Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Scheffel, Joseph Victor von: Ekkehard. Frankfurt (Main), 1855.

Bild:
<< vorherige Seite
Ein namhafter Reclausus früherer Zeit war der heilige Fintan
(+ 827), der das Kloster Rheinau unweit Schaffhausen gestiftet.
Ganze Nächte hindurch hörte man ihn in seiner Zelle laut beten und
in den fremden Lauten seiner irischen Heimathsprache die Versuchung des
bösen Feindes beschwören. s. vita S. Findani confessoris bei Mone,
Quellensammlung der badischen Landesgeschichte pag. 57. Ueber die
Ceremonien beim Act der Einschließung vergl. Martene de antiq.
ecclesiae ritib. II. 177.
40) Wiborad ist ein altdeutscher Name und bedeutet "Rath der
Weiber". -- Zwei Mönche des Klosters Sanct Gallen, Hartmann
und Hepidan, haben die Lebensgeschichte dieser durch ihren tragischen
Ausgang bedeutend gewordenen Klausnerin verfaßt. Sie sind in die
acta Sanctor. der Bollandisten (Monat Mai, Bd. I. 284 u. ff.)
aufgenommen. s. auch Pertz Monum. VI. 452.
41) .. magistra praedurata ..
42) Lucas IX. 62.
43) .. "Castitatis, inquit, fili mi tibi cingulum per hoc
lineum meum a Deo accipe. Continentiaeque cingulum per
hoc lineum meum a Deo accipe, continentiaeque strophio ab
hac deinceps die per Wiboradam tuam te praecinctum me-
mento. Cave autem, ne ullis abhinc colloquiis vanis mulier-
culis miscearis. Et si, ut facillime fit, aliquo carnis igne in-
census fueris, loco in quo fueris, mutato, ""Deus in adiutorium
meum intende. Domine ad adiuvandum me festina"" mox
cantaveris. Sin autem sic pacem aliquo alio lapsu tuo
vetante non habueris, titionem sive candelam ardentem quasi
aliud aliquid agas querens, digitum vel leviter adure, eodem-
que versu dicto securus eris." Ekkeh. IV. casus S. Galli
c. 3. Pertz Mon. II. 107.
44) .. et accepit angelus folia lauri et scripsit in eis verba
orationis et dedit ea Pachumio dicens: manduca ea, et
27*
Ein namhafter Reclauſus früherer Zeit war der heilige Fintan
(† 827), der das Kloſter Rheinau unweit Schaffhauſen geſtiftet.
Ganze Nächte hindurch hörte man ihn in ſeiner Zelle laut beten und
in den fremden Lauten ſeiner iriſchen Heimathſprache die Verſuchung des
böſen Feindes beſchwören. ſ. vita S. Findani confessoris bei Mone,
Quellenſammlung der badiſchen Landesgeſchichte pag. 57. Ueber die
Ceremonien beim Act der Einſchließung vergl. Martène de antiq.
ecclesiae ritib. II. 177.
40) Wiborad iſt ein altdeutſcher Name und bedeutet „Rath der
Weiber“. — Zwei Mönche des Kloſters Sanct Gallen, Hartmann
und Hepidan, haben die Lebensgeſchichte dieſer durch ihren tragiſchen
Ausgang bedeutend gewordenen Klausnerin verfaßt. Sie ſind in die
acta Sanctor. der Bollandiſten (Monat Mai, Bd. I. 284 u. ff.)
aufgenommen. ſ. auch Pertz Monum. VI. 452.
41) .. magistra praedurata ..
42) Lucas IX. 62.
43) .. „Castitatis, inquit, fili mi tibi cingulum per hoc
lineum meum a Deo accipe. Continentiaeque cingulum per
hoc lineum meum a Deo accipe, continentiaeque ſtrophio ab
hac deincepſ die per Wiboradam tuam te praecinctum me-
mento. Cave autem, ne ulliſ abhinc colloquiiſ vaniſ mulier-
culiſ miſceariſ. Et ſi, ut facillime fit, aliquo carniſ igne in-
cenſuſ fueriſ, loco in quo fueriſ, mutato, „„Deuſ in adiutorium
meum intende. Domine ad adiuvandum me feſtina““ mox
cantaveriſ. Sin autem ſic pacem aliquo alio lapſu tuo
vetante non habueriſ, titionem ſive candelam ardentem quaſi
aliud aliquid agaſ querenſ, digitum vel leviter adure, eodem-
que verſu dicto ſecuruſ eriſ.“ Ekkeh. IV. caſuſ S. Galli
c. 3. Pertz Mon. II. 107.
44) .. et accepit angelus folia lauri et scripsit in eis verba
orationiſ et dedit ea Pachumio dicenſ: manduca ea, et
27*
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <note xml:id="edt39" prev="#ed39" place="end" n="39)">
          <pb facs="#f0441" n="419"/>
          <p>Ein namhafter Reclau&#x017F;us früherer Zeit war der heilige Fintan<lb/>
(&#x2020; 827), der das Klo&#x017F;ter Rheinau unweit Schaffhau&#x017F;en ge&#x017F;tiftet.<lb/>
Ganze Nächte hindurch hörte man ihn in &#x017F;einer Zelle laut beten und<lb/>
in den fremden Lauten &#x017F;einer iri&#x017F;chen Heimath&#x017F;prache die Ver&#x017F;uchung des<lb/>&#x017F;en Feindes be&#x017F;chwören. &#x017F;. <hi rendition="#aq">vita S. Findani confessoris</hi> bei Mone,<lb/>
Quellen&#x017F;ammlung der badi&#x017F;chen Landesge&#x017F;chichte <hi rendition="#aq">pag. 57.</hi> Ueber die<lb/>
Ceremonien beim Act der Ein&#x017F;chließung vergl. <hi rendition="#aq">Martène de antiq.<lb/>
ecclesiae ritib. II. 177.</hi></p>
        </note><lb/>
        <note xml:id="edt40" prev="#ed40" place="end" n="40)">Wiborad i&#x017F;t ein altdeut&#x017F;cher Name und bedeutet &#x201E;Rath der<lb/>
Weiber&#x201C;. &#x2014; Zwei Mönche des Klo&#x017F;ters Sanct Gallen, Hartmann<lb/>
und Hepidan, haben die Lebensge&#x017F;chichte die&#x017F;er durch ihren tragi&#x017F;chen<lb/>
Ausgang bedeutend gewordenen Klausnerin verfaßt. Sie &#x017F;ind in die<lb/><hi rendition="#aq">acta Sanctor.</hi> der Bollandi&#x017F;ten (Monat Mai, Bd. <hi rendition="#aq">I. 284</hi> u. ff.)<lb/>
aufgenommen. &#x017F;. auch <hi rendition="#aq">Pertz Monum. VI. 452.</hi></note><lb/>
        <note xml:id="edt41" prev="#ed41" place="end" n="41)"> <hi rendition="#aq">.. magistra praedurata ..</hi> </note><lb/>
        <note xml:id="edt42" prev="#ed42" place="end" n="42)"> <hi rendition="#aq">Lucas IX. 62.</hi> </note><lb/>
        <note xml:id="edt43" prev="#ed43" place="end" n="43)"> <hi rendition="#aq">.. &#x201E;Castitatis, inquit, fili mi tibi cingulum per hoc<lb/>
lineum meum a Deo accipe. Continentiaeque cingulum per<lb/>
hoc lineum meum a Deo accipe, continentiaeque &#x017F;trophio ab<lb/>
hac deincep&#x017F; die per Wiboradam tuam te praecinctum me-<lb/>
mento. Cave autem, ne ulli&#x017F; abhinc colloquii&#x017F; vani&#x017F; mulier-<lb/>
culi&#x017F; mi&#x017F;ceari&#x017F;. Et &#x017F;i, ut facillime fit, aliquo carni&#x017F; igne in-<lb/>
cen&#x017F;u&#x017F; fueri&#x017F;, loco in quo fueri&#x017F;, mutato, &#x201E;&#x201E;Deu&#x017F; in adiutorium<lb/>
meum intende. Domine ad adiuvandum me fe&#x017F;tina&#x201C;&#x201C; mox<lb/>
cantaveri&#x017F;. Sin autem &#x017F;ic pacem aliquo alio lap&#x017F;u tuo<lb/>
vetante non habueri&#x017F;, titionem &#x017F;ive candelam ardentem qua&#x017F;i<lb/>
aliud aliquid aga&#x017F; queren&#x017F;, digitum vel leviter adure, eodem-<lb/>
que ver&#x017F;u dicto &#x017F;ecuru&#x017F; eri&#x017F;.&#x201C; Ekkeh. IV. ca&#x017F;u&#x017F; S. Galli<lb/>
c. 3. Pertz Mon. II. 107.</hi> </note><lb/>
        <note xml:id="edt44" prev="#ed44" place="end" n="44)"> <hi rendition="#aq">.. et accepit angelus folia lauri et scripsit in eis verba<lb/>
orationi&#x017F; et dedit ea Pachumio dicen&#x017F;: <hi rendition="#g">manduca ea, et<lb/>
<fw place="bottom" type="sig">27*</fw><lb/></hi></hi> </note>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[419/0441] ³⁹⁾ Ein namhafter Reclauſus früherer Zeit war der heilige Fintan († 827), der das Kloſter Rheinau unweit Schaffhauſen geſtiftet. Ganze Nächte hindurch hörte man ihn in ſeiner Zelle laut beten und in den fremden Lauten ſeiner iriſchen Heimathſprache die Verſuchung des böſen Feindes beſchwören. ſ. vita S. Findani confessoris bei Mone, Quellenſammlung der badiſchen Landesgeſchichte pag. 57. Ueber die Ceremonien beim Act der Einſchließung vergl. Martène de antiq. ecclesiae ritib. II. 177. ⁴⁰⁾ Wiborad iſt ein altdeutſcher Name und bedeutet „Rath der Weiber“. — Zwei Mönche des Kloſters Sanct Gallen, Hartmann und Hepidan, haben die Lebensgeſchichte dieſer durch ihren tragiſchen Ausgang bedeutend gewordenen Klausnerin verfaßt. Sie ſind in die acta Sanctor. der Bollandiſten (Monat Mai, Bd. I. 284 u. ff.) aufgenommen. ſ. auch Pertz Monum. VI. 452. ⁴¹⁾ .. magistra praedurata .. ⁴²⁾ Lucas IX. 62. ⁴³⁾ .. „Castitatis, inquit, fili mi tibi cingulum per hoc lineum meum a Deo accipe. Continentiaeque cingulum per hoc lineum meum a Deo accipe, continentiaeque ſtrophio ab hac deincepſ die per Wiboradam tuam te praecinctum me- mento. Cave autem, ne ulliſ abhinc colloquiiſ vaniſ mulier- culiſ miſceariſ. Et ſi, ut facillime fit, aliquo carniſ igne in- cenſuſ fueriſ, loco in quo fueriſ, mutato, „„Deuſ in adiutorium meum intende. Domine ad adiuvandum me feſtina““ mox cantaveriſ. Sin autem ſic pacem aliquo alio lapſu tuo vetante non habueriſ, titionem ſive candelam ardentem quaſi aliud aliquid agaſ querenſ, digitum vel leviter adure, eodem- que verſu dicto ſecuruſ eriſ.“ Ekkeh. IV. caſuſ S. Galli c. 3. Pertz Mon. II. 107. ⁴⁴⁾ .. et accepit angelus folia lauri et scripsit in eis verba orationiſ et dedit ea Pachumio dicenſ: manduca ea, et 27*

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/scheffel_ekkehard_1855
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/scheffel_ekkehard_1855/441
Zitationshilfe: Scheffel, Joseph Victor von: Ekkehard. Frankfurt (Main), 1855, S. 419. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/scheffel_ekkehard_1855/441>, abgerufen am 14.05.2024.