Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Lütkemann, Joachim: Der frommen Kinder Gottes Zeitliches Leiden und ewige Herrligkeit ... Braunschweig, 1654.

Bild:
<< vorherige Seite
Exemplum fideifirmandae flebile quanquam Grande tamen praebes, Vir venerande, satis. Qui nondum senij contacto limine, multis Edoctus svesti casibus esse miser. Invasere tuos recto nunc obvia talo, Nunc e transverso plurima damna lares; Nulla tamen vel vi major, vel dignior acri Incidit in thalamos plaga dolore tuos. Quae tibi conjunxit sese Iuvenilibus annis, In mores verti docta marita tuos, Quaeque tuam solers & non incauta futuri Fulcibat, tanquam fida columna, domum, Quaeque tuos Verbis solita est lenire labores, Officij quos te norma subire jubet, Quaeque tibi durum, quas fert haec vita, solebae Curarum blanda voce levare jugum, Quaeque tibi peperit socialis pignora lecti Et fovit molli, mater amica, sinu, Quaeque salutares vitae formavit in usus, Et verum, a puero jussit amare decus, Commoda, dum vixit, quae praebuit, omnia secum Jam tumulo, tristi funere rapta, trahit, Et te dilectum, tenera cum prole, maritum, Collocat in viduo, destituitque toro. Magna quidem clades, animum quae robore quamvis Praestantem moveat de statione sua. Quid facias tamen, ipse tuum scindasne dolorem, Angarisque animo, nocte dieque, tuo? Non id, qua polles, doctrinae copia, non id Permittat mentis Vis generosa tuae, Non qui te longis, exercuit usus ab annis Et docuit forti pectore ferre mala. Quod superest igitur, quando superare ferendo, Rumpere cum nequeas, aspera fata, juvat, Tu quoque Vir praestans, quae nunc te tangit & angit
Exemplum fideifirmandae flebile quanquam Grande tamen praebes, Vir venerande, satis. Qui nondum senij contacto limine, multis Edoctus svesti casibus esse miser. Invasere tuos recto nunc obvia talo, Nunc è transverso plurima damna lares; Nulla tamen vel vi major, vel dignior acri Incidit in thalamos plaga dolore tuos. Quae tibi conjunxit sese Iuvenilibus annis, In mores verti docta marita tuos, Quaeque tuam solers & non incauta futuri Fulcibat, tanquam fida columna, domum, Quaeque tuos Verbis solita est lenire labores, Officij quos te norma subire jubet, Quaeque tibi durum, quas fert haec vita, solebae Curarum blanda voce levare jugum, Quaeque tibi peperit socialis pignora lecti Et fovit molli, mater amica, sinu, Quaeque salutares vitae formavit in usus, Et verum, à puero jussit amare decus, Commoda, dum vixit, quae praebuit, omnia secum Jam tumulo, tristi funere rapta, trahit, Et te dilectum, tenerâ cum prole, maritum, Collocat in viduo, destituitque toro. Magna quidem clades, animum quae robore quamvis Praestantem moveat de statione sua. Quid facias tamen, ipse tuum scindasnè dolorem, Angarisque animo, nocte dieque, tuo? Non id, quâ polles, doctrinae copia, non id Permittat mentis Vis generosa tuae, Non qui te longis, exercuit usus ab annis Et docuit forti pectore ferre mala. Quod superest igitur, quando superare ferendo, Rumpere cum nequeas, aspera fata, juvat, Tu quoque Vir praestans, quae nunc te tangit & angit
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <l><hi rendition="#i"><pb facs="#f0075"/>
Exemplum fideifirmandae flebile quanquam Grande tamen
                         praebes, Vir venerande, satis. Qui nondum senij contacto limine, multis
                         Edoctus svesti casibus esse miser. Invasere tuos recto nunc obvia talo, Nunc
                         è transverso plurima damna lares; Nulla tamen vel vi major, vel dignior acri
                         Incidit in thalamos plaga dolore tuos.</hi> Quae tibi conjunxit sese
                     Iuvenilibus annis, <hi rendition="#i">In mores verti docta marita tuos, Quaeque
                         tuam solers &amp; non incauta futuri Fulcibat, tanquam fida columna,
                         domum, Quaeque tuos Verbis solita est lenire labores, Officij quos te norma
                         subire jubet, Quaeque tibi durum, quas fert haec vita, solebae Curarum
                         blanda voce levare jugum, Quaeque tibi peperit socialis pignora lecti Et
                         fovit molli, mater amica, sinu, Quaeque salutares vitae formavit in usus,
                         Et verum, à puero jussit amare decus, Commoda, dum vixit, quae praebuit,
                         omnia secum Jam tumulo, tristi funere rapta, trahit, Et te dilectum, tenerâ
                         cum prole, maritum, Collocat in viduo, destituitque toro. Magna quidem
                         clades, animum quae robore quamvis Praestantem moveat de statione sua. Quid
                         facias tamen, ipse tuum scindasnè dolorem, Angarisque animo, nocte dieque,
                         tuo? Non id, quâ polles, doctrinae copia, non id Permittat mentis Vis
                         generosa tuae, Non qui te longis, exercuit usus ab annis Et docuit forti
                         pectore ferre mala. Quod superest igitur, quando superare ferendo, Rumpere
                         cum nequeas, aspera fata, juvat, Tu quoque Vir praestans, quae nunc te
                         tangit &amp; angit
</hi></l>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[0075] Exemplum fideifirmandae flebile quanquam Grande tamen praebes, Vir venerande, satis. Qui nondum senij contacto limine, multis Edoctus svesti casibus esse miser. Invasere tuos recto nunc obvia talo, Nunc è transverso plurima damna lares; Nulla tamen vel vi major, vel dignior acri Incidit in thalamos plaga dolore tuos. Quae tibi conjunxit sese Iuvenilibus annis, In mores verti docta marita tuos, Quaeque tuam solers & non incauta futuri Fulcibat, tanquam fida columna, domum, Quaeque tuos Verbis solita est lenire labores, Officij quos te norma subire jubet, Quaeque tibi durum, quas fert haec vita, solebae Curarum blanda voce levare jugum, Quaeque tibi peperit socialis pignora lecti Et fovit molli, mater amica, sinu, Quaeque salutares vitae formavit in usus, Et verum, à puero jussit amare decus, Commoda, dum vixit, quae praebuit, omnia secum Jam tumulo, tristi funere rapta, trahit, Et te dilectum, tenerâ cum prole, maritum, Collocat in viduo, destituitque toro. Magna quidem clades, animum quae robore quamvis Praestantem moveat de statione sua. Quid facias tamen, ipse tuum scindasnè dolorem, Angarisque animo, nocte dieque, tuo? Non id, quâ polles, doctrinae copia, non id Permittat mentis Vis generosa tuae, Non qui te longis, exercuit usus ab annis Et docuit forti pectore ferre mala. Quod superest igitur, quando superare ferendo, Rumpere cum nequeas, aspera fata, juvat, Tu quoque Vir praestans, quae nunc te tangit & angit

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/luetkemann_leiden_1654
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/luetkemann_leiden_1654/75
Zitationshilfe: Lütkemann, Joachim: Der frommen Kinder Gottes Zeitliches Leiden und ewige Herrligkeit ... Braunschweig, 1654, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/luetkemann_leiden_1654/75>, abgerufen am 15.05.2024.