadet pietas, facit hoc Themis alma, suumqve Moesta Sacerdotem non superesse dolet. Aspice, ut indignis tundat sua pectora palmis, Vix etiam lacrymas continuisse qveat. Cana Fides Candorqve dolent, lugentqve Jacentem Cana Fides canas pulvere sparsa comas. Mira loqvor, sed vera tamen, stat candor in atro Tegmine, non gratus qvi solet esset color. Haec mihi cum multis est publica causa dolendi, Est etiam nobis altera causa super. Nam cum me studiis Academia docta teneret, Quae de Fridrici nomine nomen habet, Constitui, simulac mihi fata redire dedissent In patriam, ductu discere multa TUO. TU mihi monstraturus eras, VIR SUMME, qvis usus Legum, qvis valeat juris ubiqve modus. TU mihi monstraturus eras aeqvumqve bonumqve, Qva possem lites composuisse via. Qvid juvat innumeras, si qvis bene nesciat uti, Conspexisse herbas, qvae juga summa tenent? Sic ego, qvae vidi, multo didiciqve labore, Ad varios usus cuncta referre velim. Spes cecidit, vitamqve prius Legesqve relinqvis, Qvam potui Hallenses deseruisse domos. Sperabam, fructus per TE sensisse laborum, In coelo fructus TU pietatis habes. Numinis arbitrio translatus in aethera discis, Qvis sit virtutum, qvis pietatis honor. His fruere, o dilecte Deo cape praemia morum Et qvae sint vitae munera disce piae.
SI licet & fas est, Justorum fata Virorum Plangere, & attonitâ ducere verba manu, Cur ego nunc sileam? cur non lugubria fundam Carmina, qvae magni signa doloris habent? Hoc svadet pietas, facit hoc Themis alma, suumqve Moesta Sacerdotem non superesse dolet. Aspice, ut indignis tundat sua pectora palmis, Vix etiam lacrymas continuisse qveat. Cana Fides Candorqve dolent, lugentqve Jacentem Cana Fides canas pulvere sparsa comas. Mira loqvor, sed vera tamen, stat candor in atro Tegmine, non gratus qvi solet esset color. Haec mihi cum multis est publica causa dolendi, Est etiam nobis altera causa super. Nam cum me studiis Academia docta teneret, Quae de Fridrici nomine nomen habet, Constitui, simulac mihi fata redire dedissent In patriam, ductu discere multa TUO. TU mihi monstraturus eras, VIR SUMME, qvis usus Legum, qvis valeat juris ubiqve modus. TU mihi monstraturus eras aeqvumqve bonumqve, Qvâ possem lites composuisse via. Qvid juvat innumeras, si qvis bene nesciat uti, Conspexisse herbas, qvae juga summa tenent? Sic ego, qvae vidi, multo didiciqve labore, Ad varios usus cuncta referre velim. Spes cecidit, vitamqve prius Legesqve relinqvis, Qvam potui Hallenses deseruisse domos. Sperabam, fructus per TE sensisse laborum, In coelo fructus TU pietatis habes. Numinis arbitrio translatus in aethera discis, Qvis sit virtutum, qvis pietatis honor. His fruere, o dilecte Deo cape praemia morum Et qvae sint vitae munera disce piae.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <pb facs="#f0075"/>
        <l>SI licet &amp; fas est, Justorum fata Virorum Plangere, &amp; attonitâ ducere                      verba manu, Cur ego nunc sileam? cur non lugubria fundam Carmina, qvae magni                      signa doloris habent? Hoc svadet pietas, facit hoc Themis alma, suumqve Moesta                      Sacerdotem non superesse dolet. Aspice, ut indignis tundat sua pectora palmis,                      Vix etiam lacrymas continuisse qveat. Cana Fides Candorqve dolent, lugentqve                      Jacentem Cana Fides canas pulvere sparsa comas. Mira loqvor, sed vera tamen,                      stat candor in atro Tegmine, non gratus qvi solet esset color. Haec mihi cum                      multis est publica causa dolendi, Est etiam nobis altera causa super. Nam cum me                      studiis Academia docta teneret, Quae de Fridrici nomine nomen habet, Constitui,                      simulac mihi fata redire dedissent In patriam, ductu discere multa TUO. TU mihi                      monstraturus eras, VIR SUMME, qvis usus Legum, qvis valeat juris ubiqve modus.                      TU mihi monstraturus eras aeqvumqve bonumqve, Qvâ possem lites composuisse via.                      Qvid juvat innumeras, si qvis bene nesciat uti, Conspexisse herbas, qvae juga                      summa tenent? Sic ego, qvae vidi, multo didiciqve labore, Ad varios usus cuncta                      referre velim. Spes cecidit, vitamqve prius Legesqve relinqvis, Qvam potui                      Hallenses deseruisse domos. Sperabam, fructus per TE sensisse laborum, In coelo                      fructus TU pietatis habes. Numinis arbitrio translatus in aethera discis, Qvis                      sit virtutum, qvis pietatis honor. His fruere, <hi rendition="#i">o dilecte                          Deo</hi> cape praemia morum Et qvae sint vitae munera disce piae.</l>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[0075] SI licet & fas est, Justorum fata Virorum Plangere, & attonitâ ducere verba manu, Cur ego nunc sileam? cur non lugubria fundam Carmina, qvae magni signa doloris habent? Hoc svadet pietas, facit hoc Themis alma, suumqve Moesta Sacerdotem non superesse dolet. Aspice, ut indignis tundat sua pectora palmis, Vix etiam lacrymas continuisse qveat. Cana Fides Candorqve dolent, lugentqve Jacentem Cana Fides canas pulvere sparsa comas. Mira loqvor, sed vera tamen, stat candor in atro Tegmine, non gratus qvi solet esset color. Haec mihi cum multis est publica causa dolendi, Est etiam nobis altera causa super. Nam cum me studiis Academia docta teneret, Quae de Fridrici nomine nomen habet, Constitui, simulac mihi fata redire dedissent In patriam, ductu discere multa TUO. TU mihi monstraturus eras, VIR SUMME, qvis usus Legum, qvis valeat juris ubiqve modus. TU mihi monstraturus eras aeqvumqve bonumqve, Qvâ possem lites composuisse via. Qvid juvat innumeras, si qvis bene nesciat uti, Conspexisse herbas, qvae juga summa tenent? Sic ego, qvae vidi, multo didiciqve labore, Ad varios usus cuncta referre velim. Spes cecidit, vitamqve prius Legesqve relinqvis, Qvam potui Hallenses deseruisse domos. Sperabam, fructus per TE sensisse laborum, In coelo fructus TU pietatis habes. Numinis arbitrio translatus in aethera discis, Qvis sit virtutum, qvis pietatis honor. His fruere, o dilecte Deo cape praemia morum Et qvae sint vitae munera disce piae.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/finen_damm_1716
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/finen_damm_1716/75
Zitationshilfe: Finen, Eberhard: Der unbewegliche Damm der Gläubigen. Braunschweig, [1716], S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/finen_damm_1716/75>, abgerufen am 26.04.2024.