Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724.

Bild:
<< vorherige Seite

principia, e quibus omnis fit demonstratio, sub publicae contentionis aleam atque controversiam revocari.

Affirmatur, sed cum cautela.

Verum enim vero licet & nos prudentiam heic requiramus, ne quaevis sc [fremdsprachliches Material] temere & ubivis, coram rudi cumprimis plebe, in apricum producantur, minime omnium autem, si sine praesentissimo id fiat antidoto; non tamen committendum putamus, ut nobis tacentibus malum istud secure serpat, & vires subinde majores acquirat. Ea enim de bonitate causae Christianae concipienda fiducia est, ut nihil in ejus oppugnationem a quibuscunque infernalis [fremdsprachliches Material] organis excogitari posse credamus, cui non ex instructissima verbi divini [fremdsprachliches Material] & pro re nata e sana quoque ratione, fortitcr obviam iri possit. Et licet de atheis ipsis, [fremdsprachliches Material] scilicet, praefractis & in sensum plerumque reprobum justo DEI judicio jam traditis, exigua conversionis spes sit, sistendus tamen grassantis corum luis impetus est, ne pars sincera trahatur. Praecipue autem Theologiae cultores, ceu futuri aliis olim duces, in Academiis praemuniendi sunt, ut profanis hominibus, gregi suo aliquando forte molestis, [fremdsprachliches Material] oppilare queant.

Ratio instituti nostri exponitur.

Cum ergo nostram hic opellam a nonnullis expeti videremus, noluimus nos subtrahere labori, quem vel isto nomine nos DEO debere fatemur, quod & nos inter ejusmodi belluas, adolescentiae nostrae olim insidiantes, ceu Danielem inter leones, servavit, iisque (quod citra ullam jactantiam, in solius divini Numinis gloriam dictum esto) instruxit dotibus viribusque, ut Satanae ejusque satellitibus obviare atque aegre facere queamus.

Atheorum differentia.

Antequam vero de methodo & procedendi ratione aliquid afferamus, exponendum prius videtur, quos nomine atheorum potissimum notemus. Neque enim unius sunt generis, nec pari audacia, ut quae mente premunt, ore calamove expromant & in auras evaporent. Qua ratione Atheismus in Speculativum & Practicum, in proprium & participatum, directum & indirectum, fermalem & virtualem, manifestum & clancularium, inchoatum & consummatum, crassum & subtilem, &c. distingui possit, alii exposuere, & nos suo loco rite & ex ordine trademus. (Vid. interim Voet. Dispp. Sel P l. p. 115. s. 141. 166. & e nostris Calov. Syst. T. II. p. 132. s. Müllerus Ath. dev p. 4. s. Spizelius l. c. p 4. s. J. Diecmannus de Natur alism. p. 26. s. George Petri Deo in admir. Naturae repraesentato

principia, e quibus omnis fit demonstratio, sub publicae contentionis aleam atque controversiam revocari.

Affirmatur, sed cum cautela.

Verum enim vero licet & nos prudentiam hîc requiramus, ne quaevis sc [fremdsprachliches Material] temere & ubivis, coram rudi cumprimis plebe, in apricum producantur, minime omnium autem, si sine praesentissimo id fiat antidoto; non tamen committendum putamus, ut nobis tacentibus malum istud secure serpat, & vires subinde majores acquirat. Ea enim de bonitate causae Christianae concipienda fiducia est, ut nihil in ejus oppugnationem a quibuscunque infernalis [fremdsprachliches Material] organis excogitari posse credamus, cui non ex instructissima verbi divini [fremdsprachliches Material] & pro re nata e sana quoque ratione, fortitcr obviam iri possit. Et licet de atheis ipsis, [fremdsprachliches Material] scilicet, praefractis & in sensum plerumque reprobum justo DEI judicio jam traditis, exigua conversionis spes sit, sistendus tamen grassantis corum luis impetus est, ne pars sincera trahatur. Praecipue autem Theologiae cultores, ceu futuri aliis olim duces, in Academiis praemuniendi sunt, ut profanis hominibus, gregi suo aliquando forte molestis, [fremdsprachliches Material] oppilare queant.

Ratio instituti nostri exponitur.

Cum ergo nostram hic opellam a nonnullis expeti videremus, noluimus nos subtrahere labori, quem vel isto nomine nos DEO debere fatemur, quod & nos inter ejusmodi belluas, adolescentiae nostrae olim insidiantes, ceu Danielem inter leones, servavit, iisque (quod citra ullam jactantiam, in solius divini Numinis gloriam dictum esto) instruxit dotibus viribusque, ut Satanae ejusque satellitibus obviare atque aegre facere queamus.

Atheorum differentia.

Antequam vero de methodo & procedendi ratione aliquid afferamus, exponendum prius videtur, quos nomine atheorum potissimum notemus. Neque enim unius sunt generis, nec pari audacia, ut quae mente premunt, ore calamove expromant & in auras evaporent. Qua ratione Atheismus in Speculativum & Practicum, in proprium & participatum, directum & indirectum, fermalem & virtualem, manifestum & clancularium, inchoatum & consummatum, crassum & subtilem, &c. distingui possit, alii exposuere, & nos suo loco rite & ex ordine trademus. (Vid. interim Voët. Dispp. Sel P l. p. 115. s. 141. 166. & e nostris Calov. Syst. T. II. p. 132. s. Müllerus Ath. dev p. 4. s. Spizelius l. c. p 4. s. J. Diecmannus de Natur alism. p. 26. s. George Petri Deo in admir. Naturae repraesentato

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0078" n="72"/>
principia, e quibus omnis fit demonstratio, sub publicae                      contentionis aleam atque controversiam revocari.</p>
        <note place="left"><hi rendition="#i">Affirmatur, sed cum cautela</hi>.</note>
        <p>Verum enim vero licet &amp; nos <hi rendition="#i">prudentiam</hi> hîc                      requiramus, ne quaevis sc <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> temere &amp; ubivis,                      coram rudi cumprimis plebe, in apricum producantur, minime omnium autem, si sine                      praesentissimo id fiat antidoto; non tamen committendum putamus, ut nobis                      tacentibus malum istud secure serpat, &amp; vires subinde majores acquirat.                      Ea enim de bonitate causae Christianae concipienda fiducia est, ut nihil in ejus                      oppugnationem a quibuscunque infernalis <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> organis                      excogitari posse credamus, cui non ex instructissima verbi divini <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> &amp; pro re nata e sana quoque ratione, fortitcr obviam                      iri possit. Et licet de atheis ipsis, <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> scilicet,                      praefractis &amp; in sensum plerumque reprobum justo DEI judicio jam                      traditis, exigua conversionis spes sit, sistendus tamen grassantis corum luis                      impetus est, <hi rendition="#i">ne pars sincera trahatur</hi>. Praecipue autem <hi rendition="#i">Theologiae cultores</hi>, ceu futuri aliis olim duces, in                      Academiis praemuniendi sunt, ut profanis hominibus, gregi suo aliquando forte                      molestis, <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> oppilare queant.</p>
        <note place="left"><hi rendition="#i">Ratio instituti nostri exponitur</hi>.</note>
        <p>Cum ergo nostram hic opellam a nonnullis expeti videremus, noluimus nos                      subtrahere labori, quem vel isto nomine nos DEO debere fatemur, quod &amp;                      nos inter ejusmodi belluas, adolescentiae nostrae olim insidiantes, ceu Danielem                      inter leones, servavit, iisque (quod citra ullam jactantiam, in solius divini                      Numinis gloriam dictum esto) instruxit dotibus viribusque, ut Satanae ejusque                      satellitibus obviare atque aegre facere queamus.</p>
        <note place="left"><hi rendition="#i">Atheorum differentia</hi>.</note>
        <p>Antequam vero de methodo &amp; procedendi ratione aliquid afferamus,                      exponendum prius videtur, quos nomine <hi rendition="#i">atheorum</hi> potissimum notemus. Neque enim unius sunt generis, nec pari audacia, ut quae                      mente premunt, ore calamove expromant &amp; in auras evaporent. Qua ratione <hi rendition="#i">Atheismus</hi> in <hi rendition="#i">Speculativum                          &amp; Practicum, in proprium &amp; participatum, directum &amp;                          indirectum, fermalem &amp; virtualem, manifestum &amp; clancularium,                          inchoatum &amp; consummatum, crassum &amp; subtilem</hi>,                      &amp;c. distingui possit, alii exposuere, &amp; nos suo loco rite                      &amp; ex ordine trademus. (Vid. interim Voët. <hi rendition="#i">Dispp. Sel                          P l. p. 115. s. 141. 166</hi>. &amp; e nostris Calov. <hi rendition="#i">Syst. T. II. p. 132. s</hi>. Müllerus <hi rendition="#i">Ath. dev p. 4.                      s</hi>. Spizelius <hi rendition="#i">l. c. p 4. s</hi>. J. Diecmannus <hi rendition="#i">de Natur alism. p. 26. s</hi>. George Petri <hi rendition="#i">Deo in admir. Naturae repraesentato
</hi></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[72/0078] principia, e quibus omnis fit demonstratio, sub publicae contentionis aleam atque controversiam revocari. Verum enim vero licet & nos prudentiam hîc requiramus, ne quaevis sc _ temere & ubivis, coram rudi cumprimis plebe, in apricum producantur, minime omnium autem, si sine praesentissimo id fiat antidoto; non tamen committendum putamus, ut nobis tacentibus malum istud secure serpat, & vires subinde majores acquirat. Ea enim de bonitate causae Christianae concipienda fiducia est, ut nihil in ejus oppugnationem a quibuscunque infernalis _ organis excogitari posse credamus, cui non ex instructissima verbi divini _ & pro re nata e sana quoque ratione, fortitcr obviam iri possit. Et licet de atheis ipsis, _ scilicet, praefractis & in sensum plerumque reprobum justo DEI judicio jam traditis, exigua conversionis spes sit, sistendus tamen grassantis corum luis impetus est, ne pars sincera trahatur. Praecipue autem Theologiae cultores, ceu futuri aliis olim duces, in Academiis praemuniendi sunt, ut profanis hominibus, gregi suo aliquando forte molestis, _ oppilare queant. Cum ergo nostram hic opellam a nonnullis expeti videremus, noluimus nos subtrahere labori, quem vel isto nomine nos DEO debere fatemur, quod & nos inter ejusmodi belluas, adolescentiae nostrae olim insidiantes, ceu Danielem inter leones, servavit, iisque (quod citra ullam jactantiam, in solius divini Numinis gloriam dictum esto) instruxit dotibus viribusque, ut Satanae ejusque satellitibus obviare atque aegre facere queamus. Antequam vero de methodo & procedendi ratione aliquid afferamus, exponendum prius videtur, quos nomine atheorum potissimum notemus. Neque enim unius sunt generis, nec pari audacia, ut quae mente premunt, ore calamove expromant & in auras evaporent. Qua ratione Atheismus in Speculativum & Practicum, in proprium & participatum, directum & indirectum, fermalem & virtualem, manifestum & clancularium, inchoatum & consummatum, crassum & subtilem, &c. distingui possit, alii exposuere, & nos suo loco rite & ex ordine trademus. (Vid. interim Voët. Dispp. Sel P l. p. 115. s. 141. 166. & e nostris Calov. Syst. T. II. p. 132. s. Müllerus Ath. dev p. 4. s. Spizelius l. c. p 4. s. J. Diecmannus de Natur alism. p. 26. s. George Petri Deo in admir. Naturae repraesentato

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/78
Zitationshilfe: Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724, S. 72. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/78>, abgerufen am 29.04.2024.