Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Scheffel, Joseph Victor von: Ekkehard. Frankfurt (Main), 1855.

Bild:
<< vorherige Seite
44) erunt amara in ore tuo sicut fel, ventremque tuum
implebunt obsecrationibus sapientiae,
dabitur tibi
forma orationis sanae doctrinae. Et accipiens Pachumius man-
ducavit et factum est os ejus amarum, porro venter
ejus dulcedine impletus est, et magnificavit Dominum valde."
Vita Pachumii Sti. abbatis
in der Handschrift 310 der Carls-
ruher Hofbibliothek.
45) de cilicio etiam, quo ipsa utebatur, cuius hodie asperi-
tatem pro reliquiis id habentes horrescimus .. Ekkeh. IV.
casus S. Galli c. 3. Pertz Mon. II. 107.
46) proferensque mala de silva acidissima, inhianti et de
manibus ejus rapienti reliquerat. At illa vix unum dimidium
ore et oculis contractis vorans, caetera projiciens: "Austera
es, inquit, austera sunt et mala tua." Et cum esset literata:
"Si omnia, inquit, mala factor talia creasset, nunquam Eva
malum gustasset!" "Bene, ait illa, Evam memorasti; enim-
vero quomodo tu sic deliciarum avida erat, ideo in escula
unius mali peccaverat." Ekkeh. IV. casus S. Galli c. 10.
Pertz Mon. II. 119.
47) Der Erzengel Michael war dem Mittelalter Gegenstand mannig-
fachen Aberglaubens. Man glaubte, daß er die Wache am Throne
Gott Vaters halte, ja sogar, daß er Montags vor ihm die Messe
celebrire. Bischof Rather von Verona eifert in seiner Predigt de
quadragesima
heftig gegen diese rohen sinnlichen Vorstellungen: Vgl.
Vogel, Ratherius v. Verona und das zehnte Jahrhundert. Bd. I. 293.
48) Hroswitha von Gandersheim hat die Geschichte von der Thais
und dem Anachoreten der Wüste in ihrer naiven lateinischen Comödie
Paphnucius behandelt. s. Magnin, theatre de Hrotswitha, Paris
1845. pag. 280
u. ff.
49) "Quid mihi et inanibus hujus seculi vanitatibus? Audio
in coelis signa sonitusque campanarum ac dulcisonam ange-
44) erunt amara in ore tuo ſicut fel, ventremque tuum
implebunt obſecrationibuſ ſapientiae,
dabitur tibi
forma orationiſ ſanae doctrinae. Et accipienſ Pachumiuſ man-
ducavit et factum eſt oſ ejuſ amarum, porro venter
ejuſ dulcedine impletuſ eſt, et magnificavit Dominum valde.“
Vita Pachumii Sti. abbatis
in der Handſchrift 310 der Carls-
ruher Hofbibliothek.
45) de cilicio etiam, quo ipsa utebatur, cuius hodie asperi-
tatem pro reliquiiſ id habenteſ horreſcimuſ .. Ekkeh. IV.
casus S. Galli c. 3. Pertz Mon. II. 107.
46) proferensque mala de silva acidissima, inhianti et de
manibuſ ejuſ rapienti reliquerat. At illa vix unum dimidium
ore et oculiſ contractiſ voranſ, caetera projicienſ: „Auſtera
eſ, inquit, auſtera ſunt et mala tua.“ Et cum eſſet literata:
„Si omnia, inquit, mala factor talia creaſſet, nunquam Eva
malum guſtaſſet!“ „Bene, ait illa, Evam memoraſti; enim-
vero quomodo tu ſic deliciarum avida erat, ideo in eſcula
uniuſ mali peccaverat.“ Ekkeh. IV. caſuſ S. Galli c. 10.
Pertz Mon. II. 119.
47) Der Erzengel Michael war dem Mittelalter Gegenſtand mannig-
fachen Aberglaubens. Man glaubte, daß er die Wache am Throne
Gott Vaters halte, ja ſogar, daß er Montags vor ihm die Meſſe
celebrire. Biſchof Rather von Verona eifert in ſeiner Predigt de
quadragesima
heftig gegen dieſe rohen ſinnlichen Vorſtellungen: Vgl.
Vogel, Ratherius v. Verona und das zehnte Jahrhundert. Bd. I. 293.
48) Hroswitha von Gandersheim hat die Geſchichte von der Thais
und dem Anachoreten der Wüſte in ihrer naiven lateiniſchen Comödie
Paphnucius behandelt. ſ. Magnin, théatre de Hrotswitha, Paris
1845. pag. 280
u. ff.
49) „Quid mihi et inanibus hujus seculi vanitatibus? Audio
in coeliſ ſigna ſonituſque campanarum ac dulciſonam ange-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <note xml:id="edt44" prev="#ed44" place="end" n="44)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><pb facs="#f0442" n="420"/>
erunt amara in ore tuo &#x017F;icut fel, ventremque tuum<lb/>
implebunt ob&#x017F;ecrationibu&#x017F; &#x017F;apientiae,</hi> dabitur tibi<lb/>
forma orationi&#x017F; &#x017F;anae doctrinae. Et accipien&#x017F; Pachumiu&#x017F; man-<lb/>
ducavit <hi rendition="#g">et factum e&#x017F;t o&#x017F; eju&#x017F; amarum,</hi> porro venter<lb/>
eju&#x017F; dulcedine impletu&#x017F; e&#x017F;t, et magnificavit Dominum valde.&#x201C;<lb/>
Vita Pachumii Sti. abbatis</hi> in der Hand&#x017F;chrift 310 der Carls-<lb/>
ruher Hofbibliothek.</note><lb/>
        <note xml:id="edt45" prev="#ed45" place="end" n="45)"> <hi rendition="#aq">de cilicio etiam, quo ipsa utebatur, cuius hodie asperi-<lb/>
tatem pro reliquii&#x017F; id habente&#x017F; horre&#x017F;cimu&#x017F; .. Ekkeh. IV.<lb/>
casus S. Galli c. 3. Pertz Mon. II. 107.</hi> </note><lb/>
        <note xml:id="edt46" prev="#ed46" place="end" n="46)"> <hi rendition="#aq">proferensque mala de silva acidissima, inhianti et de<lb/>
manibu&#x017F; eju&#x017F; rapienti reliquerat. At illa vix unum dimidium<lb/>
ore et oculi&#x017F; contracti&#x017F; voran&#x017F;, caetera projicien&#x017F;: &#x201E;Au&#x017F;tera<lb/>
e&#x017F;, inquit, au&#x017F;tera &#x017F;unt et mala tua.&#x201C; Et cum e&#x017F;&#x017F;et literata:<lb/>
&#x201E;Si omnia, inquit, mala factor talia crea&#x017F;&#x017F;et, nunquam Eva<lb/>
malum gu&#x017F;ta&#x017F;&#x017F;et!&#x201C; &#x201E;Bene, ait illa, Evam memora&#x017F;ti; enim-<lb/>
vero quomodo tu &#x017F;ic deliciarum avida erat, ideo in e&#x017F;cula<lb/>
uniu&#x017F; mali peccaverat.&#x201C; Ekkeh. IV. ca&#x017F;u&#x017F; S. Galli c. 10.<lb/>
Pertz Mon. II. 119.</hi> </note><lb/>
        <note xml:id="edt47" prev="#ed47" place="end" n="47)">Der Erzengel Michael war dem Mittelalter Gegen&#x017F;tand mannig-<lb/>
fachen Aberglaubens. Man glaubte, daß er die Wache am Throne<lb/>
Gott Vaters halte, ja &#x017F;ogar, daß er Montags vor ihm die Me&#x017F;&#x017F;e<lb/>
celebrire. Bi&#x017F;chof Rather von Verona eifert in &#x017F;einer Predigt <hi rendition="#aq">de<lb/>
quadragesima</hi> heftig gegen die&#x017F;e rohen &#x017F;innlichen Vor&#x017F;tellungen: Vgl.<lb/>
Vogel, Ratherius v. Verona und das zehnte Jahrhundert. Bd. <hi rendition="#aq">I. 293.</hi></note><lb/>
        <note xml:id="edt48" prev="#ed48" place="end" n="48)">Hroswitha von Gandersheim hat die Ge&#x017F;chichte von der Thais<lb/>
und dem Anachoreten der Wü&#x017F;te in ihrer naiven lateini&#x017F;chen Comödie<lb/>
Paphnucius behandelt. &#x017F;. <hi rendition="#aq">Magnin, théatre de Hrotswitha, Paris<lb/>
1845. pag. 280</hi> u. ff.</note><lb/>
        <note xml:id="edt49" prev="#ed49" place="end" n="49)"> <hi rendition="#aq">&#x201E;Quid mihi et inanibus hujus seculi vanitatibus? Audio<lb/>
in coeli&#x017F; &#x017F;igna &#x017F;onitu&#x017F;que campanarum ac dulci&#x017F;onam ange-<lb/></hi> </note>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[420/0442] ⁴⁴⁾ erunt amara in ore tuo ſicut fel, ventremque tuum implebunt obſecrationibuſ ſapientiae, dabitur tibi forma orationiſ ſanae doctrinae. Et accipienſ Pachumiuſ man- ducavit et factum eſt oſ ejuſ amarum, porro venter ejuſ dulcedine impletuſ eſt, et magnificavit Dominum valde.“ Vita Pachumii Sti. abbatis in der Handſchrift 310 der Carls- ruher Hofbibliothek. ⁴⁵⁾ de cilicio etiam, quo ipsa utebatur, cuius hodie asperi- tatem pro reliquiiſ id habenteſ horreſcimuſ .. Ekkeh. IV. casus S. Galli c. 3. Pertz Mon. II. 107. ⁴⁶⁾ proferensque mala de silva acidissima, inhianti et de manibuſ ejuſ rapienti reliquerat. At illa vix unum dimidium ore et oculiſ contractiſ voranſ, caetera projicienſ: „Auſtera eſ, inquit, auſtera ſunt et mala tua.“ Et cum eſſet literata: „Si omnia, inquit, mala factor talia creaſſet, nunquam Eva malum guſtaſſet!“ „Bene, ait illa, Evam memoraſti; enim- vero quomodo tu ſic deliciarum avida erat, ideo in eſcula uniuſ mali peccaverat.“ Ekkeh. IV. caſuſ S. Galli c. 10. Pertz Mon. II. 119. ⁴⁷⁾ Der Erzengel Michael war dem Mittelalter Gegenſtand mannig- fachen Aberglaubens. Man glaubte, daß er die Wache am Throne Gott Vaters halte, ja ſogar, daß er Montags vor ihm die Meſſe celebrire. Biſchof Rather von Verona eifert in ſeiner Predigt de quadragesima heftig gegen dieſe rohen ſinnlichen Vorſtellungen: Vgl. Vogel, Ratherius v. Verona und das zehnte Jahrhundert. Bd. I. 293. ⁴⁸⁾ Hroswitha von Gandersheim hat die Geſchichte von der Thais und dem Anachoreten der Wüſte in ihrer naiven lateiniſchen Comödie Paphnucius behandelt. ſ. Magnin, théatre de Hrotswitha, Paris 1845. pag. 280 u. ff. ⁴⁹⁾ „Quid mihi et inanibus hujus seculi vanitatibus? Audio in coeliſ ſigna ſonituſque campanarum ac dulciſonam ange-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/scheffel_ekkehard_1855
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/scheffel_ekkehard_1855/442
Zitationshilfe: Scheffel, Joseph Victor von: Ekkehard. Frankfurt (Main), 1855, S. 420. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/scheffel_ekkehard_1855/442>, abgerufen am 14.05.2024.